Okręt pancerny
Okręt pancerny – ogólne określenie wczesnych okrętów z silnikiem parowym posiadających opancerzenie, budowanych w drugiej połowie XIX wieku.
Termin ten używany jest w polskiej terminologii przede wszystkim dla zbiorczego określenia okrętów o napędzie parowym wyposażonych w pancerz budowanych od lat 50. do około lat 70. XIX wieku, w okresie, kiedy dopiero kształtowały się koncepcje okrętów opancerzonych poszczególnych klas (określanych angielskim terminem ironclad)[1][2].
W tym znaczeniu, określenie to obejmuje okręty klasyfikowane wówczas m.in. jako fregaty pancerne, korwety pancerne, pancerniki wieżowe, pancerniki kazamatowe, monitory, baterie pływające, pancerne taranowce i inne, trudne czasami do innego sklasyfikowania[potrzebny przypis]. Pod koniec XIX wieku wykształciła się z okrętów pancernych klasa ukształtowanych pancerników generacji przeddrednotów, jako głównych i najsilniejszych okrętów stanowiących o sile flot (okrętów liniowych)[3]. Ponadto wykształciły się klasy mniejszych okrętów posiadających pancerz: monitorów, kanonierek pancernych, pancerników przybrzeżnych, krążowników pancernopokładowych i krążowników pancernych.
II wojna światowa
[edytuj | edytuj kod]Ponadto, "okręt pancerny" (niem. Panzerschiff) był oficjalną niemiecką klasą okrętów typu Deutschland z lat 30. XX wieku (tzw. potocznie "pancerników kieszonkowych").
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Klimczyk 2002 ↓, s. 5.
- ↑ Tak używane np. w: Jan Gozdawa-Gołębiowski, Od wojny krymskiej do bałkańskiej, Gdańsk 1985, ISBN 83-215-3259-4, s.60-63, 136.
- ↑ Klimczyk 2002 ↓, s. 52, 72.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Klimczyk: Pancerniki. Warszawa: Lampart, 2002, seria: Ilustrowana Encyklopedia Techniki Wojskowej. XX. ISBN 83-86776-66-8. OCLC 749175614. (pol.).