Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Osborne Reynolds w 1903 r.Osborne Reynolds (ur. 23 sierpnia 1842 w Belfaście , zm. 21 lutego 1912 w Watchet [1]
W latach 1863–70 studiował w Queens’ College na Uniwersytecie Cambridge [2] .
W 1868 został profesorem inżynierii na uniwersytecie w Manchesterze (wtedy Owen's College). Od 1877 członek Royal Society .
Zasłynął swoimi pracami z dziedziny dynamiki płynów , zwłaszcza dotyczącymi podobieństwa dynamicznego przepływów płynów w przewodach oraz teorii smarowania. W 1884 podał warunek przejścia przepływu laminarnego w przepływ turbulentny .
Wraz z Maxwellem wyjaśnił działanie radiometru Crookesa .
Sformułował prawo które mówi, że dwa zjawiska są podobne jeżeli wyznaczona dla nich liczba (Liczba Reynoldsa ) jest taka sama. Prawo to do dziś szeroko stosowane jest w inżynierii.
Pracę zawodową zakończył w 1905 roku.
lata 20.
lata 30.
lata 40.
1840: Ch. Wheatstone , J. Herschel
1841: E. Hodgkinson , R. Kane
1842: J.F. Daniell , W. Bowman
1843: Ch. Wheatstone , J.D. Forbes
1844: G. Boole , Th. Andrews
1845: G.B. Airy , Th.S. Beck
1846: M. Faraday , R. Owen
1847: G. Fownes , W.R. Grove
1848: Ch.J. Hargreave , Th. Galloway
1849: E. Sabine , G. Mantell lata 50.
1850: B. Brodie , Th. Graham
1851: W. Parsons , G. Newport
1852: J.P. Joule , Th.H. Huxley
1853: Ch. Darwin , J. Tyndall
1854: A.W. von Hofmann , J.D. Hooker
1855: J.O. Westwood , J.R. Hind
1856: J. Richardson , W. Thomson (Lord Kelvin)
1857: E. Frankland , J. Lindley
1858: A. Hancock , W. Lassell
1859: A. Cayley , G. Bentham lata 60.
1860: A.V. Waller , W. Fairbairn
1861: J.J. Sylvester , W.B. Carpenter
1862: A.W. Williamson , J.T.R. Robinson
1863: J.P. Gassiot , M.J. Berkeley
1864: J.A.L. Clarke , W. De La Rue
1865: A. Smith , J. Prestwich
1866: W. Huggins , W.K. Parker
1867: J.B. Lawes , J.H. Gilbert , W.E. Logan
1868: A.R. Wallace , G. Salmon
1869: A. Matthiessen , Th. Maclear lata 70.
1870: Th. Davidson , W.H. Miller
1871: G. Busk , J. Stenhouse
1872: H.J. Carter , Th. Anderson
1873: G.J. Allman , H.E. Roscoe
1874: H.C. Sorby , W.C. Williamson
1875: Th. Oldham , W. Crookes
1876: Ch.W. Thomson , W. Froude
1877: F.A. Abel , O. Heer
1878: A.C.L.G Günther , J.A. Broun
1879: A.C. Ramsay , W.H. Perkin lata 80.
1880: A. Noble , J. Lister
1881: J.H. Jellett , F.M. Balfour
1882: J.W. Strutt (Lord Rayleigh), W.H. Flower
1883: Th.A. Hirst , J.S. Burdon-Sanderson
1884: G. Darwin , D. Oliver
1885: D.E. Hughes , R. Lankester
1886: P.G. Tait , F. Galton
1887: A.R. Clarke , H.N. Moseley
1888: O. Reynolds , F. von Mueller
1889: Th.E. Thorpe , W.H. Gaskell lata 90.
1890: J. Hopkinson , D. Ferrier
1891: A.W. Rucker , Ch. Lapworth
1892: Ch. Pritchard , J.N. Langley
1893: H.M. Ward , A. Schuster
1894: J.J. Thomson , V. Horsley
1895: J. Murray , J.A. Ewing
1896: A. Geikie , Ch.V. Boys
1897: R. Strachey , A. Forsyth
1898: J. Kerr , W. Gardiner
1899: W.C. McIntosh , G.F. Fitzgerald rok 1900
Identyfikatory zewnętrzne:
John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Osborne Reynolds w MacTutor History of Mathematics archive (ang.) [dostęp 2021-10-24].