Panajotis Kanelopulos
 Panajotis Kanelopulos (drugi z lewej) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| premier Grecji | |
| Okres |
od 1 listopada 1945 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Grecji | |
| Okres |
od 3 kwietnia 1967 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister obrony Grecji | |
| Okres |
od 4 grudnia 1952 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Strona internetowa | |
Panajotis Kanelopulos (gr. Παναγιώτης Κανελλόπουλος; ur. 13 grudnia 1902 w Patras, zm. 11 września 1986 w Atenach[1]) – grecki filozof, pisarz, poeta i polityk, dwukrotny premier Grecji w roku 1945, minister obrony (1952-1955).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem farmaceuty Kanellosa Kanelopulosa i Amalii z d. Gunaris (siostry Dimitriosa Gunarisa). W 1919 rozpoczął studia na wydziale prawa uniwersytetu ateńskiego, ale po roku przeniósł się na uniwersytet w Heidelbergu, gdzie kształcił się w zakresie prawa, socjologii i filozofii. W 1923 obronił pracę doktorską z zakresu prawa[1]. Dwa lata później powrócił do Grecji, gdzie odbył służbę wojskową, a następnie zaczął publikować prace z zakresu socjologii[1]. W 1926 rozpoczął działalność polityczną i podjął pracę w ministerstwie gospodarki narodowej jako sekretarz generalny. W 1927 zrezygnował z tej funkcji i powrócił do pracy naukowej na wydziale prawa uniwersytetu ateńskiego. W 1934 został pierwszym profesorem socjologii w historii tej uczelni[1].
Pracę na uczelni stracił w 1935, po opublikowaniu w prasie serii artykułów krytycznych wobec greckiej monarchii[1]. Wziął udział w wyborach 1936, stając na czele nowego ugrupowania politycznego Narodowej Partii Unionistycznej, ale nie zdobył mandatu. Po przejęciu władzy przez Joanisa Metaksasa, Kanelopulos został aresztowany i zesłany na wyspę Kitnos, a następnie na Tasos i Karystos. Po wybuchu wojny włosko-greckiej zgłosił się na ochotnika do służby w armii i walczył w składzie 19 dywizji piechoty, docierając z nią do wschodniej Albanii[1].
W czasie okupacji niemieckiej działał w ruchu oporu[1]. Zagrożony aresztowaniem uciekł z Grecji i dotarł do Kairu. 2 maja 1942 objął stanowisko wicepremiera w rządzie Emanuila Tsuderosa. Z funkcji tej zrezygnował rok później, ale w 1944 pojawił się w rządzie Jeorjosa Papandreu, obejmując tekę ministra odbudowy. W listopadzie 1945 przez trzy tygodnie sprawował urząd premiera[1]. W marcu 1946 po raz pierwszy został wybrany deputowanym do parlamentu. Po raz drugi stanowisko premiera objął w kwietniu 1967, ale nie uzyskał votum zaufania i podał się do dymisji. Po obaleniu junty czarnych pułkowników odmówił propozycji objęcia urzędu premiera[1].
Był żonaty (żona Theano z d. Polikaku). Zmarł w Atenach w roku 1986[1].
Twórczość literacka
[edytuj | edytuj kod]Jako poeta zadebiutował w 1918, kiedy jego wiersze ukazały się w czasopiśmie Numas[2]. Dwa lata później wydał pierwszy tomik poezji. Do roku 1955 ukazały się kolejne trzy tomiki poezji Kanelopulosa[2]. Pisał także opowiadania i eseje.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Spiros Gangas: Sociology in Greece. Its History and Development. Springer International Publishing, 2022, s. 6. ISBN 978-3-031-16190-2.
- Παναγιώτης Κανελλόπουλος [online], sansimera.gr (gr.).