Pietro La Fontaine

Pietro La Fontaine

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1860 Viterbo
Data i miejsce śmierci	9 lipca 1935 Paderno del Grappa
Patriarcha Wenecji
Okres sprawowania	1915–1935
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	22 grudnia 1883
Nominacja biskupia	6 grudnia 1906 biskup Cassano all’Ionio
Sakra biskupia	23 grudnia 1906
Kreacja kardynalska	4 grudnia 1916 Benedykt XV
Kościół tytularny	S. Nereo e Achilleo SS. XII Apostoli

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	23 grudnia 1906
Konsekrator	Pietro Respighi
Współkonsekratorzy	Antonio Maria Grasselli Raffaele Virili
Konsekrowani biskupi Celso Costantini 24 sierpnia 1921 Isidoro Sain 8 sierpnia 1926 Giovanni Costantini 5 maja 1929 Giovanni Jeremich 25 lipca 1929 Mario Vianello 10 maja 1931 Pietro Tagliapietra 1 maja 1932
Współkonsekrowani biskupi Agostino Laera 24 lipca 1910 Agostino Zampini 6 stycznia 1911

Pietro La Fontaine (ur. 29 listopada 1860 w Viterbo, zm. 9 lipca 1935 w Paderno del Grappa) – włoski duchowny katolicki, patriarcha Wenecji i kardynał, Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Ukończył seminarium w Viterbo. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 grudnia 1883 z rąk biskupa Viterbo Giovanni Battista Paolucci. Pracował duszpastersko m.in. jako profesor literatury, a później Pisma Świętego, prawa i historii Kościoła w rodzinnym seminarium. W 1893 został ojcem duchownym, a w 1896 rektorem. W latach 1905–1906 był kanonikiem katedry w Viterbo.

6 grudnia 1906 otrzymał nominację na biskupa Cassano all’Ionio. Sakry w kaplicy Collegio Capranica udzielił mu kardynał Pietro Respighi. Piastował jednocześnie inne funkcje, takie jak wizytatora w seminariach regionu Kalabrii, a także wikariusza patriarchalnej bazyliki laterańskiej. Brał udział w kodyfikacji Kodeksu Prawa Kanonicznego jako konsultant. 1 kwietnia 1910 został biskupem tytularnym Caristo, a dzień później sekretarzem Świętej Kongregacji Obrzędów.

5 marca 1915 mianowany patriarchą Wenecji. Rok później otrzymał kapelusz kardynalski i tytuł kardynała-prezbitera S. Nereo e Achilleo. W 1921 nadano mu nowy kościół tytularny SS. XII Apostoli. Uczestnik konklawe 1922, gdzie był jednym z papabile. Zmarł po 20 latach kierowania patriarchatem weneckim. Diecezjalny proces informacyjny do jego beatyfikacji został wszczęty przez patriarchę Giovanniego Urbaniego.

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)].
• Catholic-Hierarchy