Przejdź do zawartości

Plan filmowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Od planu totalnego do zbliżenia
Od planu totalnego do zbliżenia

Plan filmowy – rozmiar kadru obejmującego fragment przestrzeni; określony sposób kadrowania, wynikający z odległości kamery od filmowanego obiektu czyli z odległości filmowanego obiektu od widza, rodzaju użytego obiektywu i oświetlenia oraz sposobu komponowania przestrzeni[1]. Miarą kadru jest umieszczona w nim ludzka sylwetka i jej proporcje względem otoczenia.

Zazwyczaj jednemu planowi odpowiada jedno ujęcie, jednak niekiedy za sprawą ruchu postaci lub ruchu kamery jedno ujęcie może rozgrywać się w kilku planach lub kilka ujęć może pozostawać w tym samym planie[2].

Dzięki głębi ostrości możliwe jest uzyskanie tzw. planu złożonego, w którym w ramach jednego ujęcia widać jednocześnie dwa lub więcej obiektów sfilmowanych w różnych planach[1].

Przejścia między różnymi planami dokonuje się za pomocą montażu, montażu wewnątrzujęciowego oraz zmiany ostrości[3].

Rodzaje kadrów / planów

[edytuj | edytuj kod]
  • totalny/daleki – przedstawia ogólną topografię przestrzeni akcji (panoramę), postać ludzka jest niewielka, wkomponowana w obszerne tło lub nieobecna; stosowany do ogólnych opisów miejsca akcji oraz prezentacji plenerów[1].
  • ogólny – pełny obraz miejsca akcji, sylwetka ludzka jest zauważalna, dobrze widoczny jest plener lub dekoracje, służy zazwyczaj zarysowaniu związków postaci z otoczeniem oraz przekazaniu ogólnych informacji o miejscu akcji[1][4].
  • pełny – wycinek z planu ogólnego, w kadrze mieści się cała sylwetka ludzka, widać część dekoracji. Popularny w kinie niemym[1]
  • amerykański – stanowi wycinek planu pełnego, postać ludzka jest pokazana od kolan w górę i dominuje w kadrze; najczęściej stosowany w scenach dialogowych[1]
  • średni – kadruje postać ludzką od pasa w górę, kładąc większy nacisk na mimikę niż plan amerykański[5]
  • bliski (półzbliżenie) – obejmuje popiersie, postać jest dominująca wobec tła[1]
  • zbliżenie/wielki plan – twarz lub inny obiekt zajmuje większą lub całą część kadru, umożliwia dokładne obserwowanie detali obiektu lub mimiki[1]
  • detal/wielkie zbliżenie – szczególna forma zbliżenia, plan szczegółu ciała lub istotnego detalu akcji, który wypełnia kadr; jest to plan o maksymalnym skupieniu uwagi, służy zazwyczaj zwiększeniu napięcia emocjonalnego[1]
  • makrodetal – ukazanie wycinka rzeczywistości niedostrzegalnego gołym okiem[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Plan filmowy. W: Marek Hendrykowski: Słownik terminów filmowych. Poznań: Ars Nowa, 1994.
  2. Jerzy Płażewski: Język filmu. Warszawa: 1982, s. 37. ISBN 83-221-0077-9.
  3. Jerzy Płażewski: Język filmu. Warszawa: 1982, s. 57-58. ISBN 83-221-0077-9.
  4. Jerzy Płażewski: Język filmu. Warszawa: 1982, s. 43. ISBN 83-221-0077-9.
  5. a b Stefan Czyżewski: Kamera i jej rola w filmie. scz.republika.pl. [dostęp 2012-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-14)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Plan filmowy. W: Marek Hendrykowski: Słownik terminów filmowych. Poznań: Ars Nowa, 1994.
  • Jerzy Płażewski: Język filmu. Warszawa: 1982. ISBN 83-221-0077-9.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy