Powstanie Dos de Mayo

Dos de Mayo
	Wojna na Półwyspie Iberyjskim
	; Scena z powstania: Rozstrzelanie powstańców madryckich 3 maja 1808 r. (Francisco Goya, 1814)
Czas	2 maja 1808
Miejsce	Madryt
Wynik	stłumienie powstania, lecz z insurekcją ogarniającą całą Hiszpanię; Masowe egzekucje; Wybuch wojny na półwyspie
Strony konfliktu
Królestwo Hiszpanii	I Cesarstwo Francuskie
Dowódcy
Pedro Velarde †; Luis Daoiz de Torres †; Jacinto Ruiz	Joachim Murat
Straty
200–500 zabitych, w tym 113 rozstrzelanych więźniów	31–150 zabitych
	Położenie na mapie świata miejsce bitwy
	40°26′00,0000″N 3°41′00,0000″W/40,433333 -3,683333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dos de Mayo (z hiszp. „2 maja”) – ludowe powstanie, które wybuchło w Madrycie w czasie hiszpańskiej wojny niepodległościowej toczonej przeciwko napoleońskim Francuzom okupującym stolicę Hiszpanii.

Przebieg i skutki

Tę sekcję od 2024-10 należy dopracować:

należy ją uzupełnić o istotne informacje oparte na rzetelnych źródłach drukowanych.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Insurekcja rozpoczęta 2 maja 1808 została krwawo stłumiona szarżami mameluków marszałka Joachima Murata^[4].

Podczas zamieszek zginęło około 150 Francuzów. Następnego dnia żołnierze rozstrzelali 104 uczestników zajść^[5].

Zryw ludności Madrytu uwiecznił na swych obrazach i grafikach Francisco Goya, który sam będąc zwolennikiem Francji po wojnie dla uniknięcia sankcji zmuszony był wyemigrować do Bordeaux.

Masowy ruch partyzancki (guerrilleros), wsparty zbrojną interwencją brytyjskiego korpusu ekspedycyjnego Wellingtona w Portugalii, doprowadził do wyparcia Francuzów z Półwyspu Iberyjskiego i zakończenia wojny w 1814.

W obecnej kulturze masowej

Powstaniu została poświęcona gra planszowa o tytule „2 de Mayo”. Jej autorem Daniel Val. Gra jest przeznaczona dla dwóch graczy – jeden z nich wciela się w rolę Hiszpanów, a drugi w rolę Francuzów^[6].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Glover, s. 51
↑ ^a ^b Charles J. Esdaile w The Encyclopedia of the French Revolutionary and Napoleonic Wars (Santa Barbara: ABC-CLIO, 2006) 596.
↑ Chandler, s. 610
↑ Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz: Historia Hiszpanii. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 233-234. ISBN 83-04-04629-6..
↑ Waldemar Łysiak „MW” s. 63
↑ Wojennik TV # 3: 2 de Mayo - recenzja. WojennikTV 2017-02-23. [dostęp 2017-02-27]..

Bibliografia

Charles JCh.J. Esdaile Charles JCh.J., Fighting Napoleon, New Haven: Yale University Press, 2004, ISBN 0-3001-0112-0, OCLC 53839907 .
David G. Chandler, The Campaigns of Napoleon. New York: Simon & Schuster, 1995, ISBN 0-02-523660-1
Michael Glover, The Peninsular War 1807-1814. London: Penguin Books, 2003, ISBN 0-141-39041-7

[lowcasualties-1] Glover, s. 51

[Esdaile596-2] Charles J. Esdaile w The Encyclopedia of the French Revolutionary and Napoleonic Wars (Santa Barbara: ABC-CLIO, 2006) 596.

[3] Chandler, s. 610

[HH-4] Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz: Historia Hiszpanii. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 233-234. ISBN 83-04-04629-6..

[5] Waldemar Łysiak „MW” s. 63

[6] Wojennik TV # 3: 2 de Mayo - recenzja. WojennikTV 2017-02-23. [dostęp 2017-02-27]..

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Przebieg i skutki

W obecnej kulturze masowej

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.