Przejdź do zawartości

Przemysław Sadowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przemysław Sadowski
Ilustracja
Przemysław Sadowski (2012)
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1975
Hajnówka

Zawód

aktor

Współmałżonek

Agnieszka Warchulska-Sadowska
(od 2004)

Lata aktywności

od 1997

Przemysław Sadowski (ur. 18 marca 1975 w Hajnówce) – polski aktor telewizyjny, teatralny i filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Wychowywał się w Białymstoku, gdzie ukończył Szkołę Podstawową nr 8 im. Św. Kazimierza Królewicza[1]. Od trzeciej klasy podstawówki trenował lekkoatletykę, potem piłkę ręczną, zdobywając dyplomy za króla strzelców turniejów dziecięcych[2]. Gdy miał 10 lat, uczęszczał na kurs tańca towarzyskiego do klubu „Rytm”[3][4]. Rok później dołączył do klubu piłkarskiego Jagiellonia Białystok, gdzie trenował z Tomaszem Frankowskim i Markiem Citką[5]. Grał też w koszykówkę i przez rok trenował rzut dyskiem[2]. W dorosłym życiu dwukrotnie brał udział w drużynie Marcina Gortata w meczach Gortat Team vs Wojsko Polskie. Przez cztery lata uczył się gry na fortepianie w ognisku muzycznym, które ukończył jako 17-latek[2][6]. Nauczył się także grać na gitarze[2].

W drugiej klasie IV Liceum Ogólnokształcącego im. Cypriana Kamila Norwida w Białymstoku o profilu sportowym związał się z teatrem amatorskim PRO przy Wojewódzkim Ośrodku Animacji Kultury, gdzie po raz pierwszy wystąpił w roli generała w sztuce Ernesta Brylla Życie jawą[5]. Po maturze podjął studia na Wydziale Lalkarskim filii PWST we Wrocławiu[5]. Po roku przeniósł się na Wydział Aktorski do łódzkiej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera, którą ukończył w 1999[7]. Na roku była z nim Anita Sokołowska i Monika Jarosińska[5].

Kariera sceniczna

[edytuj | edytuj kod]

W 1994 zdobył nagrodę główną XVI Turnieju Sztuki Recytatorskiej w Wałczu za monodram Koncert życzeń[8]. W 1997 zadebiutował na scenie w roli Elfa w komedii szekspirowskiej Sen nocy letniej w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, z którym był związany w latach 1997–1999. Występował potem w teatrach: Polskim w Szczecinie (2000) oraz Scena Prezentacje w Warszawie (2000, 2002–2004). W Teatrze Na Woli w sztuce Tadeusza Słobodzianka Nasza klasa (2006) w reż. Ondreja Spišáka grał Menachema[9].

Po gościnnym udziale jako Tezeusz i Oberon w Śnie nocy letniej (2012) w Teatrze Ateneum wystąpił w dwóch komediach Teatru Capitol: jako lekkoduch Karol Następnego dnia rano (The Morning After, 2013) Petera Quiltera w reż. Cezarego Morawskiego i niezdarny Edgar Chisholm Hawaje, czyli przygody siostry Jane (Nurse Jane Goes to Hawaii, 2016) Allana Strattona w reż. Marcina Sławińskiego[10]. W 2014 dołączył do obsady spektaklu Marcina Szczygielskiego Kochanie na kredyt Teatru MY w reż. Olafa Lubaszenki w roli Pawła Słodowca, byłego narzeczonego Anki (Agnieszka Sienkiewicz). W Teatrze Komedia został zaangażowany do przedstawień: Jak na wulkanie (2014) Robina Hawdona w reż. Tomasza Dutkiewicza jako Boris Brakowski, Zwariowana terapia (2015) Christophera Duranga w reż. Marcina Sławińskiego jako Chris, Żona potrzebna od zaraz (2016) Edwarda Taylora w reż. T. Dutkiewicza jako Jim Watt, Komedia o napadzie na bank (2017) Henry’ego Lewisa, Jonathana Sayera i Henry’ego Shieldsa oraz Trema (2018) Davida Frencha w reż. Johna Weisgerbera jako Patrick Flanagan. W 2020 zagrał dyrektora banku w komedii Jordiego Galcerána Kredyt (El crédito) w reż. Marcela Wiercichowskiego.

Kariera ekranowa

[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze jako student trafił na mały ekran jako asystent w serialu Syzyfowe prace (1998) na podstawie powieści Stefana Żeromskiego, dwa lata potem powstała wersja kinowa. Użyczył głosu policjantowi w serialu animowanym dla dzieci Mordziaki (1998). Po raz pierwszy zagrał rolę kinową bandyty „Francuza” w dreszczowcu Krzysztofa Langa Strefa ciszy (2000) u boku Edyty Olszówki i Roberta Gonery. W dreszczowcu psychologicznym Waldemara Dzikiego Pierwszy milion (2000) został obsadzony w jednej z głównych ról jako Jacek Berger-Kurczewski „Kurtz”, który z dwójką przyjaciół zamierza zdobyć tytułowe pierwsze miliony. W filmie sensacyjnym Enduro Bojz (2000) pojawił się jako Sowiet.

Występował gościnnie w drobnych rólkach i epizodach w wielu popularnych serialach telewizyjnych, w tym Więzy krwi (2001), Zostać miss (2001), Klan (2001–2002), Na dobre i na złe (2002), Sublokatorzy (2004) i Bulionerzy (2004). Wkrótce dostał rolę Kacpra Szpunara w serialu Polsatu Samo życie (2002–2010). Można go było oglądać potem w serialu kryminalno-sensacyjnym Fala zbrodni (2003–2004) w roli komisarza Błażeja „Budrysa” Kowala i produkcji TVN Magda M. (2006–2007) w roli Filipa Starskiego, studenckiej miłości i adoratora tytułowej bohaterki (Joanna Brodzik).

Uczestniczył w czwartej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami[11].

Wystąpił w teledysku do piosenki Ani Wyszkoni „W całość ułożysz mnie” (2013).

Ze względu na role aktorskie i aparycję czasem określany jest mianem „polskiego Richarda Gere’a[3][12].

Kariera dubbingowa

[edytuj | edytuj kod]

Swojego głosu użyczał m.in. w filmach Garfield, Za linią wroga II: Oś zła, Koń wodny: Legenda głębin, Speed Racer, Kapitan Ameryka: Zimowy żołnierz, Dzwoneczek i tajemnica piratów, Ant-Man i Raya i ostatni smok.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

4 września 2004 ożenił się z aktorką Agnieszką Warchulską, z którą ma dwóch synów – Jana (ur. 2005) i Franciszka (ur. 2011)[13]. Ma również córkę Małgorzatę (ur. 1997) z poprzedniego związku.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Seriale

[edytuj | edytuj kod]

Dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szkoła Podstawowa nr 8 w Białymstoku świętowała. Właśnie skończyła 70 lat!. „Kurier Poranny”. [dostęp 2020-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)].
  2. a b c d Dominika Gwit/ PAP Life (2013-05-04): Przemysław Sadowski: 'Marzyłem kiedyś o butach Nike’. [dostęp 2020-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).
  3. a b Agnieszka Prokopowicz: Przemysław Sadowski: "To ja, Przemek. Polubicie mnie albo nie". [w:] Viva! [on-line]. party.pl, 2006-11-08. [dostęp 2021-10-26]. (pol.).
  4. Taniec z gwiazdami IV – Para VIII: Przemysław i Ewa. Onet.pl. [dostęp 2019-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (pol.).
  5. a b c d Maria Klimczyk (2007-01-03): Przemysław Sadowski – pedant w dżinsach. „Nasze Miasto”. [dostęp 2020-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).
  6. Natasza Młudzik (2017-05-14): Przemysław Sadowski: Znana twarz się przydaje. interia.pl. [dostęp 2020-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-03)]. (pol.).
  7. Przemysław Sadowski. Stopklatka.pl. [dostęp 2020-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-12)]. (pol.).
  8. Wiadomości z miast i gmin, w: Kronika Wielkopolski, nr 1/1994, s. 193, ISSN 0137-3102
  9. Przemysław Sadowski: Jeśli grać, to uczciwie. DzieńMężczyzny.pl. [dostęp 2020-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).
  10. Przemysław Sadowski. Teatr Capitol w Warszawie. [dostęp 2020-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).
  11. Kto zatańczy w czwartej edycji „Taniec z gwiazdami”?. Wirtualnemedia.pl. [dostęp 2006-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-05)]. (pol.).
  12. sl: Przyszedł jego czas. [w:] Życie na gorąco [on-line]. styl.interia.pl, 2013-04-28. [dostęp 2021-10-26]. (pol.).
  13. Przemysław Sadowski zagra w „Kochaniu na kredyt”. Styl Gwiazd. [dostęp 2020-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-04)].
  14. „Doktor Strange w multiwersum obłędu”: obsada polskiego dubbingu – wSyncu [online], web.archive.org, 6 maja 2022 [dostęp 2022-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-06].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy