Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Raffaele Monaco La Valletta (ur. 23 lutego 1827 w Aquila, zm. 14 lipca 1896 w Agerola) – włoski kardynał.
Urodził się w Aquila. Studiował w Rzymie, uzyskując doktorat z teologii i prawa. W 1849 przyjął święcenia kapłańskie. Od 1854 pracował w Kurii Rzymskiej. Papież Pius IX na konsystorzu 13 marca 1868 mianował go kardynałem prezbiterem tytułu Santa Croce in Gerusalemme. Uczestniczył w Soborze Watykańskim I. Opat komendatoryjny klasztoru benedyktyńskiego w Subiaco od marca 1873 do listopada 1884. W styczniu 1874 został tytularnym arcybiskupem Heraklei i przyjął sakrę biskupią z rąk Piusa IX. Wikariusz generalny diecezji rzymskiej 1876–1884. Brał udział w konklawe 1878. W lutym 1884 stanął na czele Penitencjarii Apostolskiej oraz Świętego Oficjum Inkwizycji (obie funkcje sprawował już do śmierci). 24 marca 1884 awansował do rangi kardynała biskupa, otrzymując diecezję suburbikarną Albano. Archiprezbiter bazyliki laterańskiej od 1885. Dziekan św. Kolegium Kardynałów, prefekt św. Kongregacji ds. Ceremonii i biskup Ostia e Velletri od 1889. W czerwcu 1894 wybrano go komendatariuszem rzymskiego przeoratu zakonu joannitów. Zmarł w Agerola.
Lata 1130–1378 |
|
---|
Obediencja „rzymska” |
|
---|
Obediencja „awiniońska” |
|
---|
Obediencja „pizańska” |
|
---|
Lata 1415–1503 |
|
---|
Lata od 1503 |
|
---|
Wielcy Inkwizytorzy |
|
---|
Kardynałowie sekretarze |
|
---|
Wikariusze przed 1558 |
- Giovanni Marsicano (1106/1107)
- Pietro Senex (1115, 1117–1120)
- Corrado Demetri (1130–1137[A])
- Gregorio Centu (1160)
- Juliusz (1161–1164)
- Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177)
- Walter (1167–1168)
- Gerardo (1184–1188)
- Ottaviano di Paoli (1198)
- Pietro Gallocia (1206)
- Pietro Sasso (1217)
- Romano Bonaventura (1236)
- Giacomo Pecoraria (1238)
- Stefano Conti (1245–1251)
- Riccardo Annibaldi (1252)
- Tommaso Fusconi di Berta (1260)
- Giovanni Colonna (1262)
- Tommaso da Lentini (1264)
- Aldobrandino Cavalcanti (1272)
- Latino Malabranca Orsini (1279)
- Bartolomeo di Grosseto (1288)
- Giovanni di Iesi (1290, 1295)
- Salvo di Recanati (1291)
- Lamberto di Veglia (1296)
- Alemanno di Tiro e Oristano (1299)
- Ranuccio di Cagliari (1301)
- Niccolò Alberti (1302)
- Giovanni di Osimo (1303)
- Giacomo di Sutri (1303)
- Guittone Farnese (1307)
- Isnardo Tacconi (1309)
- Ruggero da Casole (1313)
- Giovanni di Nepi (1317)
- Andrea di Terracina (1322, 1325)
- Angelo Tignosi (1324, 1325)
- Giovanni Pagnotta (1334, 1335)
- Nicola Zucci (1341)
- Raimondo di Rieti (1343)
- Ponzio di Orvieto (1348, 1349)
- Giovanni di Orvieto (1361)
- Pietro Boerio (1365)
- Giacomo di Muti (1369)
- Luca Gentili Ridolfucci (1375)
- Stefano Palosi (1380)
- Gabriele Gabrieli (1383)
- Lorenzo Corvini (1389)
- Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392)
- Francesco Scaccani (1394, 1399)
- Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407)
- Francesco di San Martino (1411)
- Giacomo Isolani (1414–1418)
- Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424)
- Nicola Lazzaro di Guinigi (1427)
- Daniele Gari Scotti (1431)
- Gasparre di Diano (1431)
- Stefano di Volterra (1434)
- Genesio di Cagli (1435)
- Andrea di Osimo (1437)
- Giosuè Mormile (1441)
- Onofrio Francesco (1444)
- Roberto Cavalcanti (1447, 1448)
- Berardo Eroli (1449)
- Francesco de Lignamine (1458, 1459)
- Giovanni Neroni (1461, 1462)
- Nicola Trevisano (1479, 1487)
- Leonardo di Albenga (1485)
- Giacomo Botta (1486, 1489)
- Jaime Serra i Cau (1492, 1494)
- Pietro Gamboa (1501)
- Pietro Accolti (1505)
- Domenico Giacobazzi (1511)
- Andrea Giacobazzi (1520)
- Paolo Capizucchi (1521)
- Bartolomeo Guidiccioni (1539)
- Pomponio Cecci (1540)
- Filippo Archinto (1542)
- Ludovico Beccadelli (1554)
- Pietro di Lucera (1555)
- Virgilio Rosario (1555)
|
---|
Wikariusze od 1558 |
|
---|
- ↑ urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152