Przejdź do zawartości

Ratusz w Bremie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ratusz i posąg Rolanda w Bremie[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

III, IV, VI

Numer ref.

1087

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2004
na 28. sesji

Położenie na mapie Bremy
Mapa konturowa Bremy, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ratusz w Bremie”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Ratusz w Bremie”
Ziemia53°04′34″N 8°48′29″E/53,076111 8,808056
Restauracja rajców miejskich, ok. 1900 r.

Ratusz w Bremie – wybudowany na początku XV w. w stylu gotyckim i odrestaurowany w XVII w. w stylu renesansu wezerskiego[1]. Jeden z najznamienitszych przykładów architektury gotyckiej w Europie. Do dziś służy jako siedziba burmistrza hanzeatyckiego miasta Bremy i prezydenta senatu.

W 2004 ratusz wraz z posągiem Rolanda został wpisany na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Ratusz leży w centrum bremeńskiego starego miasta przy rynku (niem. Marktplatz). Usytuowany jest naprzeciwko budynku kupców (niem. Schütting), po prawej stronie od katedry a na lewo od kościoła Najświętszej Maryi Panny. Po jego zachodniej stronie stoi rzeźba z brązu przedstawiająca muzykantów z Bremy autorstwa Gerharda Marcksa.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ratusz składa się z dwóch części: Starego Ratusza z początku XV w., odrestaurowanego w XVII w. oraz Nowego Ratusza wzniesionego na początku XX w.

Stary Ratusz został zbudowany w stylu gotyckim w latach 1405-09. W latach 1596–1612 bremeński budowniczy Lüder von Bentheim przeprowadził jego restaurację, nadając mu od strony rynku nową fasadę w stylu renesansu wezerskiego. Fasada powstała na bazie planów niderlandzkich architektów renesansu Jana Vredemana de Vries, Hendricka Goltziusa i Jakuba Florisa.

Nowy Ratusz został zaprojektowany w stylu neorenesansanoswym przez monachijskiego architekta Gabriela von Seidl w latach 1909-13.

W czasie nalotów alianckich pod koniec II wojny światowej, kiedy to ponad 60% zabudowy Bremy uległo zniszczeniu, ratusz wraz z posągiem Rolanda ocalały dzięki wzniesionym wcześniej zabezpieczeniom.

Wnętrza

[edytuj | edytuj kod]
  • Restauracja rajców miejskich (niem. Bremer Ratskeller) posiada dużą kolekcję (ok. 650 rodzajów) niemieckich win, najstarsze pochodzą z 1653
  • Górna sala ratuszowa (niem. Obere Rathaushalle) z XVIII w. zegarem Meybacha
  • Güldenkammer- małe pomieszczenie z 1595 sąsiadujące z górną salą ratuszową z unikatowym wyposażeniem w stylu secesyjnym projektu Henryka Vogelera
  • Sala przyjęć (niem. Festsaal)
  • Sala kominkowa (niem. Kaminzimmer)
  • Sala gobelinowa (niem. Gobelinzimmer)
  • Sala senatu (niem. Senatssaal)
  • Dolna sala ratuszowa (niem. Untere Rathaushalle)- w przeszłości miejsce targu przyprawami i tkaninami.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pojęcie renesansu wezerskiego odnosi się do renesansu praktykowanego nad rzeką Wezerą w XVI-XVII w., pomiędzy Hannoversch-Münden a Bremą. Renesans wezerski łączy w sobie elementy renesansu włoskiego i zachodnioeuropejskiego, a jego cechą charakterystyczną są bogato dekorowane szczyty. Termin ten został wprowadzony przez Richarda Klapecka w opublikowanej w 1912 r. książce Alt-Westfalen

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy