STS-61-A
| |
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR |
1985-104A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Oznaczenie kodowe |
STS-61-A |
| Pojazd | |
| Wahadłowiec | |
| Załoga | |
 przedni rząd od lewej: Furrer, Dunbar, Buchli, Hartsfield, tylny rząd od lewej: Nagel, Bluford, Messerschmid, Ockels | |
| Dowódca | |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji |
30 października 1985, 17:00:00 UTC |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum |
331 km |
| Perygeum |
319 km |
| Okres orbitalny |
91 min |
| Inklinacja orbity |
57° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | |
| Lądowanie |
6 listopada 1985, 17:44:51 UTC |
| Czas trwania misji |
7 dni, 0 godz, 44 min, 51 s |
| Przebyta odległość |
4 682 148 km[1] |
| Liczba okrążeń Ziemi |
112 |
| Program lotów wahadłowców | |
STS-61-A (ang. Space Transportation System) – dziewiąta misja wahadłowca kosmicznego Challenger i dwudziesta druga programu lotów wahadłowców[2].
Załoga
[edytuj | edytuj kod]źródlo dla sekcji: [2]
- Henry Hartsfield (3)*, dowódca (CDR)
- Steven Nagel (2), pilot (PLT)
- Bonnie Dunbar (1), specjalista misji 1 (MS2)
- James Buchli (2), specjalista misji 2 (MS1)
- Guion Bluford (2), specjalista misji 3 (MS3)
- Reinhard Furrer (1), specjalista ładunku 1 (PS1) (Niemcy)
- Ernst Messerschmid (1), specjalista ładunku 2 (PS2) (Niemcy)
- Wubbo Ockels (1), specjalista ładunku 3 (PS3), ESA (Holandia)
Załoga rezerwowa
[edytuj | edytuj kod]- Ulf Merbold (2), specjalista ładunku
- * (liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Parametry misji
[edytuj | edytuj kod]źródło dla sekcji: [1]
- Masa:
- startowa orbitera: 110 568 kg
- lądującego orbitera: 97 144 kg
- ładunku: 14 451 kg
- Perygeum: 319 km
- Apogeum: 331 km
- Inklinacja: 57,0°
- Okres orbitalny: 91,0 min
Cel misji
[edytuj | edytuj kod]Misja naukowa z laboratorium Spacelab-D1 („D” jak Deutschland), po raz pierwszy i ostatni w historii startowała ośmioosobowa załoga statku kosmicznego[2].
Przebieg misji
[edytuj | edytuj kod]- źródło[3]
Wyprawa poświęcona była pobytowi w przestrzeni kosmicznej laboratorium Spacelab. W tym locie laboratorium znalazło się na orbicie po raz czwarty i miało postać długiego pomieszczenia ciśnieniowego, połączonego tunelem z kabiną Challengera. Wyprawę zrealizowano na zamówienie Republiki Federalnej Niemiec, która dostarczyła 76 różnorodnych zestawów aparatury badawczej i naukowej. Z tego względu przedsięwzięcie oznaczono Spacelab D-1, a przebieg doświadczeń nadzorowano nie z Houston, a z Niemieckiej Agencji Kosmicznej w Oberpfaffenhofen koło Monachium w RFN.
W locie uczestniczyła rekordowo liczna, ośmioosobowa załoga. Tygodniowy lot rozpoczął się 30 października 1985 roku startem z Przylądka Canaveral na Florydzie, zakończył zaś 6 listopada w kalifornijskiej bazie im. Edwardsa na początku 112. okrążenia Ziemi.
Wyposażenie naukowe służyło do doświadczeń dotyczących przetwarzania materiałów, biologii, medycyny i nawigacji. Doświadczenia materiałowe prowadzono za pomocą dwóch pieców. Doświadczenia biologiczne wykonywano za pomocą zestawu Bio-Rack. Dotyczyły wpływu nieważkości na właściwości limfocytów warunkujących odporność organizmów na choroby. Badano zmysł równowagi, który sprawia kłopoty większości ludzi odbywających loty kosmiczne.
Lot STS-61-A wykorzystano dodatkowo do umieszczenia na orbicie małego, o masie 70 kg, amerykańskiego satelity łącznościowego GLOMR o zastosowaniu policyjnym (walka z przemytem) i wojskowym.
Lądowanie Challengera wiązało się z próbą nowego podwozia – z zamocowaną obrotowo i kierowaną przednią środkową sekcją. W podwoziach dawnego typu sekcja ta była nieruchoma. Dowódca promu po przyziemieniu z prędkością 320 km/h z powodzeniem manewrował dobiegiem. Wahadłowiec o masie około 100 ton na skutek ruchów przedniej sekcji podwozia zbaczał 6 m od linii środkowej pasa lotniskowego i powracał na nią posłusznie.
Do rangi symbolu urasta fakt, że start wahadłowca obserwował sędziwy niemiecki pionier astronautyki, Hermann Oberth[3] oraz że była to ostatnia zakończona powodzeniem misja orbitera przed jego zniszczeniem w katastrofie podczas startu misji STS-51-L.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Mark Wade: STS-61-A. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).
- ↑ a b c Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 161. ISBN 83-7167-224-1.
- ↑ a b Jerzy Wierzbowski. Wyprawy STS. „Astronautyka”. 4 (1986), s. 8-12, 1986-czerwiec. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. ISSN 0004-623x. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Spaceflight mission report: STS-61A. [w:] Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).