Skuter wodny
Skuter wodny – rodzaj motorówki 1-4 osobowej służącej do uprawiania rekreacji i sportu na wodzie. Cechą charakterystyczną jest pozycja pasażerów, którzy siedzą na wierzchu kadłuba, a nie we wnętrzu. Skuter wodny napędzany jest silnikiem, najczęściej spalinowym o kilkudziesięciu KM mocy, współpracującym z pędnikiem wodnoodrzutowym. Najszybsze modele skuterów osiągają prędkość około 60 węzłów (115 km/h).
W polskim prawie skuter wodny zdefiniowany jest jako: „mały statek o napędzie mechanicznym, przystosowany do przewozu jednej lub więcej osób, przeznaczony do ślizgów lub wykonywania ewolucji na wodzie”[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie przepisów żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych (Dz.U. z 2003 r. nr 212, poz. 2072)
Kontrola autorytatywna (typ łodzi):