Przejdź do zawartości

Sojuz 15

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sojuz 15
Dane misji
Indeks COSPAR

1974-067A

Zaangażowani

 ZSRR

Pojazd
Statek kosmiczny

Sojuz 7K-T

Masa pojazdu

6760[1] kg

Rakieta nośna

Sojuz

Załoga
Zdjęcie Sojuz 15
Załoga Sojuza 15 na znaczku wydanym w ZSRR. Od lewej: Sarafanow i Diomin
Dowódca

Giennadij Sarafanow

Załoga

Giennadij Sarafanow (1)
Lew Diomin (1)

Start
Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Początek misji

26 sierpnia 1974 (19:58:05 UTC)

Orbita okołoziemska
Apogeum

236[1] km

Perygeum

173[1] km

Okres orbitalny

88,5[1] min

Inklinacja orbity

51,6[1]°

Lądowanie
Lądowanie

28 sierpnia 1974 (20:10:16 UTC)

Czas trwania misji

2 d, 0 h, 12min, 11 s

Liczba okrążeń Ziemi

32

Program Sojuz

Sojuz 15 (kod wywoławczy Дунай - Dunaj) miał być drugą misją odwiedzającą radziecką stację kosmiczną Salut 3, prawdopodobnie w celach wojskowych. Była to 22. radziecka wyprawa załogowa[2].

Załoga

[edytuj | edytuj kod]

Podstawowa

[edytuj | edytuj kod]

Rezerwowa

[edytuj | edytuj kod]

Druga rezerwowa

[edytuj | edytuj kod]

Przebieg misji

[edytuj | edytuj kod]

Lot był stosunkowo krótkotrwały, przebiegał w czasie od 26 do 28 sierpnia 1974 roku, kończąc się po upływie dwóch dni i dwunastu minut[2]. Mimo pomyślnego zbliżenia do orbitującej stacji, kosmonauci nie zdołali zacumować do niej ze względu na awarię w automatycznym systemie dokowania. Jako że pojazd nie dysponował ilością paliwa wystarczającą na serię prób dokowania ręcznego, misja została przerwana. Wadliwe urządzenia przeprojektowano przed kolejną misją.

Start Sojuza 15 odbył się w nocy. Po raz pierwszy też w porze nocnej nastąpiło lądowanie. Kabina z kosmonautami wylądowała 28 sierpnia 1974 roku o godzinie 23:10 czasu moskiewskiego, w odległości 48 km na południowy zachód od miasta Celinograd. Przy tej okazji wypróbowano metody i środki poszukiwań obiektu i ewakuacji ludzi z niego w warunkach nocnych. Pomimo trudnej sytuacji meteorologicznej lądownik został szybko zlokalizowany.
Lew Diomin – pierwszy kosmiczny dziadek – przygotowywał się do lotu od jedenastu lat. Do oddziału kosmonautów został przyjęty w roku 1963[2].

Wersja oficjalna

[edytuj | edytuj kod]

Lot miał na celu przeprowadzenie ważnych doświadczeń nie związanych wprawdzie bezpośrednio ze wspólnym lotem radziecko-amerykańskim Sojuz-Apollo, ale mającym wpływ na lepsze przygotowanie przyszłych załóg. W czasie misji Sojuza 15 wykonane zostały liczne eksperymenty w dziedzinie manewrowania statkiem i operacji spotkania z drugim obiektem kosmicznym. Obiekt ten stanowiła w tym przypadku stacja Salut 3. Wypróbowano metody i środki poszukiwań obiektu załogowego i ewakuacji ludzi z niego w warunkach nocnych[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Mark Wade: Soyuz 15. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2015-05-01]. (ang.).
  2. a b c d Stefan Kowal. Salut 3 –Sojuz 14, Sojuz 15, Sojuz – Apollo. „Astronautyka”. 6 (76), 1974. Zakład Narodowy im. Ossolińskich -Wydawnictwo Wrocław. ISSN 0004-623X. (pol.). 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy