Przejdź do zawartości

Stanisława Grabska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisława Grabska
Ilustracja
Stanisława Grabska
Warszawa, 24 maja 2005 r.
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1922
Lwów

Data i miejsce śmierci

13 listopada 2008
Sulejówek

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Stanisławy Grabskiej na Cmentarzu parafii Maryi Królowej Kościoła w Sulejówku w Warszawie-Wesołej
Grób Stanisławy Grabskiej na Cmentarzu parafii Maryi Królowej Kościoła w Sulejówku w Warszawie-Wesołej

Stanisława Halina Grabska (ur. 20 marca 1922 we Lwowie, zm. 13 listopada 2008 r. w Sulejówku) – polska teolog, publicystka, artysta plastyk (w zakresie tkactwa artystycznego).

Droga życiowa

[edytuj | edytuj kod]

Córka prof. Stanisława Grabskiego, polityka i ekonomisty oraz Zofii Smolik.

Podczas II wojny światowej członek Tajnej Sodalicji Mariańskiej. Przybyła do Lwowa na rozkaz Komendy ZWZ w Warszawie z zadaniem nawiązania bezpośredniej łączności konspiracyjnej z komendą ZWZ na okupację sowiecką, w celu połączenia obu struktur konspiracji wojskowej. Podczas okupacji hitlerowskiej Lwowa była zatrudniona jako preparatorka wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami profesora Rudolfa Weigla, dzięki czemu miała dokumenty, chroniące ją przed represjami okupanta.

Od 1945 r. w Warszawie. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych (malarstwo i tkactwo artystyczne). Pracowała następnie w Biurze Wzornictwa Przemysłu Lekkiego. W 1964 r. podjęła studia teologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (zaocznie, w ramach Studium Wyższej Wiedzy Religijnej, później w trybie stacjonarnym). Pracę magisterską pt.: Wolność chrześcijańska u św. Pawła i u św. Mateusza obroniła w 1969 r. W tym czasie była też organizatorką wykładów teologicznych w Klubie Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Uczestniczyła w Kongresie Apostolatu Świeckich w Rzymie, w czasie trwania II Soboru Watykańskiego. Następnie, dzięki stypendium, studiowała na uniwersytecie w Leuven (Belgia, 1970-1973), będąc tam pierwszą kobietą świecką, która obroniła doktorat z teologii (promotor: ks. prof. Philippe Delhaye, ekspert Soboru ds. etycznych).

Po powrocie do Polski, była związana nadal z warszawskim KIK-iem, wykładała też m.in. kulturę biblijną na wydziale krytyki teatralnej warszawskiej PWST, oraz symbolikę biblijną w kulturze europejskiej dla Podyplomowego Studium Religioznawczego przy Uniwersytecie Warszawskim. 20 sierpnia 1980 roku podpisała apel 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[1]. Na początku l. 80. wykładała w duszpasterstwach, również dla członków podziemnej "Solidarności". Napisaną przez siebie "Drogę krzyżową" odczytała w Częstochowie na Jasnej Górze dla przedstawicieli KIK-ów z całej Polski, podczas trwania stanu wojennego (później tekst został powielony i rozprowadzany w II obiegu).

Członek Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie (m.in. wiceprezes i prezes). Członek Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” przy Lechu Wałęsie (wiceprzewodnicząca komisji stowarzyszeń). Uczestnik obrad Okrągłego Stołu, ze strony opozycji demokratycznej (w podzespole ds. stowarzyszeń i samorządu terytorialnego; przewodnicząca grupy roboczej ds. stowarzyszeń).

W sierpniu 1996 r. była organizatorką zbierania podpisów pod Apelem do organizacji światowej i Rady Europy w sprawie Czeczenii w 52. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego (tekst apelu publikował m.in. "Tygodnik Powszechny"). Była także redaktorem naczelnym czasopisma Życie Klubów: kwartalnik Porozumienia Klubów Inteligencji Katolickiej.

W ostatnich latach prowadziła w warszawskim KIK-u cykliczne spotkania "Czytamy Stary Testament" oraz "Czytamy Nowy Testament". Jest uważana za jednego z najwybitniejszych polskich teologów świeckich.

Publikowała m.in. w "Więzi", "Znaku", "Przewodniku Katolickim", "Tygodniku Powszechnym" i "Niedzieli" oraz pracach zbiorowych.

Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Mieszkała w Warszawie, a w ostatnim okresie życia w Sulejówku, pochowana na Cmentarzu parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Sulejówku w Warszawie-Wesołej.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Nadzieja, która jest wezwaniem (Biblioteka "Więzi" [t. 44], Warszawa 1980)
  • Pacierz w Biblii zakorzeniony (Biblioteka "Więzi" [t. 47], Warszawa 1983)
  • Człowiek wobec Trójcy Świętej (Biblioteka "Więzi" [t. 64], Warszawa 1990, ISBN 83-85124-24-1)
  • Ciekawość nieba, ciekawość ziemi. Ze Stanisławą Grabską rozmawia Irena Stopierzyńska (Biblioteka "Więzi" [t. 122], Warszawa 2000, ISBN 83-88032-25-9)
  • Jan III: teologia tekstów redaktora kościelnego Ewangelii według św. Jana (Tyniec 2002, ISBN 83-7354-026-1)
  • Bóg jest miłością (Włocławskie Wydawnictwo Diecezjalne, Włocławek 2004, ISBN 83-85084-95-9)
  • Symbole i idee biblijne w naszym życiu (Tertium Sp. z o.o., Warszawa 2004, ISBN 83-920870-0-3)

Przedmowy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])

Bibliografia (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • Ewa K. Czaczkowska, Horror albo radość życia. Rozmowa ze Stanisławą Grabską, doktorem teologii, wiceprezesem KIK ("Rzeczpospolita" nr 253/4206, 31.10. – 1.11.1995)
  • Ewa K. Czaczkowska, Krzyż – symbol dobra i zła. Rozmowa z dr Stanisławą Grabską, teologiem ("Rzeczpospolita" 12.07.1996)
  • Chrześcijanin, Bóg, życie (rozmowa Stanisławy Grabskiej z Anną Jarmusiewicz, "Rzeczpospolita", 13-14.01.2001)
  • Ks. Andrzej Luter, Nie tylko dla teologów. Wiosna ducha ("Tygodnik Powszechny", 11.06.2004) [o książce Stanisławy Grabskiej pt.: Ciekawość nieba-ciekawość ziemi]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy