Steffi Graf

Steffi Graf

Steffi Graf, 2010
Pełne imię i nazwisko	Stefanie Maria Graf
Państwo	Niemcy
Data i miejsce urodzenia	14 czerwca 1969 Mannheim
Wzrost	176 cm
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	18 października 1982
Zakończenie kariery	13 sierpnia 1999
Trener	Heinz Gunthardt
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	107
Najwyżej w rankingu	1 (17 sierpnia 1987)
Australian Open	W (1988–1990, 1994)
Roland Garros	W (1987, 1988, 1993, 1995, 1996, 1999)
Wimbledon	W (1988, 1989, 1991–1993, 1995, 1996)
US Open	W (1988, 1989, 1993, 1995, 1996)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	11
Najwyżej w rankingu	5 (21 listopada 1988)
Australian Open	SF (1988, 1989)
Roland Garros	F (1986, 1987, 1989)
Wimbledon	W (1988)
US Open	SF (1986–1989)
Dorobek medalowy
Reprezentacja RFN Igrzyska olimpijskie złoto Seul 1988 tenis ziemny (gra pojedyncza) brąz Seul 1988 tenis ziemny (gra podwójna) Reprezentacja Niemcy Igrzyska olimpijskie srebro Barcelona 1992 tenis ziemny (gra pojedyncza)
Odznaczenia
Strona internetowa

Stefanie Maria Graf, lub krócej Steffi Graf (ur. 14 czerwca 1969 w Mannheim) – niemiecka tenisistka, występująca na światowych kortach od 1982 do 1999 roku, jedna z najwybitniejszych zawodniczek w historii tej dyscypliny, mistrzyni dwudziestu dwóch turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, mistrzyni Wimbledonu 1988 w grze podwójnej, półfinalistka Wimbledonu 1999 w grze mieszanej, pięciokrotna triumfatorka Mistrzostw WTA w grze pojedynczej i trzykrotna półfinalistka w grze podwójnej, mistrzyni olimpijska w grze pojedynczej z Seulu (1988), zdobywczyni Złotego Wielkiego Szlema (1988), klasyfikowana w rankingu WTA na 1. miejscu w grze pojedynczej (1987) przez rekordową liczbę 377 tygodni i na 3. miejscu w grze podwójnej (1987); dwukrotna zdobywczyni Pucharu Federacji wraz z drużyną Niemiec (1987, 1992), zdobywczyni Pucharu Hopmana 1993 w barwach Niemiec. Żona Andre Agassiego. Tenisistka praworęczna z jednoręcznym backhandem i niezwykle silnym uderzeniem forehandowym. W 2004 roku została uhonorowana członkostwem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Kariera tenisowa

Steffi Graf posiadała niezwykle skuteczne uderzenie forhendowe, które przyniosło jej przydomek Fräulein Forehand; ze względu na zdecydowaną dominację strony forhendowej grę bekhendem ograniczała przede wszystkim do podcinanego slajsu, jednak i to uderzenie opanowała do perfekcji, zmuszana konsekwentną przez lata taktyką przeciwniczek, kierujących większość piłek na lewą stronę kortu.

Karierę zawodową rozpoczęła z dniem 18 października 1982 roku. Tydzień później wystąpiła w swoim pierwszym turnieju w niemieckim Stuttgarcie. Odpadła w pierwszej rundzie z Tracy Austin. W czerwcu 1983 zadebiutowała w imprezie wielkoszlemowej. Miało to miejsce na kortach Rolanda Garrosa. Przegrała wtedy w drugim spotkaniu. Po raz pierwszy dała o sobie znać w maju 1984, kiedy to w Berlinie wyeliminowała rozstawioną z najwyższym numerem Bonnie Gadusek. Potem nie poradziła sobie ze znaną rodaczką, Claudią Kohde-Kilsch. Wkrótce Graf osiągnęła czwartą rundę Wimbledonu i pierwszy zawodowy finał w Stuttgarcie. Uległa w nim Szwedce Catarinie Lindqvist.

W lutym 1985 odniosła imponującą serię zwycięstw nad wyżej klasyfikowanymi koleżankami po fachu podczas rozgrywek w Miami. Pokonała tam między innymi Sylvię Hanikę, Virginię Wade i Andreę Temesvári. Zatrzymana została w półfinale przez Chris Evert. W ciągu najbliższych miesięcy Amerykanka notorycznie odbierała jej możliwość dalszej gry w turnieju. Tymczasem Graf zdobyła powszechne uznanie, znajdując się w półfinale wielkoszlemowego US Open, gdzie pokonała Pam Shriver. Awans do finału przegrała z Martiną Navrátilovą.

Sezon 1986 zaczęła niekorzystnie od dwóch porażek z Evert (wszystkie w finałach). W kwietniu nastąpił jednak przełom, niemiecka tenisistka wyeliminowała Magdalenę Maleewą, Hanę Mandlíkovą i właśnie amerykańską rywalkę w Hilton Head, zostając zwyciężczynią tych zawodów. To pierwszy profesjonalny turniej, który Graf zakończyła jako niepokonana. Triumfalną passę kontynuowała przez kilka tygodni, dorzucając do swojej kolekcji następne tytuły. Momentalnie Niemka z Mannheim wyrosła na faworytkę French Open. W Paryżu przytrafiła się jej jednak porażka z Mandlikovą w ćwierćfinałach. Do końca sezonu wygrała wszystkie swoje starty, ale poza Wielkim Szlemem i Masters. Tam rywalki przeważnie brały odwet za wcześniejsze przegrane.

Zdominowała rozgrywki w roku 1987, przegrywając zaledwie dwa z siedemdziesięciu sześciu meczów! Zdobyła pierwszy tytuł wielkoszlemowy na kortach paryskich, wygrywając z Navrátilovą 6:4, 4:6, 8:6. Jednak na Wimbledonie i US Open uległa starszej koleżance, zadowalając się jedynie tytułem wicemistrzyni. 17 sierpnia została pierwszy raz w karierze numerem jeden światowych klasyfikacji. Sezon 1988 w wykonaniu Steffi Graf uznać można za najważniejszy w dziejach tenisa. Niemka rozpoczęła od występu w Australian Open. Melbourne opuściła z pucharem imienia Daphne Akhurst, wywalczonym bez straty seta (finał z Evert). Następnie obroniła tytuł na Roland Garros, pokonując tam Natallę Zwierawą. Jej kolejnym startem był dopiero Wimbledon. Publiczność na całym świecie oniemiała, gdy Graf zdetronizowała dotychczasową królową londyńskich kortów – Martinę Navrátilovą, niepokonaną tam od 1982 roku! W tenisie zaczęto z dużym prawdopodobieństwem myśleć o Wielkim Szlemie, który stał przed Graf na wyciągnięcie ręki. Tenisistka zapewniła sobie miejsce w historii w wieku dziewiętnastu lat, wygrywając z Gabrielą Sabatini w finale w Nowym Jorku. Wkrótce pojawiła się w Seulu w ramach igrzysk olimpijskich. Steffi zdobyła złoty medal, podnosząc rangę swojego sukcesu do Złotego Wielkiego Szlema – pierwszego w historii (Klasycznego Szlema zdobyła wcześniej Maureen Connolly w 1953 oraz Margaret Smith Court w 1970). W roku 1988 Steffi zeszła z kortu pokonana zaledwie trzy razy.

Wysoki poziom swojej gry utrzymała także w roku następnym. Po raz kolejny bliska była zagarnięcia Wielkiego Szlema. Przegrała tylko dwa mecze, ale jeden z nich był finałem French Open (nieoczekiwanie z Arantxą Sánchez Vicario). Zwycięstwo w Australian Open zapisało na jej koncie pierwszego Niekalendarzowego Wielkiego Szlema (od French Open 1988 do Australian Open 1989). Drugi przegrany mecz to finał w Amelia Island z Sabatini. Jako trzecia kobieta w historii (po raz czwarty, Navrátilova dokonała tego dwukrotnie) zaliczyła finały wszystkich turniejów wielkoszlemowych w jednym sezonie. Jej wynik powtórzyła trzy lata później Monica Seles.

To właśnie ta tenisistka miała wkrótce pokrzyżować plany mistrzyni. Graf bez problemów wygrała kilka imprez w pierwszej połowie roku 1990, będąc niepokonaną aż do maja. Wtedy to przed niemiecką publicznością w Berlinie Steffi uległa Seles w fazie półfinałów, tracąc do niej wyraźnie. Sytuacja powtórzyła się w finale French Open. Do końca roku nie grały już ze sobą, a Niemka wciąż dominowała w rozgrywkach światowych.

Rok 1991 nie rozpoczął się po myśli Graf, która przegrała szybko w Melbourne z Janą Novotną. Następnie odpadła w drugim meczu w Tokio z Sabatini. Na Argentynkę trafiła w dwóch kolejnych finałach i również nie poradziła sobie z nią. W pozostałych Wielkich Szlemach przytrafiły się Niemce niespodzianki typu przegrana z Martiną Navrátilovą czy z Arantxą Sánchez Vicario. Ostatecznie wygrała jeden turniej z tej serii, Wimbledon (trzy pozostałe padły łupem Moniki Seles). Steffi straciła pozycję liderki rankingu tenisowego. W roku 1992 Graf stała się tłem dla wyśmienicie grającej Jugosłowianki, która to czterokrotnie awansowała do finałów imprez wielkoszlemowych. Tradycyjnie już zawodniczce z Mannheim przypadła w udziale korona Wimbledonu, poza tym wicemistrzostwo French Open (8:10 z Seles w trzecim secie). Zdobyła srebrny medal igrzysk olimpijskich w Barcelonie, nie dając rady Jennifer Capriati.

Powróciła do gry w roku 1993, choć porażka w finale Australian Open zapowiadała kontynuację dominacji Seles. Pamiętne zdarzenie z Hamburga, w którym napadnięto na tenisistkę z Nowego Sadu, wykluczyło ją na długie lata z rozgrywek i przerwało karierę. Należy dodać, że na Monicę napadł kibic Graf, nie mogący pogodzić się z porażkami swojej ulubionej zawodniczki. Tak czy inaczej, od French Open 1993 do Australian Open 1994 Niemka ustanowiła drugiego swojego Niekalendarzowego Wielkiego Szlema. Po Roland Garros powróciła na pierwsze miejsce w rankingu. Tymczasem sezon 1994 wyłonił nowe twarze w światowym tenisie, wśród których prym wiodły Hiszpanki Conchita Martínez i Arantxa Sánchez Vicario. Obecne były we wszystkich finałach prestiżowych turniejów w roku, podczas gdy Graf triumfowała jedynie w Melbourne. W półfinałach w Paryżu przegrała z pupilką kibiców, Mary Pierce. Na Wimbledonie sensacyjnie odpadła już w pierwszej rundzie z Lori McNeil, a w walce o mistrzostwo US Open uległa Arantxy Sánchez Vicario.

W 1995 znów została potrójną mistrzynią Wielkiego Szlema, oddając pole w Australii, gdzie nie wystartowała. W Nowym Jorku ograła Seles, powracającą do rozgrywek. Wyniki powtórzyła w roku 1996, który rozpoczęła z opóźnieniem (od zawodów w Miami). Wówczas to na kortach pojawiła się nowa groźna postać – Szwajcarka Martina Hingis. Początkowo nie czyniąca Niemce poważniejszych problemów, pokonała ją w ćwierćfinale Italian Open. W finale turnieju Masters rozegrały pasjonujące pięciosetowe spotkanie, zakończone wynikiem 6:3, 4:6, 6:0, 4:6, 6:0 na korzyść Graf.

W styczniu 1997 Steffi odpadła w czwartej rundzie Australian Open, okazując się słabszą od Amandy Coetzer, reprezentantki Republiki Południowej Afryki. Tenisistka ta wygrała z nią również w Berlinie. 30 marca Graf po raz ostatni opuściła fotel liderki światowej klasyfikacji na rzecz Hingis. Nigdy później nie udało się jej powrócić na szczyt. Problemy zdrowotne spowodowały, że turniej French Open był ostatnim, w jakim wzięła udział w sezonie 1997. Wypadła wtedy poza czołową dziesiątkę klasyfikacji WTA.

Powróciła w lutym 1998 w Hanowerze, gdzie uległa w jednej czwartej finału Belgijce Sabine Appelmans. W marcu skreczowała w półfinale w Indian Wells przeciwko Lindsay Davenport. Uraz leczyła do czerwca. Jednak jej występy na trawie oraz w amerykańskich turniejach poprzedzających US Open nie były najlepsze. Wówczas Graf pozwoliła się ograć Magüi Sernie, Natalli Zwierawej, Annie Kurnikowej czy Ai Sugiyamie. Zwyciężyła dopiero w New Haven, w finale z Janą Novotną. Na US Open pokonana w czwartej rundzie przez Patty Schnyder.

Jako dziesiąta tenisistka świata rozpoczęła rok 1999 występem w Sydney. Po zwycięstwie nad obiema siostrami Williams uległa Davenport. Wkrótce Seles wyeliminowała ją w ćwierćfinałach Australian Open. W kilku kolejnych startach przegrywała drugi lub trzeci mecz, m.in. z Sereną Williams, Venus Williams czy Julie Halard-Decugis. Nikt nie dawał jej szans na kortach Rolanda Garrosa. Graf udowodniła jednak swoją klasę, pokonując wszystkie rywalki, w tym trzy potencjalnie najtrudniejsze: Hingis, Davenport i Seles. Pamiętny finał z Hingis, podczas którego nastoletnia Szwajcarka zgotowała istne przedstawienie, rozstrzygnęła na swoją korzyść wynikiem 4:6, 7:5, 6:2. A Martina już do zakończenia kariery nie została posiadaczką trofeum imienia Suzanne Lenglen.

To był ostatni wielkoszlemowy tytuł wybitnej Niemki, która osiągnęła jeszcze wicemistrzostwo Wimbledonu, w finale z Davenport. Po dłuższej przerwie wystąpiła na początku sierpnia w San Diego. Tam skreczowała w meczu drugiej rundy przeciwko Amy Frazier, przegrywając w trzecim secie 1:2. 13 sierpnia 1999 Steffi Graf ogłosiła zakończenie kariery tenisowej. Była wówczas trzecią tenisistką na świecie.

Graf ma na koncie dwadzieścia dwa zwycięstwa wielkoszlemowe w grze pojedynczej (dodatkowo przegrała dziewięć finałów); łącznie wygrała sto siedem turniejów w singlu i jedenaście w deblu. Rekordem jest długość przebywania przez nią na szczycie listy rankingowej; była liderką przez 377 tygodni, w tym 186 z rzędu (17 sierpnia 1987 – 10 maja 1991). Jest jedyną zawodniczką, która wygrywała każdy z turniejów wielkoszlemowych przynajmniej cztery razy. W 2004 została wpisana do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Działalność po zakończeniu kariery

W kwietniu 2007 roku podczas pokazowego turnieju w Houston została niechcący uderzona przez męża rakietą tenisową. Z rozciętymi ustami trafiła do szpitala. 27 października wzięła udział w pokazowym meczu gry mieszanej, którego dochód przeznaczony został na konto jej fundacji Children for Tomorrow. Steffi grała w parze z mężem, Andre, natomiast po drugiej stroni siatki stanęli Belgijka Justine Henin i Chorwat Goran Ivanišević. Graf i Agassi przegrali 5:7, 2:6.

Życie prywatne

Jej rodzice noszą imiona Heidi i Peter. Graf ma młodszego brata, Michaela. 22 października 2001 roku spodziewająca się narodzin dziecka Steffi poślubiła amerykańskiego tenisistę, Andre Agassiego. Pięć dni później na świat przyszedł ich syn, Jaden Gil. W październiku 2003 urodziła córkę, Jaz. Założyła własną fundację, wspierającą chore dzieci. Organizacja nosi nazwę Children for Tomorrow.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej

Turniej	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	Tytuły	Z-P
Australian Open	1R	3R	A	NH	A	W	W	W	QF	A	F	W	A	A	4R	A	QF	4 / 10	47 – 6
French Open	2R	3R	4R	QF	W	W	F	F	SF	F	W	SF	W	W	QF	A	W	6 / 16	84 – 10
Wimbledon	A	4R	4R	A	F	W	W	SF	W	W	W	1R	W	W	A	3R	F	7 / 14	74 – 7
US Open	A	1R	SF	SF	F	W	W	F	SF	QF	W	F	W	W	A	4R	A	5 / 14	73 – 9
Ranking na koniec roku	93	22	6	3	1	1	1	1	2	2	1	1	1	1	28	9	–	22 / 54	278 – 32

Występy w grze podwójnej

Turniej	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	Tytuły	Z-P
Australian Open	A	1R	A	A	A	SF	SF	2R	A	A	A	2R	A	A	A	A	2R	0 / 6	11 – 5
French Open	A	2R	1R	F	F	SF	F	A	A	SF	A	A	A	A	A	A	A	0 / 7	24 – 7
Wimbledon	A	1R	1R	A	3R	W	QF	QF	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	1 / 7	14 – 6
US Open	A	2R	2R	SF	SF	SF	SF	QF	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 7	21 – 6
Ranking na koniec roku	–	–	–	4	13	5	11	96	–	22	–	245	–	–	–	191	–	1 / 27	70 – 24

Występy w grze mieszanej

Turniej	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	Tytuły	Z-P
Australian Open	A	A	A	NH	A	A	A	A	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 1	1 – 1
French Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	2R	A	A	A	A	A	0 / 1	1 – 1
Wimbledon	A	A	A	A	A	2R	A	A	3R	1R	A	A	A	2R	A	A	SF	0 / 5	8 – 5
US Open	A	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 1	0 – 1
																		0 / 8	10 – 8

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1971 – 1987
	Virginia Slims Circuit
	Grand Prix Series
	Colgate Series
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V

Gra pojedyncza 138 (107–31)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	14 października 1984	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Catarina Lindqvist	1:6, 4:6
Finalistka	2.	19 maja 1985	Berlin	Ceglana	Chris Evert-Lloyd	4:6, 5:7
Finalistka	3.	18 sierpnia 1985	Mahwah	Twarda	Kathy Rinaldi	4:6, 6:3, 4:6
Finalistka	4.	6 października 1985	Fort Lauderdale	Twarda	Martina Navrátilová	3:6, 1:6
Finalistka	5.	2 lutego 1986	Key Bicayne	Twarda	Chris Evert-Lloyd	3:6, 1:6
Finalistka	6.	23 lutego 1986	Miami	Twarda	Chris Evert-Lloyd	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	1.	13 kwietnia 1986	Hilton Head	Ceglana	Chris Evert-Lloyd	6:4, 7:5
Zwyciężczyni	2.	20 kwietnia 1986	Amelia Island	Ceglana	Claudia Kohde-Kilsch	6:4, 5:7, 7:6(3)
Zwyciężczyni	3.	3 maja 1986	Indianapolis	Ceglana	Gabriela Sabatini	2:6, 7:6(5), 6:4
Zwyciężczyni	4.	18 maja 1986	Berlin	Ceglana	Martina Navrátilová	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	5.	24 sierpnia 1986	Mahwah	Twarda	Molly Van Nostrand	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	6.	14 września 1986	Tokio	Dywanowa (hala)	Manuela Maleewa	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	7.	12 października 1986	Zurich	Dywanowa (hala)	Helena Suková	4:6, 6:2, 6:4
Zwyciężczyni	8.	26 października 1986	Brighton	Dywanowa (hala)	Catarina Lindqvist	6:3, 6:3
Finalistka	7.	23 listopada 1986	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	6:7(6), 3:6, 2:6
Zwyciężczyni	9.	22 lutego 1987	Boca Ranton	Twarda	Helena Suková	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	10.	8 marca 1987	Miami	Twarda	Chris Evert-Lloyd	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	11.	12 kwietnia 1987	Hilton Head	Ceglana	Manuela Maleewa	6:2, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni	12.	19 kwietnia 1987	Amelia Island	Ceglana	Hana Mandlíková	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	13.	10 maja 1987	Rzym	Ceglana	Gabriela Sabatini	7:5, 4:6, 6:0
Zwyciężczyni	14.	17 maja 1987	Berlin	Ceglana	Claudia Kohde-Kilsch	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	15.	6 czerwca 1987	French Open	Ceglana	Martina Navrátilová	6:4, 4:6, 8:6
Finalistka	8.	4 lipca 1987	Wimbledon	Trawiasta	Martina Navrátilová	5:7, 3:6
Zwyciężczyni	16.	16 sierpnia 1987	Los Angeles	Twarda	Chris Evert	6:3, 6:4
Finalistka	9.	12 września 1987	US Open	Twarda	Martina Navrátilová	6:7(4), 1:6
Zwyciężczyni	17.	27 września 1987	Hamburg	Ceglana	Isabel Cueto	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	18.	1 listopada 1987	Zurich	Dywanowa (hala)	Hana Mandlíková	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	19.	23 listopada 1987	Virginia Slims Championships	Dywanowa (hala)	Gabriela Sabatini	4:6, 6:4, 6:0, 6:4
Zwyciężczyni	20.	24 stycznia 1988	Australian Open	Trawiasta	Chris Evert	6:1, 7:6(3)
Zwyciężczyni	21.	6 marca 1988	San Antonio	Twarda	Katerina Maleewa	6:4, 6:1
Finalistka	10.	13 marca 1988	Boca Raton	Twarda	Gabriela Sabatini	6:2, 3:6, 1:6
Zwyciężczyni	22.	27 marca 1988	Miami	Twarda	Chris Evert	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	23.	15 maja 1988	Berlin	Ceglana	Helena Suková	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	24.	4 czerwca 1988	French Open	Ceglana	Natalla Zwierawa	6:0, 6:0
Zwyciężczyni	25.	2 lipca 1988	Wimbledon	Trawiasta	Martina Navrátilová	5:7, 6:2, 6:1
Zwyciężczyni	26.	31 lipca 1988	Hamburg	Ceglana	Katerina Maleewa	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	27.	28 sierpnia 1988	Mahwah	Twarda	Nathalie Tauziat	6:0, 6:1
Zwyciężczyni	28.	11 września 1988	US Open	Twarda	Gabriela Sabatini	6:3, 3:6, 6:1
Zwyciężczyni	29.	1 października 1988	Igrzyska Olimpijskie, Seul	Twarda	Gabriela Sabatini	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	30.	30 października 1988	Brighton	Dywanowa (hala)	Manuela Maleewa	6:2, 6:0
Zwyciężczyni	31.	29 stycznia 1989	Australian Open	Twarda	Helena Suková	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	32.	19 lutego 1989	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Zina Garrison	6:1, 7:5
Zwyciężczyni	33.	5 marca 1989	San Antonio	Twarda	Ann Henricksson	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	34.	19 marca 1989	Boca Raton	Twarda	Chris Evert	4:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	35.	9 kwietnia 1989	Hilton Head	Ceglana	Natalla Zwierawa	6:1, 6:1
Finalistka	11.	16 kwietnia 1989	Amelia Island	Ceglana	Gabriela Sabatini	6:3, 3:6, 5:7
Zwyciężczyni	36.	7 maja 1989	Hamburg	Ceglana	Jana Novotná	walkower
Zwyciężczyni	37.	21 maja 1989	Berlin	Ceglana	Gabriela Sabatini	6:3, 6:1
Finalistka	12.	11 czerwca 1989	French Open	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	6:7(6), 6:3, 5:7
Zwyciężczyni	38.	8 lipca 1989	Wimbledon	Trawiasta	Martina Navrátilová	6:2, 6:7(1), 6:1
Zwyciężczyni	39.	6 sierpnia 1989	San Diego	Twarda	Zina Garrison	6:4, 7:5
Zwyciężczyni	40.	20 sierpnia 1989	Mahwah	Twarda	Andrea Temesvári	7:5, 6:2
Zwyciężczyni	41.	9 września 1989	US Open	Twarda	Martina Navrátilová	3:6, 7:5, 6:1
Zwyciężczyni	42.	22 października 1989	Zurich	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	6:1, 7:6(6)
Zwyciężczyni	43.	29 października 1989	Brighton	Dywanowa (hala)	Monica Seles	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	44.	19 listopada 1989	Virginia Slims Championships	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	6:4, 7:5, 2:6, 6:2
Zwyciężczyni	45.	27 stycznia 1990	Australian Open	Twarda	Mary Joe Fernández	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	46.	4 lutego 1990	Tokio	Dywanowa (hala)	Arantxa Sánchez Vicario	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	47.	15 kwietnia 1990	Amelia Island	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	6:1, 6:0
Zwyciężczyni	48.	6 maja 1990	Hamburg	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	5:7, 6:0, 6:1
Finalistka	13.	20 maja 1990	Berlin	Ceglana	Monica Seles	4:6, 3:6
Finalistka	14.	9 czerwca 1990	French Open	Ceglana	Monica Seles	6:7(6), 4:6
Zwyciężczyni	49.	5 sierpnia 1990	Montreal	Twarda	Katerina Maleewa	6:1, 6:7(6), 6:3
Zwyciężczyni	50.	12 sierpnia 1990	San Diego	Twarda	Manuela Maleewa-Fragniere	6:3, 6:2
Finalistka	15.	9 września 1990	US Open	Twarda	Gabriela Sabatini	2:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni	51.	30 września 1990	Lipsk	Dywanowa (hala)	Arantxa Sánchez Vicario	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	52.	14 października 1990	Zurich	Dywanowa (hala)	Gabriela Sabatini	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	53.	28 października 1990	Brighton	Dywanowa (hala)	Helena Suková	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	54.	11 listopada 1990	Worcester	Dywanowa (hala)	Gabriela Sabatini	7:6(5), 6:3
Finalistka	16.	10 marca 1991	Boca Raton	Twarda	Gabriela Sabatini	4:6, 6:7(6)
Zwyciężczyni	55.	31 marca 1991	San Antonio	Twarda	Monica Seles	6:4, 6:3
Finalistka	17.	14 kwietnia 1991	Amelia Island	Ceglana	Gabriela Sabatini	5:7, 6:7(3)
Zwyciężczyni	56.	5 maja 1991	Hamburg	Ceglana	Monica Seles	7:5, 6:7(4), 6:3
Zwyciężczyni	57.	20 maja 1991	Berlin	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	6:3, 4:6, 7:6(6)
Zwyciężczyni	58.	7 lipca 1991	Wimbledon	Trawiasta	Gabriela Sabatini	6:4, 3:6, 8:6
Zwyciężczyni	59.	6 października 1991	Lipsk	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	60.	13 października 1991	Zurich	Dywanowa (hala)	Nathalie Tauziat	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	61.	27 października 1991	Brighton	Dywanowa (hala)	Zina Garrison	5:7, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni	62.	8 marca 1992	Boca Raton	Twarda	Conchita Martínez	3:6, 6:2, 6:0
Finalistka	18.	12 kwietnia 1992	Amelia Island	Ceglana	Gabriela Sabatini	2:6, 6:1, 3:6
Zwyciężczyni	63.	3 maja 1992	Hamburg	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	7:6(5), 6:2
Zwyciężczyni	64.	17 maja 1992	Berlin	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	4:6, 7:5, 6:2
Finalistka	19.	6 czerwca 1992	French Open	Ceglana	Monica Seles	2:6, 6:3, 8:10
Zwyciężczyni	65.	4 lipca 1992	Wimbledon	Trawiasta	Monica Seles	6:2, 6:1
Finalistka	20.	2 sierpnia 1992	Igrzyska Olimpijskie, Barcelona	Ceglana	Jennifer Capriati	6:3, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni	66.	4 października 1992	Lipsk	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	6:3, 1:6, 6:4
Zwyciężczyni	67.	11 października 1992	Zurich	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	2:6, 7:5, 7:5
Zwyciężczyni	68.	25 października 1992	Brighton	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	4:6, 6:4, 7:6(3)
Zwyciężczyni	69.	15 listopada 1992	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Arantxa Sánchez Vicario	6:3, 3:6, 6:1
Finalistka	21.	31 stycznia 1993	Australian Open	Twarda	Monica Seles	6:4, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni	70.	7 marca 1993	Delray Beach	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	6:4, 6:3
Finalistka	22.	21 marca 1993	Miami	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	4:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni	71.	4 kwietnia 1993	Hilton Head	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	7:6(8), 6:1
Finalistka	23.	2 maja 1993	Hamburg	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	72.	16 maja 1993	Berlin	Ceglana	Gabriela Sabatini	7:6(3), 2:6, 6:4
Zwyciężczyni	73.	5 czerwca 1993	French Open	Ceglana	Mary Joe Fernández	4:6, 6:2, 6:4
Zwyciężczyni	74.	2 lipca 1993	Wimbledon	Trawiasta	Jana Novotná	7:6(6), 1:6, 6:4
Zwyciężczyni	75.	8 sierpnia 1993	San Diego	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	6:4, 4:6, 6:1
Zwyciężczyni	76.	22 sierpnia 1993	Toronto	Twarda	Jennifer Capriati	6:1, 0:6, 6:3
Zwyciężczyni	77.	13 września 1993	US Open	Twarda	Helena Suková	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	78.	3 października 1993	Lipsk	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	6:2, 6:0
Finalistka	24.	14 listopada 1993	Filadelfia	Twarda	Conchita Martínez	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	79.	21 listopada 1993	Virginia Slims Championships	Dywanowa (hala)	Arantxa Sánchez Vicario	6:1, 6:4, 3:6, 6:1
Zwyciężczyni	80.	25 stycznia 1994	Australian Open	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	81.	6 lutego 1994	Tokio	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	82.	27 lutego 1994	Indian Wells	Twarda	Amanda Coetzer	6:0, 6:4
Zwyciężczyni	83.	6 marca 1994	Delray Beach	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	84.	20 marca 1994	Miami	Twarda	Natalla Zwierawa	4:6, 6:1, 6:2
Finalistka	25.	1 maja 1994	Hamburg	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	6:4, 6:7(3), 6:7(6)
Zwyciężczyni	85.	15 maja 1994	Berlin	Ceglana	Brenda Schultz	7:6(6), 6:4
Zwyciężczyni	86.	7 sierpnia 1994	San Diego	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	6:2, 6:1
Finalistka	26.	21 sierpnia 1994	Montreal	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	5:7, 6:1, 6:7(4)
Finalistka	27.	11 września 1994	US Open	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	6:1, 6:7(3), 4:6
Zwyciężczyni	87.	19 lutego 1995	Paryż	Dywanowa (hala)	Mary Pierce	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	88.	12 marca 1995	Delray Beach	Twarda	Conchita Martínez	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	89.	26 marca 1995	Miami	Twarda	Kimiko Date	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	90.	16 kwietnia 1995	Huston	Ceglana	Åsa Svensson	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	91.	11 czerwca 1995	French Open	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	7:5, 4:6, 6:0
Zwyciężczyni	92.	9 lipca 1995	Wimbledon	Trawiasta	Arantxa Sánchez Vicario	4:6, 6:1, 7:5
Zwyciężczyni	93.	9 września 1995	US Open	Twarda	Monica Seles	7:6(6), 0:6, 6:3
Zwyciężczyni	94.	11 listopada 1995	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Lori McNeil	6:1, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni	95.	19 listopada 1995	WTA Tour Championships	Dywanowa (hala)	Anke Huber	6:1, 2:6, 6:1, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni	96.	16 marca 1996	Indian Wells	Twarda	Conchita Martínez	7:6(5), 7:6(5)
Zwyciężczyni	97.	31 marca 1996	Miami	Twarda	Chanda Rubin	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	98.	19 maja 1996	Berlin	Ceglana	Karina Habšudová	4:6, 6:2, 7:5
Zwyciężczyni	99.	9 czerwca 1996	French Open	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	6:3, 6:7(4), 10:8
Zwyciężczyni	100.	7 lipca 1996	Wimbledon	Trawiasta	Arantxa Sánchez Vicario	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	101.	7 września 1996	US Open	Twarda	Monica Seles	7:5, 6:4
Finalistka	28.	17 listopada 1996	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	4:6, krecz
Zwyciężczyni	102.	24 listopada 1996	Chase Championships	Dywanowa (hala)	Martina Hingis	6:3, 4:6, 6:0, 4:6, 6:0
Finalistka	29.	2 lutego 1997	Tokio	Dywanowa (hala)	Martina Hingis	walkower
Zwyciężczyni	103.	24 maja 1997	Strasburg	Ceglana	Mirjana Lučić	6:2, 7:5
Zwyciężczyni	104.	30 sierpnia 1998	New Haven	Twarda	Jana Novotná	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	105.	8 listopada 1998	Lipsk	Dywanowa (hala)	Nathalie Tauziat	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	106.	15 listopada 1998	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Lindsay Davenport	4:6, 6:3, 6:4
Finalistka	30.	13 marca 1999	Indian Wells	Twarda	Serena Williams	3:6, 6:3, 5:7
Zwyciężczyni	107.	5 czerwca 1999	French Open	Ceglana	Martina Hingis	4:6, 7:5, 6:2
Finalistka	31.	4 lipca 1999	Wimbledon	Trawiasta	Lindsay Davenport	4:6, 5:7

Gra podwójna 18 (11–7)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	19 maja 1985	Berlin	Ceglana	Catherine Tanvier	Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková	4:6, 1:6
Finalistka	2.	13 kwietnia 1986	Hilton Head	Ceglana	Catherine Tanvier	Chris Evert-Lloyd Anne White	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	3 maja 1986	Indianapolis	Ceglana	Gabriela Sabatini	Gigi Fernández Robin White	6:2, 6:0
Zwyciężczyni	2.	18 maja 1986	Berlin	Ceglana	Helena Suková	Martina Navrátilová Andrea Temesvári	7:5, 6:2
Finalistka	3.	8 czerwca 1986	French Open	Ceglana	Gabriela Sabatini	Martina Navrátilová Andrea Temesvári	1:6, 2:6
Finalistka	4.	24 sierpnia 1986	Mahwah	Twarda	Helena Suková	Betsy Nagelsen Elizabeth Smylie	6:7(4), 3:6
Zwyciężczyni	3.	14 września 1986	Tokio	Dywanowa (hala)	Bettina Bunge	Katerina Maleewa Manuela Maleewa	6:1, 6:7(4), 6:2
Zwyciężczyni	4.	12 października 1986	Zurich	Dywanowa (hala)	Gabriela Sabatini	Lori McNeil Alycia Moulton	1:6, 6:4, 6:4
Zwyciężczyni	5.	26 października 1986	Brighton	Dywanowa (hala)	Helena Suková	Tine Scheuer-Larsen Catherine Tanvier	6:4, 6:4
Finalistka	5.	16 listopada 1986	Chicago	Dywanowa (hala)	Gabriela Sabatini	Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková	7:6(5), 6:7(5), 3:6
Zwyciężczyni	6.	19 kwietnia 1987	Amelia Island	Ceglana	Gabriela Sabatini	Hana Mandlíková Wendy Turnbull	3:6, 6:3, 7:5
Finalistka	6.	7 czerwca 1987	French Open	Ceglana	Gabriela Sabatini	Martina Navrátilová Pam Shriver	2:6, 1:6
Zwyciężczyni	7.	27 marca 1988	Miami	Twarda	Gabriela Sabatini	Gigi Fernández Zina Garrison	7:6(6), 6:3
Zwyciężczyni	8.	4 lipca 1988	Wimbledon	Trawiasta	Gabriela Sabatini	Łarysa Sawczenko Natalla Zwierawa	6:3, 1:6, 12:10
Finalistka	7.	11 czerwca 1989	French Open	Ceglana	Gabriela Sabatini	Łarysa Sawczenko Natalla Zwierawa	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	9.	20 sierpnia 1989	Mahwah	Twarda	Pam Shriver	Louise Allen Laura Arraya	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	10.	3 maja 1992	Hamburg	Ceglana	Rennae Stubbs	Manon Bollegraf Arantxa Sánchez Vicario	4:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni	11.	2 maja 1993	Hamburg	Ceglana	Rennae Stubbs	Łarysa Neiland Jana Novotná	6:4, 7:6(5)

Gra mieszana 1 (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalistka	1.	22 lutego 1986	Miami	Twarda	Emilio Sánchez	Elizabeth Smylie John Fitzgerald	4:6, 5:7

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
1986 (marzec)	Półfinał	Martina Navrátilová	2:6, 2:6
1986 (listopad)	Finał	Martina Navrátilová	6:7(3), 3:6, 2:6
1987	Zwycięstwo	Gabriela Sabatini	4:6, 6:4, 6:0, 6:4
1988	Półfinał	Pam Shriver	3:6, 6:7(5)
1989	Zwycięstwo	Martina Navrátilová	6:4, 7:5, 2:6, 6:2
1990	Półfinał	Gabriela Sabatini	4:6, 4:6
1991	Ćwierćfinał	Jana Novotná	3:6, 6:3, 1:6
1992	I runda	Lori McNeil	6:7(1), 4:6
1993	Zwycięstwo	Arantxa Sánchez Vicario	6:1, 6:4, 3:6, 6:1
1994	Ćwierćfinał	Mary Pierce	4:6, 4:6
1995	Zwycięstwo	Anke Huber	6:1, 2:6, 6:1, 4:6, 6:3
1996	Zwycięstwo	Martina Hingis	6:3, 4:6, 6:0, 4:6, 6:0
1998	Półfinał	Lindsay Davenport	1:6, 6:2, 3:6

W grze podwójnej

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
1986 (listopad)	Półfinał	Gabriela Sabatini	Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková	6:7(8), 6:3, 5:7
1987	Półfinał	Gabriela Sabatini	Martina Navrátilová Pam Shriver	6:3, 6:7(4), 1:6
1988	Półfinał	Gabriela Sabatini	Martina Navrátilová Pam Shriver	walkower

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Seulu 1988, reprezentując państwo RFN [1]
I runda	wolny los
II runda	ZSRR: Leila Meschi	5:7, 1:6
III runda	Francja: Catherine Suire	6:3, 6:0
Ćwierćfinał	ZSRR: Łarysa Sawczenko [11]	7-5 6-3
Półfinał	Stany Zjednoczone: Zina Garrison [8]	6:2, 6:0
O złoty medal	Argentyna: Gabriela Sabatini [3]	6:3, 6:3
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo Niemcy [1]
I runda	Meksyk: Lupita Novelo	6:1, 6:1
II runda	Holandia: Brenda Schultz	6:1, 6:0
III runda	Bułgaria: Magdalena Maleewa	6:3, 6:4
Ćwierćfinał	Belgia: Sabine Appelmans [16]	6:1, 6:0
Półfinał	Stany Zjednoczone: Mary Joe Fernández [4]	6:4, 6:2
O złoty medal	Stany Zjednoczone: Jennifer Capriati [3]	6:3, 3:6, 4:6

Gra podwójna

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Seulu 1988, reprezentując państwo RFN
I runda	Claudia Kohde-Kilsch [2]	wolny los
Ćwierćfinał		Kanada: Carling Bassett-Seguso / Jill Hetherington	6:3, 3:6, 6:2
Półfinał		Czechosłowacja: Jana Novotná / Helena Suková [3]	5:7, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo Niemcy
I runda	Anke Huber	Indonezja: Yayuk Basuki, Suzanna Wibowo	6:2, 6:3
II runda		Stany Zjednoczone: Gigi Fernández, Mary Joe Fernández [2]	6:7(3), 4:6

Nietypowe rozstrzygnięcia meczów

Mecze wygrane bez utraty gema (wynikiem 6:0 6:0)

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik
1987	Floryda	Sara Gomer	3R	6:0, 6:0
1987	Wimbledon	Tine Scheuer-Larsen	2R	6:0, 6:0
1987	Los Angeles	Pascale Paradis	3R	6:0, 6:0
1988	French Open	Natalla Zwierawa	F	6:0, 6:0
1988	Wimbledon	Hu Na	1R	6:0, 6:0
1988	Hamburg	Rafaella Reggi	QF	6:0, 6:0
1989	Australian Open	Rene Simpson	2R	6:0, 6:0
1989	Waszyngton	Carling Bassett-Seguso	2R	6:0, 6:0
1989	Berlin	Neige Dias	3R	6:0, 6:0
1989	San Diego	Rene Simpson	1R	6:0, 6:0
1989	San Diego	Claudia Kohde-Kilsch	QF	6:0, 6:0
1989	Mahwah	Kimberly Kessaris	1R	6:0, 6:0
1989	Brighton	Laura Garrone	1R	6:0, 6:0
1991	US Open	Catherine Mothes	2R	6:0, 6:0
1992	Chicago	Rika Hiraki	2R	6:0, 6:0
1993	Wimbledon	Kirrily Sharpe	1R	6:0, 6:0
1993	Wimbledon	Helen Kelesi	3R	6:0, 6:0
1994	Indian Wells	Tracy Austin	2R	6:0, 6:0
1994	Hamburg	Silke Frankl	1R	6:0, 6:0

Mecze wygrane poprzez krecz rywalki

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik	Przyczyna
1985	Miami	Kathy Rinaldi	4R	6:1, 1:0 krecz
1985	Hilton Head	Andrea Temesvári	3R	6:0, 1:0 krecz
1986	US Open	Beverly Bowes-Hackney	3R	6:1, 1:0 krecz
1987	WTA Tour Championships	Helena Suková	QF	6:2, 2:0 krecz
1993	Australian Open	Claudia Porwik	3R	6:1, krecz
1994	Australian Open	Kimberly Po	1R	6:1, 2:0 krecz
1996	French Open	Petra Langrová	3R	6:0, 1:0 krecz
1997	Australian Open	Janette Husárová	1R	5:1 krecz

Mecze wygrane walkowerem

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik
1986	Berlin	Hana Mandlíková	SF	walkower
1988	US Open	Chris Evert	SF	walkower
1991	Floryda	Cecilia Dahlman	2R	walkower
1995	Delray	Barbara Rittner	QF	walkower
1999	Miami	Lindsay Davenport	QF	walkower

Mecze poddane

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik	Przyczyna
1983	Australian Open	Elizabeth Smylie	1R	1:6, krecz
1996	Filadelfia	Jana Novotná	F	4:6, krecz
1998	Indian Wells	Lindsay Davenport	SF	4:6, 6:4, 2:4 krecz
1999	San Diego	Amy Frazier	2R	6:4, 5:7, 1:2 krecz

Odznaczenia

• 1999 Order Olimpijski
• 2002 Medal za Zasługi dla Badenii-Wirtembergii
• 2009 Krzyż Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2018-09-26]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-09-26]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2018-09-26]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Steffi Graf