Przejdź do zawartości

Suddivisione Orografica Internazionale Unificata del Sistema Alpino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podział Alp według klasyfikacji SOIUSA

Suddivisione Orografica Internazionale Unificata del Sistema Alpino[a] (w skrócie SOIUSA) – system klasyfikacji podziału Alp z punktu widzenia geograficznego i toponimii. Zaprojektowany przez włoskiego badacza Sergio Marazzi w 2005 roku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja SOIUSA została zaproponowana przez Sergio Marazzi w celu ujednolicenia istniejących podziałów Alp oraz stanowi alternatywne dla tradycyjnego ujęcia Alp według klasyfikacji Partizione delle Alpi, która została przyjęta w 1926 roku przez Congresso Geografico Italiano[1]. Klasyfikacja SOIUSA uwzględnia różne systemy klasyfikacyjne (oparte na literaturze europejskiej w celu ich normalizacji), które obecnie są w użyciu (np. niemiecko-austriacką klasyfikację Alpenvereinseinteilung der Ostalpen lub austriacką klasyfikacje Geographische Raumgliederung Österreich). Klasyfikacja została przedstawiona na wykładzie zorganizowanym przez Club Alpino Italiano w dniu 6 kwietnia 2006 roku[2].

Struktura

[edytuj | edytuj kod]
Piramida poziomów w klasyfikacji SOIUSA

W klasyfikacji SOIUSA podstawowy podział wyróżnia dwie jednostki wchodzące w skład łańcucha górskiego Alpy: Alpi Occidental (pol. Alpy Zachodnie) i Alpi Orientali (pol. Alpy Wschodnie), zastępując klasyczne, włoskie ujęcie z podziałem na trzy podstawowe jednostki: Alpi Occidental (pol. Alpy Zachodnie), Alpi Centrali (pol. Alpy Środkowe) i Alpi Orientali (pol. Alpy Wschodnie) oraz grupuje poszczególne poziomy w hierarchiczną piramidę według jednakowych skal i zasad. Hierarchia systemu wyróżnia grupy górskie wyższego poziomu (wł. raggruppamenti di grado superiore) – wyznaczone na podstawie kryterium geomorfologicznego, altymetrii oraz uwzględniające aspekty historyczne i grupy górskie niższego poziomu (wł. raggruppamenti di grado inferiore) – wyróżnione na podstawie kryteriów alpinistycznych[1].

W poziomach wchodzących w skład grupy górskie wyższego poziomu wyróżnia się następujące elementy[1]:

W poziomach wchodzących w skład grupy górskie niższego poziomu wyróżnia się następujące elementy[1]:

  • 333 supergrup (wł. supergruppi, SPG);
  • 870 grup (wł. gruppi, GR);
  • 1625 podgrup (wł. sottogruppi, STG).

Dodatkowo w klasyfikacji wyróżnia się 5 poziomów pośrednich.

Nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Nazwy obiektów geograficznych wchodzących w skład poziomu grupy górskie wyższego poziomu, zapisywane są w czterech językach, które głównie są używane w Alpach (niemiecki, francuski, włoski i słoweński) oraz dodatkowo w języku angielskim. Nazwy obiektów geograficznych wchodzących w skład poziomu grupy górskie niższego poziomu podawane są tylko w językach narodowych danego regionu[1].

Przykład nazewnictwa

[edytuj | edytuj kod]

Dla rzędu grupy gór wyższego poziomu podano przykład zapisu dla podsekcji Alpi del Moncenisio (pol. Północne Alpy Kotyjskie; STS.4.III). Dla rzędu grup gór niższego poziomu podano przykład zapisu dla podgrupy Gruppo d'Ambin (pol. Ambin; łańcuch górski wchodzący w skład Alp Kotyjskich)[3].

Podsekcja Alpi del Moncenisio (it) jest również nazywana:

Nördliche Cottishche Alpen (de),
Alpes du Mont Cenis (fr),
Severne Kotijske Alpe (sl),
Northern Cottian Alps (en).

Podgrupa Ambin, położona na pograniczu włosko-francuskim, nazywana jest:

Groupe d'Ambin (fr),
Gruppo d'Ambin (it).

Kodowanie

[edytuj | edytuj kod]

Kod SOIUSA zbudowany jest w następujący sposób[4]:

  • 2 główne części (PT):
    • Alpi Occidental (pol. Alpy Zachodnie) oznaczane są rzymską liczbą I;
    • Alpi Orientali (pol. Alpy Wschodnie) oznaczone są rzymską liczbą II.
  • 5 głównych sektorów (SR):
    • w Alpach Zachodnich:
      • Alpi Sud-occidentali (pol. Alpy Południowo-zachodnie) identyfikowane są poprzez wielką literę A;
      • Alpi Nord-occidentali (pol. Alpy Północno-zachodnie) identyfikowane są poprzez wielką literę B.
    • w Alpach Wschodnich:
      • Alpi Centro-orientali (pol. Alpy Centralno-wschodnie) identyfikowane są poprzez wielką literę A;
      • Alpi Nord-orientali (pol. Północne Alpy Wapienne) identyfikowane są poprzez wielką literę B;
      • Alpi Sud-orientali (pol. Południowe Alpy Wapienne) identyfikowane są poprzez wielką literę C.
  • 36 sekcji (SZ): oznaczone są numerami od 1 do 36;
  • 132 podsekcje (STS): identyfikowane w ich własnych sekcjach do których należą poprzez zapis w liczbach rzymskich, należy liczyć każdą podsekcję;
  • 333 supergrup (SPG): identyfikowane w ich własnych podsekcjach do których należą poprzez zapis wielkimi literami, należy liczyć każdą supergrupę;
  • 870 grup (GR): identyfikowane w ich własnych supergrupach do których należą poprzez zapis w liczbach arabskich, należy liczyć każdą grupę;
  • 1625 podgrup (STG): identyfikowane w ich własnych grupach do których należą poprzez zapis małymi literami, należy liczyć każdą podgrupę;

Przestrzeganie powyższych zasad i używanie znaków interpunkcyjnych (/; -; .; -; . i .) spowoduje, że szczyt będzie zapisany w następujący sposób[4]:

rzymska liczba (I lub II) / duża litera (A, B lub C) - liczby od 1 do 36 . liczba rzymska - duża litera . liczba arabska . mała litera

W niektórych kodowaniach może na końcu zabraknąć małej litery ponieważ niektóre grupy nie są podzielone na podgrupy. W rzadkich przypadkach (np. odnośnie do szczytu Monte Tagliaferro[b]) podgrupa dzieli się dodatkowo jeszcze na sektory. W takich przypadkach po ostatniej małej literze stosujemy ukośnik / i po nim pojawia się druga mała litera (zapis w postaci: rzymska liczba (...) mała litera / mała litera)[4].

Przykład kodowania

[edytuj | edytuj kod]

Monte Bianco (pol. Mont Blanc) kodowany jest w następujący sposób[4]: I/B-7.V-B.2.b

gdzie:

  • I oznacza, że Monte Bianco należy do głównej części Alpi Occidentali (pol. Alpy Zachodnie);
  • B oznacza, że Monte Bianco należy do głównego sektora Alpi Nord-occidentali (pol. Alpy Północno-zachodnie);
  • 7 oznacza, że Monte Bianco należy do sekcji Alpi Graie (pol. Alpy Graickie);
  • V oznacza, że Monte Bianco należy do podsekcji Alpi del Monte Bianco (gdzie Alpi del Monte Bianco jest piątą z sześciu podsekcji w składzie podsekcji Alpi del Monte Bianco);
  • B oznacza, że Monte Bianco należy do supergrupy Massiccio del Monte Bianco (pol. Massif du Mont-Blanc; gdzie Massiccio del Monte Bianco jest drugą supergrupą z trzech w składzie podsekcji Alpi del Monte Bianco);
  • 2 oznacza, że Monte Bianco należy do grupy Gruppo del Monte Bianco (gdzie Gruppo del Monte Bianco jest drugą grupą z ośmiu w składzie podsekcji Alpi del Monte Bianco);
  • b oznacza, że Monte Bianco należy do podgrupy Monte Bianco (gdzie Monte Bianco jest drugą z sześciu podgrup w składzie grupy Gruppo del Monte Bianco).

Klasyfikacja SOIUSA[1]

[edytuj | edytuj kod]
  • W klasyfikacji zachowano włoskie nazewnictwo.
  • Przedstawiono tylko fragment klasyfikacji, która uwzględnia następujące poziomy: główne części, główne sektory oraz sekcje.
  • W przedstawionym fragmencie klasyfikacji, zachowano jej kodowanie dla poszczególnych poziomów.

I. Alpi Occidentali (Alpy Zachodnie)

[edytuj | edytuj kod]
Podział Alpi Occidentali (pol. Alpy Zachodnie) według klasyfikacji SOIUSA

A. Alpi Sud-occidentali (Alpy Południowo-zachodnie)

[edytuj | edytuj kod]

B. Alpi Nord-occidentali (Alpy Północno-zachodnie)

[edytuj | edytuj kod]

II. Alpi Orientali (Alpy Wschodnie)

[edytuj | edytuj kod]
Podział Alpi Orientali (pol. Alpy Wschodnie) według klasyfikacji SOIUSA

A. Alpi Centro-orientali (Alpy Centralne)

[edytuj | edytuj kod]

B. Alpi Nord-orientali (Północne Alpy Wapienne)

[edytuj | edytuj kod]

C. Alpi Sud-orientali (Południowe Alpy Wapienne)

[edytuj | edytuj kod]
  1. W innych językach: ang. International Standardized Mountain Subdivision of the Alps (ISMSA); fr. Subdivision Orographique Internationale Unifiée du Système Alpin (SOIUSA); niem. Internationale vereinheitlichte orographische Einteilung der Alpen (IVOEA) i słoweń. Enotna Mednarodna Orografska Razdelitev Alp (EMORA)
  2. Szczyt Monte Tagliaferro kodowany jest w następujący sposób: I/B-9.III-C.7.b/a. Szczyt Monte Tagliaferro wchodzi w skład podgrupy Costiera del Tagliaferro, która dodatkowo podzielona jest na cztery sektory

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Sergio Marazzi: La “Suddivisione orografica internazionale unificata del Sistema Alpino” (SOIUSA). Fioridimontagna.it. [dostęp 2015-01-03]. (wł.).
  2. SOIUSA conference. Losportitaliano.i. [dostęp 2015-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (wł.).
  3. Sergio Marazzi: Suddivisione orografica internazionale unificata del Sistema Alpino. Fioridimontagna.it, 2012. [dostęp 2015-01-12]. (wł.).
  4. a b c d Sergio Marazzi: Atlante Orografico delle Alpi. SOIUSA. Priuli & Verlucca, 2005. ISBN 978-88-8068-273-8.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy