Sz-7
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy |
| Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
6 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji |
1939 – ? |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x silnik gwiazdowy MG-31 f |
| Moc |
330 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,00 m |
| Długość |
9,40 m |
| Powierzchnia nośna |
23,30 m² |
| Masa | |
| Własna |
1230 kg |
| Startowa |
1900 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość przelotowa |
218 km/h |
| Pułap |
3000 m |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
 ZSRR
| |
Sz-7 – radziecki samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy z okresu II wojny światowej zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Wadima Szawrowa.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
W 1939 roku radziecki konstruktor Wadim Borisowicz Szawrow opracował nowy samolot-amfibię dyspozycyjno-łącznikowy, który był rozwinięciem produkowanego już podobnego wodnosamolotu Sz-2.
Samolot ten przewidywany był do utrzymywania łączności i zaopatrzenia polarnych stacji naukowo-badawczych z bazami. Po wybuchu II wojny światowej został przystosowany do celów wojskowych.
W lotnictwie wojskowym służył do przewozu rannych i transportu pilnych przesyłek. Użyto go m.in. w bitwie stalingradzkiej.
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Samolot-amfibia Sz-7 był górnopłatem o konstrukcji mieszanej. Kadłub łodziowy. Napęd stanowił silnik gwiazdowy zamocowany nad płatem. Podwozie kołowe – chowane w trakcie lotu.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe | |
| Samoloty szturmowe | |
| Samoloty szkolne i treningowe | |
| Samoloty i szybowce transportowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
