Tadeusz Nawrocki

Tadeusz Nawrocki

Nit

Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1910 Odrzykoń
Data i miejsce śmierci	8 stycznia 1999 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	historyk, nauczyciel, polityk
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Stanowisko	poseł na Sejm Ustawodawczy (1950–1952)
Partia	SL „Roch”, SL, ZSL, Przymierze Samoobrona

Grób Tadeusza Nawrockiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Tadeusz Nawrocki (ur. 7 lipca 1910 w Odrzykoniu, zm. 8 stycznia 1999 w Warszawie) – polski działacz społeczny, nauczyciel historii, poseł na Sejm Ustawodawczy, działacz ruchu ludowego oraz opozycji antykomunistycznej w okresie PRL.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1929 zdał maturę w Krośnie. Następnie uzyskał tytuł magistra historii na Wydziale Filozoficzno-Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, po czym pracował jako nauczyciel. W latach 1936–1938 pracował jako nauczyciel historii w gimnazjum w Strzyżowie, a następnie na Wiejskim Uniwersytecie Orkanowym w Szycach i w Szkole Spółdzielczej w Nałęczowie.

W czasie II wojny światowej w czasie okupacji niemieckiej uczestniczył w ruchu oporu w Batalionach Chłopskich. Należał też do Stronnictwa Ludowego „Roch”. Pełnił w tej organizacji funkcję przewodniczącego Komitetu Oświaty i Propagandy Obwodu Krosno. Po 1945 został kierownikiem Działu Oświaty dla Dorosłych, następnie był wizytatorem ministerialnym oraz naczelnikiem Wydziału Uniwersytetów Ludowych, Powszechnych i Szkół Pracy Społecznej w Warszawie. Działał w Związku Harcerstwa Polskiego.

Po wojnie był politykiem SL, a następnie Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. 20 marca 1950 objął mandat posła na Sejm Ustawodawczy w miejsce ks. Mariana Borowca, reprezentując okręg Gorlice (Sejm ten funkcjonował do 1952). Od 1956 do 1972 był dyrektorem Korespondencyjnego Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie. Należał do Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Krośnieńskiej. W 1972 był jednym z twórców Stowarzyszenia Odrzykoniaków, którego był honorowym przewodniczącym.

Za przychylność wobec opozycji został odsunięty od ogólnopolskiej polityki. W 1977 wykluczono go z ZSL za zainicjowanie krytykującego rządowy projekt ustawy o emeryturach rolniczych „Memoriału Seniorów Ruchu Ludowego”, który został opublikowany w prasie podziemnej i Radiu Wolna Europa. Należał następnie do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Współtworzył Klub Rodzinnej Gospodarki Rolnej „Jutro Polski” i Stowarzyszenie Społecznego Rozwoju „Trzecia Droga”. W latach 90. był związany z partią Przymierze Samoobrona i Związkiem Zawodowym Rolnictwa „Samoobrona”. Przed wyborami parlamentarnymi w 1993 był współzałożycielem komitetu wyborczego Samoobrona – Leppera.

Zmarł 8 stycznia 1999 w Warszawie. Jest pochowany na Wojskowym Cmentarzu na Powązkach w Warszawie (kwatera A15-1-22).

Publikacje

• Pamiętnik polityczny Pawła Nawrockiego z Odrzykonia znakiem tożsamości wsi galicyjskiej na przełomie XIX i XX wieku (1994),
• Racławicki sztandar chłopów Odrzykonia 1894 (1995),
• Trzylatkowi Jasiowi o dziadku Tadku osiemdziesięciopięciolatku wspominają dokumentem (1995),
• Odrzykońskie okruszyny polskiego ruchu ludowego – w jego stulecie (1995),
• Ksiądz pułkownik Józef Panaś 1887–1940, „Zeszyty Odrzykońskie” (2001).

Linki zewnętrzne

• Nota biograficzna na stronie Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Krośnieńskiej