Przejdź do zawartości

Tour de France 2002

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tour de France 2002
2001 2003
Ilustracja
Trasa Tour de France 2002
Data

628 lipca 2002

Etapów

20 (21)

Dystans

3277 km

Czas zwycięzcy

82 h 05' 12" (39,982 km/h)

Zgłoszenia

189 kolarzy

Ukończyło wyścig

153 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Stany Zjednoczone Lance Armstrong (anulowane)

Drugie miejsce

Hiszpania Joseba Beloki

Trzecie miejsce

Litwa Raimondas Rumšas

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Francja Laurent Jalabert

Punktowa

Australia Robbie McEwen

Młodzieżowa

Włochy Ivan Basso

Najaktywniejszych

Francja Laurent Jalabert

Drużynowa

Hiszpania ONCE-Eroski

Strona internetowa
Kolarze na trasie do Mont Ventoux

89. Tour de France rozpoczął się 6 lipca w Luksemburgu, a zakończył się 28 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów, w tym 10 etapów płaskich, 2 etapów pagórkowatych, 5 etapów górskich i 4 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3277 km.

Klasyfikacje

[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał po raz czwarty z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Hiszpana Josebę Belokiego i Litwina Raimondasa Rumšasa. Australijczyk Robbie McEwen wygrał klasyfikację punktową, Francuz Laurent Jalabert wygrał klasyfikację górską, a Włoch Ivan Basso był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Laurent Jalabert[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była hiszpańska drużyna ONCE.

Doping

[edytuj | edytuj kod]

W dniu zakończenia TdF żona trzeciego w klasyfikacji generalnej Raimondasa Rumšasa została aresztowana przez oficerów celnych za posiadanie niedozwolonych środków[2]. Sam kolarz nie poniósł jednak żadnych konsekwencji. Piąty w klasyfikacji Hiszpan Igor González de Galdeano miał zbyt duże stężenie salbutamolu we krwi, jednak pozwolono mu na start, ponieważ środek ten jest jednocześnie lekiem na astmę, na którą choruje[3]. Ósmy kolarz klasyfikacji generalnej, Amerykanin Levi Leipheimer został w 2012 roku pozbawiony wszystkich wyników z lat 1999-2006 po tym, jak przyznał się to stosowania dopingu[4].

W 2007 roku do stosowania między innymi EPO w czasach swoich startów w ekipie ONCE (2001-2003) przyznał się Niemiec Jörg Jaksche[5]. Zwycięzca klasyfikacji punktowej, Erik Zabel, także stosował doping, do czego przyznał się w 2013 roku[6].

W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[7]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[8]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[9].

Drużyny

[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięło udział 21[10] drużyn:

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
P 6 lipca Luksemburg Luksemburg ITT 7,0 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
1 7 lipca Luksemburg Luksemburg 192,5 km Szwajcaria Rubens Bertogliati
2 8 lipca Luksemburg LuksemburgNiemcy Saarbrücken 181,0 km Hiszpania Óscar Freire
3 9 lipca MetzReims 174,5 km Australia Robbie McEwen
4 10 lipca ÉpernayChâteau-Thierry TTT 67,5 km Hiszpania ONCE
5 11 lipca SoissonsRouen 195,0 km Estonia Jaan Kirsipuu
6 12 lipca Forges-les-EauxAlençon 199,5 km Niemcy Erik Zabel
7 13 lipca Bagnoles-de-l'OrneAvranches 176,0 km Australia Bradley McGee
8 14 lipca Saint-Martin-de-LandellesPlouay 217,5 km Holandia Karsten Kroon
9 15 lipca LanesterLorient ITT 52,0 km Kolumbia Santiago Botero
16 lipca Dzień przerwy
10 17 lipca BazasPau 147,0 km Francja Patrice Halgand
11 18 lipca PauLa Mongie 158,0 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
12 20 lipca LannemezanPlateau de Beille 199,5 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
13 21 lipca LavelanetBéziers 171,0 km Wielka Brytania David Millar
14 22 lipca LodèveMont Ventoux 221,0 km Francja Richard Virenque
15 23 lipca Vaison-la-RomaineLes Deux Alpes 226,5 km Kolumbia Santiago Botero
16 24 lipca Les Deux AlpesLa Plagne 179,5 km Holandia Michael Boogerd
17 25 lipca AimeCluses 142,0 km Włochy Dario Frigo
18 26 lipca ClusesBourg-en-Bresse 176,5 km Norwegia Thor Hushovd
19 27 lipca Régnié-DuretteMâcon ITT 50,0 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
20 28 lipca MâconParyż (Champs-Élysées) 147,0 km Australia Robbie McEwen

Liderzy klasyfikacji po etapach

[edytuj | edytuj kod]
Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
Klasyfikacja punktowa
Klasyfikacja górska
Klasyfikacja młodzieżowa
Klasyfikacja drużynowa
P Lance Armstrong Lance Armstrong Lance Armstrong Brak David Millar CSC-Tiscali
1 Rubens Bertogliati Rubens Bertogliati Erik Zabel Christophe Mengin Rubens Bertogliati
2 Óscar Freire Stéphane Berges
3 Robbie McEwen Erik Zabel Christophe Mengin
4 ONCE Igor González de Galdeano Isidro Nozal ONCE-Eroski
5 Jaan Kirsipuu
6 Erik Zabel
7 Bradley McGee
8 Karsten Kroon
9 Santiago Botero David Millar
10 Patrice Halgand Robbie McEwen
11 Lance Armstrong Lance Armstrong Erik Zabel Patrice Halgand Ivan Basso
12 Lance Armstrong Laurent Jalabert
13 David Millar Robbie McEwen
14 Richard Virenque
15 Santiago Botero
16 Michael Boogerd
17 Dario Frigo
18 Thor Hushovd
19 Lance Armstrong
20 Robbie McEwen
Klasyfikacja końcowa Lance Armstrong Robbie McEwen Laurent Jalabert Ivan Basso ONCE-Eroski
  • Podczas 1. etapu Lance Armstrong nosił żółtą koszulkę, a Laurent Jalabert, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.
  • Podczas 2. i 3. etapu Rubens Bertogliati nosił żółtą koszulkę, a David Millar, drugi w klasyfikacji młodzieżowej, białą.
  • Podczas 4. etapu Erik Zabel nosił żółtą koszulkę, a Robbie McEwen, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.

Klasyfikacje końcowe

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Stany Zjednoczone Lance Armstrong US Postal 82 h 05' 12''
2. Hiszpania Joseba Beloki ONCE +7' 17"
3. Litwa Raimondas Rumšas Lampre +8' 17"
4. Kolumbia Santiago Botero Kelme +13' 10"
5. Hiszpania Igor González de Galdeano iBanesto +13' 54"
6. Portugalia José Azevedo ONCE +15' 44"
7. Hiszpania Francisco Mancebo iBanesto +16' 05"
8. Stany Zjednoczone Levi Leipheimer Rabobank +17' 11"
9. Hiszpania Roberto Heras US Postal +17' 12"
10. Hiszpania Carlos Sastre Team CSC +19' 05"
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Australia Robbie McEwen Green jersey Lotto 280
2. Niemcy Erik Zabel Telekom 261
3. Australia Stuart O’Grady Crédit Agricole 208
4. Australia Baden Cooke FDJeux 198
5. Czechy Ján Svorada Lampre 154
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Francja Laurent Jalabert CSC-Tiscali 262
2. Belgia Mario Aerts Lotto 178
3. Kolumbia Santiago Botero Kelme 162
4. Stany Zjednoczone Lance Armstrong US Postal 152
5. Belgia Axel Merckx Domo-Farm Frites 121

Klasyfikacja młodzieżowa

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Włochy Ivan Basso Fassa Bortolo 82 h 24' 30"
2. Francja Nicolas Vogondy FDJeux +13' 26"
3. Belgia Christophe Brandt Lotto +48' 32"
4. Francja Sylvain Chavanel Bonjour +50' 08"
5. Hiszpania Isidro Nozal ONCE +54' 09"

Klasyfikacja drużynowa

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Drużyna Czas
1. Hiszpania ONCE 246 h 36' 14"
2. Stany Zjednoczone US Postal +22' 49"
3. Dania CSC-Tiscali +30' 17"
4. Hiszpania iBanesto +34' 06"
5. Francja Cofidis +36' 19"

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy