Vallabhbhai Jhaverbhai Patel
 31 października 1949 | |
| Data i miejsce urodzenia |
31 października 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 15 sierpnia 1947 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
powstanie urzędu |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Vallabhbhai Jhaverbhai Patel (gudźarati વલ્લભભાઈ પટેલ; ur. 31 października 1875, zm. 15 grudnia 1950) – indyjski prawnik, polityk i działacz niepodległościowy. Młodszy brat indyjskiego polityka Vithalbhaia Patela (1873–1933).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
W latach 1910–1913 kształcił się w Wielkiej Brytanii. Specjalizował się w prawie karnym. Po powrocie do kraju, przez kilka lat pracował jako adwokat w Allahabadzie. Od 1917 brał udział w ruchu biernego oporu. Wielokrotnie był więziony przez brytyjską administrację kolonialną. Trzykrotnie (1929, 1937 i 1945) kandydował na stanowisko przewodniczącego Indyjskiego Kongresu Narodowego, rywalizując z Jawaharlalem Nehru. Za każdym razem rezygnował na prośbę Mahatmy Gandhiego. Popierał zachowanie statusu dominium w ramach Wspólnoty Narodów przez Indie. Przychylnie odnosił się do koncepcji utworzenia Pakistanu. W polityce gospodarczej przeciwstawiał się socjalistycznym reformom podejmowanym przez premiera.
W latach 1947–1950 był wicepremierem i ministrem spraw wewnętrznych. Jego największym osiągnięciem było stworzenie trwałego systemu administracyjnego, w tym likwidacja księstw[1]. Księstwa te (indyjskie państwa książęce) mające dużą autonomię nie wchodziły formalnie w skład Indii Brytyjskich, lecz pozostawały w tzw. sojuszu zależnym (ang. subsidiary alliance) z Wielką Brytanią i uznawały jej zwierzchnictwo. Jako wpływowy działacz partyjny doprowadził do przekształcenia Kongresu w nowoczesną partię polityczną o sformalizowanych strukturach.
W 1991 został pośmiertnie uhonorowany najwyższym indyjskim odznaczeniem państwowym, Orderem Bharat Ratna.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Słownik najnowszej historii świata 1900–2007 (marty – prze). Warszawa: Rzeczpospolita, Prószyński i S-ka, 2008, s. 142. ISBN 978-83-7469-686-9.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Atlas historyczny PWN, edycja 2004