Przejdź do zawartości

Węgiel-14

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Węgiel-14 (symbol: 14C) – promieniotwórczy izotop węgla, odkryty 27 lutego 1940 roku przez Martina Kamena i Sama Rubena. Jądro atomowe 14C zawiera 6 protonów i 8 neutronów.

Powstaje w górnych warstwach troposfery i w stratosferze w wyniku pochłonięcia neutronu przez jądro atomu azotu 14N. Neutrony te powstają w wyniku oddziaływania promieniowania kosmicznego (składającego się głównie z protonów) z jądrami atomowymi pierwiastków obecnych w atmosferze. Reakcja powstawania nuklidu węgla-14:

n + 147N146C + 11H

Powstały węgiel pierwiastkowy jest utleniany do dwutlenku węgla, który wchodzi poprzez fotosyntezę do organicznego obiegu węgla w przyrodzie. Jego radioaktywność sprawia, że jego udział w tkankach w momencie ich powstawania jest największy, a z czasem maleje. Węgiel-14 ulega rozpadowi beta minus tworząc niepromieniotwórczy azot 14N, antyneutrino oraz elektron. Maksymalna energia elektronów (cząstek beta) emitowanych w tym rozpadzie wynosi 156,5 keV[1]. rozpad przebiega zgodnie z równaniem:

146C147N + e + νe

Czas połowicznego rozpadu wynosi 5730 ±40 lat[2].

Zawartość izotopu 14C w pozostałościach zawierających węgiel jest używana do szacowania wieku przedmiotów metodą datowania radiowęglowego. Jego naturalny udział względem pozostałych izotopów węgla to ok. 1 ppt (0,0000000001%).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Baza danych uniwersytetu w Lund. [dostęp 2014-10-02]. (ang.).
  2. Adam Walanus, Tajemnice „C14”: po co nam datowanie radiowęglowe? [online], Archeologia Żywa, 14 stycznia 2017 [dostęp 2020-01-16] (pol.).
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy