Wieranika Cepkała
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Wieranika Walerjeuna Cepkała |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 września |
| Zawód, zajęcie |
menedżerka, działaczka polityczna |
| Narodowość | |
| Alma Mater |
Białoruski Uniwersytet Państwowy, Białoruski Państwowy Uniwersytet Ekonomiczny |
| Małżeństwo | |
Wieranika Walerjeuna Cepkała (biał. Вераніка Валер’еўна Цэпкала[a], ur. 7 września w Mohylewie) – białoruska menedżerka i działaczka polityczna, żona i kierowniczka sztabu Waleryja Cepkały podczas wyborów prezydenckich 9 sierpnia 2020.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Córka Jewgieni Szesterikowej, dziadek Piotr Szascerykou był cenionym pisarzem, na cześć którego nazwano jedną z ulic w Mohylewie.
W 1998 ukończyła stosunki międzynarodowe na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym. Studiowała także biznes i zarządzanie na Białoruskim Państwowym Uniwersytecie Ekonomicznym (2004–2006) oraz w Państwowym Instytucie Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Hajdarabadzie (2008)[1].
Zawodowo związana z Microsoftem, gdzie jako menedżerka odpowiada za 12 państw Wspólnoty Niepodległych Państw[2].
Działalność polityczna
[edytuj | edytuj kod]Kiedy jej mąż Waleryj ogłosił start w wyborach na prezydenta Białorusi w 2020, Weranika aktywnie wspierała go i uczestniczyła w jego kampanii. 14 lipca 2020 państwowa komisja wyborcza odmówiła rejestracji Waleryja. W następnie doszło do zjednoczenia wysiłków alternatywnych kandydatów: Swiatłany Cichanouskiej, Wiktara Babaryki i Walerija Cepkały. Po połączeniu sztabów Weranika zaczęła wychodzić na pierwszy plan, występując na mityngach w imieniu swojego męża, który w obawie o swoje bezpieczeństwo był zmuszony wraz z dziećmi opuścić Białoruś[3]. Wraz z Cichanouską i Marią Kalesnikową w ramach kampanii wyborczej odbyła trasę po miastach Białorusi, na której zgromadziła się rekordowa liczba uczestników. 30 lipca w samym tylko Mińsku zgromadziło się ponad 60 000 osób. Weranika przez czas całej kampanii pozostawała także pod naciskami ze strony władz białoruskich: od wykorzystywania uzyskanych ze szkoły informacji na temat jej dzieci[4] po wezwaniu siostry Weraniki, Natalii Leoniuk, do złożenia zeznań przeciwko Walerijowi[5]. 30 lipca 2020 podczas mityngu Walerija poinformowała także o sfingowaniu sprawy karnej przeciwko jej matce[6]. W przeddzień wyborów w obawie o swoją wolność Walerija Cepkała wyjechała do Rosji; zagłosowała w ambasadzie w Moskwie[7]. Po wyborach, w wyniku podejrzeń popełnienia masowych faszerstw przy ustalaniu ich wyniku, wezwała do uznania Cichanouskiej za zwyciężczynię[8].
W 2024 roku białoruski sąd skazał ją zaocznie na 12 lat pozbawienia wolności[9].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Вераніка Цапкала (czyt. Wieranika Capkała).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ «Выходить с женой в свет – нормально. Люди хотят видеть, кто рядом с президентом». Интервью с Вероникой Цепкало [online], TUT.BY, 28 maja 2020 [dostęp 2020-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-03] (ros.).
- ↑ «Характер не сахар, но я и не для чая»: Как выглядят жены тех, кто может стать президентом Беларуси [online], The Village Беларусь, 22 maja 2020 [dostęp 2020-08-20].
- ↑ Вероника Цепкало в Речице рассказала, как правоохранительные органы занялись ее детьми [online], TUT.BY, 26 lipca 2020 [dostęp 2020-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-25] (ros.).
- ↑ Вероника Цепкало рассказала, почему ее муж и дети уехали в Россию [online], Telegraf.by, 29 lipca 2020 [dostęp 2020-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-29] (ros.).
- ↑ Сестру Вероники Цепкало опрашивали по заявлению Цепкало против бизнесмена Игдеджи [online], TUT.BY, 30 lipca 2020 [dostęp 2020-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-09] (ros.).
- ↑ «Хотели привязать ее к взрыву». Про какое уголовное дело мамы, плача, рассказала на митинге Вероника Цепкало [online], TUT.BY, 31 lipca 2020 [dostęp 2020-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-04] (ros.).
- ↑ Жена Валерия Цепкало покинула Белоруссию [online], kommersant.ru, 9 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-20] (ros.).
- ↑ Михаил Котляр, Цепкало призвала другие страны признать Тихановскую законным президентом [online], РБК, 11 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-20] (ros.).
- ↑ Правозащитницу Ольгу Карач в Беларуси заочно приговорили к 12 годам тюрьмы [online], lrt.lt [dostęp 2024-07-22] (ros.).
| Jednorazowe | |
|---|---|
| Coroczne | |
| Organizacje | |
| Liderzy |
