Wilhelm von Hammerstein-Ecquord
Wilhelm (William) Friedrich von Hammerstein-Equord (ur. 3 marca 1785 w Hildesheim - zm. 13 lutego 1861 w Brnie) – generał kawalerii, wojskowy Królestwa Westfalii a następnie Cesarstwa Austrii, generał-gubernator Galicji podczas Wiosny Ludów.
Wybrał karierę wojskową, w 1799 wstąpił jako kadet do armii hanowerskiej[1]. W 1800 jako chorąży został przeniesiony do gwardii hanowerskiej, wyróżniając się pod Jeną w 1806 przeprowadzając udany atak na francuskich dragonów[1]. Po utworzeniu Królestwa Westfalii wstąpił do jego armii, od 1808 był rotmistrzem a w 1809 wziął udział w walkach w Portugalii i Hiszpanii, wyróżniając w starciu pod Hynohosa[2]. Awansowany na podpułkownika służył w gwardii przybocznej jako oficer do specjalnych zadań króla Hieronima. Wraz z nim wziął udział w kampanii rosyjskiej w 1812 roku, jako dowódca pierwszego pułku kirasjerów, później 1 pułku huzarów[2]. Po bitwie pod Lützen (2 maja 1813) i zdobyciu Drezna objął dowództwo awangardy pod dowództwem marszałka Édouarda Mortiera, a za męstwo wykazane w bitwach pod Moritzburgiem, Hoyerswerdą i Luckau otrzymał Krzyż Oficerski Legii Honorowej[1].
W 1813 zrezygnował ze służby w armii westfalskiej i wstąpił do walczącego z Napoleonem legionu niemiecko-austriackiego. W marcu 1814 wyróżnił się w starciach z Francuzami pod Genewą a potem pod Lionem[1]. Po rozwiązaniu legionu – po pierwszym traktacie pokojowym w Paryżu – został przeniesiony do armii austriackiej jako pułkownik 1 Pułku Ułanów[3]. Dowodząc tym pułkiem często zmieniał miejsce pobytu. Awansowany na generała dywizji (1823) był dowódcą brygady najpierw w Pilznie a od 1824 Pradze. Od lipca 1832 feldmarszałek porucznik. W latach 1836–1837 odbył podróż służbową po Anglii, Niemczech, Rosji i Grecji odwiedzając tamtejsze formacje kawalerii. Po powrocie w latach 1842- 1845 był dowódcą 2. Korpusu Armii we Włoszech[1]. Od 1843 miał tytuł tajnego radcy. Od 1846 komendant wojskowy Lwowa oraz zastępca dowodzącego armią w Galicji. Od czerwca do lipca 1848 pełnił funkcję generał-gubernatora Galicji. 1 listopada 1848 wydał rozkaz zbombardowania Lwowa. Spłonęło wówczas wiele ważnych starych budynków. Ostatecznie płomienie zniszczyły akademię, bibliotekę uniwersytecką, stary teatr i ratusz[3]. 9 listopada 1848 został mianowany generałem kawalerii, a także dowódcą IV Armii stacjonującej w Galicji i Bukowinie. W miarę rozwoju powstania węgierskiego wprowadził stan oblężenia w Galicji i Bukowinie W 1849 przeszedł na emeryturę z powodu ogłuchnięcia[1]. Po rezygnacji ze służby zamieszkał w Wiedniu lub w swojej posiadłości Albrechtsberg an der Donau.
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Wywodził się ze starego hanowerskiego rodu Hammerstein-Equord. Jego brat Hans Georg (1771-1841) był generałem lejtnantem armii Królestwa Westfalii. Był dwukrotnie żonaty, najpierw w 1816 r. z Karoliną z domu Baronin von Könitz, zmarłą po 20 latach małżeństwa w 1836 r.; drugi raz w 1839 z Marią hrabiną von Salis-Zizers (ur. 1 II 1820). Oba małżeństwa pozostały bezdzietne.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Legii Honorowej (1813)
- Order Żelaznej Korony I klasy (1832)
- Krzyż Wielki Orderu Leopolda (1849)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Constantin von Wurzbach: Hammerstein-Ecquord, Wilhelm Freiherr von, Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich, Band: 7 (1861), ab Seite: 291.
- ↑ a b Fritz Lünsmann: Die Armee des Königreichs Westfalen 1807–1813. Berlin 1935. S. 242
- ↑ a b Bernhard von Poten: Hammerstein-Equord, William Freiherr von. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 10, Leipzig 1879, S. 493 f.