Wojwodina

Prowincja Autonomiczna Wojwodiny
Аутономна Покрајина Војводина
Autonomna Pokrajina Vojvodina
Vajdaság Autonóm Tartomány
Autonómna Pokrajina Vojvodina
Provincia Autonomă Voivodina
Автономна Покраїна Войводина
Herb	Flaga
Państwo	Serbia
Siedziba	Nowy Sad
Data powstania	1944
Prezydent	Momo Čolaković
Premier	Maja Gojković
Powierzchnia	21 614
Populacja (2011); • liczba ludności	; 1 931 809
• gęstość	90
Strefa czasowa	UTC +1
Języki urzędowe	serbski, węgierski, słowacki, rumuński, rusiński, chorwacki
	Położenie na mapie;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach

Wojwodina, Prowincja Autonomiczna Wojwodiny (Vojvodina, węg. Vajdaság) – autonomiczny okręg w północnej Serbii, zamieszkany przez 1,93 mln mieszkańców (2011), przede wszystkim Serbów (66% liczby ludności) i Węgrów (13%). Stolicą Wojwodiny jest Nowy Sad, inne większe miasta to Pančevo, Subotica, Zrenjanin, Sremska Mitrovica, Sombor, Kikinda i Vršac. Obejmuje serbskie części historycznych regionów Baczki, Banatu, Sremu i częściowo Mačvy.

Geografia

Teren Wojwodiny stanowi część Wielkiej Niziny Węgierskiej, pozostałości po Morzu Panońskim. Pierwotnie równina była zalesionym stepem, a jedynym tego dowodem są dwa obszary, niegdysiejsze wyspy na Morzu Panońskim: Fruška gora i pustynia Deliblatska peščara^[1]. W przeciwieństwie do wyżynnych i górzystych obszarów Serbii Centralnej, w Wojwodinie teren jest płaski, z wyjątkiem dwóch pasm górskich: Fruška gora i Vršačke planine w jego naddunajskiej części. Głównymi rzekami są tu Dunaj, Cisa i Sawa; dzielą one Wojwodinę na cztery krainy: Bačkę (Baczka), Banat, Srem (Syrmia) oraz północny skrawek Mačvy^[2].

Granice administracyjne Autonomicznej Prowincji Wojwodiny

Władze

Mimo ograniczenia autonomii Wojwodiny w 1990 roku, region ten formalnie nadal ma własnego prezydenta i premiera.

Prezydenci Wojwodiny

1991 – Verona Adam Bokros
1991–1992 – Damnjan Radenković
1992–1993 – Svetislav Krstić
1993–1997 – Milutin Stojković
1997–2000 – Živorad Smiljanić
2000–2004 – Nenad Čanak
2004–2008 – Bojan Kostreš
2008–2012 – Sándor Egeresi
2012–2023 – István Pásztor
od 2023 – Momo Čolaković

Premierzy Wojwodiny

1991 – Radoman Bozovic
1991–1992 – Jovan Radiç
1992–1993 – Koviljko Lovre
1993–2000 – Bosko Perosevic
2000 – Damnjan Radenković
2000–2004 – Djordje Djukic
2004–2016 – Bojan Pajtić
2016–2024 – Igor Mirović
od 2024 Maja Gojković

Podział administracyjny

Wojwodina podzielona jest na 7 okręgów:

Narodowości

Mapa etniczna Wojwodiny według spisu z 2011 r.

Mapa języków Wojwodiny według spisu z 2011 r.

Mapa religii Wojwodiny według spisu z 2011 r.

Narodowości wg spisu ludności z 2011 roku:

Serbowie – 1 289 635 (66,76%)
Węgrzy – 251 136 (13%)
Słowacy – 50 321 (2,6%)
Chorwaci – 47 033 (2,43%)
Romowie – 42 391 (2,19%)
Rumuni – 25 410 (1,32%)
Czarnogórcy – 22 141 (1,15%)
Buniewcy – 16 469 (0,85%)
Rusini – 13 928 (0,72%)
Jugosłowianie – 12 176 (0,63%)
Macedończycy – 10 392 (0,54%)
Ukraińcy – 4202 (0,22%)
Muzułmanie z narodowości – 3360 (0,17%)
Niemcy – 3272 (0,17%)
Albańczycy – 2251 (0,12%)
Słoweńcy – 1815 (0,09%)
Bułgarzy – 1489 (0,08%)
Gorani – 1179 (0,06%)
Rosjanie – 1173 (0,06%)

Ogółem – 1 931 809 mieszkańców.

Religia

Udział poszczególnych wyznań w populacji Wojwodiny (według Spisu Powszechnego w 2011 r.)^[3]:

prawosławie – 70,3%
katolicyzm – 17,4%
nieokreśleni – 6,5%
protestantyzm – 3,3%
ateizm – 1,3%
islam – 0,7%

Rolnictwo

Najważniejszy region rolniczy Serbii. Około 3/4 powierzchni zajmują grunty orne. Uprawa pszenicy, kukurydzy, buraków cukrowych, słonecznika, ziemniaków, tytoniu, konopi, chmielu, winorośli, warzyw, drzew owocowych. Hodowla bydła, trzody chlewnej, owiec i jedwabników. Rozwinięte pszczelarstwo.

Przemysł

Wśród gałęzi przemysłu przetwórczego do najważniejszych należą: przemysł spożywczy, elektromaszynowy (m.in. maszyny rolnicze, środki transportu, kable), chemiczny (farmy), włókienniczy (dywany, firanki), skórzano-obuwnicze, drzewny. Niewielkie wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego.

Zobacz też

Przypisy

↑ Serbia. W: Bałkany – Bośnia i Hercegowina, Serbia, Kosowo, Macedonia, Albania. Wyd. IV. Kraków: Wydawnictwo Bezdroża, 2011, s. 139, seria: Przewodniki Bezdroży. ISBN 978-83-7661-151-8.
↑ Wojwodina. W: Sławomir Adamczak, Katarzyna Firlej-Adamczak, Krzysztof Bzowski: Czarnogóra, Serbia, Macedonia i Kosowo. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2015, s. 226, seria: Praktyczny przewodnik. ISBN 978-83-7642-491-0.
↑ Становништво према вероисповести. Република Србија Републички завод за статистику. [dostęp 2014-02-22].

[1] Serbia. W: Bałkany – Bośnia i Hercegowina, Serbia, Kosowo, Macedonia, Albania. Wyd. IV. Kraków: Wydawnictwo Bezdroża, 2011, s. 139, seria: Przewodniki Bezdroży. ISBN 978-83-7661-151-8.

[adamczak-2] Wojwodina. W: Sławomir Adamczak, Katarzyna Firlej-Adamczak, Krzysztof Bzowski: Czarnogóra, Serbia, Macedonia i Kosowo. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2015, s. 226, seria: Praktyczny przewodnik. ISBN 978-83-7642-491-0.

[3] Становништво према вероисповести. Република Србија Републички завод за статистику. [dostęp 2014-02-22].

[1]

[2]

[3]