Zagregowany popyt
Zagregowany popyt[1][2] – całkowity (łączny) łączny popyt na produkty i usług w gospodarce narodowej w danym okresie.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Zagregowany popyt składa się z czterech składników: konsumpcji prywatnej (gospodarstw domowych), wydatków sektora publicznego, nakładów brutto na środki trwałe sektora prywatnego (wydatków inwestycyjnych) oraz eksportu netto (wartości eksportu pomniejszonej o wartość importu).
Na jego wielkość mają wpływ m.in.:
- zamożność społeczeństwa,
- poziom oszczędności,
- poziom wynagrodzeń,
- wartość aktywów gospodarstw domowych (m.in. nieruchomości i akcji)[3],
- stopa bezrobocia,
- realne stopy procentowe,
- nastroje konsumentów,
- zmiany stawek podatkowych[4]
- wielkość transferów społecznych[4]
- oczekiwania inflacyjne,
- podaż pieniądza[5],
- polityka banków dotycząca udzielania kredytów,
- zmiany kursów wymiany walut,
- poziom umiędzynarodowienia krajowych przedsiębiorstw i ich działalność eksportowa,
- importochłonność gospodarki.
Zagregowany popyt odgrywa kluczową rolę we wszystkich teoriach makroekonomicznych[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paul R. Krugman, Robin Wells: Makroekonomia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 290. ISBN 978-83-01-17172-8.
- ↑ a b Robert E. Hall, John B. Taylor: Makroekonomia. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, s. 41. ISBN 83-01-11677-3.
- ↑ Paul R. Krugman, Robin Wells: Makroekonomia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 300. ISBN 978-83-01-17172-8.
- ↑ a b Paul R. Krugman, Robin Wells: Makroekonomia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 301. ISBN 978-83-01-17172-8.
- ↑ Paul R. Krugman, Robin Wells: Makroekonomia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 302. ISBN 978-83-01-17172-8.