samotny
samotny (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który jest sam, żyje samotnie
- (1.2) odbywający się bez towarzystwa
- (1.3) wyludniony
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik samotny samotna samotne samotni samotne dopełniacz samotnego samotnej samotnego samotnych celownik samotnemu samotnej samotnemu samotnym biernik samotnego samotny samotną samotne samotnych samotne narzędnik samotnym samotną samotnym samotnymi miejscownik samotnym samotnej samotnym samotnych wołacz samotny samotna samotne samotni samotne stopień wyższy bardziej samotny przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bardziej samotny bardziej samotna bardziej samotne bardziej samotni bardziej samotne dopełniacz bardziej samotnego bardziej samotnej bardziej samotnego bardziej samotnych celownik bardziej samotnemu bardziej samotnej bardziej samotnemu bardziej samotnym biernik bardziej samotnego bardziej samotny bardziej samotną bardziej samotne bardziej samotnych bardziej samotne narzędnik bardziej samotnym bardziej samotną bardziej samotnym bardziej samotnymi miejscownik bardziej samotnym bardziej samotnej bardziej samotnym bardziej samotnych wołacz bardziej samotny bardziej samotna bardziej samotne bardziej samotni bardziej samotne stopień najwyższy najbardziej samotny przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najbardziej samotny najbardziej samotna najbardziej samotne najbardziej samotni najbardziej samotne dopełniacz najbardziej samotnego najbardziej samotnej najbardziej samotnego najbardziej samotnych celownik najbardziej samotnemu najbardziej samotnej najbardziej samotnemu najbardziej samotnym biernik najbardziej samotnego najbardziej samotny najbardziej samotną najbardziej samotne najbardziej samotnych najbardziej samotne narzędnik najbardziej samotnym najbardziej samotną najbardziej samotnym najbardziej samotnymi miejscownik najbardziej samotnym najbardziej samotnej najbardziej samotnym najbardziej samotnych wołacz najbardziej samotny najbardziej samotna najbardziej samotne najbardziej samotni najbardziej samotne
- przykłady:
- (1.2) Zawsze bałam się choroby, momentu, w którym będę słaba, bezsilna, bezradna i samotna[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sam m, samotność ż, osamotnienie n, samotnienie n, samotnik m, samotniczka ż, samotnia ż, samosia ż
- czas. osamotnić dk., samotnieć ndk.
- przym. sam, samiutki, samiuśki, samotniczy
- przysł. samotnie, samotniczo
- zaim. sam
- tem. słow. samo-
- związki frazeologiczne:
- samotny jak kołek w płocie • samotny jak palec
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) vetmuar
- angielski: (1.1) lonesome
- arabski: (1.1) وحيد, أحد, موحش
- białoruski: (1.1) адзін
- bułgarski: (1.1) самотен
- duński: (1.1) ensom
- esperanto: (1.1) soleca
- francuski: (1.1) seul, solitaire
- hebrajski: (1.1) גלמוד
- hindi: (1.1) अकेला
- interlingua: (1.1) solitari, singule, recluse
- jidysz: (1.1) איינזאַם, עלנט
- koreański: (1.1) 외롭다 (oeropta)
- niemiecki: (1.1) einsam, alleine
- norweski (bokmål): (1.1) ensom
- nowogrecki: (1.1) έρημος
- nowopruski: (1.1) ainaseīlingis
- rosyjski: (1.1) одинокий, одиночный; (1.2) одинокий, одиночный, соло
- szwedzki: (1.1) ensam, ensamstående; (1.2) ensam
- tahitański: (1.1) moʻemoʻe
- ukraiński: (1.1) самотній; (1.2) самотній
- włoski: (1.1) schivo, solo, solitario
- źródła:
- ↑ Andrzej Sapkowski, Miecz przeznaczenia, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑
Hasło „samotny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.