sztylet
sztylet (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) krótka broń biała o cienkim ostrzu; zob. też sztylet w Wikipedii
- (1.2) zool. rodzaj gęsiego pióra
- (1.3) druk. zecerski szpikulec do operowania czcionkami przy składzie
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sztylet sztylety dopełniacz sztyletu sztyletów celownik sztyletowi sztyletom biernik sztylet sztylety narzędnik sztyletem sztyletami miejscownik sztylecie sztyletach wołacz sztylecie sztylety
- przykłady:
- (1.1) Wyciągnął z pochwy szablę swą i koniec jej twardo zanurzył w głębokość rany zadanej sztyletem[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sztyletowanie n
- czas. sztyletować ndk., zasztyletować dk.
- przym. sztyletowy, sztyletowaty
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dagger, poniard
- arabski: (1.1) خنجر
- esperanto: (1.1) stileto, ponardo
- francuski: (1.1) dague
- hiszpański: (1.1) daga ż, puñal m, estilete m
- japoński: (1.1) ダガー
- jidysz: (1.1) שטילעט m (sztilet), שטעכמעסער m / n (sztechmeser)
- kaszubski: (1.1) dolch m, knyp m, sztilet m
- kataloński: (1.1) daga ż
- niemiecki: (1.1) Dolch m, Stilett n
- nowogrecki: (1.1) εγχειρίδιο n, στιλέτο n
- osmański: (1.1) خنجر (hancer), خنچر (hançer / hançar)
- sanskryt: (1.1) कट्टार
- szwedzki: (1.1) stilett w
- turecki: (1.1) hançer
- wietnamski: (1.1) dao găm
- włoski: (1.1) pugnale m, stiletto m
- źródła: