Prijeđi na sadržaj

Novgorodska Republika

Izvor: Wikipedija
Novgorodska republika oko 1400

Novgorodska republika (rus. Новгородская республика), bila je značajna ruska srednjovokovna država sa centrom u Novgorodu. Postojala je između 12. i 15. veka, i prostirala se od Baltika do Urala.

Do 1019. do 1020. Novgorod je bio deo Kijevske Rusije. Novgorodske kneževe je postavljao Veliki knez Kijeva, i na to mesto bi obično birao jednog od sinova. Novgorod je stalno imao ključnu ulogu u političkim dešavanjima Kijevske Rusije, a primeri za to su novgorodska podrška Vladimiru Velikom i Jaroslavu Mudrom. Jedna od prvih naredbi Jaroslava Mudrog je bila da dodeli autonomna prava i privilegije lojalnim Novgorođanima, što je udarilo temelje Novgorodskoj republici.

Novgorod se razvio u moćan i autonoman regionalni centar Kijevske Rusije, sa upravom koju je biralo lokalno građanstvo.

Gradovi Staraja Rusa, Ladoga, Toržok i Orešek su pripadali Novogorodskoj republici. Grad Pskov je u početku takođe bio deo ove republike, ali je de fakto nezavisan od 13. veka. Pskovska nezavisnost je potvrđena Ugovorom iz Bolotova iz 1348. (vidi još: Pskovska republika). Arhiepiskop Novgoroda je i pored toga bio arhiepiskop oba grada sve do 1589. Između 12. i 15. veka Novgorodska republika se proširila na istok i severoistok. Novgorođani su istraživali predele uz obale jezera Onjega, reke Severne Dvine i Belog mora. Početkom 14. veka istraživali su Arktički okean, Barencovo i Karsko more, i okolinu zapadnosibirske reke Ob.

Ugarska plemena sa severnog Urala su plaćala danak Velikom Novgorodu. Zemlje severno od Novgoroda su bile bogate krznom, ribom i solju, i stoga su bile ekonomski veoma bitne za Veliki Novgorod. Novgorođani su početkom 14. veka vodili niz ratova protiv Velike moskovske kneževine da bi sačuvala ove posede. Neuspeh u ovim ratovima označio je početak ekonomskog i kuturnog propadanja, i kraja Novgorodske republike.

Politička organizacija

[uredi | uredi kod]
Zidine Novgorodskog kremlja
Katedrala Svete Sofije u Novgorodu

Narodno veće, koje se okupljalo po staroslovenskoj tradiciji, bilo je najviši politički autoritet u republici. Ovo veće je biralo posadnike, vojskovođe, a od 1156. i arhiepiskope. Sastojalo se uglavnom od boljara. Arhiepiskop je imao vrhovnu izvršnu vlast i bio je najbogatiji feudalni gospodar u Novgorodu, sa najviše zemlje i najviše prihoda. Ove nadležnosti su mu preneli kijevski kneževi. Pored toga, arhiepiskop je upravljao državnom blagajnom, spoljnim poslovima i kaznenom politikom. U političkom životu Novgorodske republike učestvovali su i obični trgovci i zanatlije. Oni su stvarali udruženja koja se mogu smatrati pretečama političkih partija.

Obaveze i prava vladara Novgoroda su bili ograničeni. Njegova glavna nadležnost je bila rukovođenje vojskom, pri čemu nije imao pravo da kažnjava. Životom u gradu su upravljali birani posadniki, koji su ujedno bili posrednici između građana i kneza. Kneževska rezidencija je premeštena iz Novgorodskog kremlja (pod imenom Detinjec) u predgrađe Gorodišće. Počev od Aleksandra Nevskog novgorodski kneževi su birani među vladarima Vladimir-Suzdalja.

Ekonomija

[uredi | uredi kod]
Pijaca u Velikom Novgorodu

Ovaj članak je deo serije o
historiji Rusije

Srednji vijek
Moderno doba
Kategorija: Historija Rusije

Privreda Novgorodske republike se sastojala iz ratarstva, stočarstva, konjarstva, lova, pčelarstva i ribolova. Kod obala Finskog zaliva kopala se ruda gvožđa, a više drugih mesta je bilo poznato po eksploataciji soli. Glavni proizvodi u unutrašnjoj i spoljnoj trgovini republike bili su: lan, hmelj, krzno, vosak, med, riba i svinjska mast.

Glavni izvor bogatstva Novgorodske republike bila je trgovina krznom između Kijevske Rusije i Severozapadne Evrope. Srednjovekovna svedočanstva opisuju bogatstvo krznenim životinjama u krajevima severno od Novgoroda opisom da su krznene životinje „padale sa neba“.[1] Novgorodski trgovci su trgovali sa švedskim, nemačkim i danskim gradovima. U najranije doba novgorodski brodovi su plovili po Baltiku, o čemu govore drevne hronike i arheološki nalazi pravoslavnih crkava na Gotlandu. Hanza nije dozvoljavala novgorodskim trgovcima da samostalno plove i direktno isporučuju svoja dobra u zapadnu Evropu.

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. Paul, "Secular Power and the Archbishops of Novgorod Before the Muscovite Conquest," 258.

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy