Il Gattopardo (film)
| Il Gattopardo | |
|---|---|
 | |
| Režija | Luchino Visconti |
| Producent | Goffredo Lombardo Pietro Notarianni |
| Scenario | Pasquale Festa Campanile Enrico Medioli Massimo Franciosa Luchino Visconti Suso Cecchi d'Amico |
| Predložak | Il Gattopardo; autor: Giuseppe Tomasi di Lampedusa |
| Uloge | Burt Lancaster Alain Delon Claudia Cardinale Serge Reggiani Mario Girotti Pierre Clementi |
| Muzika | Nino Rota |
| Fotografija | Giuseppe Rotunno |
| Montaža | Mario Serandrei |
| Distribucija | Titanus (Italija) |
| Datum(i) premijere | 28. 3. 1963
|
| Trajanje | 205 min. (originalna verzija) 195 min. (francuska verzija) 161 min. (prva američka verzija) 185 min. (druga američka verzija) |
| Zemlja |  Italija Francuska |
| Jezik | italijanski njemački |
| Bruto prihod | 1,800.000 $ (kino-ulaznice u SAD i Kanadi)[1] 3,649.498 prodanih kino-ulaznica (Francuska)[2] |
Il Gattopardo (sh. Gepard; fr. Le Guépard) je italijansko-francuski igrani film snimljen 1963. godine u režiji Luchina Viscontija. Predstavlja adaptaciju istoimenog romana princa Giuseppea Tomasija di Lampeduse. Radnja se događa na Siciliji za vrijeme Risorgimenta 1860. godine i prikazuje dramatične političke, ekonomske i društvene promjene koje otoku donosi Garibaldijev pohod, slom režima Kraljevina Dviju Sicilija i pripajanje ujedinjenoj Italiji. Protagonist, koga tumači američki glumac Burt Lancaster, je plemić i pripadnik tradicionalne aristokracije koja je dominirala otokom i koji promatra kako njegovu klasu istiskuje "vulgarna" pučka buržoazija čiji su se predstavnici naglo obogatili zahvaljujući ratnim zbivanjima.
Il Gattopardo je predstavlja jedan od najambicioznijih projekata u Viscontijevoj karijeri. Svjestan da će za ekranizaciju Lampedusinog romana trebati izuzetno visok budžet, Visconti je smatrao da naslovnu ulogu umjesto italijanskog glumca trebala glumiti međunarodna zvijezda koja bi omogućila prihod na stranim kino-tržištima. Visconti je smatrao da je za to idealan sovjetski glumac Nikolaj Čerkasov, ali je, nakon što je Čerkasov postao nedostupan zbog bolesti, američki studio 20th Century Fox inzistirao da se angažira hollywoodska zvijezda. Producenti su angažirali Lancastera protiv Viscontijeve volje; režiser se zbog toga osjetio duboko uvrijeđenim te je došlo do napetosti na setu. Međutim, Lancaster i Visconti su brzo ne samo izgladili sve međusobne nesporazume nego su postali i prijatelji do kraja života.
Il Gattopardo je nakon premijere ogroman hit u francuskim kino-dvoranama, a nedugo potom je Kanskom festivalu osvojio Zlatnu palmu. Iako je dio kritičara prema filmu nije bio blagonaklon prema filmu (prije svega u SAD, gdje je prikazana skraćena verzija), sa vremenom se počeo smatrati jednim od najuspješnijih ostvarenja u Viscontijevoj karijeri. Najčešće se kao razlog spominje završna 45-minutna sekvenca bala u kojoj je Visconti prikazao izuzetnu vještinu prilikom suptilnog prikaza društvenih promjena, i koja je ušla u brojne antologije.
Godine 1965. je Sergio Corbucci režirao parodiju Il Gattoparda pod naslovom I figli del leopardo.
|
|
- ↑ "Top Rental Features of 1963", Variety, 8 January 1964 p 71. Please note figures are rentals ... opposed to total gross.
- ↑ Informacije o gledanosti filma Il Gattopardo na Box Office Story
- The Leopard na sajtu IMDb
- Il Gattopardo (film) na Filmskom leksikonu LZMK
- Scheda su Il Gattopardo della Rivista del Cinematografo (it)
- Scheda su Il Gattopardo di MYmovies (it)
- The Leopard na Rotten Tomatoes-u (en)
- The Leopard na Metacriticu
