Kodeksi i Justinianit

Kodeksi i Justinianit (Latin: Codex Justinianus) ^[1] është një pjesë e Corpus Juris Civilis, kodifikimi i ligjit romak i urdhëruar në fillim të shekullit VI të erës sonë nga Justiniani I, i cili ishte një perandor romak lindor (bizantin) në Kostandinopojë. Dy njësi të tjera, Digest dhe Institutet, u krijuan gjatë mbretërimit të tij. Pjesa e katërt, Novellae Constitutiones (Kushtetutat e Reja, ose Novelat), u përpilua jozyrtarisht pas vdekjes së tij, por tani mendohet gjithashtu si pjesë e Corpus Juris Civilis.^[2] Në këtë kodeks gjejmë të dhëna edhe për Ilirinë dhe ilirët.

Krijimi

Justiniani I si është paraqitur në një mozaik në kishën e San Vitale, Ravenna, Itali

Menjëherë pasi Justiniani u bë perandor në vitin 527, ai vendosi që sistemi ligjor i perandorisë kishte nevojë për riparim. deri atëherë kanë ekzistuar tre kode të ligjeve perandorake dhe ligjeve të tjera individuale, shumë prej të cilëve binin ndesh me njëra tjetrën ose kanë qenë të vjetruara. Codex Gregorianus dhe Codex Hermogenianus ishin përmbledhje jozyrtare. (Termi "Codex" i referohet aspektit fizik të veprave, duke qenë në formë libri, dhe jo në rrotulla papirusi. Kalimi në kodeks ndodhi rreth vitit 300 pas Krishtit. ) ^[3] Codex Theodosianus ishte një përmbledhje zyrtare e urdhëruar nga Theodosius II . ^[3] Në shkurt 528, Justiniani shpalli Constitutio Hac quae necessario, me anë të së cilës u krijua një komision prej dhjetë anëtarësh për të shqyrtuar këto përmbledhje të mëparshme si dhe ligjet individuale, për të eliminuar çdo gjë të panevojshme ose të vjetëruar, për të bërë ndryshime sipas nevojës dhe për të krijuar një përmbledhje të vetme. të ligjeve perandorake në fuqi. ^[4] Komisioni drejtohej nga prefekti pretorian, Gjon Kapadokiani ^[5] dhe përfshinte gjithashtu Tribonianin, i cili më vonë do të drejtonte projektet e tjera të Corpus Juris Civilis. ^[6]

Komisioni përfundoi punën e tij në 14 muaj dhe përpilimi u shpall në prill 529 nga Kushtetuta Summa . ^[7] Megjithatë, kjo përmbledhje nuk i eliminoi të gjitha konfliktet që kishin lindur gjatë viteve në jurisprudencën romake dhe kushtetutat në Kod do të përdoreshin krahas mendimeve kontradiktore të juristëve të lashtë. “Për zgjidhjen e të gjitha rasteve do të mjaftojë citimi i kushtetutave të përmendura të Kodit Tonë, me mendimet e interpretuesve të lashtë të ligjit”. ^[8] Justiniani u përpoq t'i harmonizonte këto mendime kontradiktore duke nxjerrë "Pesëdhjetë vendimet" e tij dhe duke miratuar ligje të reja shtesë. Kjo do të thoshte se Kodi i tij nuk pasqyronte më ligjin e fundit perandorak. Kështu, Justiniani urdhëroi një përmbledhje të re për të zëvendësuar të parin dhe ky Kodeks u botua në vitin 534. ^[9] Nuk ka ekzistuar asnjë kopje e botimit të parë të Kodit; ka mbetur vetëm një fragment i një indeksi të përmbajtjes në një papirus egjiptian. ^[10] I njohur si Codex Repetitae Praelectionis, ky botim i dytë i Kodit u botua më 16 nëntor 534 dhe hyri në fuqi më 30 dhjetor ^[11] Kodiku përbëhet nga dymbëdhjetë libra: libri 1 ka të bëjë me ligjin kishtar, burimet e ligjit dhe detyrat e zyrave më të larta; librat 2–8 mbulojnë të drejtën private; libri 9 trajton krimet; dhe librat 10–12 përmbajnë të drejtën administrative. Struktura e Kodit bazohet në klasifikimet e lashta të përcaktuara në edictum perpetuum (edikti i përhershëm), ashtu si ai i Digest.

Rizbulimi

Në Perëndim, Kodiku i Justinianit ishte kryesisht i humbur, ose në shumë vende nuk ishte i pranishëm kurrë, për shkak të shtrirjes së kufizuar perëndimore të territoreve bizantine. Versioni latin i njohur sot u restaurua me kujdes gjatë shumë shekujve. I vetmi dorëshkrim i njohur që dikur përmbante të gjithë Kodikun latin është një palimpsest veronez i shekullit të VI ose VII; tani janë vetëm fragmente. ^[12] ^[13] Brenda shtëpisë së tij në Perandorinë Bizantine, kodi u përkthye në greqisht, e cila ishte bërë gjuha qeverisëse, dhe u përshtat, në shekullin IX si Bazilika. Duket sikur Kodi Latin u shkurtua në Mesjetë në një "Kodeks mishërimi", me mbishkrime që u hoqën dhe u bënë shumë ndryshime të tjera. ^[14] Disa kohë në shekullin e VIII ose IX, tre librat e fundit të Kodit u ndanë nga të tjerët dhe shumë ligje të tjera në nëntë librat e parë, përfshirë të gjithë ata të shkruar në greqisht, u hoqën. ^[15] Versione thelbësisht të plota të Kodikut të Justinianit u rivendosën rreth fundit të shekullit XII-të dhe humanistët e shekullit XVI shtuan ligjet e shpallura fillimisht në greqisht. ^[16] Paul Krüger krijoi versionin modern, standard të Kodikut në vitin 1877. ^[17]

Përkthime në anglisht

Deri në shekullin XX, Kodiku nuk ka përkthime në anglisht. Në vitin 1932, përkthimi në anglisht i të gjithë Corpus Juris Civilis (CJC) nga Samuel Parsons Scott u botua pas vdekjes. ^[18] Fatkeqësisht, Scott përdori botimin e CJC të vëllezërve Kriegel dhe jo atë të Theodor Mommsen, Paul Krüger, Rudolf Schöll dhe Wilhelm Kroll, i cili pranohet si më i besueshmi dhe përkthimi i tij u kritikua ashpër. ^[19] ^[20] Duke rishikuar veprën e Scott-it, studiuesi romak i së drejtës W.W. Buckland shkroi se Scott "...kishte në dispozicion një latinitet adekuat dhe ka prodhuar një version të shkruar në një anglisht që mund të lexohet me kënaqësi. Por shumë më tepër se kaq duhej dhe vepra nuk mund të thuhet se i plotëson këto kërkesa të mëtejshme.” ^[21] Përafërsisht në të njëjtën kohë që Scott ishte aktiv, gjyqtari i Gjykatës së Lartë të Uajomingut, Fred H. Blume po përkthente Kodin dhe Novelat, duke përdorur versionin standard të Mommsen, Krüger, Schöll dhe Kroll. ^[22] Ndërsa kjo nuk u shtyp gjatë jetës së tij, në vitin 2005 përkthimi i tij i Kodit dhe i Romaneve u botua në faqen e internetit të Kodit të Justinianit të Shënuar. ^[23] Një përkthim i ri në anglisht i Kodeksit, bazuar në Blume's, u botua në tetor të vitit 2016. ^[24]

Shih edhe

Literatura

Tony Honoré, Fjalori Klasik i Oksfordit . Redaktuar nga Simon Hornblower dhe Antony Spawforth. 3. ed. Oxford dhe Nju Jork: Oxford University Press, 2003. 978-0-19-860641-3.
Jolowicz, HF; Nicholas, Barry (26 tetor 1972), Një hyrje historike në studimin e së drejtës romake, Arkivi CUP, f. 463, .

Referime

^ Patrick, David; Geddie, William (1923). Chambers's Encyclopaedia: A Dictionary of Universal Knowledge (në anglisht). fq. 324.
^ See generally, Honoré, 2003
^ ^a ^b Jolowicz, 1972, p. 463
^ Jolowicz, 1972, p. 479.
^ Caroline Humfress, "Law and Legal Practice in the Age of Justinian," in The Age of Justinian 161, 163 (Michael Maas ed. 2005).
^ Honoré, 2003, supra note 1
^ Honoré, 2003, supra note 1 at 803
^ Humfress, supra note 5 at 165, quoting the Constitutio Summa.
^ Honoré, supra note 1 at 804.
^ Wolfgang Kunkel, An Introduction to Roman Legal and Constitutional History 166 (J.M. Kelly trans. 2nd ed. 1973).
^ Jolowicz, 1972, supra note 2 at 494.
^ Jolowicz, 1972, supra note 2 at 495
^ Stephen L. Sass, Research in Roman Law; a Guide to the Sources and Their English Translations, 56 Law Library Journal 210, 225 (1963).
^ Charles M. Radding & Antonio Ciaralli, The Corpus Iuris Civilis in the Middle Ages: Manuscripts and Transmissions from the Sixth Century to the Juristic Revival 133 (2007); pages 133–168 give a detailed account of the Code's transmission in this period.
^ A. Arthur Schiller, Roman law, Mechanisms of Development 37 (1978).
^ Jolowicz, 1972, supra note 2 at 496.
^ Krueger, Paul (1877), Codex iustinianus (in German).
^ The Civil Law including the Twelve Tables, the Institutes of Gaius, the Rules of Ulpian, the Enactments of Justinian, and the Constitutions of Leo..., 17 vols. (1932).
^ Timothy Kearley, "Justice Fred Blume and the Translation of Justinian's Code".
^ Miller and Kearley (2013) A selective English translation of Kroll's Preface to Novels.
^ W.W. Buckland, "Book Review," 7 Tulane Law Review 627, 629 (1932–33).
^ See Kearley, supra note 18.
^ "Blume and Justinian". Uwyo.edu (në anglisht). Marrë më 26 tetor 2016.
^ Bruce W. Frier (General Editor), Serena Connolly, Simon Corcoran, Michael Crawford, John Noël Dillon, Dennis P. Kehoe, Noel Lenski, Thomas A.J. McGinn, Charles F. Pazdernik, and Benet Salway, with contributions by T. Kearley. (2016), The Codex of Justinian.

[1] Patrick, David; Geddie, William (1923). Chambers's Encyclopaedia: A Dictionary of Universal Knowledge (në anglisht). fq. 324.

[2] See generally, Honoré, 2003

[jolowicz1972-3] Jolowicz, 1972, p. 463

[4] Jolowicz, 1972, p. 479.

[5] Caroline Humfress, "Law and Legal Practice in the Age of Justinian," in The Age of Justinian 161, 163 (Michael Maas ed. 2005).

[6] Honoré, 2003, supra note 1

[7] Honoré, 2003, supra note 1 at 803

[8] Humfress, supra note 5 at 165, quoting the Constitutio Summa.

[9] Honoré, supra note 1 at 804.

[10] Wolfgang Kunkel, An Introduction to Roman Legal and Constitutional History 166 (J.M. Kelly trans. 2nd ed. 1973).

[11] Jolowicz, 1972, supra note 2 at 494.

[12] Jolowicz, 1972, supra note 2 at 495

[13] Stephen L. Sass, Research in Roman Law; a Guide to the Sources and Their English Translations, 56 Law Library Journal 210, 225 (1963).

[14] Charles M. Radding & Antonio Ciaralli, The Corpus Iuris Civilis in the Middle Ages: Manuscripts and Transmissions from the Sixth Century to the Juristic Revival 133 (2007); pages 133–168 give a detailed account of the Code's transmission in this period.

[15] A. Arthur Schiller, Roman law, Mechanisms of Development 37 (1978).

[16] Jolowicz, 1972, supra note 2 at 496.

[17] Krueger, Paul (1877), Codex iustinianus (in German).

[18] The Civil Law including the Twelve Tables, the Institutes of Gaius, the Rules of Ulpian, the Enactments of Justinian, and the Constitutions of Leo..., 17 vols. (1932).

[19] Timothy Kearley, "Justice Fred Blume and the Translation of Justinian's Code".

[20] Miller and Kearley (2013) A selective English translation of Kroll's Preface to Novels.

[21] W.W. Buckland, "Book Review," 7 Tulane Law Review 627, 629 (1932–33).

[22] See Kearley, supra note 18.

[23] "Blume and Justinian". Uwyo.edu (në anglisht). Marrë më 26 tetor 2016.

[24] Bruce W. Frier (General Editor), Serena Connolly, Simon Corcoran, Michael Crawford, John Noël Dillon, Dennis P. Kehoe, Noel Lenski, Thomas A.J. McGinn, Charles F. Pazdernik, and Benet Salway, with contributions by T. Kearley. (2016), The Codex of Justinian.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]