อาณานิคมสิงคโปร์
สิงคโปร์เคยเป็นอาณานิคมอังกฤษเป็นเวลา 144 ปี ยกเว้นในช่วงที่จักรวรรดิญี่ปุ่นครอบครองใน ค.ศ. 1942 ถึง 1945 ในช่วงสงครามแปซิฟิก
เมื่อจักรวรรดิญี่ปุ่นยอมจำนนต่อฝ่ายสัมพันธมิตรใน ค.ศ. 1945 ณ ช่วงสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง สิงคโปร์จึงถูกคืนให้กับอังกฤษ ภายหลังได้ยุบสเตรตส์เซตเทิลเมนต์ใน ค.ศ. 1946 และกลายเป็นคราวน์โคโลนีร่วมกับหมู่เกาะโคโคส (คีลิง) กับเกาะคริสต์มาส[2]
คราวน์โคโลนีได้รับการบริหารจากสหราชอาณาจักรจนกระทั่งร์ได้รับสิทธิปกครองตนเองภายในบางส่วนใน ค.ศ. 1955.[3] จากนั้นจึงได้รับสิทธิปกครองตนเองอย่างเต็มตัวในวันที่ 3 มิถุนายน ค.ศ. 1959 ทำให้กลายเป็น รัฐสิงคโปร์
สิงคโปร์ได้รวมดินแดนกับสหพันธรัฐมาลายา ซาราวัก และบอร์เนียวเหนือ กลายเป็นส่วนหนึ่งของประเทศมาเลเซีย เมื่อวันที่ 16 กันยายน ค.ศ. 1963 จึงทำให้การปกครองสิงคโปร์ของสหราชอาณาจักร สิ้นสุดลงเป็นการถาวรในวันดังกล่าว จากนั้นในวันที่ 9 สิงหาคม ค.ศ. 1965 สิงคโปร์ถูกแยกออกจากมาเลเซีย กลายเป็นรัฐเอกราช เนื่องจากความแตกต่างทางการเมือง เศรษฐกิจ และชาติพันธุ์
หมายเหตุ
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ Berry, Ciara (15 January 2016). "National Anthem". The Royal Family. สืบค้นเมื่อ 4 June 2016.
- ↑ Colony of Singapore. Government Gazette. (1946, April 1). The Singapore Colony Order in Council, 1946 (G.N. 2, pp. 2–3). Singapore: [s.n.]. Call no.: RCLOS 959.57 SGG; White paper on Malaya (1946, January 26). The Straits Times, p. 2. Retrieved from NewspaperSG; Tan, K. Y. L. (Ed.). (1999). The Singapore legal system (pp. 232–233). Singapore: Singapore University Press. Call no.: RSING 349.5957 SIN.
- ↑ "Singapore : History | The Commonwealth". thecommonwealth.org. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 September 2019. สืบค้นเมื่อ 6 May 2019.
หนังสืออ่านเพิ่ม
[แก้]- Bose, Romen, "THE END OF THE WAR: The Liberation of Singapore and the aftermath of the Second World War", Marshall Cavendish, Singapore, 2005