ข้ามไปเนื้อหา

ฉบับร่าง:หนูนิวฮอลแลนด์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

หนูนิวฮอลแลนด์
สถานะการอนุรักษ์
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ แก้ไขการจำแนกนี้
โดเมน: ยูแคริโอต
Eukaryota
อาณาจักร: สัตว์
Animalia
ไฟลัม: สัตว์มีแกนสันหลัง
Chordata
ชั้น: สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
Mammalia
อันดับ: อันดับสัตว์ฟันแทะ
Rodentia
วงศ์: วงศ์หนู
Muridae
สกุล: Pseudomys
Pseudomys
(Waterhouse, 1843)
สปีชีส์: Pseudomys novaehollandiae
ชื่อทวินาม
Pseudomys novaehollandiae
(Waterhouse, 1843)

หนูนิวฮอลแลนด์ (Pseudomys novaehollandiae) หรือที่รู้จักกันในชื่อ พูกิล่า (Pookila) [2] สปีชีส์นี้จัดอยู่ในวงศ์หนู (Muridae) ซึ่งเป็นวงศ์ของสัตว์ฟันแทะ ถูกพบเป็นครั้งแรกโดยจอร์จ วอเตอร์เฮาส์ ในปี 1843 หายสาบสูญไปนานกว่าร้อยปี ก่อนจะกลับมาปรากฏให้เห็นอีกครั้งในอุทยานแห่งชาติคุริง-ไก เชส ซึ่งอยู่ทางเหนือของซิดนีย์ ในปี 1967 พบเฉพาะในภาคตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศออสเตรเลีย ครอบคลุมรัฐนิวเซาท์เวลส์ ควีนส์แลนด์ วิคตอเรีย และแทสเมเนีย[3]

ลักษณะ

[แก้]

หนูนิวฮอลแลนด์มีขนสีเทาปนน้ำตาลโดยหางมีสีน้ำตาลเข้ม และจะเข้มขึ้นบริเวณด้านหลัง ความยาวลำตัวโดยประมาณอยู่ที่ 65-90 มิลลิเมตร หางยาว 80–105 มิลลิเมตร และอุ้งเท้าหลังยาวประมาณ 20–22 มิลลิเมตร ขนาดของหนูนิวฮอลแลนด์อาจแตกต่างกันเล็กน้อย ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมที่อาศัยอยู่ หนูนิวฮอลแลนด์ที่อาศัยอยู่ในรัฐแทสเมเนียมีตัวใหญ่กว่าหนูชนิดเดียวกันที่อาศัยอยู่ในรัฐนิวเซาท์เวลส์และวิกตอเรียเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม รูปร่างและความยาวของหัวของหนูนิวฮอลแลนด์ มีขนาดใกล้เคียงกับหนูที่พบในรัฐแทสเมเนีย นิวเซาท์เวลส์ และวิกตอเรีย[4]

มีการสังเกตด้วยว่าหนูนิวฮอลแลนด์มีลักษณะคล้ายกับหนูบ้านทั่วไปที่ถูกนำเข้ามาในพื้นที่โดยผู้ตั้งถิ่นฐานชาวยุโรป อย่างไรก็ตาม หนูพันธุ์นี้สามารถแยกแยะจากหนูบ้านทั่วไปได้จากหูและตาซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าหนูบ้านทั่วไปเล็กน้อย นอกจากนี้ หนูพันธุ์นิวฮอลแลนด์ไม่มีรอยบากบนฟันหน้าด้านบนและไม่มีกลิ่น"หนู"[4]

ที่อยู่อาศัยและนิเวศวิทยา

[แก้]

หนูนิวฮอลแลนด์เป็นสัตว์หากินกลางคืนที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมต่าง ๆ เช่น ป่าไม้ ป่าที่มีพุ่มไม้ และเนินทรายที่มีพืชพันธุ์ขึ้นอยู่ และทุ่งหญ้าโล่ง หนูเหล่านี้มักอาศัยอยู่ในโพรง[5]

มีการแสดงให้เห็นว่าหนูนิวฮอลแลนด์มีจำนวนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากเกิดไฟป่าหรือการทำเหมือง โดยทั่วไปจะใช้เวลาประมาณสองถึงสามปีหลังจากนั้น หนูพันธุ์นี้มักพบมากที่สุดในช่วงต้นหรือกลางช่วงการเจริญพันธุ์ของพืช อย่างไรก็ตาม ในแทสเมเนีย หนูพันธุ์นี้พบได้ในพื้นที่ที่มีพืชพันธุ์นานถึง 16 ปีหลังจากเกิดไฟป่า[6]

อาหาร

[แก้]

หนูนิวฮอลแลนด์เป็นสัตว์กินทั้งพืชและสัตว์ ขณะที่หากินในเวลากลางคืน มันใช้เวลาส่วนใหญ่ในการหาเมล็ดพืชบนพื้นดิน แม้ว่าเมล็ดพืชจะเป็นส่วนประกอบหลักของอาหารหนูนิวฮอลแลนด์ แต่ก็ยังกินใบไม้ เห็ดรา และสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังขนาดเล็กด้วย[7]

การศึกษาพบว่าโดยรวมแล้วมันกินใบไม้พืชใบเลี้ยงคู่ 27%, เห็ดรา 29%, สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง 17%, และเมล็ดพืช 14% อาจมีความแตกต่างของอาหารขึ้นอยู่กับพืชพันธุ์ในท้องถิ่น[8]

การสืบพันธุ์

[แก้]

หนูนิวฮอลแลนด์ส่วนใหญ่เกิดระหว่างเดือนสิงหาคมถึงมกราคม รูปแบบการผสมพันธุ์ของพวกมันขึ้นอยู่กับปริมาณอาหารที่หาได้ ซึ่งขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำฝน ครอกปกติจะมีหนูหนึ่งถึงหกตัว ในปีแรกของการสืบพันธุ์ ตัวเมียจะผลิตครอกเพียงครอกเดียวต่อฤดูกาล แต่ในปีที่สอง พวกมันสามารถผลิตได้ถึงสามหรือสี่ครอก ตัวผู้จะเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์เมื่ออายุประมาณยี่สิบสัปดาห์ ตัวเมียจะเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์เมื่ออายุประมาณสิบสามสัปดาห์ การเกิดจะเกิดขึ้นในรังของแม่ในเวลากลางวัน[7]

ประชากร

[แก้]

หนูนิวฮอลแลนด์มีการกระจายตัวเป็นประชากรที่แยกจากกันทั่วแทสเมเนีย, วิกตอเรีย, นิวเซาท์เวลส์ และควีนส์แลนด์ จากหลักฐานทางพันธุกรรม เชื่อว่าหนูนิวฮอลแลนด์เคยมีประชากรใหญ่หนึ่งกลุ่มบนแผ่นดินใหญ่ของออสเตรเลีย นอกจากนี้ จากการกระจายของซับฟอสซิลได้เสนอว่า สายพันธุ์นี้ประสบกับการหดตัวของเขตปกติอย่างมากนับตั้งแต่ภูมิภาคนี้ถูกตั้งถิ่นฐานโดยชาวยุโรป[4]

หนูนิวฮอลแลนด์ถูกจัดอยู่ในสถานะ สายพันธุ์ที่มีความเสี่ยง ตั้งแต่ปี 2021 เนื่องจากขนาดประชากร (ประมาณ 8,000) และความหนาแน่น รวมถึงอัตราการลดลงของพวกมัน[1][9]

สัตว์มีชีวิตตัวแรกที่พบในรัฐวิกตอเรียในปี 1970 บน คาบสมุทรมอร์นิงตัน[10] หนูนิวฮอลแลนด์ถูกค้นพบในหลายพื้นที่ใกล้ชายฝั่งทางตะวันออกของ เมลเบิร์น รวมถึง แครนบอร์น, แลงวาร์ริน, Yanakie Isthmus, ปลายตะวันตกเฉียงใต้ของ ชายหาดไนน์ตี้ไมล์ และหลายแห่งใกล้ ล็อกสปอร์ต, Mullundung State Forest และ Providence Ponds หลายประชากรเหล่านี้ปัจจุบันถือว่าสูญพันธุ์แล้ว[10]

ประชากรที่รู้จักหนึ่งกลุ่มอยู่ทางตะวันตกของ เมลเบิร์น ใน เทือกเขาอ็อตเวย์ ตะวันออกใกล้ แองเกิลซี ประชากรแองเกิลซีถูกค้นพบในปี 1980 ประกอบด้วยกลุ่มย่อยหลายกลุ่มที่ถูกศึกษาหนักโดยนักวิจัยจาก มหาวิทยาลัยดีคิน ตลอดทศวรรษ 1980 และ 1990 บางกลุ่มย่อยของแองเกิลซีสูญพันธุ์หลังจากเหตุการณ์ไฟป่าแอชเวนส์เดย์ปี 1983[11] บางกลุ่มยังคงอยู่จนถึงกลางทศวรรษ 1990[12] สถานะปัจจุบันของกลุ่มย่อยแองเกิลซีไม่แน่นอน อาจสูญพันธุ์ในท้องถิ่นแล้ว[ต้องการอ้างอิง]

ในเดือนตุลาคม 2021 ในการสำรวจทั่วภาคตะวันออกเฉียงเหนือของแทสเมเนีย พบหนูตัวหนึ่งบน เกาะฟลินเดอร์ส เป็นครั้งแรกในรอบ 17 ปีบนเกาะนี้ และเป็นครั้งแรกในรอบ 12 ปีในรัฐ[13]

ภัยคุกคามหลัก

[แก้]

หนูนิวฮอลแลนด์กำลังเผชิญกับภัยคุกคามที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงเวลาที่ผ่านมามีอันตรายมากมายที่รุมเร้าหนูพันธุ์ Pseudomys novaehollandiae และเป็นภัยคุกคามต่อการดำรงอยู่ของมัน หนึ่งในภัยคุกคามที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับถิ่นที่อยู่อาศัยของหนูคือการดัดแปลงที่ดินที่สิ่งมีชีวิตเหล่านี้อาศัยอยู่เพื่อพัฒนาที่ดินให้เป็นประโยชน์ในรูปแบบอื่น ๆ การพัฒนาที่ดินเหล่านี้ไม่เป็นประโยชน์ต่อหนูเหล่านี้ นอกจากนี้ การบุกรุกของวัชพืชและเชื้อราหลายชนิดที่เป็นอันตรายต่อหนูก็เริ่มเติบโตในสิ่งแวดล้อม ใกล้กับที่อยู่อาศัยของหนูนิวฮอลแลนด์ เชื้อราที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อ "Cinnamon Fungus" ปล่อยเชื้อโรคที่เปลี่ยนแปลงพืชและโครงสร้างของทรัพยากรที่หนูพึ่งพาเป็นอาหาร อีกทั้งการจัดการไฟที่ไม่เหมาะสมและข้อจำกัดด้านสิ่งแวดล้อมจากเหตุการณ์ดังกล่าวเป็นอันตรายต่อการดำรงชีวิตและการสืบพันธุ์ของหนู ไฟป่าทำให้ที่อยู่อาศัยถูกแยกเป็นส่วน ๆ ไม่มีที่ดินที่เหมาะสมสำหรับการดำรงชีวิตของหนู

อีกอันตรายหนึ่งต่อสายพันธุ์หนูนี้เกี่ยวกับสภาพภูมิอากาศของสิ่งแวดล้อมที่หนูอาศัยอยู่ นักวิทยาศาสตร์หลายคนได้คาดเดาเกี่ยวกับกระบวนการทางสภาพอากาศต่าง ๆ ในพื้นที่ที่กำหนดและสร้างแบบจำลองโดยละเอียดเพื่อคาดการณ์สถานะของสายพันธุ์ในอนาคต แบบจำลองปัจจุบันแสดงหลักฐานที่ชัดเจนที่บ่งชี้ว่าประชากรหนูอาจลดลงในที่สุดประมาณ 50%

ภัยคุกคามที่รุนแรงที่สุดและเร่งด่วนที่สุดต่อการดำรงอยู่ของหนูนิวฮอลแลนด์นั้นมาจากการคุกคามของผู้ล่าในสิ่งแวดล้อมโดยตรง ซึ่งรวมถึงสุนัขจิ้งจอกแดง แมว และสุนัข สัตว์เหล่านี้ได้รับการระบุว่าเป็นผู้ล่าหลักเนื่องจากมีรายงานว่าจำนวนผู้ล่าเพิ่มขึ้นในพื้นที่ที่มีรายงานการพบหนูพันธุ์นิวฮอลแลนด์จำนวนมาก นอกจากการเพิ่มขึ้นของนักล่าแล้ว การแข่งขันเพื่อแย่งชิงทรัพยากรในสิ่งแวดล้อมยังถูกบันทึกไว้ว่าเป็นปัจจัยที่ทำให้จำนวนผู้ล่าลดลงอีกด้วย การแข่งขันนี้มักเกิดขึ้นระหว่างสัตว์ฟันแทะสายพันธุ์อื่นในแหล่งที่อยู่อาศัยเดียวกัน

แผนการอนุรักษ์

[แก้]

หนูนิวฮอลแลนด์ถูกคุกคามหลักจากการเปลี่ยนแปลงและการสูญเสียถิ่นที่อยู่อาศัยที่เหมาะสม ในตอนแรก การสูญเสียถิ่นที่อยู่ เกิดขึ้นจากการถางป่าเป็นหลัก แต่ปัจจุบันไฟป่าบ่อยครั้งและการล่าจากสัตว์นักล่าที่นำเข้ามาเช่นสุนัขจิ้งจอกแดงและแมวก็เป็นภัยคุกคามต่อสายพันธุ์นี้ หนูชนิดนี้ถูกมองว่าหายากเมื่อถูกค้นพบในปี 1970 หลายพื้นที่ที่เคยมีหนูนิวฮอลแลนด์อาศัยอยู่ตอนนี้มีประชากรของหนูชนิดนี้ลดลงจนเกือบสูญพันธุ์ คณะกรรมการที่ปรึกษาทางวิทยาศาสตร์ได้พิจารณาว่า " (1) [หนูนิวฮอลแลนด์] อยู่ในสภาพที่เสื่อมโทรมอย่างชัดเจนซึ่งอาจนำไปสู่การสูญพันธุ์ และ (2) หายากมากทั้งในแง่ของจำนวนหรือการกระจาย"[ต้องการอ้างอิง]

วัตถุประสงค์ในการอนุรักษ์หนูนิวฮอลแลนด์คือ: "เพื่อป้องกันการลดลงของประชากรเพิ่มเติมและฟื้นฟูช่วงการกระจายพันธุ์ที่มีอยู่ให้กลับมาเป็นเช่นก่อนยุโรปเข้ามาเพื่อให้หนูนิวฮอลแลนด์สามารถอยู่รอด เจริญเติบโต และมีศักยภาพในการพัฒนาวิวัฒนาการในป่า"[ต้องการอ้างอิง]

ปัจจุบันเป็นที่ทราบกันว่าการสูญเสียพืชพันธุ์ในลำดับสืบทอดเป็นสาเหตุหนึ่งที่นำไปสู่การลดลงของหนูนิวฮอลแลนด์ แต่ก็อาจเป็นไปได้ว่าการสูญเสียความหลากหลายของพืชพันธุ์ก็เป็นปัจจัยหนึ่ง ประชากรที่สูญพันธุ์มักสูญพันธุ์อย่างรวดเร็ว โดยปกติระหว่างหนึ่งถึงสามปี อย่างไรก็ตามการตั้งถิ่นฐานก็รวดเร็วเช่นกัน เฉลี่ยอยู่ที่ 0.9 ถึง 2 ปี สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่ามีที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมหลายแห่งที่สามารถรองรับหนูเหล่านี้ได้ ในปี 1990 หลังจากมีการศึกษาสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กในรัฐวิกตอเรียมากมาย มหาวิทยาลัยดีกิน ได้รับเงินทุนจำนวน 10,000 ดอลลาร์จากโครงการ National Estate Grants เพื่อทบทวนประชากรและการกระจายพันธุ์ของหนูนิวฮอลแลนด์ และระบุขบวนการดัดแปลงที่อยู่อาศัยที่คุกคามสายพันธุ์นี้ การวิจัยพบว่ามีประชากรหลายแห่งในพื้นที่ต่าง ๆ ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว ยังมีหนูในบางพื้นที่ที่ถือว่าไม่เหมาะสมและประชากรเหล่านั้นกำลังลดลง และมีการเผาหญ้าจำนวนมากทำให้การสูญพันธุ์ของประชากรบางส่วน[ต้องการอ้างอิง]

การดำรงอยู่ของสายพันธุ์นี้ในระยะยาวอาจต้องการระบบการจัดการไฟที่วางแผนไว้อย่างดีในที่อยู่อาศัยของมันทั่วทั้งช่วง การเผาไหม้ตามที่กำหนดกำลังดำเนินการอยู่[เมื่อไร?] ด้วยเหตุผลหลายประการ รวมถึงการปกป้องชีวิตและทรัพย์สินของมนุษย์ และการจัดการที่อยู่อาศัย การจัดการสำหรับหนูนิวฮอลแลนด์ควรบรรจุอยู่ในแผนป้องกันไฟ FFMV ที่เหมาะสม หนูนิวฮอลแลนด์อาศัยอยู่ร่วมกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมพื้นเมืองอื่น ๆ รวมถึง brown antechinus (Antechinus stuartii), white-footed dunnart (Sminthopsis leucopus), southern brown bandicoot (Isoodon obesulus), bush rat (Rattus fuscipes), swamp rat (Rattus lutreolus) และ Eastern pygmy possum (Cercartetus nanus) กิจกรรมเช่นการเผาตามที่กำหนดอาจไม่ได้เป็นประโยชน์ต่อสายพันธุ์เหล่านี้เสมอไป หรือสัตว์มีกระดูกสันหลัง สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง พืช และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ อีกมากมายที่มีอยู่ อย่างไรก็ตาม สามารถกำหนดระบอบการปกครองที่เพียงพอเพื่อตอบสนองความต้องการเฉพาะบางประการ โดยมีพื้นที่ที่อยู่อาศัยเพียงพอ การเผาไหม้ในลักษณะโมเสกขนาดเล็กไม่ควรเป็นอันตรายต่อสัตว์มีกระดูกสันหลังชนิดอื่นในระดับท้องถิ่น และอาจเป็นประโยชน์ต่อพืชพื้นเมือง[ต้องการอ้างอิง]

การสำรวจและการประเมินการอนุรักษ์ในปี 2021 ทางตะวันออกเฉียงเหนือของแทสเมเนีย ซึ่งได้รับทุนจาก รัฐบาลกลาง จะแจ้งแผนการฟื้นฟูระดับชาติสำหรับหนู[13]

ความพยายามในการอนุรักษ์เพื่อต่อสู้กับแมวป่า

[แก้]
  • แผนการบรรเทาภัยคุกคามจากการล่าของแมวป่า (DEWHA, 2008) [14]

ความพยายามในการอนุรักษ์เพื่อต่อสู้กับสุนัขจิ้งจอกแดง

[แก้]
  • แผนการบรรเทาภัยคุกคามจากการล่าของสุนัขจิ้งจอกแดงยุโรป (DEWHA 2008) [15]

ความพยายามในการอนุรักษ์เพื่อต่อสู้กับการสูญเสียถิ่นที่อยู่

[แก้]
  • การอยู่ร่วมกับไฟ – กลยุทธ์การเผาไหม้ป่าของรัฐวิกตอเรีย (DSE, 2008) [16]
  • แผนการบรรเทาภัยคุกคามจากโรคในระบบนิเวศธรรมชาติที่เกิดจาก Phytophthora cinnamomi (DEWHA, 2009) [17]

ความพยายามในการอนุรักษ์อื่น ๆ

[แก้]
  • ร่างแถลงการณ์การปฏิบัติการเพื่อการคุ้มครองพืชและสัตว์ - หนูนิวฮอลแลนด์ Pseudomys novaehollandiae (DSE, 2009) [18]
  • แถลงการณ์การปฏิบัติการเพื่อการคุ้มครองพืชและสัตว์หมายเลข 74, หนูนิวฮอลแลนด์ Pseudomys novaehollandiae (DNRE, 1996) [19]

สถานะการอนุรักษ์

[แก้]

หนูนิวฮอลแลนด์ถูกจัดประเภทเป็น สายพันธุ์ที่ใกล้สูญพันธุ์ โดย องค์การระหว่างประเทศเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ[3] นอกจากนี้ หนูพันธุ์นี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ภายใต้พระราชบัญญัติ Environment Protection and Biodiversity Conservation Act 1999 ของรัฐบาลเครือจักรภพ[20] และเป็นสัตว์ใกล้สูญ พันธุ์ภายใต้พระราชบัญญัติ Flora and Fauna Guarantee Act 1988 ของรัฐวิกตอเรีย โดยมีการจัดทำแถลงการณ์การปฏิบัติการสำหรับหนูนิวฮอลแลนด์ภายใต้กฎหมายฉบับนี้[21]

นอกจากนี้ ยังถูกระบุว่าเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ในรายชื่อสัตว์มีกระดูกสันหลังที่ถูกคุกคามของกรมความยั่งยืนและสิ่งแวดล้อม 2003 ในรัฐวิกตอเรียด้วย[22]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 Woinarski, J.; Burbidge, A.A. (2016). "Pseudomys novaehollandiae". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T18552A22398752. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-2.RLTS.T18552A22398752.en. สืบค้นเมื่อ 13 November 2021.
  2. ↑ "Pseudomys novaehollandiae — New Holland Mouse, Pookila". Australian Government - Threatened Species profile. สืบค้นเมื่อ 2023-03-06.
  3. ↑ 3.0 3.1 Menkhorst, P.; Dickman, C.; Denny, M.; Aplin, K.; Lunney, D. & Ellis, M. (2008). "Pseudomys novaehollandiae". IUCN Red List of Threatened Species. 2008: e.T18552A8427807. doi:10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T18552A8427807.en.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 "New Holland Mouse - profile | NSW Environment & Heritage". www.environment.nsw.gov.au. สืบค้นเมื่อ 2015-10-30.
  5. ↑ Habitat characteristics for New Holland mouse Pseudomys novaehollandiae in Victoria. Wilson BA and Laidlaw WS, 2003. Australian Mammalogy 25: 1-11.
  6. ↑ New Holland Mouse Pseudomys novaehollandiae Tasmanian Threatened Fauna Listing Statement
  7. ↑ 7.0 7.1 "Pseudomys novaehollandiae (New Holland mouse)". Animal Diversity Web. สืบค้นเมื่อ 2015-10-30.
  8. ↑ Wilson, B. A.; Bradtke, E. (1999-01-01). "The diet of the New Holland mouse, Pseudomys novaehollandiae (Waterhouse) in Victoria". Wildlife Research. 26 (4): 439–451. doi:10.1071/wr97062.
  9. ↑ Resources, John Woinarski (Natural; Arts, The; Group), Monotreme Specialist (31 December 2012). "The IUCN Red List of Threatened Species". IUCN Red List of Threatened Species. สืบค้นเมื่อ 21 October 2021.
  10. ↑ 10.0 10.1 Menkhorst, P. (1995). Mammals of Victoria. Distribution, Ecology and Conservation. Melbourne: Oxford University Press.
  11. ↑ Wilson, B. A. (1994). "The distribution of the New Holland Mouse Pseudomys novaehollandiae (Waterhouse 1843) in the Eastern Otways, Victoria". The Victorian Naturalist. 112 (2): 46–53.
  12. ↑ Lock, M. L. & Wilson, B. A. (1996). "The distribution of the New Holland mouse (Pseudomys novaehollandiae) with respect to vegetation near Anglesea, Victoria". Wildlife Research. 26 (4): 565–577. doi:10.1071/WR97050.
  13. ↑ 13.0 13.1 McLennan, April (20 October 2021). "New Holland Mouse, thought to be extinct, rediscovered on Tasmania's Flinders Island". ABC News. Australian Broadcasting Corporation. สืบค้นเมื่อ 21 October 2021.
  14. ↑ Threat Abatement Plan for Predation by Feral Cats (DEWHA, 2008)
  15. ↑ Threat Abatement Plan for Predation by European red fox (DEWHA 2008)
  16. ↑ Living with Fire – Victoria's Bushfire Strategy (DSE, 2008)
  17. ↑ Threat Abatement Plan for Disease in Natural Ecosystems caused by Phytophthora cinnamomi (DEWHA, 2009)
  18. ↑ Draft Flora and Fauna Guarantee Action Statement - New Holland Mouse Pseudomys novaehollandiae (DSE, 2009)
  19. ↑ Flora and Fauna Guarantee Action Statement No. 74, New Holland Mouse Pseudomys novaehollandiae (DNRE, 1996)
  20. ↑ "Threatened Species List".
  21. ↑ Seebeck, J. A.; Menkhorst, P. W.; Wilson, B. A. & Lowe, K.W. (1996). New Holland Mouse Pseudomys novaehollandiae. Flora and Fauna Guarantee Act Action Statement #74. East Melbourne, Victoria: State of Victoria.
  22. ↑ Department of Sustainability and Environment (2003). Advisory list of the threatened vertebrate fauna in Victoria – 2003. Melbourne: State of Victoria.

อ่างเพิ่ม

[แก้]
  • Flora and Fauna Guarantee Action Statement No. 74, New Holland Mouse Pseudomys novaehollandiae State of Victoria Department of Sustainability and the Environment
  • Musser, G. G. and M. D. Carleton. 2005. Superfamily Muroidea. pp. 894–1531 in Mammal Species of the World a Taxonomic and Geographic Reference. D. E. Wilson and D. M. Reeder eds. Johns Hopkins University Press, Baltimore.
  • Wilson, B. A. (1991). "The Ecology of Pseudomys novaehollandiae (Waterhouse, 1843) in the Eastern Otway Ranges, Victoria". Wildlife Research. 18: 233–247. doi:10.1071/wr9910233.
  • Wilson, B. A.; Bourne, A. R.; Jessop, R. E. (1986). "Ecology of Small Mammals in a Coastal Heathland at Anglesea, Victoria". Australian Wildlife Research. 13 (3): 397–406. doi:10.1071/wr9860397.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฉบับร่าง:หนูนิวฮอลแลนด์&oldid=11655275"
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy