เปาะเปี๊ยะ
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 薄餅／薄饼 (po̍h-piáⁿ)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เปาะ-เปี๊ยะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpɔ̀-bpía |
| ราชบัณฑิตยสภา | po-pia | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɔʔ˨˩.pia̯ʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เปาะเปี๊ยะ
- ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง โดยนำแป้งสาลีมาทำให้สุกเป็นแผ่นกลมบาง ๆ เรียกว่า "แผ่นเปาะเปี๊ยะ" แล้วห่อถั่วงอกลวก หมูตั้งหรือกุนเชียง ชิ้นเต้าหู้ต้มเค็ม และแตงกวา ราดด้วยน้ำปรุงรสข้น ๆ รสหวานเค็ม โรยหน้าด้วยเนื้อปูและไข่หั่นฝอย หรือห่อรวมไว้ในแผ่นเปาะเปี๊ยะก็ได้ กินกับต้นหอมและพริกสด เรียกว่า "เปาะเปี๊ยะสด", ชนิดที่ใช้แผ่นเปาะเปี๊ยะห่อไส้ที่ประกอบด้วยวุ้นเส้น ถั่วงอก เนื้อไก่หรือหมูสับ เป็นต้นที่ลวกสุก แล้วนำไปทอด กินกับผักสดต่าง ๆ เช่น ใบโหระพา สะระแหน่ และน้ำจิ้มใสรสหวานอมเปรี้ยว เรียกว่า "เปาะเปี๊ยะทอด"
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ชื่ออาหาร
|