Claude-Louis Navier
Claude-Louis Navier, (tam adı: Claude Louis Marie Henri Navier), (d. 10 Şubat 1785, Dijon – ö. 21 Ağustos 1836, Paris), Fransız mühendis ve fizikçidir.
Navier-Stokes denklemleri adı, onun ve George Gabriel Stokes'un adına ithafen verilmiştir.
Yaşamı ve çalışmaları
[değiştir | kaynağı değiştir]Navier' in babasının 1793' te ölmesi üzerine annesi onu Corps des ingénieurs des ponts et chaussées‘ te tanınmış bir mühendis olan dayısı Emiland Gauthey’ in himayesi altına bıraktı.[1] 1802‘ de École polytechnique‘ te eğitime başladı, 1804‘ te eğitimine École nationale des ponts et chaussées‘ de devam etti ve 1806‘ da mezun oldu. Kısa bir sonra Gauthey öldü ve Navier Corps des ingénieurs des ponts et chaussées kurumundan çalışmalarını bitirmesi için görev aldı.
1819 yılından itibaren École des Ponts et Chaussées‘ de eğitim verdi ve 1830‘ da orada Mekanik alanında Profesör oldu. 1831'de bunlara ek olarak École Polytechnique' te sürgüne gönderilen Augustin Louis Cauchy yerine Analiz ve Mekanik profesörü olarak ders vermeye başladı.
Navier Elastiklik teorisini dikkate değer bir çabayla matematiksel olarak ele alınabilecek bir biçime getirmiştir. Charles Augustin de Coulomb Kiriş teorisinde zaten benzer sonuçlar elde etmişti ancak bu çalışması geniş kabul görmedi. 1819 yılında Navier Galileo Galileinin yanlış verdiği sıfır çizgisini doğru bir şekilde belirlemeyi başardı. 1826 yılında bir materyal özelliği olarak Young Modülü ile bir kirişin geometrik özelliği olarak Atalet Momenti arasında kesin bir ayrım yaptı. Navier'in Mukavemet ve Statik sentezlerinin odak noktası Kiriş teorisi'dir. Bu sentez çabalarından ve bu konudaki anlaşılabilir açıklamalarından dolayı Navier Yapı Statiği'nin kurucusu kabul edilmektedir.
1822‘de Navier-Stokes denklemleri viskozitesi yüksek akışkanların hareketlerinin açıklanması için yayımladı. 1824 yılında Fransız Bilimler Akademisine (Académie des sciences) üye seçildi.
1823 yılında asma köprüler hakkındaki kitabını yayımladı.[2]
Eyfel kulesinde ismi ölümsüzleştirildi. (Eyfel Kulesi’ndeki 72 ismin listesi)
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Literatur von und über Claude Louis Marie Henri Navier 23 Mayıs 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. im Katalog der Deutschen Nationalbibliothek
- John J. O'Connor, Edmund F. Robertson: Claude Louis Marie Henri Navier. In: MacTutor History of Mathematics archive 27 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- Fransız bilim akademisi üyeleri: https://www.academie-sciences.fr/fr/Liste-des-membres-depuis-la-creation-de-l-Academie-des-sciences/les-membres-du-passe-dont-le-nom-commence-par-n.html 16 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Fransızca)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "François Bilange en quête de son grand-père Justin Godart". Cahiers Jaurès. N° 201-202 (3): 219. 2011. doi:10.3917/cj.201.0219. ISSN 1268-5399.
- ^ Letourneau, Ch. (1867). "Rapport sur le mémoire de M. de Vorges : sur la distinction entre l'homme et les animaux". Bulletins de la Société d'anthropologie de Paris. 2 (1): 33-36. doi:10.3406/bmsap.1867.4278. ISSN 0301-8644.
Ek kaynaklar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Philibert Pourcher, grand-père maternel de Navier, est un cousin d'Anne-Claude Gauthey épouse en seconde noce de son cousin Émiland Gauthey qui adopte Navier au décès de son père en 1793 (Voir généalogie [archive]).
- Rapport à Monsieur Becquey, Conseiller d’état, … et mémoire sur les ponts suspendus. Imprimerie Royale, Paris 1823, 2. ed. Carilian-Gœury, Paris 1830
- Robert M. McKeon: Navier, Claude-Louis-Marie-Henri, in: Dictionary of Scientific Biography, Band 10, S. 2–5
- Prony: Notice Biographique sur M. Navier … In: Annales des ponts et chaussées, 1re Série, 1837, 1re Semestre. (Digitalisat auf Google Books)
- Karl-Eugen Kurrer: The History of the Theory of Structures. Searching for Equilibrium. Ernst & Sohn, 2018, ISBN 978-3-433-03229-9, S. 4 f., S. 18 ff., S. 60 f., S. 84 ff., S. 234 f., S. 299 ff., S. 419 ff., S. 429 ff., S. 950 f., S. 1038 (Biografie).
- Marco Cannone, Susan Friedlander: Navier. Blow-up and Collapse, Notices of the American Mathematical Society, Band 50, Januar 2003, S. 7–13
- A. Picon: Navier and the introduction of suspension bridges in France, Construction History, Band 4, 1988, S. 21–34.
 | Fizikçi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
  | Bir Fransız'ın biyografisi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
