Jean-Joseph Benjamin-Constant
| Jean-Joseph Benjamin-Constant | |
|---|---|
 Otoportresi (1892) | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum adı | Jean-Joseph Constant |
| Doğum | 10 Haziran 1845 Paris, Temmuz Monarşisi |
| Ölüm | 26 Mayıs 1902 (56 yaşında) Paris, Üçüncü Fransız Cumhuriyeti |
| Uyruk | Fransız |
| Alanı | Resim |
| Katıldığı akımlar | Oryantalizm |
Jean-Joseph Benjamin-Constant (10 Haziran 1845 – 26 Mayıs 1902), daha çok Oryantalizm konuları ve portreleriyle tanınan Fransız ressam ve gravür sanatçısıydı. Aynı zamanda on dokuzuncu yüzyılın sonlarında Fransız ve İngiliz sosyetesinin en gözde portre sanatçılarından biriydi.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Benjamin-Constant, 10 Haziran 1845'te bugünkü Paris'in 17. bölgesinin bir parçası olan rue Lemercier'de doğdu ve 3 Ağustos 1845'te Sainte-Marie des Batignolles Kilisesi'nde vaftiz edildi. Posta idaresinde coğrafyacı olarak çalışan Joseph Jean-Baptiste Constant ile Catherine Pichot-Duclos'un oğluydu.[1]
1859'dan itibaren Toulouse Güzel Sanatlar Okulu'nda eğitim gördü ve burada Jules Garipuy'un öğrencisi oldu. Heykeltıraşlar Laurent Marqueste, Jean-Antoine Injalbert ve Antonin Mercié ile arkadaş oldu. Çeşitli ödüller kazandıktan sonra, 1866'da Paris'teki École des Beaux-Arts'ta eğitim görmek için Toulouse şehrinden aldığı burstan yararlandı. Alexandre Cabanel'in atölyesine 28 Kasım 1866'da kaydoldu. Daha sonra aynı okulda Cabanel'in yerine geçti. 1868 yılında Prix de Rome yarışmasına katıldı ancak başarısız oldu. Ertesi yıl yine başarısız oldu ve okuldan ayrılmaya karar verdi. Salon'da sergilediği ilk eseri Hamlet ve Kral, devlet tarafından Tarbes'deki Massey Müzesi için satın alındı. Eser günümüzde Paris'teki Orsay Müzesi'nin koleksiyonunda bulunmaktadır.[2]
Erken dönem Oryantalist tarzı için daha çok Eugène Delacroix'tan ve 1870 yılında ressamlar Georges Clairin ve Henri Regnault ile birlikte Fas'ın Tanca şehrine yaptığı ziyaretten etkilendi. Aynı yıl Fransa'ya döndü ve Fransa-Prusya Savaşı'na katıldı. Savaşın bitmesinden birkaç ay sonra bir öğretmen olan Delphine Badier ile 18 Mart 1871'de Paris'te evlendi.[3]
1871'den 1873'e kadar Madrid, Toledo, Cordoba ve Granada'yı ziyaret ederek ressam Marià Fortuny ile tanıştı. Cebelitarık Boğazı'nı geçerek tekrar Fas'ı ziyaret etti ve on sekiz aylığına Tanca'ya yerleşti. Babasının arkadaşlarından biri olan Charles Tissot ile birlikte ülkenin iç kısımlarını ziyaret etti. Son İsyancılar, Haremde Adalet, Faslı Mahkûmlar gibi Oryantalist eserlerini bu dönemde yaptı. 1873'te Fransa'ya döndü ve aynı yıl eşi Narbonne'da öldü. Paris'te Toulouse'lu ressam Edmond Yarz (1845–1920) ile paylaştığı bir stüdyoya taşındı. L'Entrée du sultant Mehmet II à Constantinople (Sultan II. Mehmed'in Konstantinopolis'e Girişi) isimli tablosu ile 1876'da ödül kazandı.
1889'a kadar Paris Salonu'nda Oryantalist esintili tablolarını sergiledi ve büyük beğeni topladı. 8 Kasım 1875'te Paris'te Emmanuel Arago'nun kızı Catherine-Jeanne Arago (1851–1909) ile evlendi.[4] Bu evlilikten Emmanuel (1877–1900) ve André (1878–1930) adında iki oğlu oldu.
1883'te tekrar Tanca'ya döndü ve daha sonra portre ve genellikle anıtsal olan dekorasyona yöneldi. Bu alandaki çalışmaları arasında Toulouse'taki Capitole de Toulouse'un duvarı, Paris'teki Hôtel de Ville ve Opéra-Comique'in tavanları ile Sorbonne'daki Akademik Konsey odasındaki birkaç duvar resmi bulunmaktadır.
1888'de Académie Julian'da öğretmen olarak Gustave Boulanger'in yerine geçti. Ertesi yıl Paris Evrensel Sergisi'nde altın madalya ile ödüllendirildi.
1893'te Académie des beaux-arts üyeliğine seçildi ve Jean-Léon Gérôme ile birlikte Société des Peintres Orientalistes Français'nın açılış sergisinin onursal başkanlığını yaptı.[5] 1896'da Portrait de mon fils André adlı eseriyle Paris Salonu'nda altın madalya kazandı.
26 Mayıs 1902'de Paris'in 17. bölgesinde öldü ve Montmartre Mezarlığı'na gömüldü.
Galeri
[değiştir | kaynağı değiştir]-
Oturan Araplar, 1877 -
Emirin Gözdesi, 1879 -
Théodora, 1887 -
Cenaze Günü - Fas'tan Bir Sahne, 1899 -
Camille Saint-Saëns, 1898 -
Kraliçe Victoria, 1899
Ek okumalar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Stranahan, Clara Harrison (1879). A History of French Painting. New York City, New York.
- Strahan, Edward (1977). The Art Treasures of America. III. Philadelphia, Pennsylvania. s. 60.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Archives de Toulouse, vue 267/379, 12 octobre 1855, acte de décès n°2137 : Catherine Pichot-Duclos, décédée à 33 ans, épouse de Joseph Constant, employé des postes.
- ^ Musée d'Orsay : Benjamin-Constant, Hamlet et le roi 9 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Mariage avec Delphine Badié le à Paris, sur le site des Archives de Paris 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Mariage avec Catherine-Jeanne Arago le, sur le site des Archives de Paris 5 Temmuz 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Benjamin, R., Orientalist Aesthetics: Art, Colonialism, and French North Africa, 1880-1930, University of California Press, 2003, p.57
