MIDTERM EXAM

OUTPUT IN CREATIVE
WRITING AND
TRANSLATION

Submitted by:
MA. JESSA B. TIANGSON
BSED-3A

Submitted to:
MRS. FE GOMEZ VILLARRUZ
ENGLISH TEACHER
 MA. JESSA B. TIANGSON BSEd-3

TASK 1
There were siblings playing along the street when something eventually
caught their attentions. "Oh, you heard that beautiful tune?" Peter asked.
"Yes, of course.” That’s the sound of an ice cream truck", John replied.
They seek for it and finally saw exactly what they thought it was. "Oh,
it's over there brother", John said. It goes slowly down on the other side
of the street. Let's go, hurry! They then run and run without noticing that
there are branches of tree blocking their way. Unluckily, they slipped off
and got wounds blooding a little. “Ouch! It hurts brother”, Peter said
while crying. “Don’t worry brother, it will automatically heal if we got an
ice cream. Stand up! We are brave!” John said with a confident voice. “Yes,
you’re right brother, let’s go!" Peter replied while wiping his tears. They
run again while having each other’s shoulders. "Here we are now! Mr. Ice
Cream, Mr. Ice Cream!" They shouted. The ice cream truck seller heard it
and eventually stopped. "Oh, what happened kids?" Mr. Seller asked. “Sad to
say, but we accidentally slipped off over there while chasing you Mr. Ice
Cream”, John explained while pointing at the top part of the street. “Oh, I’m sorry kids,
I haven’t noticed you there. But don’t worry, I will give you free ice
creams.” Mr. Ice Cream said. “Really Mr. Ice cream? Kids asked with an
excitement voice. “Sure kids”, what flavor do you want by the way?” Mr.
Seller asked. “We want the chocolate flavor Mr. Ice cream”, kids replied.
Mr. Ice Cream told them that there is only one chocolate flavor left so
they decided to have another choice. "It's okay Mr. Ice cream I’ll just
have the mango flavor instead and chocolate flavor will be for my brother",
John said with a happy face. "Thank you brother", Peter replied while
hugging John. The Ice cream seller then gave what they want and gave them a
wink. “Bye kids, take care!” "Thank you Mr. Ice Cream", they replied.
"Welcome kids, enjoy!" Mr. Seller replied. The ice cream truck then leave
and played it's beautiful tune again. "Let's go home now brother. Maybe our
mother is waiting for us already", John said. "Yes brother, thank you
again. Let's go!" After all, they slowly run back again to their home while
eating their ice creams.

FILIPINO TRANSLATION
Mayroong magkapatid na naglalaro sa kalsada na kalaunan ay nakapansin ng bagay
na bahagyang nakakuha ng kanilang atensyon. "Uy, narinig mo ba ang magandang tunog na
yan?" Tanong ni Peter. "Oo, syempre." Iyon ang tunog ng isang trak ng
sorbetes", sagot ni John. Hinanap nila ito at sa wakas nakita ang totoong hinala
nila." Uy, ayun aking kapatid, "sabi ni John. Dahan-dahang bumababa sa kabilang
kalsada. Halika, bilis! Pagkatapos ay tumakbo sila at tumakbo nang hindi
napansin na may mga sanga ng puno na nakaharang sa kanilang daanan. Sa
kasamaang palad, nadulas sila at nagkaroon ng mga sugat na dumudugo nang
kaunti. "Aray! Masakit kuya!", Sabi ni Peter habang umiiyak. "Huwag kang mag-
alala aking kapatid, agad gagaling iyan kung mayroon na tayong sorbetes. Tumayo ka!
Matapang tayo! " Sabi ni John nang may pagkalakas ang tindig. "Oo, tama ka kuya", tara
na! Sagot ni Peter habang pinupunasan ang kanyang mga luha. Tumakbo ulit
sila habang kaagapay ang balikat ng bawat isa. "Narito na tayo ngayon! Manong
Sorbetes, Manong Sorbetes!" Sigaw nila. Narinig ito ng nagtitinda ng sorbetes at
tuluyan itong tumigil." Uy, anong nangyari mga bata?" Tanong ni Manong
nagbebenta. "Nakalulungkot na sabihin, ngunit hindi sinasadyang nadulas kami
doon habang hinahabol ka Manong Sorbetes", paliwanag ni John habang tumuturo sa may
itaas na parte ng kalye. "Ay, humihingi ako ng pasensya mga bata, hindi ko kayo
napansin. Ngunit huwag kayong mag-alala, bibigyan ko kayo ng libreng sorbetes."
Sabi ni Manong Sorbetes. "Talaga Manong Sorbetes? Tanong ng mga bata na may boses ng
pananabik. "Oo naman mga bata", anong klase ang gusto nyo?" Tanong ni Manong
nagbebenta. "Gusto namin ang tsokolate Manong Sorbetes", sagot ng mga bata.
Sinabi sa kanila ni Manong Sorbetes na mayroon lamang isang natitirang
tsokolate kaya't nagpasya silang magkaroon ng isa pang pagpipilian. "Ayos
lang Manong Sorbetes, yung mangga na lang ang sa akin at ang tsokolate ay para sa aking
kapatid", sagot ni John na may masayang mukha. "Salamat kuya", sagot ni Peter
habang yakap yakap si John. Ibinigay ng nagbebenta ng sorbetes kung ano ang
gusto nila at kinindatan sila. "Paalam mga bata, mag-ingat kayo!" "Salamat Manong
Sorbetes", sagot nila. "Walang anuman mga bata, magsaya kayo!" Sagot ni Manong
nagbebenta. Nang naglaon ay umalis na ang trak ng sorbetes at nagpatugtog ulit ng magandang musika.
"Umuwi na tayo ngayon kapatid. Siguro hinihintay na tayo ng nanay natin ",
sabi ni John." Oo kuya, salamat ulit. Halika na!" Pagkatapos ng lahat, dahan-dahan silang
tumakbo ulit pabalik sa kanilang bahay habang kinakain ang kanilang mga
sorbetes.

HILIGAYNON TRANSLATION
May mag-utod nga nagahampang sa may karsada nga nakabtyag sang butang nga gilayon nag-agaw sang ila
atensyon. " Wuy, nabatian mo na ang gatunog ?" Hambal ni Peter. "Oo, syempre. "Tunog ina sang isa
ka trak sang sorbete", hambal ni John. Ginpangita nila kung diin ang gatunog kag sa dalayon nakita
nila ang tuod nga ginhuna-huna nila." Wuy, adto hu utod ko", hambal ni John. Hinay-hinay
nga nagapanaog gikan sa pihak nga bahin sang dalan. Dalina, dasiga! Pagkatapos,
nagdinalagan na sila nga lipod sa ihibalo may mga utod nga kahoy gali nga nagaharang sa ila alagyan. Sa
kamalason, nadusmo sila kag nakaangkon sang mga samad nga nagadugo gamay. “Agay! Masakit ya
manoy", hambal ni Peter samtang nagahibi." Indi magkabalaka utod ko, maayo lang na insigida kung
may sorbete na ta. Tindog na da! Bakud ta ya!" Sabat ni John nga may maisug nga tingog. "Huo, intsakto
ka ya manoy", dali na! Sabat ni Peter samtang ginapahiran ang iya mga luha. Nagdalagan liwat sila
samtang gabuliganay gamit ang abaga sang isa kag isa "Ari na ta! Manong sorbete, Manong sorbete!"
Singgit nila. Nakabati ang gabaligya sang sorbete kag gilayon ini nga nagpundo. "Wuy, ano ang natabo sa
inyo mga bata?" Pamangkot ni Manong gabaligya. "Kasubo man ihambal pero sa indi hungod, nadusmo
kami samtang galagas sa imo Manong sorbete", paathag ni John samtang gatudlo sa may naibabaw nga
parte sang karsada ." Ay, pasayluha ako mga bata, wala ko kamo nadiparahan didto. Apang indi
kamo magkabalaka, hatagan ko kamo sang libre nga sorbete", sabat ni Manong sorbete.
"Tuod na Manong sorbete? Pamangkot sang mga puya nga may tingog sang pagka eksayt . "Huo mga
bata, ano nga klase ang gusto ninyo?" Pamangkot ni Manong manugbaligya. "Gusto namon ang
tsokolet Manong sorbete", sabat sang mga puya. Ginhambalan sila ni Manong sorbete nga isa nalang ka
tsokolet ang nabilin gani nagpanumdum sila liwat sang isa pa ka pilian nila. "Sige lang Manong sorbete, ang
mangga nalang akon kag ang tsokolet para sa akon nga utod", hambal ni John nga may malipayon nga
nawong. "Salamat manoy", sabat ni Peter samtang ginahakos si John. Gihatag ni
Manong sorbete ang gusto nila kag ginkindatan sila. "Adios mga puya, halung kamu!" "Salamat Manong
sorbete", sabat nila. "Wala sang anuman mga bata, magkalipay kamo!" Sabat ni Manong
manugbaligya. Dalayon na naglakat ang trak sang sorbete kag nagpatukar ini liwat sang manami nga tunog
"Puli na ta utod ko. Basi ginahulat na ta saton iloy", hambal ni John. "Oo manoy, madamu nga
salamat liwat. Dali na!" Pagkaligad sang tanan, hinay-hinay sila nga nagdalagan liwat pabalik sa ila balay
samtang nagakaon sang ila mga sorbete.

TASK 2
Rosie and Joe go hiking in the park. After an hour of hiking, they find an
injured baby squirrel on the path that seems to have fallen from a tree.
"What we'll gonna do?" They uttered. "I don't think we could touch it,
because I heard rumors that baby animals who were touched by humans will be
abandoned by their parents", Rosie explained. "I agree with you, but I
don't think that little squirrel could survive without our help", Joe
replied. After all, they decided to make a sling out of Joe's shirt and
rolled the squirrel into it. They carry it carefully to the closest
telephone and called the park ranger who comes to take care the animals.

FILIPINO TRANSLATION
Si Rosie at Joe ay naglalakad sa parke. Matapos ang isang oras na paglalakad,
nakakita sila ng sugatang sanggol na ardilya na tila nahulog mula sa isang
puno. "Ano ang gagawin natin?" Bigkas nila. "Sa palagay ko hindi natin ito pwedeng
hawakan dahil nakarinig ako ng mga sabi-sabi na ang batang mga hayop na
hinahawakan ng mga tao ay inaabandona ng kanilang mga magulang", paliwanag ni
Rosie. "Sumasang-ayon ako sa iyo, ngunit hindi ko alam kung ang isang maliit na
ardilya ay mabubuhay kung hindi tayo tutulong", sagot ni Joe. Pagkatapos ng lahat
ay nagpasya silang gumawa ng isang bendahe na parang saklay mula sa kamiseta ni Joe at
inilapat nila iyon sa ardilya. Maingat nila itong dinala sa may pinakamalapit na telepono
at tumawag ng tanod sa parke na nandiyan para alagaan ang mga hayop.

HILIGAYNON TRANSLATION
Si Rosie kag Joe nagapanglakaton sa parke. Pagkatapos sa isa ka oras nga paglakat-
lakat, nakit-an nila ang isa ka nasamadan nga puya nga ardilya nga daw nahulog
gikan sa isa ka kahoy. "Ano ang ubrahon ta?" Hambal nila. "Sa akon pagbanta, indi
naton ina pwede makaptan tungod kay nakabati ako sang mga sugilanon nga ang mga puya
nga sapat nga ginakaptan sang mga tawo ginabayaan sang ila mga ginikanan", paathag
ni Rosie. "Gapati ko sa imo, apang wala lang ko kabalo kung ang gamay nga ardilya nga ina
mahimo mabuhi kung indi naton pagbuligan", sabat ni Joe. Pagkaligad sang tanan, nahuna-
huna nila nga maghimo isa ka bendahi gikan sa bayo ni Joe kag ginpalibot ang ardilya
didto. Gindala nila ini sa pinakamalapit nga telepono kag gintawgan ang tawu sa parke nga
ara para mag-atipan sa mga sapat.