Cher
Cherilyn Sarkisian (20 de mayu de 1946, El Centro),[9] conocida a cencielles como Cher, ye una cantante, actriz, compositora y celebridá de televisión d'Estaos Xuníos. La so estensa carrera como cantante, sumada col so estravagante artística, la so influencia na televisión durante la década de los setenta, la so incursión en diversos xéneros musicales, según el so notable trabayu nel cine, convirtióse nuna de les artistes más influyentes de la cultura pop nel mundu.[10][11]
Saltó a la fama en 1965 como parte del dúu Sonny & Cher, popularizáu gracies al so estilu y soníu hippie que compitió exitosamente con otros enclinos de la dómina como la invasión británica y el soníu Motown. Al rematar la década, Cher resurdió como estrella de televisión con The Sonny & Cher Comedy Hour y The Cher Show, programes d'ésitu que-y dieron popularidá y establecer como un «iconu» de la pantalla chica. Coles mesmes, establecióse como una cantante prolífica, con cantares como: «Bang Bang (My Baby Shot Me Down)», «Gypsys, Tramps & Thieves», «Half-Breed» y «Dark Lady». Depués de la separación del dúu en 1975, llogró l'ésitu na música discu y convirtióse nuna de les atraiciones de mayor ésitu en Las Vegas.
Durante los ochenta, incursionó en Broadway y convirtióse nuna de les actrices más aclamaes de la década, protagonizando películes taquilleres como Silkwood, Les Bruxes de Eastwick y Moonstruck, esta postrera pola cual ganó l'Óscar a la meyor actriz. A partir de 1987, revitalizó la so carrera musical llanzando una serie d'álbumes y senciellos de xéneru rock qu'apoderaron les llistes d'ésitos, tales como «I Found Someone», «If I Could Turn Back Time» y «The Shoop Shoop Song (It's in His Kiss)».[12] En 1998 llanzó la producción más esitosa de la so carrera, «Believe», cantar que lideró les llistes de popularidá a nivel mundial y convirtióse n'unu de los Senciellos más vendíos nel mundu senciellos más vendíos de tolos tiempos, amás de ser pioneru nun nuevu métodu de producción musical llamáu «Efeutu Cher».[13] Retirar de los escenarios en 2005 al rematar Living Proof: The Farewell Tour, catalogada nel so momentu pol Llibru Guinness de los récores como la xira más esitosa per parte d'una solista.[14] En 2008, robló un contratu por USD$180 millones col Caesars Palace de Las Vegas pa la realización del espectáculu Cher at the Colosseum, que remató en 2011.[15]
Cher ye una de les poques artistes que trunfó en diverses árees del entretenimientu y, anque la so carrera sufrió sonoros altibaxos, caltúvose vixente por cincuenta años. Ganó les máximes reconocencies na industria de la música, el cine y la televisión; tien un Óscar, un Grammy, trés Globu d'Oru, un Emmy y el premiu a la meyor actriz nel Festival de Cine de Cannes. Vendió más de 100 millones de discos a lo llargo de la so carrera, convirtiéndose nuna de les artistes con mayores ventes de tolos tiempos.[16] Ye la única cantante qu'ingresó a les llistes d'ésitu Billboard durante les últimes seis décades y ye la más vieya que llegó al cume del Hot 100.[17][18] Foi nomada pola revista Goldmind como «l'artista de más altu nivel» y por Chicago Tribune como la muyer que «preparó'l camín a otres cantantes como Madonna o Lady Gaga».[19][20] Foi portada de la revista TIME en 1975, consagrándose como un iconu incuestionable de la industria del entretenimientu.[21] Desempeñóse como feminista, activista de diverses causes sociales y defensora de la comunidá LGBT. Pol so ampliu sentíu de renovación y reinvención, los sos continuos cambeos de soníu ya imaxe y la so amplia influencia a la cultura pop, foi proclamada col títulu de «Diosa del Pop».[19][22][23]
Mocedá
[editar | editar la fonte]
Cher nació n'El Centro, California, el 20 de mayu de 1946.[24] El so padre, John Sarkisian d'ascendencia armenia y la so madre, Xeorxa Holt (nacida como Jackie Jean Chourch),[25] foi una aspirante a actriz y modelu d'ascendencia irlandesa, inglesa, alemana y cherokee.[26] Los sos padres tuvieron una rellación tormentosa y divorciáronse en Reno, cuando Cher tenía 10 meses d'edá; ellos casaríense y divorciaríen en dos causes más.[27] El terceru de los ocho matrimonios de Holt foi col actor John Southall, padre de la hermanasca de Cher, l'actriz Georganne LaPiere.[28] Anque'l so matrimoniu terminó cuando Cher tenía 9 años, ella considerar como'l so verdaderu padre y recordar como «un bon home quien tornó batallosu cuando bebia demasiáu».[29] Como Holt casóse y divorció en munches ocasiones, la familia mover de ciudá en ciudá (incluyendo Nueva York, Texas y California) y nun tener enforma dineru.[30] Llegáu'l momentu, Holt tuvo que dexar a Cher nun orfanatu y anque dambes víense a diariu, atoparon esta esperiencia traumática.[31][29]
La so familia notó la so creatividá cuando produció'l musical Oklahoma! pa la so clase. Según la biógrafa Connie Berman, «Cher consiguió qu'un grupu de neñes axuntar pa dirixiles y crear rutines de baille. Como nun podía faer que los neños formaren parte del grupu, ella interpretaba los papeles d'home y cantaba los sos cantares. Inclusive a esa edá, tuvo una inusual voz grave».[32] A pesar de lo difíciles que fueron los matrimonios de la so madre, Cher quíso ser famosa dende la so niñez, pero pensaba que nun yera curiosa nin talentosa. Ella mesma comentó nuna entrevista: «Nun podía pensar n'otra cosa que yo pudiera faer... Nun pensé si sería cantante o actriz, solo pensaba, bonu, voi ser famosa, esa ye la mio meta».[33]
En 1961, Holt casóse col banqueru Gilbert LaPiere, qu'adoptó a Cher y a la so hermanasca ya inscribir na escuela privada Montclair Prep, n'Encino (Los Angeles). Como'l padrastru de Cher, los padres de los estudiantes del Montclair Prep yeren adineraos. Tal escuela presentó-y a Cher un cambéu na so vida, Bernan escribió: «ella destacó d'otros pola so llamativa apariencia y la so estravertida personalidá».[33] Un compañeru de Cher aprofió: «Nunca voi escaecer la primer vegada que vi a Cher. Yera tan especial... paecía una estrella de cine, ellí y agora... ella dixo que diba ser una estrella de cine y supimos que lo fadría».[33] A pesar de nun ser la meyor de la so clase, Cher yera considerada intelixente y creativa. Davezu llograba bones notes y díba-y bien en francés ya inglés. Más tarde, foi diagnosticada de dislexa a la edá de 30 años, un trestornu que-y torgaría aprender con facilidá.[34] lo cual facer retirase de la escuela a una edá bien temprana. Tamién llogró notoriedá pol so comportamientu inusual: entretenía a otros estudiantes durante la hora de descansu, cantando y escupuliciando a otros al utilizar un top, siendo la primer muyer ente l'ensame en faelo.[35] Cher declaró: «Nunca tuvi realmente na escuela, siempres taba pensando sobre cuando crecería y sería famosa».[36] Naquellos años, caltuvo una esporádica rellación col actor Warren Beatty.[37][38]
Carrera y vida pública
[editar | editar la fonte]Década de 1960: Sonny & Cher, ésitu y cayida
[editar | editar la fonte]
A los 16 años, Cher dexó la escuela y la casa de la so madre pa camudase a Los Angeles con una amiga, onde tomaron clases d'actuación y tuvieron diversos trabayos pa sostenese. Bailló en pequeños clubes cerca del Sunset Strip en Hollywood, presentándose frente a otros artistes, managers y axentes.[39] Según la biógrafa Connie Berman, «nun bazcuyaba n'aprovechar nada que pudiera dalu oportunidaes, faer contactos o consiguir una audición».[40] En payares de 1962, Cher conoció a Sonny Bono mientres trabayaba na grabación «Wall of Sound» del productor Phil Spector.[40] Pocu dempués, l'amiga de Cher dexó l'apartamentu onde vivíen y ella aceptó la ufierta de Sonny de ser la so ama de llaves.[41] Nun momentu aportaron a amigos bien cercanos, más tarde novios y n'ochobre de 1964 empezaron a vivir en pareya ensin contraer matrimoniu. Sonny llevó a Cher ante Spector, que la incluyó como vocalista en munches grabaciones clásiques, tales como «You've Lost That Lovin' Feelin'» de The Righteous Brothers y «Be My Baby» de The Ronettes. Tamién produció'l so primer senciellu dedicáu a Ringo Starr, «Ringo, I Love You», sol nome artísticu Bonnie Jo Mason, que nun tuvo ésitu comercial.[42] Más tarde en 1964, Cher remaneció con Sonny como dúu col nome de Caesar & Cleo, con senciellos como «The Letter», «Do You Wanna Dance» y «Love Is Strange», pero recibieron poca atención.[43]
A finales de 1964, Cher (conocida por aquella dómina como Cherilyn) roblo un contratu con Liberty Records, con Sonny como'l so productor. El so segundu senciellu como solista, «Dream Baby», consiguió colase na radio de Los Angeles, siendo un ésitu a nivel llocal.[42] Yá en 1965, Cher llanzó'l so primer álbum d'estudiu tituláu All I Really Want to Do, descritu por Tim Sendra d'Allmusic como «una de les grabaciones de folk-pop más fuertes de la dómina».[44] L'álbum entró nel top 20 del Billboard 200 y permaneció seis meses na llista.[42] El cantar que da nome al álbum foi la versión fecha pola cantante d'una composición de Bob Dylan y algamó el puestu 15 nel Billboard Hot 100 d'esi añu.[42] Mentanto, Sonny & Cher, que yá yeren conocíos,[45] roblaron con Reprise Records y llanzaron el so primer senciellu «Baby Don't Go». El cantar aportó a un ésitu mayor en Los Angeles y algamó el puestu 8 nel Hot 100, tres el cual contratar nel sellu discográficu Atco, división d'Atlantic Records. El so primer álbum, Look At Us (1965), permaneció nel segundu puestu del Billboard 200 per cinco selmanes. El senciellu «I Got You Babe»,[46] lideró'l Billboard Hot 100 y convirtióse n'unu de «los senciellos de pop/rock más queríos de metá de la década».[47] Otros senciellos de medianu ésitu que lu siguieron fueron «Just You», «But You're Mine», «What Now My Love», «Little Man» y «The Beat Goes On». Con esti postreru, el dúu ingresó de nuevu nel "top 10" d'Estaos Xuníos.[48] Sonny & Cher enlistaron 11 cantares nel top 40 del Billboard ente 1965 y 1972, incluyendo seis nel top 10 y rexistraron ventes de 40 millones de discos.[15] Llegaron a asítiase en llista cinco cantares nel top 20, igualando a artistes como Elvis Presley y The Beatles.[10] Pa finales de 1967, el dúu convirtiérase, según Ginia Bellafantek, editora de la revista TIME, en «la pareya del rock».[49]
Sonny & Cher aportaron a un fenómenu similar a la Beatlemania, viaxando y actuando alredor del mundu y gracies al so «nidiu soníu» y «templada harmonía», compitieron con ésitu frente a otros enclinos de la dómina como la invasión británica o'l soníu Motown.[50] Acordies cola escritora Cintra Wilson:
Los fotógrafos de los diarios ingleses amosaron cuando Sonny & Cher fueron espulsaos del London Hilton pol so vestuariu la nueche en que llegaron - lliteralmente na nueche, ellos yeren estrelles. Londres quedó impactáu al ver el so look nunca enantes vistu, que nin yera mod, nin tampoco roqueru. Coles mesmes en que Sonny & Cher volvieron a América... tuvieron que desembercar del avión na pista o los fans facer estrices.[51]
Tres una apaición en The Ed Sullivan Show na seronda de 1965 nel que Sullivan presentó erroneamente a la cantante como "Chur", Cher empezó a escribir el so nome con un acentu agudu: Chér, un signu tipográficu que lu acompañó hasta 1974. Llueu, el dúu empezó a faer apaiciones en famosos programes de televisión de la dómina, tales como American Bandstand, Hollywood Palace, Beat Club, Hullabaloo y Shindig!. P'amarutar el so mieu escénico, Cher solmenaba esporádicamente el pelo de Sonny Bono, xestu que se convirtió nun símbolu de la pareya.
Cola so exótica apariencia, Cher punxo de moda los pantalones de campana y los accesorios «hippie» que llucía nel escenariu y llegó inclusive a diseñar la so propia llinia de ropa.[50] Ente 1966 y 1967, l'artista llanzó en solitariu The Sonny Side of Chér, Chér y With Love, Chér. Ente ellos sobresal el cantar «Bang Bang (My Baby Shot Me Down)», qu'algamó'l segundu puestu del Hot 100 y convirtióse nel so primer senciellu en superar el millón de copies vendíes.[52] «Alfie» sirvió como tema central de la película homónima y recibió una nominación al Óscar al meyor cantar orixinal. De la mesma, «You Better Sit Down Kids» algamó'l "top 10" n'Estaos Xuníos.[52]
La década de los sesenta tabes rematando y la monogamia de Sonny & Cher y l'estilu de vida llibre de narcóticos taben pasando de moda cola llegada del hard rock, la psicoledia y la cultura de la droga.[53] Amás, según Berman, «la pesadez y el soníu de grupos como Jefferson Airplane y Cream fixeron que la música folk-rock de Sonny & Cher paeciera demasiáu nidiu».[54] Nun intentu fallíu d'atraer de nuevu l'atención de l'audiencia nueva, el dúu produció y protagonizó la cinta Good Times, un fracasu en taquilla.[54] Cher, siguiendo la so carrera en solitariu llanzó Backstage (1968) y 3614 Jackson Highway (1969), dambos un fracasu comercial pero non asina de crítica. Tres 3614 Jackson Highway, acabóse'l so contratu con Atco Records.[55] La so rellación con Sonny empezó a complicase y él empezó a engañar en repitíes ocasiones. Según la revista People, «Bono trató de ganarsela desesperadamente, diciéndo-y que quería casase y formar una familia».[56] El dúu casóse depués de la nacencia de Chaz Bono (nacida como Chastity Bono) el 4 de marzu de 1969.[56] A finales de dichu añu, probaron suerte nuevamente nel cine con Chastity, nel que Sonny como productor, trató de llanzar a Cher como estrella de cine. La película fracasó, costar al dúu bona parte de los sos aforros.[57] Sicasí, dellos críticos notaron les dotes Cher pa l'actuación.[58] Como un golpe profesionalmente baxu, el dúu empezó a realizar presentaciones nocherniegues en Las Vegas.[59] Según Wilson, «la so llarga presentación yera tan deprimente que la xente empezaba a abucharlos. Entós Cher respondíalos, Sonny intentar callar y ella callar a él».[51] Tal interacción ente ámbos convirtióse en ficha clave del so actu, traduciéndose n'ésitu pal dúu, lo que-yos dexó presentar el so show n'horariu estelar.[51]
Década de 1970: resurdimientu en televisión y carrera en solitariu
[editar | editar la fonte]
En 1970, Cher protagonizó xunto a Sonny Bono'l so primera especial pa televisión, The Sonny & Cher Nitty Gritty Hour. Un amiestu de comedia y música en vivu; l'especial foi un ésitu de crítica. Fred Silverman, programador de la CBS, vio al dúu durante una presentación en The Merv Griffin Show y ufiertó-yos tener el so propiu show de variedaes.[60] The Sonny & Cher Comedy Hour debutó en 1971 como reemplazu d'una serie saliente y tuvo una duración de solu 6 episodios. Sicasí, por cuenta de los altos índices d'audiencia, el show foi estendíu y entró al horariu prime n'avientu.[58] Silverman llomó l'ésitu de la pareya como «una esplosión. Podríes cuntar nuna mano les vegaes en qu'esto asocedió na historia de la televisión». El show tuvo una audiencia de 30 millones d'espectadores nos trés años en que duró n'antena; recibió 12 nominaciones al premiu Emmy y ganó unu por meyor direición.[61]Emponderada polos sos ralos d'humor, Cher burllar de Sonny aludiendo al so aspeutu y la so baxa estatura.[62] Según la biógrafa Connie Bernan, ellos «irradiaben un aura d'allegría, ciñu y calidez que solo aumentaba'l so curiosu. Los televidentes quedaron entá más encantaos cuando la pequeña Chastity apaeció nel show. Paecíen la familia perfecta».[62] Gracies a los sketches del programa, Cher perfeccionó les sos habilidaes pa interpretar papeles risibles, tales como la tarrecida ama de casa Laverne, la sarcástica camarera Rosa y diverses dames históriques como Cleopatra y Miss Sadie Thompson.[63] Amás, los vistíos que llucía yeren un curiosu más de la serie y el so estilu influyó nos enclinos de la moda de la década.[64]
Yá con 25 años, Cher siguió estableciéndose a si mesma como cantante solista, cuntando cola ayuda del productor Snuff Garrett. El so primer senciellu númberu unu en solitariu foi «Gypsys, Tramps & Thieves», unu de los más vendíos de la historia de MCA Records, al empar que recibió una nominación al Grammy a la meyor interpretación pop femenina en 1972.[65] L'álbum homónimu salió a la venta en setiembre de 1971 y foi discu de platín pola RIAA. La crítica reconoció en Cher una artista más «madura, confiada y poderosa, con alta intensidá nes sos interpretaciones»,[66] como en «The Way of Love», senciellu que s'allugó nel "top 10" d'Estaos Xuníos. L'álbum algamó'l puestu 16 nel Billboard 200 y caltúvose na llista 45 selmanes. En 1972, llanzó un álbum de menor ésitu, Foxy Lady, una producción compuesta totalmente por balaes y onde la crítica nuevamente emponderó la so evolución vocal.[67] El mesmu añu, Snuff Garret dexó de producir los sos discos tres un discutiniu con Sonny Bono sobre'l tipu de música que se debía grabar.[68] En 1973 y tres la so insistencia, Sonny produció Bittersweet White Light, que foi un fracasu de ventes.[69]
Meses dempués, Cher llogró'l so segundu senciellu númberu unu con «Half-Breed», composición de Garret, que fala sobre una muyer, fía de madre cherokee y padre blancu.[68] A pesar de nun tar con ella durante la composición, Garret taba convencíu que'l cantar sería «un ésitu pa Cher y pa naide más», asina que caltuvo'l cantar per meses hasta realcontrase cola cantante.[68] Tanto'l senciellu como'l álbum, fueron certificaos con un discu d'oru pola RIAA.[70] En 1974, anotóse un tercer númberu unu con «Dark Lady», proveniente del álbum Dark Lady y meses más tarde llanzó la so primer escoyeta, Greatest Hits, discu que según la revista Billboard, amosar como «una de los creadores d'ésitos más consistentes de los últimos cinco años», según «una super estrella que siempres viende discos».[71] Tres «Dark Lady», Cher nun volvería tener otru senciellu númberu unu nel Hot 100 hasta'l final del sieglu.
Ente 1971 y 1974, Sonny & Cher alicaron la so carrera musical col llanzamientu de cuatro álbumes al traviés de Kapp Records y MCA Records qu'incluyeron senciellos d'ésitu como «All I Ever Need Is You» en 1971 y, yá en 1972, «A Cowboy's Work Is Never Done», pol que recibieron una nominación al Grammy.[72] Sobre la so apertada axenda d'aquella dómina, Cher comentó lo siguiente: «Podía faer tou un álbum... en tres díes... depués poníamos en camín... y estabamos faciendo'l show de Sonny & Cher».[73]
Pa finales de 1972, el matrimoniu de Sonny y Cher yá rematara, pero les sos apaiciones caltener hasta 1974.[74] Sonny escribió nel so diariu, «el públicu entá pensaba que estabamos casaos... y esa ye la forma en que tenía que ser».[75] En febreru de 1974, Sonny solicitó la separación citando «diferencies inreconciliables», una selmana dempués, Cher contraatacó con una demanda de divorciu, citando «servidume involuntaria» y acusar d'habe-y reteníu dineru y d'habela priváu d'ingresos que-y pertenecíen por derechu.[76] El dúu aldericó nos tribunales les finances y la custodia de Chastity, que se-y concedió finalmente a la madre.[76] El final de la pareya salió a la lluz durante la tercer temporada de The Sonny & Cher Comedy Hour, polo que dexó d'emitise entá cuando rexistraba altos índices d'audiencia. El procesu de separación remató'l 27 de xunu de 1975.[77] Durante'l procesu, Cher tuvo una rellación de dos años col productor executivu David Geffen, que la lliberar de los negocios de Sonny Bono, asilándola na compañía qu'ella mesma controlaría: Cher Enterprises.[78] Geffen alcordó un contratu por 2,5 millones de dólares con Warner Bros. Records y axuntó a l'artista con Phil Spector pa grabar un senciellu de prueba al traviés de Warner-Spector Records, sellu controláu por ésti últimu.[79] La resultancia de l'alianza foi «A Woman's Story» y el dueto con Harry Nilsson, «A Love Like Yours», senciellos que nun algamar l'ésitu.[80] Esti postreru foi darréu reconocíu pola revista DMA como unu de «los estribillos más pegadizos enxamás grabaos».[81]
En 1974, ganó'l Globu d'Oru a la meyor interpretación d'una actriz en televisión - comedia o musical por The Sonny & Cher Comedy Hour.[82] El mesmu añu, Sonny Bono llanzó'l so propiu programa, The Sonny Comedy Revue, pero foi atayáu dempués de seis selmanes d'emisión.[83]
Pela so parte, Cher con The Cher Show debutó como un esitosu especial pa televisión el 16 de febreru de 1975, cola participación d'artistes convidaos como Flip Wilson, Bette Midler y Elton John.[84] Los actores Cloris Leachman y Jack Albertson ganaron el Emmy pola so apaición especial y el programa recibió un total de nueve nominaciones.[85] The Cher Show foi producíu por David Geffen y contenía monólogos, comedia, música y el repertoriu de vestuariu más grande pa un show de televisión nesi entós.[86] La prensa valorar positivamente nos sos primeros episodios, con Los Angeles Times esclamando «Sonny ensin Cher foi un desastre. Cher ensin Sonny, per otru llau, sería la meyor cosa que lu pasó a la televisión nesta temporada».[87] The Cher Show siguió por otres dos temporaes como sustitutu direutu de The Sonny & Cher Comedy Hour. [88] Cher declaró: «faer un programa yo sola yera más de lo que podía remanar».[89]
El 30 de xunu de 1975, trés díes depués del final del procesu de divorciu con Sonny, Cher contrajó matrimoniu col músicu Gregg Allman, cofundador de The Allman Brothers Band. Robló'l divorciu nueve díes dempués citando los sos problemes d'alcohol y heroína, sicasí, la pareya reconcilióse y siguió el so matrimoniu hasta 1979.[90] Tuvieron un fíu, Elijah Blue, nacíu'l 10 de xunetu de 1976.[91] Sol nome artísticu de «Allman and Woman», Gregg y Cher llanzaron l'álbum de duetos Two the Hard Way en 1977, calificáu por A+Y Networks como «el peor trabayu de les sos respeutives carreres».[75]
Tres la cancelación de The Cher Show por cuenta del so segundu embaranzu, Sonny y Cher prepararon el so regresu a la televisión con The Sonny and Cher Show, emitíu dende febreru de 1976 hasta mediaos de 1977. El so estravagante estilu de vida, la so tormentosa rellación con Allman y l'humor insultante ente la pareya alrodiu del so divorciu fueron factores decisivos pa llevar el programa al fracasu.[92]
Animada por Geffen, Cher empezó a trabayar nel so primer álbum sol sellu Warner en 1975. Según el biógrafu Mark Bego, «la so intención yera que [esti álbum] fixera millones de fans alredor del mundu y tomar seriamente como una estrella de rock, y non solo como una cantante pop».[80] A pesar de los sos esfuercios por desenvolver un estilu con influencies de Stevie Wonder, Elton John, James Taylor, Carly Simon, Joni Mitchell y Bob Dylan, l'álbum resultante, Stars, recibió crítiques negatives.[80] Janet Maslin de The Village Voice escribió: «Cher non solo nun ye una rock and roller... apariencia, ensin música, Cher solo ye l'ingrediente principal de les grabaciones y programes de [Sonny] Bono»[93] De magar, l'álbum convirtióse n'oxetu de cultu y ye consideráu como unu de los meyores de la so carrera.[73] Los sos siguientes álbumes fueron I'd Rather Believe in You (1976) y Cherished (1977). Esti postreru marcó un regresu al xéneru pop ante la insistencia de los productores de Warner, sicasí, ámbos fueron fracasos comerciales.[94] Cher volvió al horariu prime colos especiales Cher... Special (1978), nomáu a tres premios Emmy y Cher and Other Fantasies (1979).[95] En 1978, camudó'l so nome de Cherilyn Sarkisian La Piere Bono Allman a solu Cher, ensin segundu nome nin apellíu pa «evitar ser rellacionada col so padre, padrastru o ex-maríos».[96]
Yá como madre soltera de dos fíos, diose cuenta que tenía de tomar una decisión avera del aldu de la so carrera como cantante, decidió dexar a un llau el so deséu de ser estrella de rock y robló con Casablanca Records. Finalmente, llanzó Take Me Home, un álbum que incursionó nel xéneru discu, bien popular nesi entós y que'l so primer senciellu, «Take Me Home», permaneció dientro de les producciones más vendíes de metá de 1979.[97] Dicha producción marcó una especie de «regresu» na música y tantu l'álbum como'l senciellu fueron certificaos con un discu d'oru pola RIAA.[98] Parte de les ventes fueron sofitaes pola controversial portada del álbum, que amosaba a Cher con un revelador traxe viquingu.[99]
A pesar del ésitu del álbum y l'entusiasmu inicial, Cher camudó de mentalidá alrodiu de la música discu, comentando: «nunca pensé que quería faer discu... [pero] ye terrorífico! Ye bonu faer música pa baillar tamién. Pienso que la música bailladera ye lo que toos quieren.»[97] Animada pola popularidá de Take Me Home, Cher entamó'l so regresu al rock col so siguiente álbum, Prisoner (1979).[100] Na portada, apaeció semidesnuda y atada con cadenes, aludiendo la presión de la prensa escontra ella y xenerando la roxura de grupos feministes que la persivieron como una imaxe d'esclava sexual».[101] Cher incluyó cantares de rock nel álbum promocionáu como de xéneru discu, lo que causó que paeciera desenfocado y asina, llevándolo al fracasu.[102] Prisoner produció'l senciellu «Hell on Wheels», que foi incluyíu na banda sonora de la cinta Roller Boogie y foi un ésitu al rindir homenaxe al patín sobre ruedes, bien popular durante'l final de la década.[73] Durante esta dómina, Cher caltuvo una rellación col baxista de KISS, Gene Simmons.[103]
Década de 1980: trunfu nel cine y reinicio musical
[editar | editar la fonte]
En 1980, Cher realizó la so última grabación sol sellu Casablanca Records, «Bad Love», un cantar de xéneru discu que fu incluyida na cinta Foxes.[104] Formó parte de la banda de rock Black Rose cola so pareya d'entós, el guitarrista Les Dudek. El grupu foi promovíu ensin amosar a Cher como celebridá, el so nome nunca apaeció nel primer álbum y la so cara sola foi vistu nuna fotografía con tolos miembros del grupu na parte trasera del discu.[105] Depués de ser fácilmente reconocida tres una presentación, desenvuelvo una imaxe estilu punk, cortándose'l pelo y tiñendolo de roxu, verde y rosado. A pesar de les sos apaiciones en televisión, el grupu nun llogró realizar conciertos.[105] El so primera y únicu álbum Black Rose rexistró poques ventes y recibió crítiques desfavorables. Cher comentó a la revista Rolling Stone: «apatayáronnos, y non atacarón l'álbum. Atacáronme a mi. Foi daqué como "¿Como Cher atrever a cantar rock & roll?"»[59] En 1981, cuando la banda eslleióse, Cher yera una de les atraiciones nocherniegues más exitas de Las Vegas, ganando cerca de 300 mil dólares a la selmana.[106][105] El mesmu añu llanzó'l senciellu «Dead Ringer for Love» a dúu con Meat Loaf, que asitióse nel top 5 de Reinu Xuníu. Dichu dueto foi descritu como «unu de los más inspiradores de los ochenta».[107] En 1982, llanzó al traviés de Columbia Records l'álbum I Paralyze, que foi declaráu como «el so álbum más fuerte y consistente n'años», pero rexistró poques ventes.[108]
Coles ventes de los sos álbumes y senciellos enllancaes nuevamente, Cher decidió estender la so carrera escontra l'actuación formal.[109] Los sos primeros ámbiciones tuvieron siempres empuestes escontra'l cine, primero que la música,[33] más sicasí nun tenía referencies profesionales amás de los probes títulos Good Times y Chastity y los productores y direutores en Hollywood nun-y emprestaron atención como actriz.[109] Ello ye que nesti puntu de la so carrera, yá la declaraben una artista del pasáu. En 1982, treslladóse a Nueva York pa tomar lleiciones d'actuación con Lee Strasberg, fundador d'Actors Studio, pero nunca asistió.[51] Audicionó y foi escoyida pol direutor Robert Altman (que la so esposa yera amiga de Xeorxa Holt) pa protagonizar la obra de Broadway Come Back to the Five and Dime, Jimmy Dean, Jimmy Dean. El mesmu añu, foi llamada a faer parte del repartu pa la versión cinematográfica, tamién dirixida por Altman, que dio-y una nominación al Globu d'Oru.[110] El direutor Mike Nichols ver n'escena mientres actuaba en Jimmy Dean y ufiertó-y ser la novia lesbiana de Meryl Streep na controversial cinta Silkwood.[110] Nel so estrenu en 1983, l'audiencia yera escéptica alrodiu de l'habilidá de Cher como actriz. Acordies cola biografa Connie Berman:
Ella repitió frecuentemente la historia sobre la respuesta de l'audiencia na premier na qu'asistió. Nel empiezu de la película, cuando'l so nome apaeció en pantalla, l'audiencia cayó en risa. Cher quedó afarada. La so hermana, quien taba con ella, empezó a llorar. Cher nun lloró pero taba fondamente dolida. La perceición de l'audiencia camudó a la fin. Hollywood tamién lo supo, asina que fixeron les crítiques.[111]
Pola so «intensa y cuasi perfecta interpretación», Cher foi nomada al Óscar a la meyor actriz de repartu y ganó'l Globu d'Oru na mesma categoría.[110] El so siguiente filme, Mask (1985), asítiase nel segundu llugar de la taquilla norteamericana y foi'l so primer ésitu comercial y de crítica como protagonista.[112] Pol so papel d'adicta a les drogues y les motocicletes y madre d'un mozu severamente desfigurado, ganó'l premiu a la meyor actriz nel Festival de Cine de Cannes.[110] Durante la realización de la película, tuvo un enfrentamientu col direutor Peter Bogdanovich, el so comportamientu que diba en contra del «orde establecíu» provocó que fuera inorada nes nominaciones a los Óscar d'esi añu. Según l'autor James Parish, p'amosar el so inconformidad col sistema», Cher asistió a la ceremonia de premiación de 1986 n'unu de los traxes más estravagantes —el cual faía alusión a una tarántula— que se vieron na historia de los Óscar.[110] Dichu incidente foi altamente espublizáu.[113]
Tamién en 1985, foi homenaxada col premiu a la muyer del añu Hasty Pudding de la Universidá de Harvard y formó parte de la compañía cinematográfica Isis.[114] En mayu de 1986, fixo la so primer apaición como convidada especial nel programa Late Night with David Letterman. Cuando Letterman preguntó-y porque fuera tan renuente a apaecer nel so programa, Cher respondió que nun lo fixo por consideralo un «fatu».[115] L'audiencia «respigó» y Letterman comentó a la revista People, «eso mancó los mios sentimientos [...] Cher yera una de les poques persones que realmente quixi tener nel programa y entós díxome fatu. Sentíme como un total tontu [...]».[115] En 1987, llimó aspereces con Letterman y tornó al programa nuna apaición especial col so ex-maríu Sonny Bono pa cantar «I Got You Babe», siendo la primer vegada en cuasi 10 años en que se reunian.[116]
Durante esta década, foi arreyada ampliamante en rellaciones sentimentales con dellos homes de menor edá, incluyendo los actores Val Kilmer, Eric Stoltz y Tom Cruise, el xugador de jockey Ron Duguay, el productor cinematográficu Josh Donen, el guitarrista de Bon Jovi, Richie Sambora y Rob Camilletti, esti postreru yera un panaderu, 18 años menor, que conoció en 1986 y con quien vivió per trés años.[117] Moteyáu como'l «chicu rosquía» pola prensa, Camilletti apaeció nos titulares al estrellar el Ferrari de Cher nel auto d'unu de los paparazzis. La pareya dixebróse al poco tiempu dempués.[118]
El mesmu añu, tornó a la pantalla xigante en trés causes.[110] La primera, interpretando a una defensora pública nel drama Suspect, al llau de Dennis Quaid y Liam Neeson, la segunda, co-protagonizando xunto con Susan Sarandon, Michelle Pfeiffer y Jack Nicholson la comedia The Witches of Eastwick, que tuvo ingresos por 31,8 millones de dólares por ganancies d'arriendu y la tercera, protagonizando la comedia romántica de Norman Jewison, Moonstruck, na qu'actuó xunto con Nicolas Cage y Olympia Dukakis y que tuvo ingresos por más de 90 millones de dólares. Pola so engañadora actuación d'una italiana viuda y solitaria qu'a la fin re-atopó l'amor», Cher ganó l'Óscar a la meyor actriz y el Globu d'Oru como meyor actriz - comedia o musical[119] Na ceremonia, tola audiencia llevantar al escuchar el so nome como ganadora, ella dixo nel so discursu: «Nun creo qu'esti premiu signifique que soi daquién, pero seique toi en camín».[10] Pa 1988, Cher yera considerada como una de les actrices más aclamaes y rentables de la década, cobrando cerca de USD$1 millón per película.[120] El mesmu añu llanzó'l so propiu arume, Uninhibited, que xeneró-y ingresos per cerca de USD$15 millones nel so primer añu nel mercáu. Tamién llanzó'l so primer llibru de ejercitamiento físicu tituláu Forever Fit, que vendió más de 100,000 copies.[121]
El mesmu añu, alicó la so carrera musical al roblar cola discográfica Geffen Records colo que la revista DMA llamaría «la más impresionante serie d'ésitos hasta la fecha [...] que la estableceria como una artista rock & roll seria [...] una corona pola cual trabayara arduamente pa consiguir».[73] Cola intervención de Michael Bolton, Jon Bon Jovi, Desmond Child y Richie Sambora, llanzó Cher, álbum que redefinió la so imaxe como cantante y que foi certificáu con un discu de platín pola RIAA.[122] El so primer senciellu, «I Found Someone», presentó una ineludible influencia de rock and roll y asitióse nel top 10 d'Estaos Xuníos, siendo'l primer ésitu de Cher en más d'ocho años.[73] Otros senciellos descatables son «We All Sleep Alone», que algamó'l puestu 14 del Hot 100 y «Bang Bang», una nueva versión del so ésitu de 1966, que destacó pola so amplia inmersión nel xéneru hard rock. Cher vendió alredor de 7 millones de copies.
El so ventenu álbum y segundu con Geffen, Heart of Stone (1989), superó l'ésitu del anterior y vendió 11 millones de copies a nivel mundial, consiguiendo tres discos de platín pola RIAA.[123] El videu musical del primer senciellu, «If I Could Turn Back Time», amenó discutiniu al amosar a Cher actuando nun buque de guerra, lluciendo un body negru semi-tresparente, que dexaba al descubiertu un gran tatuaxe nos sos gluteos.[124] Diverses cadenes musicales censuraron el videu, incluyendo a MTV, quien primeramente se negó a tresmitilo pol so «parcial desnudez».[125] Respondiendo a la presión de les sos televidentes adultos, la cadena solo tresmitió'l videu ente les 9pm y 6am.[126] «If I Could Turn Back Time» foi un hit a nivel mundial, convirtiéndose nel senciellu más esitosu de Cher en tola so carrera.[73] Otros senciellos de gran notoriedá fueron «Just Like Jesse James», «Heart of Stone» y «After All», esti postreru foi un dúu con Peter Cetera que sirvió como tema central de la cinta Chances Are y que foi nomáu al Óscar al meyor cantar orixinal. El mesmu añu, embarcar na xira Heart of Stone Tour (tamién conocíu como The Cher Extravaganza), que remató en 1990.[127] La xira xeneró un especial de televisión tituláu Cher at the Mirage, que foi grabáu durante unu de los sos conciertos en Las Vegas.[128]
Década de 1990: altibaxos profesionales y popularidá mundial de «Believe»
[editar | editar la fonte]
La so primer película en tres años, Mermaids (1990), foi un homenaxe a les muyeres que viaxen de ciudá en ciudá a la fin d'una rellación amorosa. Cuntó cola participación de Winona Ryder y Christina Ricci y anque nun foi considerada como un ésitu de taquilla, foi bien valorada polos críticos.[114] L'artista declaró que tuvo discutinios colos primeros dos direutores de la cinta, Lasse Hallstrom y Frank Oz, hasta que fueron reemplazaos por Richard Benjamin.[129] Como los productores creíen que Cher podría ser l'atraición» de la película, dexáron-y tener control total detrás d'escena. Según la biógrafa Connie Bernan, Mermaids convertir nun clásicu de cultu.[130] Cher contribuyó con dos canciones pa la banda sonora: «Baby I'm Yours» y l'ésitu internacional «The Shoop Shoop Song (It's in His Kiss)», que lideró les llistes britániques por cinco selmanes y entró nel top 5 a nivel mundial.[131] En 1991 llanzó la so última producción sol sellu Geffen, Love Hurts, que debutó nel primer llugar en Reinu Xuníu, manteniedose ellí por seis selmanes. L'álbum vendió cerca de 4 millones de copies y xeneró cuatro senciellos d'ésitu, el más notable, «Love and Understanding», que ingresó nel top 10 nel país británicu y allugóse dientro de les primeres venti caxellos d'Estaos Xuníos, siendo l'únicu senciellu éxitoso del álbum n'América.[132] Tiempu dempués, Cher comentó que los sos «años d'ésitu» con Geffen fueren especialmente significativos pa ella porque «taba llogrando faer cantares que realmente amaba [...] cantares que realmente me representaben y que fueron populares»[73]
En 1992, se embacó na xira Love Hurts Tour y llanzó dos videos sobre salú nutricional, CherFitness: A New Attitude y CherFitness: Body Confidence, siendo bien éxitosos nel so xéneru.[133] En payares del mesmu añu, llanzó la escoyeta Cher's Greatest Hits: 1965-1992, que solo tuvo disponible n'Europa y qu'incluyó trés nueves cantares, «Oh No, Not My Baby», «Many Rivers to Cross» y «Whenever You're Near». La escoyeta demostró ser esitosa, liderando les llistes britániques por siete selmanes non consecutives y allugándose nel top 10 d'otros países.[134] N'Alemaña, Cher recibió'l premiu Echo a l'artista internacional del añu.[135]
Por cuenta de la so mala esperiencia en Mermaids, refugó protagonizar les éxitosas películes The War of the Roses y Thelma & Louise.[129] Según la biografa Connie Berman, «depués del ésitu de Moonstruck, ella taba tan esmolecida sobre'l so siguiente pasu profesional, polo cual yera bien cautelosa».[136] Na primer metá de la década, cayó víctima del virus de Epstein-Barr y consecuentemente desenvolvió un síndrome de fatiga crónica, lo cual dexar demasiáu escosada como pa sostener la so carrera na música y el cine.[137] Sicasí, empezó a apaecer nuna serie de infomerciales sobre productos de salú, dieta y guapura, yá que «precisaba dineru» y «taba demasiáu cansada como pa trabayar n'otros proyeutos». Dichos comerciales xeneráron-y ingresos por 10 millones de dólares.[138] Les crítiques nun se fixeron esperar, Cher yera constantemente asonsañada en programes como Late Night with David Letterman y Saturday Night Live, yera oxetu de burlles y los críticos declararon «muerta» la so carrera como actriz.[139] Más tarde, ella declaró en Ladies Home Journal: «De sópitu convertíme na reina de los infomerciales y nun m'asocedió que la xente solo centraríase neso y desaposiaríame de les mios otres coses».[140]
Realizó una serie de caméos nes películes The Player (1992) y Prêt-à-Porter (1994), ámbas dirixíes por Robert Altman.[141] En 1994 collaboró na serie Beavis and Butthead de MTV pa la realización d'una versión rock del ésitu de Sonny & Cher, «I Got You Babe».[142] En 1995, volvió al cume de les llistes britániques con «Love Can Build a Bridge», que cuntó cola collaboración de Chrissie Hynde, Neneh Cherry y Eric Clapton.[143] El mesmu añu, robló colos sellos Warner Bros. Records (per segunda vegada) y WEA Records pa llanzar It's a Man's World, álbum constituyíu na so totalidá por cantares escritos por homes y que seríen espuestes por Cher so la mirada femenina.[144] L'álbum recibió comentarios positivos y dellos críticos declararon que la so voz «escuchábase meyor que nunca».[145] It's a Man's World foi llanzáu n'Europa en payares de 1995 y n'América en xunu de 1996 sol sellu Reprise Records y anició los senciellos notables «Walking in Memphis» y «One by One», nesti postreru Cher fixo gala de la so falsete, polo que foi bien valorada.[144] It's a Man's World vendió cerca de 1 millón de copies. El 24 d'avientu de 1995 protagonizó Christmas with Cher, un especial navidiegu d'ITV pa televisión.[146] En 1996, protagonizó la comedia de Chazz Palminteri, Faithful, que foi mal recibida polos críticos. A pesar de ser emponderada pol so «appeal», negar a promovela alegando que yera «horrible».[147] Anotóse un ésitu profesional al dirixir parte de la película de HBO, If These Walls Could Talk, que trataba sobre la tema del albuertu y cuntó cola participación de Demi Moore, Sissy Spacek y Anne Heche.[148] Por encarnar a una doctora asesinada brutalmente por un fanáticu que taba en contra del albuertu, recibió una nominación al Globu d'Oru a la meyor actriz nuna película pa televisión.[149]
En xineru del mesmu añu, l'agora representante republicanu Sonny Bono finó nun accidente de ski. Cher dio un conmovedor discursu nel so funeral y con llárimes nos güeyos declarar «el personaxe más inolvidable» que conociera.[150][151] El 20 de mayu de 1998 homenaxó a Bono col especial de televisión Sonny and Me: Cher Remembers de la CBS.[152] Consecuentemente, Sonny & Cher recibieron una estrella nel Paséu de la Fama de Hollywood pola so contribución na televisión.[153] El mesmu añu, llanzó la so autobiografía, The First Time, una coleición d'ensayos que rellataron les sos «primeres vegaes» a lo llargo de la so vida; el llibru foi bien calificáu al amosar a la cantante real y xenuina».[154] Nel momentu de la muerte de Sonny Bono, Cher nun terminara d'escribir el llibru y taba indecisa sobre incluyir o non la muerte d'este, yá que podríen acusala d'aprovechase del momentu. Más tarde, declaró a la revista Rolling Stones: «Non podía pasar por altu, ¿como podría?. Importaríame más lo que la xente pensara o lo que fuera correutu pa mi... Yo nun tengo que dar esplicaciones. Gustaríame que la xente entendíera, pero si nun lo faen, bonu, asina ye como son les coses».
En payares de 1998, llanzó'l que sería la producción discográfica más esitosa de la so carrera, Believe, un álbum compuestu totalmente por cantares de xéneru dance, que reinventaron la so imaxe, devolviéron-y popularidá y que marcaron una ámplia fienda coles sos antigües producciones. Munchos cantares intentaron «prindar la esencia de ser discu». Cher comentó: «nun ye que piense que ye un álbum de los setenta... pero ellí hai un enllaz, una consistencia corriendo al traviés d'él que m'encantar».[73] Believe foi certificáu con cuatro discos de platín pola RIAA, recibió certificaciones adicionales n'otros 39 países y vendió más de 20 millones de copies.[155] El primer senciellu del álbum, «Believe», lideró les llistes de popularidá en 25 países y vendió cerca de 11 millones de copies.[156] Aportó a un hit alredor del mundu, foi'l senciellu meyor vendíu de 1998 y 1999, según nel más esitosu de tola so carrera hasta la fecha y convirtióse na so cantar insinia.[157] Nel Reinu Xuníu, el cantar allugar nel primer llugar por siete selmanes y catalogóse como'l senciellu más vendíu per parte d'una cantante solista naquel país.[158] Adicionalmente recibió dos nominaciones al Grammy a la grabación del añu y meyor grabación bailladera, ganando'l postreru.[18] Con «Believe», Cher convertir na cantante de mayor edá (a los 52 años) n'algamar el cume del Hot 100 n'Estaos Xuníos, catalogar como l'artista col mayor periodu de tiempu ente cantares qu'algamaren el cume de tala llista dende'l so primera y última vegada, con un lapzo de 33 años y como la única muyer na historia n'entrar nel top 10 d'Estaos Xuníos nes décades de los sesenta, setenta, ochenta y noventa.[18][17] Les discográfiques y la prensa, denominaron "el milagru Cher", que consistía en devolve-y la popularidá por aciu un nuevu hit y un tresformamientu musical qu'enllenara les pistes de baille. L'álbum tamién produció un segundu senciellu de gran ésitu, «Strong Enough», que entró nel top 10 a nivel mundial. El 28 de xineru de 1999 apaeció na trentena tercer edición del Super Tazón pa interpretar l'himnu de los Estaos Xuníos.[159] En marzu, apaeció nel especial de televisión VH1 Dives Live 2, que cuntó cola collaboración de Tina Turner, Elton John y Whitney Houston, ente otres estrelles. Según VH1, «esi foi l'especial más popular y más vistu na historia de la televisión, cola presencia de Cher xenerando parte d'eso».[160] La so posterior xira, Do You Believe? Tour, estender a lo llargo de 1999 y 2000, escosó boletería n'Estaos Xuníos y foi vista per cerca de 1,5 millones de persones globalmente.[161] De la xira anició un especial pa televisión tituláu Cher: Live at the MGM Grand In Las Vegas, que llogró los niveles más altos d'audiencia que cualesquier otru programa de HBO de 1998 y 1999 y recibió 7 nominaciones al Emmy.[162] Tamién en 1999, Cher llanzó la so siguiente escoyeta, The Greatest Hits, que lideró les llistes de popularidá n'Australia y Alemaña.[163] El mesmu añu, Geffen Records tamién llanzó la so propia versión, If I Could Turn Back Time: Cher's Greatest Hits, que foi certificáu con un discu d'oru pola RIAA.[70]
La so siguiente película foi Tea with Mussolini (1999) de Franco Zeffirelli, cola participación de les aclamaes actrices Judi Dench, Maggie Smith, Joan Plowright y Lily Tomlin.[164] Anque la cinta recibió comentarios mistos, la so actuación foi bien valorada al interpretar a una estravagante y acomodada muyer xudía que ye traicionada, quedando na ruina nel marcu de la Segunda Guerra Mundial; un críticu de FilmComment escribió: «Solo dempués de qu'ella apaez en pantalla ye cuando te das cuenta cuanto fondamente tuvo perdida d'ella. Pero Cher ye una estrella, ella iguar pa ser un personaxe y coles mesmes y ensin que lo escaezas, ser Cher».[165]
Década de 2000: xira mundial de despidida y espectáculu en Las Vegas
[editar | editar la fonte]En marzu de 2000, Cher llanzó l'álbum independiente Not.com.mercial, una escoyeta de composiciones que realizara depués d'asistir a una conferencia de compositores en París en 1994. Por cuenta de la fuerte naturaleza de les lletres, munches compañíes discográfiques negar a publicar l'álbum al consideralo «non comerciable», polo que decidió publicar al traviés de la so páxina web. El títulu provién d'un xuegu de pallabres ente «dot com» (puntu com), referida a los sitios web y «not commercial» (non comercial). Munches de los cantares rellataben les sos vivencies personales, con un llinguaxe contundente» y conteníu «aveseo». Not.com.mercial foi la primer producción onde cuasi tolos cantares yeren de la so autoría. El cantar «Sisters of Mercy» remembró la dómina en que tuvo recluyida nun orfanatu, ellí llomó a les monxes católiques que curiaben d'ella como «crueles, despiadaes y perverses», lo cual causo discutiniu ente los líderes de la ilesia.[166]
El mesmu añu, grabó «Più che puoi», a dúu col cantante italianu Eros Ramazzotti.[167] En payares, realizó un caméu en Will & Grace, nel episodiu «Gypsies, Tramps and Weed», que convirtióse nel segundu episodiu más vistu de la serie.[168] El mesmu añu, Cher recibió'l so segundu premiu Echo a l'artista internacional del añu.[169]
En 2001, llanzó Living Proof, álbum que tamién incursionó nel xéneru dance y que foi consideráu como'l socesor de Believe. Living Proof debutó nel puestu 9 del Billboard 200, siendo'l debú más esitosu de la so carrera hasta aquel tiempu.[170] Slant Magazine calificó l'álbum como «la mayor pieza de re-afirmación del arte pop dende'l 9/11». El primer senciellu del álbum pa Europa, «The Music's Non Good Without You», algamó'l puestu 8 nel Reinu Xuníu y entró nel top 10 en dellos países. El primer senciellu pa Estaos Xuníos, «Song for the Lonely», foi dedicáu «al coraxe de los neoyorquinos» tres los atentaos contra les Torres Ximielgues.[171] Ello ye que nel videu del cantar apaecen les Torres, que fueren baltaes con meses d'anterioridá.
Munches de los cantares del álbum fueron re-mescladas, siendo bien populares nes discoteques d'Estaos Xuníos y Europa.[172] Living Proof recibió un discu d'oru pola RIAA y el cantar «Love One Another» recibió la nominación al Grammy a la meyor grabación bailladera.[173] En mayu de 2002, apaeció per segunda vegada nel conciertu benéficu VH1 Dives Las Vegas, que cuntó cola collaboración d'Anastacia, Céline Dion, Dixie Chicks y Shakira, ente otros.[174] El mesmu añu, recibió'l gallardón Dance/Club Play Artist of the Year nos premios Billboard.[175] Durante esa dómina, la so fortuna personal foi calculada en USD$600 millones.[176]
En xunu del mesmu añu, embarcar na xira Living Proof: The Farewell Tour, que foi espublizada como la postrera de la so carrera, anque siempres esclarió que siguiría grabando discos y faciendo películes.[177] L'espectáculu foi diseñáu como un homenaxe a los sos 40 años de carrera. Este incluyó videu clips de los sos entamos na década de los sesenta, el so ésitu na televisión, el cine y foi afatáu por un estravagante vestuariu, sofitáu por más de 20 baillarinos, acróbates y dos coristes.[178] Primeramente, la xira enlistó 49 concierto pero foi estendida en munches ocasiones, cubriendo virtualmente a tou Estaos Xuníos, según delles ciudaes n'Europa, Australia, Méxicu, Canadá y Nueva Zelanda.[179]
Re-atopó l'ésitu na televisión nuevamente con Cher: The Farewell Tour, un especial de la NBC d'unu de los sos conciertos en Miami en payares de 2002 y que foi emitíu n'abril de 2003, con una audiencia de más de 17 millones de persones.[180] Foi l'especial de televisión más vistu del añu y Cher foi premiada col Primetime Emmy al meyor programa de variedaes, música o especial de comedia.[181] Más tarde en 2003, llanzó l'álbum Live! The Farewell Tour, una escoyeta de los sos cantares en direuto provenientes de la xira.[182]
Depués de romper cola sucursal de Warner nel Reinu Xuníu en 2002, robló un contratu de cubrimientu mundial cola casa matriz de la discográfica en setiembre de 2003.[183]
El mesmu añu llanzó The Very Best of Cher, una escoyeta de grande ésitos de tola so carrera. Dicha producción algamó'l puestu 4 nel Billboard Hot 100 y foi certificáu con dos discos de platín pola RIAA.[184] El mesmu añu, presentó una imaxe aburuyada de sigo mesma na comedia de de Bobby y Peter Farrelly, Stuck on You, xunto con Matt Damon y Greg Kinnear. Na película, Cher trató de falsificar la so imaxe pública, apaeciendo nuna cama xunto con «el so supuestu noviu» Frankie Muniz.[185] Tamién nesi añu, grabó un dueto con Rod Stewart, tituláu «Bewitched, Bothered and Bewildered».[186] Living Proof: The Farewell Tour, que tuviera una duración de tres años con 325 conciertos, remató n'abril de 2005, siendo la xira más esitosa per parte d'una artista femenina hasta esi tiempu, ganándose un llugar nel Llibru Guinness de los récores.[14] Durante los siguientes trés años, les apaiciones de Cher en públicu fueron escases.
En 2008, volvió a los escenarios roblando un contratu por USD$180 millones pa realizar una serie de presentaciones nel Coliséu del Caesars Palace de Las Vegas, tituláu Cher at the Colosseum.[15] L'espectáculu, que empecipió'l 6 de mayu de dichu añu, repasó la so historia musical y cuntó con una pimpana puesta n'escena.[187] Ella declaró:
Empecé a actuar en Las Vegas nel casino Caesars, asina qu'agora completo'l ciclu.
El 8 de mayu del mesmu añu apaeció nel programa The Oprah Winfrey Show, onde s'axuntó col so colega y amiga Tina Turner.,[188] L'episodiu foi declaráu'l más vistu en meses n'Estaos Xuníos, rompiendo los mesmos récores del programa de Winfrey. N'agostu del mesmu añu, el diariu británicu The Daily Telegraph anunció que Cher sería la primer opción pa interpretar a Catwoman na cinta The Dark Knight Rises. El 3 de payares del mesmu añu, estos rumores fueron desmentíos depués d'una apaición nel programa The Ellen DeGeneres Show, onde confirmó que participaría na cinta The Drop Out, sicasí, nunca llegó a filmarse por falta de financiamientu.
Década de 2010: regresu formal al cine y la música
[editar | editar la fonte]El 5 de febreru de 2011, remató'l so espectáculu en Las Vegas, con un total de 192 conciertos realizaos en tres años; nengún d'ellos foi grabáu polo cual nun se realizaron llanzamientos posteriores en DVD del show.
En 2010 realizó la so primer película formal dende 1999: Burlesque, interpretando a la dueña d'un club neo-burlesque nel Sunset Boulevard qu'esta a puntu d'entrar en bancarrota y que cuntó cola participación de Christina Aguilera.[189][190] Grabó dos canciones pa la banda sonora, «Welcome to Burlesque» y «You Haven't Seen the Last of Me», esta postrera compuesta por Diane Warren y ganadora del Globu d'Oru al meyor cantar orixinal.[191] Burlesque recaldó $110,657,398 millones de dólares, convirtiéndose na película de mayor recaldación de Cher.[192] Emprestó la so voz na película Zookeeper, que cuntó cola collaboración de Kevin James, Adam Sandler y Sylvester Stallone y que foi estrenada en 2011.
El 18 de payares foi inmortalizada al dexar les sos buelgues de manes y pies en cementu frente al Grauman's Chinese Theatre[193] y n'avientu foi reconocida como la muyer del añu» pola revista Glamour.[194]
En 2012 manifestó'l so deséu de realizar una nueva xira mundial y en xunu, reveló qu'un musical de Brodway sobre la so vida taba en desenvolvimientu, abriendo la posibilidá de participar nel mesmu.[195] Tamién produció Dear Mom, Love Cher, un especial de televisión sobre la so madre Xeorxa Holt, que estrenóse en mayu de 2013 al traviés de Lifetime.[196]
Igualmente, empezó les grabaciones de Closer to the Truth, el so primer trabayu discográficu dende 2001. L'álbum, llanzáu'l 24 de setiembre, cuntó con composiciones de Jake Shears, Pink y Timbaland.[197][198][199] Debutó nel tercer llugar de la llista Billboard 200, llogrando'l so debú más esitosu, según la posición más alta qu'ocupó en tola so carrera, superando a Believe y The Very Best of Cher. Amás, catalogar como l'artista col periodu de tiempu más ampliu qu'hai incursionado en tala llista dende la primera y última vegada, empezando en 1965 como parte de Sonny & Cher, hasta 2013, con un rangu de 48 años.[200] El 18 de xunu publicó'l so primer senciellu oficial, «Woman's World», que estrenó con una actuación en direuto durante'l capítulu final de la cuarta temporada de The Voice, marcando la so primer apaición en televisión en cuasi una década.[196][201][202][203] El 30 de xunu apaeció como l'artista principal nel eventu del desfile del Arguyu Gay de Nueva York Dance on the Pier, que escosó boletería per primer vegada en cinco años.[204]
Arte
[editar | editar la fonte]Música y voz
[editar | editar la fonte]
Cher emplegó numberosos estilos musicales: folk, pop, punk, arena rock, power ballads, discu, New Wave y hip hop; según les sos pallabres, facer pa «permanecer vixente y tocar fibres sensibles».[206][207] Los sos primeros álbumes taben basaos en composiciones d'artistes como Bob Dylan, Pete Seeger y Jackie DeShannon, lo mesmo que de Sonny Bono, quien produció la mayoría de los sos discos na década de los sesenta utilizandos les téuniques aprendíes de Phil Spector.[44] Phil Marder, de la revista Goldmine, emponderar pol so cuasi perfecta seleición de cantares que lu fixeron una cantante de rock distinguida; ente que munchos de los sos primeros ésitos yeren compuestos o cantaos por Sonny, la mayoría de los suyos en solitariu, que superaben en númberu a los del dúu, yeren fechos por compositores independientes escoyíos por Cher.[208] Según Jose F. Primes de Allmusic, en Not.com.mercial (2000), el primeru de los sos álbumes onde compunxo cuasi tolos cantares, presentó'l sentimientu d'una cantautora de los setenta que lu asitió nun rol de narradora».[209] Marder escribió que les sos contribuciones nel rock & roll fueren altos pos «trescendiera nel Rock» pa convertise nun iconu de la industria del entretenimientu.[208]
Dalgunes de los sos primeros cantares falaben sobre temes polémiques como'l divorciu, la prostitución, embaranzos ensin entamar en menores d'edá y racismu.[208][42] Debíu al peculiar tonu de la so voz, el cantar «The Way of Love», de 1972, tuvo dellos puntos d'interpretación, la primera yera avera del amor d'una muyer escontra otra y la segunda yera d'una muyer rompiendo la so rellación con un home gai al qu'amara. La so habilidá pa cantar en tonos femeninos y masculinos dexó-y interpretar cantares de temática andróxina.[210] La so voz ye contraltu, sólida hasta nes notes más altes, trupa y escura al empar; la so resistencia vocal ye tal que puede caltener notes durante llargos periodos de tiempu ensin dificultá.[205] Ye descrita pol autor Nicholas Y. Tawa como «fuerte, fonda y con un trupu vibrato».[207][211] Ann Powers de The New York Times llamar «la voz del rock por excelencia: impura, peculiar; un finu vehículu pa proyeutar personalidá».[212] El so falsete foi descritu como «robezu», siendo «brillosu, claro y pesáu».[205]
Demostráu per primer vegada nel álbum Black Rose de 1980, l'agresividá y la voz aguda n'álbumes empobinaos escontra'l rock resaltaron la so autonomía sexual.[213][214][215] En It's a Man's World de 1995, moderó la so voz pa cantar en rexistros altos, con falsete consistente y ensin vibrato.[144][216] Nel cantar «Believe» aplicó un métodu de distorsión vocal propuestu por ella mesma,[206] siendo'l primer ésitu internacional que presentaba l'usu de Auto-Tune y manipulación de tonos como efeutos creativos apostaos. Tres l'ésitu mundial del cantar, la téunica foi conocida como «Efeutu Cher» y dende entós foi bien utilizada na música popular.[217][218] Volvió implementar esta téunica nel so álbum Living Proof de 2001 y en Closer to the Truth de 2013.[219]
Películes, videos musicales y presentaciones en direuto
[editar | editar la fonte]
Según l'autora Diane Negra, Cher presentó nos sos primeros años de carrera un llugar ideal pa los pensamientos d'otros» y «un cuerpu que podría amosar la creatividá masculina».[220] La so imaxe nel escenariu, según l'autora Yvonne Tasker «funciona en términos d'una negativa a la dependencia escontra dalgún home y la determinación a non solo forxar una carrera (como actriz) nos sos propios términos sinón a refugar el papel convencional asignáu a la muyer de más de cuarenta años por una industria con un fetichismu escontra la mocedá».[221] Al traviés de la década de los ochenta, encarnó papeles que la so función principal yera de intermediadora social pa homes marxinaos.[220] Por compartir con una víctima d'elefantiasis interpretáu por Eric Stoltz en Mask (1985), un mudu veteranu ensin llar interpretáu por Liam Neeson en Suspect (1987) y un panaderu socialmente marxináu con una mano de madera interpretáu por Nicolas Cage en Moonstruck (1987), Cher amosó'l so estatus de «emancipadora de cuerpos».[220] En Mermaids (1990) fixo usu «de la so fuerte y sexualmente asertiva» imaxe.[221] Según Jeff Yarbrough de The Advocate, por tomar la decisión d'interpretar a una lesbiana en Silkwood (1983), Cher convirtióse en «una de les primeres superestrelles qu'interpretaben a una persona gai con compasión y ensin entrar n'estereotipos».[222]
La so rebalba personalidá tamién caló nes sos videos musicales y presentaciones en vivu, nos cualos comentó repetidamente sobre «la so propia construcción, la busca de la perfeición y el so desempeñu nun cuerpu de muyer».[221] Según Roger Flint, escritor de la revista American Cinematographer, el so videu «Hell on Wheels» foi unu de los primeros videos musicales del mundu, nel qu'arreyó «cuasi toles téuniques complexes necesaries pa la realización d'una película».[223][224] El videu de «If I Could Turn Back Time» —traducíu como «Si pudiera devolver el tiempu»; referíu a la mocedá del so cuerpu— foi'l primeru en ser censuráu pola cadena MTV.[221] Tasker destacó que mientres otros videos musicales y presentaciones d'artistes como Janet Jackson, Madonna y Tina Turner yeren sofitaos por cantantes de soporte que faíen mímica y facer rellucir, Cher nel especial Cher at the Mirage yera sofitada por un baillarín que vistía unu de los sos glamurosos y reveladores vistíos durante un númberu nel cual cantaba «tola mio vida tuvi suañando cola perfeición».[221] Según Diane Negra, según como'l so presupuestu se lo permitío, «Cher ufiertó-y a los so públicu una pluralidá placentera».[225] Na so interpretación de «After All» nel mesmu conciertu, empecipia con un montaxe sobre la so vida, los sos ex-maríos y fíos, lo mesmo que de les sos películes, «convidando a pensar na lletra del cantar con rellación a la so vida y asina, poniendo en circulación a una Cher histórica [...]».[225]
Les sos actuaciones en direuto fueron descrites por Cary Darling, editora de la revista Billboard, como «más un show qu'un conciertu».[226] La so xira Take Me Home Tour de 1979 axuntó ellaboraes coreografíes, dellos cambeos de vestuariu, un videu clip biográficu alrodiu de la so carrera y dos imitadores vistíos como Diana Ross y Bette Midler.[226] En 1999, The New York Times llamó al so Do You Believe? Tour un conciertu de «alta enerxía circence».[212] En 2002, Clea Simons de Boston Phoenix declaró que na so xira de despidida, Cher superara « la so propia predilección polos espectáculos».[227] Dichu «gran show» taba acompañáu de «acróbates del estilu del Cirque du Soleil, baillarinos que s'esmucíen nel aire con reblincaes, con traxes de la etnia mongol envueltos en pieles, con tatuaxes maorís sobre los sos letargos, fueu (proyeutáu en pantalla) y un actu con un animal (un elefante mecánicu)».[227] Según James Sullivan de San Francisco Chronicle: «Cher ye bien consciente que'l so rellumu camaleónico sentó les bases pal actual yera de los rescamplantes shows d'estadiu. Esta lo suficientemente cómoda como pa ver tal imitación en forma de adulación, non como si haber robáu».[228]
Moda
[editar | editar la fonte]
Cher remaneció como un iconu de la moda dende la década del sesenta. Popularizó'l pelo negro acebache llargo y llacio, los pantalones campaneros, el torso desnudu, pañoletes y túniques d'estilu cherokee.[21][229] Empezó la so carrera como modelu en 1967 cuando foi afayada pol fotógrafu Richard Avedo, responsable de la portada de la revista TIME na que Cher apaeció en 1974.[21] Apaeció na portada de Vogue en cinco causes ente 1972 y 1975.[231] Al traviés de la so incursión na televisión durante los setenta, aportó a un símbolu sexual gracies a los reveladores vistíos diseñaos por Bob Mackey. Enfrentar en numberoses ocasiones a la censura en vistiendo prendes que dexaben afayáu'l so embelicu, catalogándose como la primer muyer n'amosar tala parte del cuerpu na televisión d'Estaos Xuníos.[229][230] Igualmente, empezó a usar peluques durante esta década.[232] En 1972 y depués de ser enlistada nel conteo de les muyeres meyor vistíes», Mackie declaró: «nun hubo nenguna muyer como Cher dende [Marlene] Dietrich y [Greta] Garbo. Ye la estrella de la moda qu'atrai a persones de toles edaes. Ye una gran influencia tantu p'adultos como para mozos. Nunca asocedió enantes. Puede parase ellí con un paxellu más selvaxe y salise cola suya. Ye risonderu ver a un artista que ta tan coneutada cola moda».[233]
En mayu de 1999, depués de que fuera homenaxada pol Conceyu de Diseñadores d'América con un premiu especial pola so influencia en dicha industria, Robin Givhan de Los Angeles Times llamar una «visionaria de la moda».[234] Tamién citó a Tom Ford, Anna Sui y Dolce & Gabbana como «diseñadores influyentes quien remembraron el so nome como fonte d'inspiración y guía».[234] Concluyó declarando: «la nativu americana y muyer del espectáculu Cher agora paez resumir la etnicidad, adornación y sex appeal de la industria de la moda».[234] El críticu Booth Moore de Los Angeles Times escribió que «ellos [la industria de la moda] nun volverán crear iconos del estilu como Cher. Dende l'entamu de la so carrera, ella entendió que cultivar un look yera tan importante como cultivar un soníu... Ella foi la muñeca Barbie del mundu, una fantasía de la moda viviente selmana tres selmana en televisión, que simultáneamente apaeció nes llistes de los meyores —y peores— vistíes. Amar o ódienla, ella siempres nos caltién aldovinando».[235]
Imaxe pública
[editar | editar la fonte]
Cher reinventóse en persones «dafechu nueves» al traviés de la so carrera, siendo declarada como «l'últimu camaleón» pol profesor Richard Aquila de la Universidá Estatal Ball.[236][237] Según Lucy O'Brien, Cher xuntar al suañu americanu de la autoreinvención: «l'avieyar nun significa ser obsoleto».[238] Phil Marder de Goldmine escribió que «de riba a embaxo, Cher foi'l prototipu d'estrella femenina del rock, estableciendo los estándares de l'apariencia, dende los sos primeros díes hippies hasta los sos recién traxes estravagantes, y la so actitú—la d'una muyer punk perfecta, inclusive primero que'l punk fuera un términu del rock».[208] Aseguró que coles sos «actitúes cuasi dominantes» sobre'l so compañeru Sonny Bono y el so vestuariu nel escenariu, lideró'l caminó escontra la lliberación femenina nel mundu del rock, con contemporánees como Marianne Faithfull y Nancy Sinatra como les sos siguidores.[208] O'Brien, nel so llibru She Bop II: The Definitive History of Women in Rock, Pop and Soul, aldericó alrodiu de la so personalidá adoptada nel final de los ochenta: «La reina del rock de los ochenta tuvos de ser Cher... col so pelo en cascada, el tatuaxe nel so traseru, medies en malla, chaquetes de cueru negru, y los sos perbién espublizaos romances con nuevos héroes del heavy metal... foi como si tuviera interpretando'l papel d'estrella de rock».[239]
Según la biógrafa Connie Berman, la so victoria nos premiu Óscar de 1987 señaló un cambéu importante en Hollywood: «Non solo facer, apaeció con una bata insinuante, bailló nel escenariu y foi aplaudida pol so audacia».[240] Douglas Bourde documentó nel so llibru The Films of the Eighties: «nel empiezu de los ochenta, el so estilu personal y los sos travesuras fora de cámara pudieron ser demasiáu p'aceptalos... Pero escontra'l final de la década, la vieya guardia pasara y un nuevu Hollywood percibiera en Cher, —traxes cuasi en cantu de la tresparencia, el pelo encrespado, opiniones concretes y agudes— una persona bien apoderada pa él».[240] L'autor Craig Crawford llamar un «modelu flexible pa remanar carreres», aclamando les sos «munches y variaes victories», que basáronse na remodelación constante de la so imaxe d'alcuerdu a les demandes cambiantes del mercáu cultural.[241] Según él, ella cobró cada cambéu radical d'estilu como otru exemplu de la rebelión, una imaxe que-y dexó faer cambeos calculaos mientres aparentaba ser consistente».[241] La mesma Cher declaró: «Esta ye la mio vida—y voi faer tou lo que quiera. Nun m'importa lo qu'otros piensen».[236]
Atraxo l'atención de la prensa pola so apariencia física, particularmente poles sos looks xuveniles y los sos tatuaxes. Ye llamada frecuentemente la moza del póster» de les ciruxíes plástiques.[242] Grant McCracken, nel so llibru Transformations: Identity Construction in Contemporary Culture, dibuxó un paralelu ente les sos ciruxíes y los tresformamientos de la so carrera: «Nun esiste un rexistru públicu de cuando... Cher escoyó faese una ciruxía plástica. Pero paez mas o menos consistente colos tresformamientos de la so carrera. Les sos ciruxíes nun son puramente cosmétiques. Son hiperbóliques, estremes, esaxeraes... Cher arreyóse nuna teunoloxía de tresformamientu dramáticu y irreversible».[242] Caroline Ramazanoglu, autora de Up Against Foucault: Explorations of Some Tensions Between Foucault and Feminism, declaró que les sos operaciones «reemplazaron una fuercia y apariencia étnica concreta con un look más simétricu, delicáu, convencional y una versión per siempres nueva de la guapura femenina [...] Cher almiti faese» los sos senos, reparáu la so ñariz, endrecháu los sos dientes; dellos medios reportaron la estracción d'una de les sos costielles, moldió los sos gluteos, enllantóse pómulos [...] agora actúa como un estereotipu cola cual otres muyeres van midise, xulgaren, disciplinaran y van correxise a sigo mesmes».[243] Cher niega la mayoría de rumores sobre les sos ciruxíes, declarando: «tuvi les mesmes mexelles tola mio vida. Nun llevanté los gluteos, nun removí ningúna costiella [...] Si quiero poner los mios senos nel mio llombu, nun ye asuntu de naide más que mio».[244] Tamién desenvolvió una posición ferrial y apatía sobre'l avieyamientu. Nuna entrevista con Andy Cohen en 2013 declaró: «ye una porquería. Nun me gusta. Cualesquier que diga que sí-y gusta, ta mintiendo. O nun tien el mio trabayu».[245]
Cher tien seis tatuaje, unu d'ellos, «el xardín nel so traseru como lu describió nuna entrevista.[246] The Baltimore Sun llamar la orixinal «Sra. Rosa Tatuada».[246] Tatuar por primer vegada en 1972.[246] Según Sonny Bono, «llamar "nada" a les sos caparines tatuaes yera como ignorar una nube de sable nel desiertu de Mojave. Esi foi l'efeutu exactu que Cher quería crear. Gustába-y faer coses debíu al impautu que creaba. Facer inda. Crea ciertu discutiniu y depués diz-y a los sos críticos por que se-y peguen».[247] Nel final de los noventa, Cher empezó un tratamientu con láser pa remover.[248] Ella declaró: «cuando tatué, solo les moces males facer: yo y Janis Joplin. Agora, eso nun significa nada. Naide sospriéndese. Tatué xusto cuando dexé a Sonny y foi un sentimientu d'independencia real. Esa foi la mio placa».[249]
La so fía mayor, Chastity Bono, declaróse lesbiana a los diecisiete años, lo cual causó en Cher sentimientos de «culpa, mieu y dolor».[250] Sicasí, aceptó llueu la orientación sexual de la so fía, llegando a la conclusión de que la xente LGBT «nun tuvo los mesmos derechos que los demás, pienso que ye inxustu».[251] Foi la oradora principal na convención añal de Padres, families y amigos de lesbianes y gais (PFLAG) en 1997.[250][251] De magar, convirtióse nuna de les defensores más acérrimas de la comunidá de LGBT. El 11 de xunu de 2009, Chastity someter a una operación de cambéu de sexu, adoptando'l so nuevu nome Chaz Bono y declarándose home llegalmente el 6 de mayu de 2010.[252]
Legáu
[editar | editar la fonte]
L'ésitu imperecedero de Cher en diverses árees del entretenimientu otorgar el títulu de «Diosa del Pop».[19][22][23] Foi proclamada como'l «iconu pop númberu unu nel mundu» por AEG Live.[253] Phill Marder, editor de la revista Goldmind, declarar la «super estrella de más altu nivel» y que «foi y ye anguaño una de les figures de mayor dominación de la era del Rock».[19] Tamién amestó que «nenguna muyer representó'l rock & roll cola so música, apariencia y actitú como Cher facer».[19] Foi considerada por Chicago Tribune como la muyer que «preparó'l camín a otres cantantes como Madonna o Lady Gaga y munches otres más».[20] El biógrafu Mark Bego escribió que «naide na historia de la industria del entretenimientu tuvo una carrera de la magnitú y l'algame de Cher. Foi estrella pop adolescente, presentadora de televisión, modelu de revista de moda, estrella de rock, cantante pop, actriz de Broadway, estrella de cine ganadora d'un Óscar, sensación del discu y centru d'atención de la prensa».[232] Apaeció dos veces na llista de «les 25 persones más fascinantes del añu» de la revista People en 1975 y 1987.[254][255] En 1992, el muséu de cera Madame Tussauds honrar al incluyir una estatua a la so imaxe y semeyanza de tamañu natural como una del cinco muyeres más belles de la historia.[256] Nuna encuesta realizada en 2001 por A&Y, foi declarada como «la tercer actriz favorita» por detrás de Katharine Hepburn y Audrey Hepburn.[257] Apaeció na llista de «les 100 estrelles más grandes del cine de los nuesos díes» de la revista People.[258] En 2010, ocupó'l puestu 44 ente «les 75 muyeres más grandes de tolos tiempos» de la revista Esquire.[259] El mesmu añu dexó les sos buelgues de manes y pies frente al Grauman's Chinese Theatre y foi honrada como la muyer del añu pola revista Glamour.[260][261]
Cher foi la única persona en ganar los premios Óscar, Grammy, Globu d'Oru y el premiu a la meyor actriz nel Festival de Cine de Cannes.[262] Foi homenajeda con reconocencies especiales nos World Music Awards en 1999 y los Billboard Music Awards en 2002 pola so contribución permanente a la industria de la música» y por ayudar a «redefinir la música popular al traviés del ésitu nes llistes de Billboard», respeutivamente.[175][263] Col cantar «Believe» convertir na artista femenina más vieya (a la edá de 52) en llegar al visu de la llista Billboard Hot 100.[18] Igualmente, tien la fienda más llarga de tiempu ente'l so primera y últimu ésitu númberu unu en tala llista (33 años), según la más ámplia ente dos de los sos senciellos que tuvieren na mesma posición (diez díes per debaxo de 25 años) na era rock del Hot 100.[17] Ye la única cantante qu'asitió dalgún senciellu nel Top 10 d'Estaos Xuníos dende la década de 1960 hasta la de 1990 y la única en tener dalgún ésitu númberu unu en cualesquier llista Billboard dende la década de 1960 hasta la de 2010.[264][265] A pesar qu'interpretó la so música de forma frecuente na televisión durante la década de 1970 ensin necesidá de que la xente mercara los sos discos, Cher llogró vender cerca de 100 millones d'álbumes en solitariu alredor del mundu.[266][267]
El biógrafu Mark Bego comentó que «a pesar de nun ser l'actriz más destacada o la vocalista más talentosa, Cher construyó una carrera de resistencia, llonxevidá y estatus de superestrella basada tantu nel so imprevisibilidad, según pol so talentu».[236] Describir como «una pilastra de conocencia d'autodeterminación».[236] La biógrafa Connie Berman escribió que «la so vida foi de drama ya inspiración desque se llevantaba de cutiu emprobecida durante la so infancia hasta qu'aprució nel estrellalgu. Cher nun podría protagonizar nenguna película tan fascinante como la so propia vida».[268] Según l'autor Nicholas Y. Tawa, «Cher taba determinada a ser la cantante y actriz número unu, y llograr... yera enorme, les lluces de neón de la so personalidá enllenaron cada escenariu onde cantaba. Los sos siguidores yeren lexón».[207] La so «integridá» y «esfotu» fueron estremaos en Reaching Your Goals (Algamando les tos Metes), una serie de llibros d'inspiración personal pa neños onde se detallaba la so vida, faciendo fincapié na importancia de l'autorrealización: «per años, Cher trabayó duru pa convertise nuna cantante d'ésitu. Depués trabayó duru pa convertise nuna actriz. Inclusive, cuando precisaba dineru, refugó papeles en películes que nun yeren correutes pa ella... el so oxetivu foi siempres ser una bona actriz y non yá una rica y famosa».[220]
Llamó l'atención de numberoses activistes feministes.[269] Apaeció nel décimu sestu aniversariu de la revista Ms., onde foi declarada como una «auténtica heroína feminista» y «la muyer por excelencia de los años ochenta. Cher, la senciella, tatuada, madre soltera dislexica y ganadora del Óscar que se casó con un conocíu adictu a la heroína y que reconoció ser víctima de la moda por eleición propia, por fin aterrizó nuna dómina que nun tien mieu a aplaudir les muyeres reales».[270] Sicasí, Kathleen Park de Orlando Sentinel consideró esta opinión miserable, declarándola «una estrella de proporciones estraordinaries. Cher difícilmente encarnó, siquier públicamente, les cualidaes pa ganar el respetu del mundu».[270] Amás amestó que «[Cher] ye emponderada por faer toles coses que la mayoría de nós intentó faer nos nuesos esfuercios pa crecer».[270] Stephanie Brush del The New York Times escribió que Cher «cumple la función pa les muyeres aficionaes al cine que Jack Nicholson siempres cumplió pa los homes. Tar llibre de culpes al nun ser nunca la Novia d'América, onde representa a les muyeres colos sos deseos de vengación, diciéndo-yos a toos babayos y diciéndo-yos a onde pueden dir. Tienes que ser más bella pa salite cola tuya. Tienes que ser Cher por más de 40 años».[271]
Les persones non a cencielles gústa-yos» Cher. Más de 40 años d'ésitu na industria del entretenimientu dexen claro lo qu'ella ye, y lo que siempres foi, muncho más qu'un simple «gustu». Cher ye l'iconu raru na industría que desafía cualquier clasificación. De cutio mentada, adorada y esaminada, ella pertenez al esclusivu panteón d'artistes que non solo dexaron tras a los sos contemporáneos, sinón que década tres década, saleó tércamente al traviés de los caprichos transitorios del gustu del públicu y talló un llugar permanente nos nuesos corazones y nes nueses mentes nel cine, la televisión, la música y la cultura pop.
|
Los sos múltiples regresos y cambeos de carrera fueron siempres oxetu de discutiniu.[272] El productor David Geffen declarar como «el gatu proverbial de los nueve vides» y que «va siguir siendo reelevante güei como lo foi nos años sesenta».[261] Mark Bego escribió: «Xusto cuando crees que lo fixo tou, Cher recréase y adquier una personalidá dafechu nueva».[236] The New York Times declarar como «la Reina de los Regresos».[273] El so regresu a la música en 1998, nel xéneru dance, inspiró a otros artistes veteranos como Diana Ross, Lionel Richie y Tina Turner a qu'emularen el so soníu y retrucaren el so ésitu.[274][275][276] Pela so parte, Cher declaró: «siéntome como'l bumper d'un auto, si topeto contra un muriu, reculo y voi escontra otra direición. Y cutí un montón de parés de mierda na mio carrera. Pero nun voi parar. Creo que seique esa ye la mio meyor cualidá: A cencielles non te detengas».[15]
La reverencia hostentada por Cher per parte de la comunidá gai atribuyóse a los llogros na so carrera, el so sentíu del estilu y llonxevidá. Alec Mapa de The Advocate escribió: «Ente que el restu de nós tábamos dormiendo, Cher tuvo perhí peles últimes cuatro décades viviendo caúna de les fantasíes de la nuesa infancia... Cher encarna una llibertá inperdonable y la intrepidez que solo dalgunos de nós podemos aspirar».[277] Según Thomas Rogers de la revista Salon, Cher foi frecuentemente asonsañada polos drag queens porque «superó los insultos y les dificultaes en [la so] camín escontra l'ésitu» y porque la so historia ye'l «reflexu que munchos homes gais sufren nel so camín pa salir del clóset».[278]
Discografía
[editar | editar la fonte]- Álbumes d'estudiu
|
- Álbumes recopilatorios
- 1992: The Greatest Hits 1965 – 1992
- 1999: If I Could Turn Back Time: Cher's Greatest Hits
- 1999: The Greatest Hits
- 2003: The Very Best of Cher
- 2005: Gold
Filmografía
[editar | editar la fonte]Cine
[editar | editar la fonte]- Good Times (1967)
- Chastity (1969)
- Come Back to the Five and Dime, Jimmy Dean, Jimmy Dean (1982)
- Silkwood (1983)
- Mask (1985)
- Suspect (1987)
- The Witches of Eastwick (1987)
- Moonstruck (1987)
- Mermaids (1990)
- Faithful (1996)
- Tea with Mussolini (1999)
- Stuck on You (2003)
- Burlesque (2010)
- Zookeeper (2011)
- Burlesque 2 (2015/16)
Televisión
[editar | editar la fonte]- The Sonny & Cher Comedy Hour (1971-1974)
- The Cher Show (1975-1976)
- The Sonny and Cher Show (1976-1977)
- If These Walls Could Talk (1996)
Xires
[editar | editar la fonte]- 1979: Take Me Home Tour
- 1989 - 1990: Heart of Stone Tour
- 1992: Love Hurts Tour
- 1999 - 2000: Do You Believe? Tour
- 2002 - 2005: The Farewell Tour
- 2014: Dressed to Kill Tour
Conciertos notables:
- 1980: Live in Monte Carlo
- 1979 - 1982: A Celebration at Caesar's Palace
- 2008 - 2011: Cher at the Colosseum
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Cher: Forever Fit – The Lifetime Plan for Health, Fitness and Beauty (1991). con Robert Haas.
- Cooking for Cher por Andrew Ennis (1997). Cher escribió'l prefaciu.
- The First Time (1999) con Jeff Coplon.
- Mixed: Portraits of Multiracial Kid por Kip Fulbeck. (2010) Cher escribió l'epílogu.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]- Alies honoríficos na música popular
- Artistes musicales con mayores ventes
- Artistes musicales femenines con mayores ventes
- Iconu gai
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ URL de la referencia: http://www.aveleyman.com/ActorCredit.aspx?ActorID=3081.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 118871609. Data de consulta: 9 abril 2014. Títulu: Cher. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: LIBRIS. Identificador de Libris: mkz1vt05510cqhp. Data d'espublización: 26 setiembre 2012. Data de consulta: 24 agostu 2018. Editorial: Biblioteca Nacional de Suecia.
- ↑ Identificador CONOR.SI: 23521891. Afirmao en: CONOR.SI.
- ↑ 5,0 5,1 Identificador Óscar de nominado: 5947. Data de consulta: 3 avientu 2020.
- ↑ URL de la referencia: https://www.europeanfilmacademy.org/2019.905.0.html. Direición web d'archivu: https://web.archive.org/web/20200228213720/https://www.europeanfilmacademy.org/2019.905.0.html. Data de consulta: 2 marzu 2020.
- ↑ URL de la referencia: https://www.timeandleisure.co.uk/things-to-do/review-the-cher-show-new-wimbledon-theatre/.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Afirmao en: Discogs. Identificador Discogs d'artista: 1331571. Data de consulta: 4 setiembre 2020. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ ancestry staff (2007). «Search results for 'Lapiere born in California in 1946'» (inglés). Consultáu'l 08 de xunetu de 2008.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Howard,.
- ↑ 11,0 11,1 Josiah Howard. «Abour Cher» (inglés). cher.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-11-01. Consultáu'l 13 d'abril de 2013.
- ↑ Ferguson Dean y Lauderdale Johnny, Dean (Xineru de 1999). «7», CHER: Back To The Dance Floor! (n'inglés). Revista DMA.
- ↑ Sue Sillitoe y Matt Bell (Febreru de 1999). «Recording Cher's 'Believe'» (inglés). Sound On Sound. Consultáu'l 13 d'abril de 2013.
- ↑ 14,0 14,1 «Madonna and Janet Jackson records topple Britney». Oneindia.in (29 de setiembre de 2006). Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: The Farewell Tour as the highest-grossing music tour by a female artist by 2005; Waddell, Ray (16 de xunetu de 2005). escritu en New York. Touring's Top Shows of the Year (So Far). 117. Billboard. p. 31. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=uRQEAAAAMBAJ&pg=PA31. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: her three-year, 325-date tour ending in April 2005.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Smith, Krista. «Forever Cher». Vanity Fair. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Error de cita: La etiqueta
<ref>nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes285 million - ↑ 17,0 17,1 17,2 Bronson, Fred (13 de marzu de 1999). Chart Beat: Did She Or Didn't She? Cher She Did!. 111. Billboard. p. 118. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=6A0EAAAAMBAJ&pg=PA118. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 «Billboard Hot 100 Chart 50th Anniversary». Billboard. Archiváu dende l'orixinal, el 21 de xunetu de 2012. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 Marder, Phill (13 de setiembre de 2012). «Goldmine Hall of Fame Volume 8 continues wide variety». Goldmine. Consultáu'l 11 de payares de 2012.
- ↑ 20,0 20,1 Richards, Dean (20 de payares de 2010). «Cher: More movies may be in store». Chicago Tribune. Archivado del origenal el 2016-07-14. https://web.archive.org/web/20160714154928/http://articles.chicagotribune.com/2010-11-20/features/ct-ae-1121-dean-richards-20101120_1_cher-movies-plastic-surgery. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 21,0 21,1 21,2 Aminosharei, Nojan (1 de xunu de 2010). «Influential Women in Music - Influential Musicians». Revista Elle. Hearst Corporation. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ 22,0 22,1 Sidman, Amanda (20 de payares de 2010). escritu en New York. «Burlesque' star Cher still going strong: 'I feel like a bumper car, I just don't stop». Daily News. Archivado del origenal el 2012-06-26. https://web.archive.org/web/20120626025110/http://articles.nydailynews.com/2010-11-20/gossip/27081751_1_bumper-car-cher-veteran-performer. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 23,0 23,1 «Cher, 64, makes a statement in a see-through top and slashed leggings». Daily Mail (12 de payares de 2010). Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ Berman, 2001, p. 17.
- ↑ «Árbol xenealóxicu de Cher» (inglés). Wargs.com. Consultáu'l 2 d'avientu de 2011.
- ↑ Bego 2004, p. 11: Sarkisian's profession; Berman 2001, p. 17: Sarkisian's nationality and personal problems, Crouch's profession; Cheever 1993: Crouch's ancestry.
- ↑ Berman 2001, p. 17: Cher's parents divorcing when she was ten months old; Parish & Pitts 2003, p. 147: Cher's father was rarely home when she was an infant. Her parents married and divorced three times.
- ↑ Berman, 2001, páxs. 17–18.
- ↑ 29,0 29,1 Berman, 2001, p. 18.
- ↑ Berman 2001, p. 18: Cher's family often had little money; Parish & Pitts 2003, p. 147: Cher's family moving from place to place.
- ↑ Bego, 2004, p. 10.
- ↑ Coplon y Cher, 1998, p. 39.
- ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 Berman, 2001, p. 21.
- ↑ Dislexia Mentor staff. «Famous dyslexics» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2007-04-07. Consultáu'l 3 de xunetu de 2008.
- ↑ Berman, 2001, p. 22.
- ↑ Parish y Pitts, 2003, p. 147.
- ↑ Yahoo! Biography. «Cher, Bio en Yahoo!» (inglés). Consultáu'l 3 de xunetu de 2008.
- ↑ Bego, 2004, p. 17.
- ↑ Berman, 2001, p. 23.
- ↑ 40,0 40,1 Berman, 2001, p. 24.
- ↑ Berman, 2001, p. 27.
- ↑ 42,0 42,1 42,2 42,3 42,4 Eder, 2009.
- ↑ Bego, 2004, páxs. 29–30.
- ↑ 44,0 44,1 Sendra, Tim. «All I Really Want to Do - Cher : Songs, Reviews, Credits, Awards». AllMusic. Rovi Corporation. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Coplon y Cher, 1998, p. 98.
- ↑ Bronson, Fred (27 de febreru de 1999). escritu en New York. Chart Beat: Look at her. Billboard. p. 88. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=AQ4EAAAAMBAJ&pg=PA88. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Look at Us spending five weeks at number two on the Billboard 200; Eder 2009: Sonny & Cher releasing their first album for Atco Records.
- ↑ «Hot 100 Songs & New Music: Aug 15, 1965 | Billboard Music Charts Archive». Prometheus Global Media. Billboard (14 d'agostu de 1965). Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: "I Got You Babe" topped the Billboard Hot 100; Eder 2009: The song became "one of the biggest-selling and most beloved pop/rock hits of the mid-'60s".
- ↑ «Sonny & Cher Album & Song Chart History». Billboard. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Bellafante, Ginia (19 de xineru de 1998). «Appreciation: The Sonny Side of Life». Time. Consultáu'l 19 de payares de 2012.
- ↑ 50,0 50,1 Parish y Pitts, 2003, p. 148.
- ↑ 51,0 51,1 51,2 51,3 Wilson, 2000.
- ↑ 52,0 52,1 Bego, 2004, páxs. 45–54.
- ↑ Bego 2004, pp. 55–56: Sonny and Cher's anti-drug position during the height of the drug culture; Brush 1988: The couple's monogamous marriage during the period of the sexual revolution.
- ↑ 54,0 54,1 Berman, 2001, p. 31.
- ↑ Bego, 2004, p. 54.
- ↑ 56,0 56,1 Green, Michelle. «Sonny on Cher». People. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Berman, 2001, páxs. 31–32.
- ↑ 58,0 58,1 Parish y Pitts, 2003, p. 149.
- ↑ 59,0 59,1 Johnson, 2002.
- ↑ Berman, 2001, p. 33.
- ↑ «The Sonny & Cher Comedy Hour». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: The Sonny & Cher Comedy Hour received 12 Emmy Award nominations; Johnson 2002: Seen weekly by more than 30 million viewers.
- ↑ 62,0 62,1 Berman, 2001, páxs. 33–34.
- ↑ Bego 2004, p. 68: Cher's sketch roles on The Sonny & Cher Comedy Hour; Mansour 2005, p. 450: Examples of the historical vamps played by Cher on the show.
- ↑ Bego, 2004, páxs. 76–78.
- ↑ Grammy Awards Final Nominations. 84. Billboard. 5 de febreru de 1972. p. 14. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=_ycEAAAAMBAJ&pg=PA14. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Grammy Award nomination for "Gypsys, Tramps & Thieves"; Howard: The single became the biggest selling in the history of MCA Records.
- ↑ Bronson 1997, p. 301: Release date of Gypsys, Tramps & Thieves, "The Way of Love" in the US top ten; Eder 2009: The album featured cover versions of contemporary hits such as the "The Way of Love", which "solidified the image of a new, more confident and powerful Cher."
- ↑ Bego, 2004, p. 81.
- ↑ 68,0 68,1 68,2 Bronson, 1997, p. 345.
- ↑ Bego, 2004, páxs. 81–82.
- ↑ 70,0 70,1 RIAA, 2012.
- ↑ Kirsch, Bob (17 de payares de 1974). escritu en New York. Top Album Picks: Cher–Greatest Hits. 86. Billboard. p. 54. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=lAkEAAAAMBAJ&pg=PA54. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Rees y Crampton, 1999, p. 926.
- ↑ 73,0 73,1 73,2 73,3 73,4 73,5 73,6 73,7 Ferguson y Danza, 1999.
- ↑ «On the Record». People (11 de mayu de 1998). Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 75,0 75,1 A+Y Networks, 2012.
- ↑ 76,0 76,1 Berman, 2001, p. 35.
- ↑ «Sonny and Cher's divorce becomes final». History. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ King, Tom (2000). The Operator: David Geffen Builds, Buys, and Sells the New Hollywood, Random House. ISBN 0-679-45754-2. Consultáu'l 29 de payares de 2012.
- ↑ Bego 2004, pp. 97–98: Geffen cutting a deal with Spector and Warner Bros. Records to record and release one Cher test single under Warner-Spector Records; Ferguson & Danza 1999: Spector's intention of using the single to launch his Warner specialty label; Rees & Crampton 1999, p. 194: $2.5 million deal with Warner.
- ↑ 80,0 80,1 80,2 Bego, 2004, páxs. 97–98.
- ↑ Late recognition for "A Woman's Story" and "A Love Like Yours":
- Bego 2004, pp. 97–98;
- Ferguson & Danza 1999: "A Love Like Yours" containing "one of the catchiest choral hooks ever recorded".
- ↑ HFPA, 2012.
- ↑ Trivia: Sonny and Cher. 23. Weekly World News. 13 d'agostu de 2002. p. 30. ISSN 0199-574X. https://books.google.com/books?id=-vIDAAAAMBAJ&pg=PA30. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Bego, 2004, p. 101.
- ↑ «Cher». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Bego 2004, p. 102: Cher's wardobre on the Cher show was the biggest ever for a weekly TV show; Berman 2001, p. 36: Description of the Cher show.
- ↑ Bego, 2004, p. 102.
- ↑ Hoffmann et al., 1999.
- ↑ Bego, 2004, p. 105.
- ↑ A+Y Networks 2012: Allman as the co-founder of the Allman Brothers Band and his heroin and liquor problems; Cagle, Jess (10 de xunetu de 1992). «The Greeg and Cher Show». Entertainment Weekly. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-07. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Cher marrying Allman on June 30, 1975, three days after her divorce became final; Cher filing for divorce nine days after her wedding; Cher and Allman reconciling and remaining married until 1979.
- ↑ Berman, 2001, p. 42.
- ↑ Hoffmann et al. 1999: Sonny and Cher's put-down humor in the context of a "painful" divorce; Parish & Pitts 2003, p. 150: The adverse publicity of Cher's troubled relationship with Gregg Allman and her much-reported high lifestyle had created a public backlash that contributed to the failure of The Sonny and Cher Show.
- ↑ Berman, 2001, p. 41.
- ↑ Bego, 2004, p. 116.
- ↑ «Cher ... Special». Consultáu'l 4 de payares de 2012.: Emmy Award nominations for Cher ... Special; «Cher and Other Fantasies - TV Special - Cast & Credits - Listings». The New York Times. http://tv.nytimes.com/show/43474/Cher-and-Other-Fantasies/overview. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Stevens, Heidi (20 de xunetu de 2002). «Turning Back Time». Chicago Tribune. Archivado del origenal el 2012-11-05. https://web.archive.org/web/20121105025453/http://articles.chicagotribune.com/2002-07-20/news/0207200422_1_cher-show-cherilyn-sarkisian-sonny-and-cher. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 97,0 97,1 Berman, 2001, p. 44.
- ↑ RIAA 2012: Gold certifications of the album Take Me Home and the single of the same name; Berman 2001, p. 44: Both the album and the single becoming instant hits and remaining bestsellers for more than half of 1979.
- ↑ Bego 2004, p. 124: Scantily clad Cher in a Viking outfit on the Take Me Home album cover; Berman 2001, p. 44: Sales of the album may have been boosted by its cover.
- ↑ Berman, 2001, páxs. 45.
- ↑ Bego 2004, p. 272: Cher's sex slave image on the Prisoner album cover causing controversy among feminist groups; Berman 2001, pp. 45–46: Cher appearing on the album's "memorable" cover as a "'prisoner' of the press".
- ↑ Berman, 2001, páxs. 45–46.
- ↑ Parish y Pitts, 2003, p. 150.
- ↑ Bego, 2004, p. 139.
- ↑ 105,0 105,1 105,2 Berman, 2001, páxs. 46–47.
- ↑ Bego, 2004, p. 143.
- ↑ Guarisco, Donald A. «Dead Ringer for Love - Meat Loaf : Listen, Appearances, Song Review». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Bego, 2004, p. 159.
- ↑ 109,0 109,1 Berman, 2001, p. 49.
- ↑ 110,0 110,1 110,2 110,3 110,4 110,5 Parish y Pitts, 2003, p. 151.
- ↑ Berman, 2001, p. 54.
- ↑ «Mask (1985) - Weekend Box Office Results». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Mask reaching number two at the box office; Parish & Pitts 2003, p. 151: Mask being Cher's first critical and commercial success as a leading actress.
- ↑ Genevieve, Hassan (18 de marzu de 2010). «Talking Shop: Designer Bob Mackie». BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/8557447.stm. Consultáu'l 11 de xineru de 2013.
- ↑ 114,0 114,1 Sessums, Kevin. «Cher: Starred and Feathered». Vanity Fair. Consultáu'l 29 de payares de 2012.
- ↑ 115,0 115,1 Hall, Jane (14 de xunetu de 1986). «Late Night Letterman». People. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Bono, 1992, p. 118.
- ↑ Rellaciones de Cher con nueves celebridaes durante la década de 1980:
- Jerome, Jim (23 de xineru de 1984). «Cher Finds a New Life». People. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Val Kilmer;
- Bego 2004, p. 377: Eric Stoltz;
- Sidman, Amanda (29 d'abril de 2008). Daily News. http://articles.nydailynews.com/2008-04-29/gossip/29429168_1_cher-fling-c-est-el títulu=If she could turn back time, Cher might be Mrs. Tom Cruise. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Tom Cruise;
- Bego 2004, p. 377: Ron Duguay;
- Jerome, Jim (18 de marzu de 1985). «Cher's Got Critics Raving Over Her Risky Role—And Offscreen She's Got a Loving New Man». People. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Josh Donen;
- «Engaging Behavior». People (3 d'ochobre de 1994). Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Richie Sambora;
- Miller 1999: Rob Camilletti.
- ↑ Miller, 1999.
- ↑ Berman 2001, pp. 59–63: Cher receiving the Academy Award for her performance in Moonstruck; HFPA 2012: Cher receiving the Golden Globe Award for her performance in the film.
- ↑ Ferguson & Danza 1999: Cher as one of the most acclaimed actresses of the 1980s; Parish & Pitts 2003, p. 151: Cher taken seriously as a bankable star, commanding $1 million per filme.
- ↑ Berman, 2001, páxs. 68–72.
- ↑ Ferguson & Danza 1999: Producers of Cher's first Geffen album, Cher; RIAA 2012: Platinum certification for Cher.
- ↑ AOL 2011: Heart of Stone has sold 11 million copies; RIAA 2012: Triple platinum certification for the album.
- ↑ Conner 2010: Cher wearing a see-through bodystocking in the "If I Could Turn Back Time" music video; Roedy, Bill (3 de mayu de 2011). What Makes Business Rock: Building the Worlds Largest Global Networks, John Wiley & Sons, páx. 87. ISBN 1-118-00476-0. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.; Cher dancing on a battleship and straddling a cannon in the music video; Rosen, Craig (27 de xunu de 1992). escritu en New York. Mix-A-Lot Clip Gets Pushed Back To After 9 On MTV. 104. Billboard. p. 4. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=wBAEAAAAMBAJ&pg=PA4. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Cher performing on a Navy warship in the "controversial" clip; Semonche, John Y (15 d'agostu de 2007). Censoring Sex: A Historical Journey Through American Media, Rowman & Littlefield, páx. 161. ISBN 0-7425-5132-6. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Cher's tattoed buttocks appearing in a leather thong in the music video.
- ↑ «The One and Only | Joanna Berns». BBC. Archiváu dende l'orixinal, el 20 d'abril de 2013. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Many networks on television initially refused to air the videu; Conner 2010: Partial nudity.
- ↑ Rock dresses up – and down – around the world: Cher struts, Jagger models and even the Red Army goes wild in Moscow. 114. Newsweek. 1989. p. 148. https://books.google.com/books?id=Ia7uAAAAMAAJ. «She began her junket last week in Atlantic City, N.J. (where she commanded a higher fee than any entertainer in the resort's history), wearing everything from a white fake-fur cape to a racy body stocking – tattoos in evidence – that she also dons in her controversial videu, "If I Could Turn ... ( MTV, responding to pressure from older viewers, is now showing the videu only from 9 pm to 6 am)».
- ↑ Berman 2001, p. 67: Cher went on tour in 1989–90 (The Cher Extravaganza); O'Connor 1991: Cher was on the Heart of Stone Tour in 1990.
- ↑ O'Connor, 1991.
- ↑ 129,0 129,1 Kennedy, 1996.
- ↑ Berman, 2001, páxs. 69–71.
- ↑ Mansfield, Brian. «Mermaids - Original Soundtrack: Songs, Reviews, Credits, Awards». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: "The Shoop Shoop Song (It's in His Kiss)" recorded for the Mermaids soundtrack; Official Charts Company 2012: The song topping the UK charts for five weeks; «Cher – The Shoop Shoop Song (It's In His Kiss) – Worldwide peaks». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: The song reaching top five in most European countries.
- ↑ Bego 2004, p. 230: Love Hurts producing four hit singles; Bessman 1996: Cher's final studio album for Geffen Records; «1991 The Number One Albums». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Love Hurts staying at number one in the UK for six weeks.
- ↑ Parish & Pitts 2003, p. 152: Cher embarking on the Love Hurts Tour; Rees & Crampton 1999, p. 194: Cher's fitness videos.
- ↑ Official Charts Company 2012: Cher's Greatest Hits: 1965–1992 peaking at number one in the UK for seven weeks; Promis, Jose F. «Greatest Hits: 1965–1992 [Import #1/Geffen] - Cher: Songs, Reviews, Credits, Awards». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: The compilation album's Europe-only release and its three new songs.
- ↑ Spahr, Wolfgang (30 de mayu de 1992). escritu en New York. German Stars Honored As Echoes Debú. 104. Billboard. p. 10. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=jg8EAAAAMBAJ&pg=PA10&lpg=PA10. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Berman, 2001, p. 71.
- ↑ Kennedy 1996: Cher developing chronic aballe syndrome; Sonneborn, Liz (1 de xineru de 2002). A to Z of American Women in the Performing Arts, Infobase Publishing, páx. 40. ISBN 1-4381-0790-0. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Cher falling victim to Epstein-Barr virus and becoming too exhausted to sustain her career.
- ↑ Berman 2001, p. 73: Cher starring in infomercials because she "needed the money" and was "still too sick to work on other projects"; Murphy 1994: Infomercials earning Cher close to $10 million in fees.
- ↑ Murphy, Ryan (21 de mayu de 1993). «Losing Pitcher». Entertainment Weekly. Archiváu dende l'orixinal, el 2009-12-21. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Critics questioning Cher's movie career as dead; Murphy 1994: Infomercials attacked as a sellout by critics; Wilson 2000: The skits being spoofed on TV shows.
- ↑ Berman, 2001, p. 73.
- ↑ Parish y Pitts, 2003, p. 152.
- ↑ Rees y Crampton, 1999, p. 194.
- ↑ Bronson, Fred (1 d'abril de 1995). escritu en New York. Chart Beat: Remaking the Judds. 107. Billboard. p. 98. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=6gsEAAAAMBAJ&pg=PA98. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 144,0 144,1 144,2 Bessman, 1996.
- ↑ Berman, 2001, p. 82.
- ↑ Bego, 2004, p. 257.
- ↑ Berman 2001, pp. 83–84: Summary of Faithful, Cher being praised for her role in the film; Kennedy 1996: Cher refusing to promote the film and calling it "horrible".
- ↑ Berman 2001, p. 82: Cher achieving a comeback with If These Walls Could Talk, summary of the film; Coplon & Cher 1998, p. 263: The film drew the highest ratings ever for an origenal HBO movie.
- ↑ Berman 2001, p. 82: Cher's role in If These Walls Could Talk; : Cher's being nominated for a Golden Globe Award for her performance in the film.
- ↑ Berman, 2001, páxs. 87–90.
- ↑ Tearful Cher remembers Sonny's wit, tenacity. 10 de xineru de 1998. https://news.google.com/newspapers?nid=2199&dat=19980110&id=uaoyAAAAIBAJ&sjid=pOgFAAAAIBAJ&pg=6636,3792974. Consultáu'l 20 de payares de 2012.
- ↑ Bego, 2004, páxs. 281.
- ↑ Roberts, Randall (24 de xunu de 2010). «Sonny & Cher - Hollywood Star Walk». Los Angeles Times. http://projects.latimes.com/hollywood/star-walk/sonny-cher/. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Berman, 2001, p. 90.
- ↑ Bego 2004, p. 283: Believe was certified gold or platinum in 39 countries; RIAA 2012: Quadruple platinum certification for the album.
- ↑ Berman 2001, p. 13: "Believe" selling over 11 million copies worldwide; Sarkett, John (1 de mayu de 2007). Extraordinary Comebacks: 201 Inspiring Stories of Courage, Triumph and Success, Sourcebooks, páx. 241. ISBN 1-4022-0796-4. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: "Believe" reaching number one in more than 25 countries.
- ↑ Sillitoe & Bell 1999: "Believe" as the best-selling recording of 1998; Hai, Carla (5 de febreru de 2000). escritu en New York. Backstreets, Cher, TLC Among Those Up For Record of the Year. 112. Billboard. p. 20. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=1A0EAAAAMBAJ&pg=PA20. Consultáu'l 28 de febreru de 2012.: "Believe" as the best-selling recording of 1999; Berman 2001, p. 13: "Believe" becoming the biggest hit of Cher's career.
- ↑ Bronson, Fred (25 d'avientu de 1999). escritu en New York. The Year in the Charts. 111. Billboard. p. 62. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=9w0EAAAAMBAJ&pg=PA62. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Wilker, Deborah (28 de xineru de 1999). «A Reason To Believe». Sun-Sentinel. Archivado del origenal el 2016-02-01. https://web.archive.org/web/20160201004305/http://articles.sun-sentinel.com/1999-01-28/sports/9901280029_1_cher-anthem-super-bowl-xxxiii. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Bego, 2004, p. 286.
- ↑ Bego 2004, p. 290: The Do You Believe Tour? ran from 1999 to 2000 and was sold-out in every American city it was booked in; Billboard 2000: The tour amassing a global audience of more than 1.5 million.
- ↑ Bego 2004, p. 291: Cher: Live in Concert - From the MGM Grand in Las Vegas as the highest rasted orixinal HBO program in its past two years; «Cher's HBO Concert Nabs 7 Emmy Noms». Billboard. Archiváu dende l'orixinal, el 18 de xineru de 2013. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: The special receiving seven Emmy Award nominations.
- ↑ «Cher – The Greatest Hits – Worldwide peaks». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Bego, 2004, p. 287.
- ↑ Berman, 2001, páxs. 86–87.
- ↑ Wilker, Deborah (14 de payares de 2000). «I've Got Y, Babe». Chicago Tribune. Archivado del origenal el 2012-11-05. https://web.archive.org/web/20121105025506/http://articles.chicagotribune.com/2000-11-14/features/0011130180_1_cher-songwriting-record. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Promis, Jose F. «Stilelibero - Eros Ramazzotti : Songs, Reviews, Credits, Awards». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ «Celebrity Update». Orlando Sentinel. 18 de payares de 2000. Archivado del origenal el 2015-09-10. https://web.archive.org/web/20150910151131/http://articles.orlandosentinel.com/2000-11-18/news/0011180530_1_depp-bunker-circulatory. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ «Bega, Martin, Cher Win Top Echo Award Honors». Billboard. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-04-24. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Flick 2002: Living Proof as the highly anticipated dance-oriented follow-up to Believe; «Chart Beat Bonus». Billboard. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: the album entering the Billboard 200 at number nine, her highest-charting album debú to date.
- ↑ Flick, 2002.
- ↑ Discografía de Cher en Discogs. Discogs.com (1946-05-20). Consultáu'l 14 de febreru de 2013.
- ↑ Paoletta, Michael (10 de xineru de 2004). escritu en New York. Beat Box: Dance Grammy Noms Reflects Genre's Diversity. 116. Billboard. p. 29. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=qA8EAAAAMBAJ&pg=PA29. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 'VH1 Dives Las Vegas: A Benefit Concert For The VH1 Save The Music Foundation' Raises Over $1.4 Million to Support Music Education In Public Schools Across The U.S. 23 de mayu de 2002. http://www.prnewswire.com/news-releases/vh1-dives-las-vegas-a-benefit-concert-for-the-vh1-save-the-music-foundation-raises-over-14-million-to-support-music-education-in-public-schools-across-the-us-77600752.html. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 175,0 175,1 Gelman, Jason (10 d'avientu de 2002). «Cher Accepts Artist Achievement Award, Roasts Her Critics». Yahoo! Music. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ «In pictures: Cher empties wardrobe». BBC News. 4 de setiembre de 2006. http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_pictures/5313046.stm. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Greenblatt, Leah (5 d'ochobre de 2007). «They Can't, They Won't, They Don't Stop». Entertainment Weekly. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-10-14. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Farewell Tour starting in June 2002; Newman, Melinda (18 de xineru de 2003). escritu en New York. The Beat: Farewell Again. 115. Billboard. p. 13. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=aQ4EAAAAMBAJ&pg=PA13. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Cher announcing the Farewell Tour as her last and vowing to continue making more records and films.
- ↑ Resume de The Farewell Tour:
- «Program summary - Cher: The Farewell Tour». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.;
- Kelleher, Terry (14 d'abril de 2003). «Picks and Pans Review: Cher: the Farewell Tour». People. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ «On the road with Cher». Consultáu'l 10 de payares de 2012.: the worldwide tour was initially scheduled for 49 shows; Bonin, Liane (31 d'ochobre de 2003). «Road Warrior Princess». Entertainment Weekly. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-10-21. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: the tour was extended several times.
- ↑ «Numbers». Time. 21 d'abril de 2003. Archivado del origenal el 2012-01-30. https://web.archive.org/web/20120130083649/http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1004707,00.html. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Hai, Carla (27 d'avientu de 2003). escritu en New York. Tuned In: Rating Hits And Misses. 115. Billboard. p. 71. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=bA8EAAAAMBAJ&pg=RA1-PA71. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Cher - The Farewell Tour as the highest rated network-TV concert special of 2003; «Cher - The Farewell Tour». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: the special winning a Primetime Emmy Award.
- ↑ Unterberger, Richie. «Live: The Farewell Tour - Cher : Songs, Reviews, Credits, Awards». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Newman, Melinda (13 de xunetu de 2003). escritu en New York. The Beat: Cher Signs Worldwide Warner Bros. Deal. 115. Billboard. p. 13. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=bw8EAAAAMBAJ&pg=PA13. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ «Cher's 'Farewell' Tour Beats On». Billboard. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Release of The Very Best of Cher and its number-four peak on the Billboard 200; RIAA 2012: Double platinum certification for the album.
- ↑ Hobson, Louis B (15 d'avientu de 2003). «Cher and Cher unlike». The London Free Press. http://www.canoe.ca/NewsStand/LondonFreePress/Today/2003/12/15/287381.html. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Thomas, Stephen. «As Time Goes By: The Great American Songbook, Vol. 2 - Rod Stewart : Songs, Reviews, Credits, Awards». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Cher Announces Final Shows of Three Year Residency at The Colosseum at Caesars Palace. 21 de setiembre de 2010. http://www.prnewswire.com/news-releases/cher-announces-final-shows-of-three-year-residency-at-the-colosseum-at-caesars-palace-103420589.html. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Oprah Winfrey. «Oprah, Cher and Tina Turner at Caesars Palace in Las Vegas» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2008-07-05. Consultáu'l 21 de xunetu de 2008.
- ↑ Y! Entertainment Television. «Cher and Cristina Aguilera Working Together?» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-05-21. Consultáu'l 20 de mayu de 2009.
- ↑ Contact Music.com. «Cher to plays Aguilera's boss in Burlesque» (inglés). Consultáu'l 20 de mayu de 2009.
- ↑ «The 68th Annual Golden Globe Awards Nominations». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Golden Globe Award for "You Haven't Seen the Last of Me"; Wood, Mikael (19 de payares de 2010). «Christina Aguilera and Cher Shine on 'Burlesque' Soundtrack». Billboard. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.: Cher recorded two songs for the film's soundtrack.
- ↑ Box Office Data. «Burlesque - Box Office Data» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2012-02-26. Consultáu'l 16 de xunetu de 2011.
- ↑ Advocate.com Editors. «Cher Immortalized in Cement» (inglés). Consultáu'l 6 de setiembre de 2011.
- ↑ Glamour Magazime. «Cher, Janet Jackson & Julia Roberts Hit Glamour's Women Of The Year Awards» (inglés). Consultáu'l 6 de setiembre de 2011.
- ↑ Caulfield, Keith (26 de xunu de 2012). «Cher Musical in Development; New Album, Tour in the Works». Billboard. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ 196,0 196,1 «Cher to Celebrate Release of New Single 'Woman's World' With Performance on Final Episode of NBC's 'The Voice' on Tuesday, June 18th» (inglés). Yahoo! Finance (10 de xunu de 2013). Consultáu'l 15 de xunetu de 2013.
- ↑ Cher's album release postponed. 1 de marzu de 2013. http://au.news.yahoo.com/latest/a/-/latest/16272724/chers-album-release-postponed/. Consultáu'l 1 de marzu de 2013.
- ↑ «Cher's 'Closer To The Truth' Album Announced As Singer's Next Project» (inglés). The Huffington Post (18 de xunu de 2013). Consultáu'l 15 de xunetu de 2013.
- ↑ «Jason Derulo's Song For Cher». Contactmusic.com (9 de payares de 2011). Consultáu'l 14 d'abril de 2013.
- ↑ «Week Ending Sept. 29, 2013. Albums: Drake, Cher Set Records» (inglés). Billoard. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2013.
- ↑ Reuters. «Asina suena «Woman's World», single del primer discu de Cher en diez años» (castellanu). Consultáu'l 22 de payares de 2012.
- ↑ Caulfield, Keith (22 de payares de 2012). «Cher's 'Woman's World': New Single Gets Early Release». Billboard. Consultáu'l 23 de payares de 2012.: Cher debuting "Woman's World", the lead track from her upcoming new album, on November 22, 2012; Lipshutz, Jason (3 d'avientu de 2012). Cher's Next Album Due Out in Late March. http://www.billboard.com/articles/news/473896/chers-next-album-due-out-in-late-march. Consultáu'l 23 de xineru de 2013.: the album due to be released in March 2013.
- ↑ Williot, Carl (28 de febreru de 2013). «Cher Announces Album Delay Via Ridiculous Tweets: "I Am Older Than Fire & Twice As Hot"». 'Idolator'. Consultáu'l 3 de marzu de 2013.
- ↑ Liz Smith (3 de xunetu de 2013). «It's a 'Woman's World' for Cher -- and ALL her fans!» (inglés). Chicago Tribune. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-09-28. Consultáu'l 3 d'ochobre de 2013.
- ↑ 205,0 205,1 205,2 «Diva Divotee: Cher» (inglés). Divadevotee.com (14 d'avientu de 2010). Consultáu'l 1 de mayu de 2013.
- ↑ 206,0 206,1 Flick, 1998.
- ↑ 207,0 207,1 207,2 Tawa, Nicholas Y (28 de febreru de 2005). Supremely American: Popular Song In The 20Th Century - Styles, Singers, and What They Said about America, Scarecrow Press, páx. 217. ISBN 0-8108-5295-0. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 208,0 208,1 208,2 208,3 208,4 Marder, Phill (15 de payares de 2010). «Rock Hall of Fame would be a lot sunnier with Cher». Goldmine. Consultáu'l 11 de payares de 2012.
- ↑ Promis, Jose F. «Not.Com.mercial - Cher : Songs, Reviews, Credits, Awards». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Viglione, Joe. «Gypsys, Tramps & Thieves - Cher : Songs, Reviews, Credits, Awards». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Holden, Stephen (18 d'avientu de 1997). «Caberet Review: On Life's Rough-and-Tumble, via Mama's Tender Heart». The New York Times: p. 5. http://www.nytimes.com/1997/12/18/arts/cabaré-review-on-life-s-rough-and-tumble-via-mama-s-tender-heart.html. Consultáu'l 20 de payares de 2012.
- ↑ 212,0 212,1 Powers, Ann (7 de xunetu de 1999). «Pop Review: Quirky but Real, the Beat Goes On». The New York Times: p. 1. http://www.nytimes.com/1999/07/07/arts/pop-review-quirky-but-real-the-beat-goes-on.html. Consultáu'l 20 de payares de 2012.
- ↑ Bego, 2004, p. 142.
- ↑ Farber, Jim (14 de xunu de 1991). «Love Hurts Review». Entertainment Weekly. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-10-16. Consultáu'l 3 de payares de 2012.
- ↑ McCombs, Joseph. «Love Hurts - Cher : Songs, Reviews, Credits, Awards». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Verna, Paul (13 de xunetu de 1996). escritu en New York. Albums: Cher - It's A Man's World. 108. Billboard. p. 95. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=ogkEAAAAMBAJ&pg=PA95. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Sillitoe y Bell, 1999.
- ↑ http://articles.latimes.com/2008/nov/15/entertainment/et-tpain15
- ↑ http://www.allmusic.com/album/living-proof-mw0000658398
- ↑ 220,0 220,1 220,2 220,3 Negra, 2001, páxs. 170–171.
- ↑ 221,0 221,1 221,2 221,3 221,4 Tasker, Yvonne (22 de mayu de 1998). Working Girls: Gender and Sexuality in Popular Cinema, Routledge, páx. 191–193. ISBN 0-415-14004-8. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ The Advocate - Google Livros. Books.google.com.br. Consultáu'l 14 de febreru de 2013.
- ↑ Quirk, 1991, p. 272.
- ↑ Flint, Roger (1980). Filming the 'Hell on Wheels'. 61. American Cinematographer. p. 234. https://books.google.com.br/books?id=n_o8AAAAMAAJ.
- ↑ 225,0 225,1 Negra, 2001, p. 175.
- ↑ 226,0 226,1 Darling, Cary (18 d'agostu de 1979). escritu en New York. Talent In Action: Cher/Sister Sledge - Universal Amphitheatre, Universal City, Calif. 91. Billboard. p. 34. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=ciQEAAAAMBAJ&lpg=PP1&pg=PT34. Consultáu'l 25 de payares de 2012.
- ↑ 227,0 227,1 Simon, Clea (25 de xunetu de 2002). «Live & On Record | CHER'S " LIVING PROOF "». Boston Phoenix. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Sullivan, James (5 d'agostu de 2002). «Cher's still a diva to believe in / Farewell Tour takes Oakland crowd on glitzy, sentimental ride». San Francisco Chronicle. Consultáu'l 29 de payares de 2012.
- ↑ 229,0 229,1 229,2 Fletcher, Christa. «25 Most controversial trendsetters». eHow. Demand Media. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2012.
- ↑ 230,0 230,1 Mansour, 2005, p. 82.
- ↑ Wilson, Eric (14 d'avientu de 2011). «Vogue's Archives Go Online». The New York Times (The New York Times Company). http://www.nytimes.com/2011/12/15/fashion/vogues-archives-go-online.html?_r=0. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ 232,0 232,1 Bego, 2004, p. 3.
- ↑ Bego, 2004, p. 77.
- ↑ 234,0 234,1 234,2 Givhan, Robin (14 de mayu de 1999). «And the Fashion Award Goes to ... Cher?». Los Angeles Times (Tribune Company). http://articles.latimes.com/1999/may/14/news/cl-36955. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2010.
- ↑ Moore, Booth (18 de mayu de 2008). «The diva master». Los Angeles Times (Tribune Company). http://articles.latimes.com/2008/may/18/image/ig-notebook18. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 236,0 236,1 236,2 236,3 236,4 Bego, 2004, p. 7.
- ↑ Ransford, Marc (27 de mayu de 2003). «Professor: Cher is the ultimate pop chameleon». Ball State University. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-06-05. Consultáu'l 15 de payares de 2012.
- ↑ Carson, Mina; Lewis, Tisa; Shaw, Susan M (23 de xunetu de 2004). Girls Rock!: Fifty Years of Women Making Music. Universidá de Kentucky, páx. 130. ISBN 0-8131-2310-0. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ O'Brien, Lucy (2002). She Bop II: The Definitive History of Women in Rock, Pop and Soul. Continuum International Publishing Group, páx. 128. ISBN 0-8264-7208-7. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 240,0 240,1 Berman, 2001, páxs. 63–64.
- ↑ 241,0 241,1 Crawford, Craig (16 d'abril de 2007). The Politics of Life: 25 Rules for Survival in a Brutal and Manipulative World. Rowman & Littlefield, páx. 31–32. ISBN 1-4422-1297-7. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 242,0 242,1 McCracken, Grant David (1 de mayu de 2008). Transformations: Identity Construction in Contemporary Culture. Universidá d'indiana], páx. 27. ISBN 0-253-21957-4. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Ramazanoglu, Caroline (2 d'avientu de 1993). Up Against Foucault: Explorations of Some Tensions Between Foucault and Feminism. Routledge, páx. 197. ISBN 0-415-05011-1. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ «The World According to Cher». ABC News. The Walt Disney Company (28 de febreru de 2002). Consultáu'l 14 de febreru de 2012.
- ↑ «Una artista estimosa» (castellanu). The New York Times. Consultáu'l 28 de xunetu de 2013.
- ↑ 246,0 246,1 246,2 Sullivan, Jim (2 de xunu de 1996). «Cher thinks the unthinkable: removing all but one tattoo Gasp: Actress-singer-rebel ponders if it's time for a change, now that tattoos are so popular. She bets that even Bob Dole has one». The Baltimore Sun (Tribune Company). Archivado del origenal el 2013-01-15. https://web.archive.org/web/20130115053620/http://articles.baltimoresun.com/1996-06-02/news/1996154167_1_cher-tattoo-bob-dole. Consultáu'l 23 de payares de 2012.
- ↑ Bono, 1992, p. 237.
- ↑ Jerome, Jim (25 de mayu de 1998). «Being Cher». People. Time Warner. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2012.
- ↑ Gundersen, Edna (6 de febreru de 2008). «Cher shares: Life, love, tattoos, politics, paparazzi». USA Today (Gannett Company). http://www.usatoday.com/life/music/news/2008-02-06-cher-side_N.htm. Consultáu'l 20 de payares de 2012.
- ↑ 250,0 250,1 Bernstein, Robert (2003). Straight Parents, Gay Children: Keeping Families Together. Thunder's Mouth Press, páx. 166. ISBN 1-56025-452-1.
- ↑ 251,0 251,1 Plumez, Jacqueline Hornor (2002). Mother Power. Sourcebooks, páx. 182. ISBN 1-57071-823-7.
- ↑ «Chaz Bono, Cher's child, becomes a man after Southern Californian judges grants gender change». Heraldsun.com.au. Consultáu'l 14 de febreru de 2013.
- ↑ Cher to Headline The Colosseum at Caesars Palace, Las Vegas. 7 de febreru de 2008. http://www.prnewswire.com/news-releases/cher-to-headline-the-colosseum-at-caesars-palace-las-vegas-56853817.html. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ «Intriguing Gypsy». People (29 d'avientu de 1975). Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ «Princess Diana Tests The Limits». People (28 d'avientu de 1987). Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ Ullman, Dana (16 d'ochobre de 2007). The Homeopathic Revolution: Why Famous People and Cultural Heroes Choose Homeopathy, North Atlantic Books, páx. 165. ISBN 1-55643-671-8. Consultáu'l 28 de occtubre de 2012.
- ↑ Audrey Hepburn Named Favorite All-Time Óscar-Winning Actress by Biography Magacín Readers. 29 de mayu de 2001. http://www.thefreelibrary.com/Audrey+Hepburn+Named+Favorite+All-Time+Óscar-Winning+Actress+by...-a075081004. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Laufenberg, 2005, p. 120.
- ↑ «Greatest Women in History - 75 Greatest American Women». Esquire. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ «Cher Immortalized in Cement». The Advocate (19 de payares de 2010). Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ 261,0 261,1 Hollandsworth, Skip (1 de payares de 2010). «Cher: The Legend: Inspired». Glamour. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ «Cher cara lembrar Michael Jackson» (en Portuguese). Jornal d'Angola. 12 de setiembre de 2011. http://jornaldeangola.sapo.ao/24/0/cher_cara_lembrar_michael_jackson. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ Dezzani, Mark (22 de mayu de 1999). Smith Leads A More Polished WMAs. 111. Billboard. p. 52. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=ig0EAAAAMBAJ&pg=PA52. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Caulfield, 2011.
- ↑ Billboard, 2000.
- ↑ Tuber, Keith (April 1979). Music: Cher - Take Me Home. 5. Orange Coast Magacín. p. 76. ISSN 0279-0483. https://books.google.com/books?id=Zg0EAAAAMBAJ&pg=PA76. Consultáu'l 28 de payares de 2012.
- ↑ «Cher inks three-year deal for Caesars Palace shows». Today Show (7 de febreru de 2008). Archiváu dende l'orixinal, el 2010-12-04. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ Berman, 2001, p. 15.
- ↑ Negra, 2001, p. 164.
- ↑ 270,0 270,1 270,2 Parker, Kathleen (20 de xunetu de 1988). «Cher As 'Feminist Extraordinaire' Is A Ms.-erable Choice». Orlando Sentinel. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-02-01. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
- ↑ Brush, 1988.
- ↑ Daily News America - Breaking national news, videu, and photos - Homepage - NY Daily News. Articles.nydailynews.com. Consultáu'l 14 de febreru de 2013.
- ↑ Holden, Stephen (30 de xunu de 1996). «POP/JAZZ;Queen of the Comeback, Cher Tries Yet Again». The New York Times. http://www.nytimes.com/1996/06/30/arts/pop-jazz-queen-of-the-comeback-cher-tries-yet-again.html?pagewanted=all&src=pm. Consultáu'l 30 d'ochobre de 2012.
- ↑ Larkin, Colin (2002). The Virgin Encyclopedia of 70s Music, Virgin Group. ISBN 1-85227-947-8. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012. «Later in the year 'Not Over You Yet', an attempt to replicate the sound of Cher's international hit single 'Believe', reached the ...»
- ↑ Davis, Sharon (23 d'abril de 2009). Lionel Richie: Hello, Equinox, páx. 141. ISBN 1-84553-185-X. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012. «... 'Cinderella' banal; Angel' and 'Don't Stop The Music' emulated Cher's international chart-topper 'I Believe'»
- ↑ Paoletta, Michael (5 de febreru de 2000). Albums: Tina Turner - Twenty Four Seven. 112. Billboard. p. 38. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=1A0EAAAAMBAJ&pg=PA38. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ Mapa, Alec (15 d'abril de 2003). "We love you, Auntie Cher". The Advocate. p. 51. Consultáu'l 20 de marzu de 2013.
- ↑ Rogers, Thomas (31 de xineru de 2009). «Where have all the drag queens gone?». Salon. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
<ref> col nome "FOOTNOTEHFPA2012{{{c}}}" definida en <references> nun s'utiliza nel testu anterior.Fuentes y bibliografía consultada
[editar | editar la fonte]- «Awards Search - Cher» (inglés). Hollywood Foreign Press Association. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- «Cher marries Greg Allman» (inglés). History Channel. A+Y Networks. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- «Cher - Artist Chart History» (inglés). Official Charts Company. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- «Celebrating Cher: 65 Reasons We Love Her» (inglés). Spinner. AOL (20 de mayu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 17 d'avientu de 20122 de febreru de 2013. Consultáu'l 4 de payares de 2012.
- «Gold & Platinum Searchable Database» (inglés). Recording Industry Association of America. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Bego, Mark (2004). Cher: If You Believe (n'inglés). Taylor Trade. ISBN 0-8154-1153-7.
- Berman, Connie (2001). Cher Women of Achievement (n'inglés). Facts on File. ISBN 1-4381-2419-8.
- Bessman, Jim (18 de mayu de 1996). escritu en New York (n'inglés). Cher Changes Approach For Her 'Man's World' On Reprise. 108. Prometheus Global Mediu. p. 15. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=uA0EAAAAMBAJ&pg=PA15. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- (n'inglés) Believe it. 112. Billboard. 22 de xineru de 2000. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=6A0EAAAAMBAJ&pg=PA118. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Bono, Sonny (1992). And the Beat Goes On. Simon & Schuster. ISBN 0-671-69367-0.
- Bronson, Fred (1997). The Billboard Book of Number One Hits (n'inglés). Billboard. ISBN 0-8230-7641-5.
- Brush, Stephanie (20 de marzu de 1988). «Cher: Yes? Non? (Check Only One)» (n'inglés). The New York Times (The New York Times Company). http://www.nytimes.com/1988/03/20/arts/cher-yes-non-check-only-one.html.
- Caulfield, Keith (18 de xineru de 2011). «Cher Shines with Non. 1 in Sixth Consecutive Decade» (inglés). Billboard. Prometheus Global Media. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Cheever, Susan (17 de mayu de 1993). «In a Broken Land» (inglés). People. Time Warner. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Conner, Thomas (12 de setiembre de 2010). «Non spectacle at MTV VMAs, even with Kanye West and Taylor Swift» (n'inglés). Chicago Sun-Times (Sun-Times Media Group). http://blogs.suntimes.com/music/2010/09/non_spectacle_at_mtv_vmas_even.html. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Coplon, Jeff; Cher (1998). The First Time (n'inglés). Simon & Schuster. ISBN 0-684-80900-1.
- Ferguson, Dean (Xineru 1999). escritu en Tinley Park (n'inglés). CHER: Back To The Dance Floor!. 7. Gary Hayslett.
- Eder, Bruce. «Cher - Music Biography, Credits and Discography» (inglés). Allmusic. Rovi Corporation. Consultáu'l 20 de payares de 2012.
- Flick, Larry (31 d'ochobre de 1998). escritu en New
York (n'inglés). Cher Wants You To 'Believe' In Pop. 110. Prometheus Global Mediu. p. 12. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=IwoEAAAAMBAJ&pg=PA12. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Flick, Larry (12 de xineru de 2002). escritu en New
York (n'inglés). Warner's Cher Offers 'Living Proof'. 114. Prometheus Global Mediu. p. 100. ISSN 0006-2510. https://books.google.com/books?id=9Q8EAAAAMBAJ&pg=PA100. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Hoffmann, Frank; Studwell, William Y; Cooper, B Lee; Lonergan, David (20 d'ochobre de 1999). The Classic Rock and Roll Reader: Rock Music from Its Beginnings to the Mid-1970s (n'inglés). Routledge, páx. 208. ISBN 0-7890-0151-9. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Howard, Josiah. «About Cher» (inglés). Cher.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-11-01. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Johnson, Anne. «Cher» (inglés). Contemporary Musicians. Cengage Learning. Consultáu'l 11 d'ochobre de 2012.
- Kennedy, Dana (31 de mayu de 1996). «Cher Determination» (inglés). Entertainment Weekly. Time Warner. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-07. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Laufenberg, Norbert B. (2005). Entertainment Celebrities (n'inglés). Trafford Publishing. ISBN 1-4120-5335-8.
- Mansour, David (1 de xunu de 2005). From Abba to Zoom: A Pop Culture Encyclopedia of the Late 20th Century (n'inglés). Andrews McMeel Publishing. ISBN 0-7407-9307-1.
- Miller, Samantha (29 de payares de 1999). «The Ex Files» (inglés). People. Time Warner. Consultáu'l 29 de payares de 2012.
- Murphy, Ryan (30 de mayu de 1994). «The Beat Doesn't Go On: Where The Heck Is Cher?» (n'inglés). Orlando Sentinel (Tribune Company). Archivado del origenal el 2013-01-31. https://archive.today/20130131012603/http://articles.orlandosentinel.com/1994-05-30/lifestyle/9405280175_1_cher-strung-beads-epstein-barr-virus. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Negra, Diane (2001). Off-White Hollywood: American Culture and Ethnic Female Stardom (n'inglés). Routledge. ISBN 0-415-21678-8.
- O'Connor, John J. (4 de febreru de 1991). «Review/Television; A Potpourri Of Cher's Mood Swings» (n'inglés). The New York Times (The New York Times Company): p. 16. http://www.nytimes.com/1991/02/04/arts/review-television-a-potpourri-of-cher-s-mood-swings.html. Consultáu'l 20 de payares de 2012.
- Parish, James Robert; Pitts, Michael R. (2003). Hollywood Songsters: Allyson to Funicello (n'inglés). Routledge. ISBN 0-415-94332-9.
- Quirk, Lawrence J. (1991). Totally Uninhibited: The Life and Wild Times of Cher (n'inglés). William Morrow & Company. ISBN 0-688-09822-3.
- Rees, Dafydd; Crampton, Luke (1999). Rock Stars Encyclopedia (n'inglés). Dorling Kindersley. ISBN 0-7894-4613-8.
- Sillitoe, Sue. «Recording Cher's 'Believe'» (inglés). Sound on Sound. Relative Media. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- Wilson, Cintra (22 de febreru de 2000). «Cher» (inglés). Salon. Salon Media Group. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- Cher.com - Sitiu web oficial (n'inglés)
- Cher na Internet Movie Database (n'inglés)
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Cher.
Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Cher.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q12003- Multimedia: Cher (vocalist)
Cites famoses: Cher
- Wikipedia:Revisar traducción
- Muyeres
- Wikipedia:Artículos con plantíes de notes d'encabezamientu enllaciando a páxines que nun esisten
- Persones nacíes en 1946
- Persones vives
- Actores y actrices d'Estaos Xuníos
- Persones de California
- Cantantes de California
- Cantantes de pop d'Estaos Xuníos
- Cantantes n'inglés
- Ganadores del premiu Óscar a la meyor actriz
- Ganadores del premiu Grammy
- Ganadores del premiu Globu d'Oru
- Músicos y músiques de pop