Gran Premio de Detroit de 1985

Gran Premio de Detroit de 1985

Nome oficial	4th Detroit Grand Prix
Tipo	Gran Premio de Detroit
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1985
Distancia do evento	63
Localización  e  Datas
Localización	Circuíto urbano de Detroit (Detroit) 42°19′47″N 83°02′24″O
País	Estados Unidos de América
Data	23 de xuño de 1985 e 1985
Competición
Primeiro posto	Keke Rosberg
Pole position	Ayrton Senna
Volta máis rápida	Ayrton Senna

O Gran Premio de Detroit de 1985 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 23 de xuño de 1985 en Detroit, Míchigan. Foi a sexta carreira da tempada de Fórmula Un de 1985 e o cuarto Gran Premio de Detroit. A carreira disputouse sobre 63 voltas ao circuíto de catro quilómetros para unha distancia total da carreira de 260 quilómetros.

Por primeira vez en dez anos, Estados Unidos foi anfitrión dun único Gran Premio. O finlandés Keke Rosberg (Williams FW10) adiantou ao pole, Ayrton Senna (Lotus 97T) na volta oito, evitou os problemas de pneumáticos e freos que tiveron os outros pilotos de cabeza e mantivo baixo control aos Ferrari 156/85 de Stefan Johansson e Michele Alboreto para gañar. Stefan Bellof obtivo un cuarto lugar brillante no seu Tyrrell 012, anotando os últimos puntos para o lendario motor Cosworth-Ford V8 ata 1988. Foi a cuarta vitoria nun Gran Premio de Fórmula Un para o Campión do Mundo de 1982. O terceiro posto de Alboreto permitiulle ampliar os seus puntos de vantaxe sobre o piloto do equipo Lotus Elio de Angelis a sete puntos. O eventual Campión do Mundo de 1985 Alain Prost estaba agora a nove puntos de Alboreto.

Resumo da carreira

Na cualificación do venres, o Lotus de Senna, adaptouse ben á pista, foi o máis rápido nas dúas sesións, cunha media de 141,917 km/h, preto de 1,2 segundos por diante de Nigel Mansell no Williams. Con todo, os cambios na pista significaron que o tempo de Senna fose máis dun segundo máis lento que o tempo da pole de Nelson Piquet, gañador do ano anterior. Os Ferrari de Alboreto e Johansson estaban en terceiro e noveno lugar, como dixo Alboreto, "A nosa suspensión non absorbe as fochancas tan ben como o Lotus. Teño problemas para conseguir a adherencia, que é necesaria entre as curvas lentas." A choiva do sábado significou que os tempos do venres determinaran a grella, e os equipos quedaron sen un segundo día de práctica moi necesario, malia que Gerhard Berger tivo que lograr o seu tempo de clasificación o sábado xa que non puido facelo o venres logo de chocar dúas veces antes de poder establecer un tempo.

Os compañeiros do equipo Williams utilizaron diferentes compostos de pneumáticos na cualificación e quedaron a máis dun segundo de diferenza na grella. Rosberg, foi quinto, mentres Mansell que elixiu o composto máis brando colocouse segundo. Este dato levou a Rosberg a apostar polo uso da goma branda para a carreira, mentres que todos os demais montaron o composto máis duro. Axudado por unha brisa fresca o domingo, esta decisión tivo un papel importante no resultado da carreira.

O domingo foi claro e ventoso cun xentío grande e entusiasta. A diferenza da carreira de 1984, os pilotos fixeron unha saída limpa, Mansell saíu ben polo exterior e lideraba na primeira curva por diante de Senna. Pero, na curva 2, Senna tomou a dianteira de novo, e ao final da primeira volta, Rosberg tamén pasara a Mansell. Logo dunha volta, Senna e Rosberg abriran unha brecha con Mansell, Prost, Alboreto, Derek Warwick, Elio de Angelis, Johansson, Piquet e Lauda. Os Tyrrells de Bellof e Martin Brundle, con pouca potencia nos turbos, pero sempre moi ben adaptados ao estreito circuíto de Detroit, subiron seis postos na primeira volta, 12º e 13º.

Na volta sete, Senna e Rosberg lideraban sobre Mansell por sete segundos. Na volta oito, Senna entregou o liderado cando entrou en boxes a cambiar pneumáticos. Warwick retrocedía de novo de xeito constante, para rematar retirándose cun eixe de transmisión roto, mentres que os McLarens de Prost e Lauda experimentaron rapidamente problemas de freos. Lauda entrou nos boxes para retirarse sen freos na volta 10, pero cando Prost sufriu o mesmo problema na volta 20, foi incapaz de frear na curva 2 e patinou batendo no muro de pneumáticos.

Doutra banda, de Angelis, estaba progresando de forma constante. Tomou o cuarto posto cando Senna entrou en boxes, logo pasou Alboreto para ser terceiro e comezou a pechar a brecha con Mansell, quen tamén estaba loitando co sobre quecemento dos freos. Na volta 20, coa vantaxe de Rosberg en 24 segundos, de Angelis conseguiu pasar a Mansell para poñerse segundo. Mansell entrou en boxes na volta 24 logo de perder outra posición con Johansson. Regresou no noveno lugar só para retirarse inmediatamente cando golpeou o muro na curva 2.

Cando estaba a piques de ser dobrado, Gerhard Berger danou o morro do Lotus de de Angelis cando pechou a porta ao italiano. Cando de Angelis entrou en boxes para cambiar pneumáticos e un novo morro, os Tyrrells eran cuarto e quinto, perseguindo ao Ferrari de Alboreto. Achegándose á curva 16 na volta 31, Philippe Alliot separouse para deixar pasar a Alboreto pero non viu a Brundle que viña xusto detrás. Cando Alliot volveu de novo a trazada, Brundle non tiña por onde pasar e golpeou o muro baixo unha choiva de faíscas.

A metade de carreira, Rosberg lideraba sobre Johansson por 33 segundos. Alboreto estaba outros 10 segundos atrás, seguido por Bellof, Senna e de Angelis. Varios voltas rápidas sucesivas de Senna permitíronlle superar a Bellof e logo pechar rapidamente a brecha con Alboreto.

Entrando na curva 2, a superficie empezábase a romper e onde estreláranse tanto Prost como Mansell, Alboreto entrou recto, lonxe da trazada e da fochanca do vértice. Senna pasou pola esquerda, sobre os mármores, e golpeou a parede tal e como fixeran os outros, mentres que Alboreto continuou, unha ameaza menos ao seu terceiro posto. Mentres tanto, Rosberg, seguro á cabeza, deuse conta da súa escalada na temperatura da auga. Cando un membro do equipo notou algo atrapado no seu radiador, entrou a boxes á que llo retiraran. O equipo tamén montoulle pneumáticos novos, que non quería porque Johansson non estaba moi lonxe. Rosberg atacou ao saír dos pits e apenas logrou superar ao Ferrari na primeira curva. Alentados pola posibilidade da súa primeira vitoria, Johansson perseguiu ao Williams ata que, a só tres voltas para o final, rompéuselle un disco de freo e comezou a arrastrarse polo circuíto, coa esperanza de chegar ao final.

Alboreto, en terceiro lugar, tamén estivera tratando de salvar os seus freos, pero agora tiña que lidar cun Bellof á carga. A dúas voltas para o final, o alemán estaba co Tyrrell na cola de Alboreto, esperando un erro. Xusto cando estaba a piques de pasar, o embrague de Bellof comezou o patinar, e tivo que contentarse con seguir ao Ferrari a meta. de Angelis, o último piloto na volta do líder logrou o quinto lugar, e Piquet levou ao Brabham a meta en sexto lugar.

Clasificación

Cualificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Q1	Q2	Diferenza
1	12	Ayrton Senna	Lotus-Renault	1:42.051		—
2	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	1:43.249		+1.198
3	27	Michele Alboreto	Ferrari	1:43.748		+1.697
4	2	Alain Prost	McLaren-TAG	1:44.088		+2.037
5	6	Keke Rosberg	Williams-Honda	1:44.156		+2.105
6	16	Derek Warwick	Renault	1:44.163		+2.112
7	23	Eddie Cheever	Alfa Romeo	1:44.231	2:05.540	+2.180
8	11	Elio de Angelis	Lotus-Renault	1:44.769		+2.718
9	28	Stefan Johansson	Ferrari	1:44.921		+2.870
10	7	Nelson Piquet	Brabham-BMW	1:45.194		+3.143
11	8	Marc Surer	Brabham-BMW	1:45.979		+3.928
12	1	Niki Lauda	McLaren-TAG	1:46.266		+4.215
13	19	Teo Fabi	Toleman-Hart	1:46.546		+4.495
14	22	Riccardo Patrese	Alfa Romeo	1:46.592		+4.541
15	15	Patrick Tambay	Renault	1:47.028		+4.977
16	26	Jacques Laffite	Ligier-Renault	1:47.267		+5.216
17	25	Andrea de Cesaris	Ligier-Renault	1:47.393	2:12.268	+5.342
18	3	Martin Brundle	Tyrrell-Ford	1:47.563		+5.512
19	4	Stefan Bellof	Tyrrell-Ford	1:47.911		+5.860
20	9	Manfred Winkelhock	RAM-Hart	1:47.926		+5.875
21	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	1:48.023		+5.978
22	24	Piercarlo Ghinzani	Osella-Alfa Romeo	1:48.546	2:11.268	+6.495
23	10	Philippe Alliot	RAM-Hart	1:50.455	2:24.814	+8.404
24	17	Gerhard Berger	Arrows-BMW		2:05.387	+23.336
25	29	Pierluigi Martini	Minardi-Motori Moderni	3:04.446		+1:22.395

Carreira

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	6	Keke Rosberg	Williams-Honda	63	1:55:39.851	5	9
2	28	Stefan Johansson	Ferrari	63	+ 57.549	9	6
3	27	Michele Alboreto	Ferrari	63	+ 1:03.170	3	4
4	4	Stefan Bellof	Tyrrell-Ford	63	+ 1:06.225	19	3
5	11	Elio de Angelis	Lotus-Renault	63	+ 1:26.966	8	2
6	7	Nelson Piquet	Brabham-BMW	62	+ 1 volta	10	1
7	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	62	+ 1 volta	21
8	8	Marc Surer	Brabham-BMW	62	+ 1 volta	11
9	23	Eddie Cheever	Alfa Romeo	61	+ 2 voltas	7
10	25	Andrea de Cesaris	Ligier-Renault	61	+ 2 voltas	17
11	17	Gerhard Berger	Arrows-BMW	60	+ 3 voltas	24
12	26	Jacques Laffite	Ligier-Renault	58	+ 5 voltas	16
Ret	12	Ayrton Senna	Lotus-Renault	51	Accidente	1
Ret	3	Martin Brundle	Tyrrell-Ford	30	Colisión	18
Ret	10	Philippe Alliot	RAM-Hart	27	Colisión	23
Ret	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	26	Accidente	2
Ret	2	Alain Prost	McLaren-TAG	19	Freos	4
Ret	22	Riccardo Patrese	Alfa Romeo	19	Eléctrico	14
Ret	16	Derek Warwick	Renault	18	Transmisión	6
Ret	15	Patrick Tambay	Renault	15	Accidente	15
Ret	29	Pierluigi Martini	Minardi-Motori Moderni	11	Motor	25
Ret	1	Niki Lauda	McLaren-TAG	10	Freos	12
Ret	19	Teo Fabi	Toleman-Hart	4	Embrague	13
Ret	9	Manfred Winkelhock	RAM-Hart	3	Turbo	20
Ret	24	Piercarlo Ghinzani	Osella-Alfa Romeo	0	Accidente	22

Posicións logo da carreira

Clasificación no campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	Michele Alboreto	31
2	Elio de Angelis	24
3	Alain Prost	22
4	Stefan Johansson	13
5	Keke Rosberg	12

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Ferrari	47
2	Lotus-Renault	33
3	McLaren-TAG	25
4	Williams-Honda	17
5	Renault	12

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.

Carreira anterior: Gran Premio do Canadá de 1985	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1985	Carreira seguinte: Gran Premio de Francia de 1985
Carreira anterior: Gran Premio de Detroit de 1984	Gran Premio de Detroit	Carreira seguinte: Gran Premio de Detroit de 1986

Referencias

• Innes Ireland (outubro de 1985). "4th Detroit Grand Prix: Look Out, Williams Is Back". Road & Track, 158-162.