Alfa Romeo F1
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde novembro de 2011.) |
| |
| Nome completo | Alfa Romeo S.p.A (1950-1951) Autodelta (1979) Marlboro Team Alfa Romeo (1980-1983) Benetton Team Alfa Romeo (1984-1985) Alfa Romeo Racing 2019 Alfa Romeo Racing ORLEN (2020-2021) Alfa Romeo F1 Team ORLEN (2022 Alfa Romeo F1 Team Stake (2023 ) |
|---|---|
| Bandeira |  Suíza
|
| Baseada en | Hinwil, Zürich, Suíza |
| Tempadas en activo | 14 (1950-1951, 1979-1985, 2019-2023) |
| Número de pilotos | |
| Debut | Gran Premio do Reino Unido de 1950 |
| Carreiras | 214 |
| Campionatos de Construtores | 0 |
| Campionatos de Pilotos | 2 (1950-1951) |
| Vitorias | 10 |
| Pole positions | 12 |
| Voltas Rápidas | 16 |
| Puntos totais | 199 |
| Derradeiro GP | Gran Premio de Abu Zabi de 2023 |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
Alfa Romeo Racing Fórmula 1 é un equipo italiano de Fórmula 1 pertencente a Alfa Romeo, que participou no campionato nas tempadas 1950 e 1951, e logo entre 1979 e 1985. Os seus éxitos déronse principalmente antes do establecemento do Campionato do Mundo e nos dous primeiros anos deste, non conseguindo na súa volta reverdecer os loureiros. Xa nos anos 1920, algúns Alfa competían nos circuítos europeos e ben pronto se constituíu un equipo oficial da marca dirixido polo propio Romeo, no que correron grandes pilotos da época como Giuseppe Campari, Ugo Sivocci, Antonio Ascari, Enzo Ferrari, Gastone Brilli-Peri ou Louis Wagner.
O logotipo de Alfa Romeo volveu á Fórmula Un en 2015, aparecendo nos coches da Scuderia Ferrari. A finais de 2017, Alfa Romeo anunciou que se converterían en patrocinadores titulares de Sauber a partir de 2018 e establecera unha asociación técnica e comercial co equipo. Alfa Romeo volveu ao deporte como equipo cando a Sauber cambiou o seu nome a principios de 2019. Alfa Romeo puxo fin á súa asociación con Sauber despois de 2023 e abandonou a Fórmula Un para permitir que o equipo sexa asumido por Audi para 2026.
Historia
[editar | editar a fonte]
Éxito, 1950-1951
[editar | editar a fonte]En 1950 Nino Farina gañou o primeiro Campionato do Mundo de Fórmula Un nun 158 con compresor, en 1951 Juan Manuel Fangio gañou cun Alfetta 159 (unha evolución do 158 cun período de dúas etapas de compresión). Os motores do Alfetta foron extremadamente potentes pola súa capacidade: en 1951 o motor 159 producía ao redor de 420 CV, pero isto levaba un consumo de combustible de 125 a 175 litros por cada 100 km..[1] En 1952, fronte á crecente competencia do seu ex empregado, Enzo Ferrari. Alfa Romeo, unha empresa de propiedade estatal, decidiu retirarse logo da negativa do goberno italiano a financiar o caro deseño dun novo coche. Sorprendentemente, Alfa Romeo participou nas carreiras durante as dúas tempadas cun escaso orzamento, e coa maioría da tecnoloxía e materiais de antes da guerra. Por exemplo, o equipo gañou dous campionatos con só nove bloques motor que se construíron antes da guerra.
Alfa Romeo como provedor de motores, 1961-1979
[editar | editar a fonte]Durante a década de 1960, varios equipos menores de F1 menores usaron os motores Alfa Romeo 4 en liña, como o LDS Mk1 e Mk2 "Specials", Coopers, e De Tomasos.[2]
Ao final da década de 1960 Alfa Romeo estaba desenvolvendo un novo motor V8 para os seus vehículos de competición, este motor foi probado brevemente no T86C Cooper F1-3-68 por Lucien Bianchi.[3] Alfa Romeo regresou brevemente á Fórmula Un nas tempadas de 1970 e 1971 cun motor V8 baseado nos do seus deportivos. Tiveron que pasar 19 anos para que Alfa-Romeo, dedicada neses momentos á competición de Sport-Prototipos, volvese timidamente á F1. Autodelta, a sección deportiva de Alfa-Romeo, preparou en 1970 uns motores V8 de 3000 cc para o piloto da marca, Andrea de Adamich. A escuadra McLaren encargouse de realizar os chasis (M7D e M14D) e inscribiu un terceiro monopraza no campionato. Das 10 carreiras nas que participou Adamich só conseguiu entrar na grella en 5 ocasións e o seu mellor resultado foi un 8º posto en Italia. Ao ano seguinte repetiuse o intento esta vez co equipo March Engineering, que preparou uns chasis 711 para Adamich, e para Nanni Galli (ata nunha ocasión Ronnie Peterson piloto oficial de March participou con motor Autodelta). O equipo March, que pretendía obter con esta colaboración un motor que non tivese que comprar, non saíu moi convencido dos resultados da alianza con Autodelta xa que só obtívo un exiguo 11º posto (Adamich) e dous 12º (Galli), sobre todo comparados co 2º posto no campionato conseguido por Peterson co March-Cosworth 711.
Máis serio foi o proxecto que en 1976 uniu á empresa de Bernie Ecclestone (Motor Racing Developments) que xestionaba a escuadra Brabham con Autodelta dirixida esta vez por Carlo Chiti. Alfa-Romeo presentou un voluminoso motor de 12 cilindros para os Brabham BT45 de Carlos Reutemann e Carlos Pace sen demasiados bos resultados (dous 4º para Pace e outro 4º para Reutemann). O BT45 Alfa-Romeo comezou ben a tempada de 1977 cun 2º posto para Pace na Arxentina e un 6º con volta rápida para John Watson en Suráfrica. A morte de Pace trastornou o desenvolvemento do novo BT45B e ata metade de tempada non se obtiveron de novo bos resultados, un 2º de Watson en Francia e volta rápida en Austria e dous terceiros de Hans Stuck en Alemaña e Austria, ademais da pole de Watson en Mónaco. O campionato terminou co 11º posto de Stuck na clasificación final.
En 1978 o equipo Brabham-Alfa Romeo preparouse para o asalto ao Campionato do Mundo. Fichou ao campión do ano anterior o austríaco Niki Lauda ao que acompañaba Watson. Gordon Murray encargouse o deseño do BT46 e do polémico BT46B con aspirador que pronto se destacou como un excelente monopraza. Lauda conseguiu vencer en Suecia e Italia, tres 2º e dous 3º, ademais obtivo 2 poles e 4 voltas rápidas, e con 44 puntos empolicouse ao 3º posto da clasificación final. Watson cun 2º e dous 3º obtivo unha meritoria 6º praza, e a escuadra foi 2ª no campionato de construtores por detrás dos invencibles Lotus 79 con efecto solo de Andretti e Peterson.
As esperanzas postas no equipo desvanecéronse na tempada seguinte sobre todo polas constantes tiranteces entre Brabham e Autodelta. Lauda só obtivo un 4º posto en Italia do mesmo xeito que o seu novo compañeiro o brasileiro Nelson Piquet en Holanda. A tempada acabou en divorcio e Autodelta formou unha escuadra nova competindo co Alfa Romeo 177 con chasis e motor Alfa-Romeo e patrocinio de Marlboro. Este coche competiu en 3 ocasións cos pilotos italianos Bruno Giacomelli e Vittorio Brambilla. Na mesma tempada Bruno estreou un coche novo denominado Alfa Romeo 179. Neste equipo Andrea de Cesaris obtivo a súa única pole position da súa dilatada carreira.
Regreso á Fórmula Un, 1979-1985
[editar | editar a fonte]
Durante a tempada de Fórmula Un de 1979, e logo de ser persuadido por Chiti, Alfa Romeo deu a Autodelta permiso para comezar a desenvolver un coche de Fórmula Un no seu nome. a asociación con Brabham terminou antes da final da tempada. O Alfa Romeo 177 fixo o seu debut no Gran Premio de Bélxica de 1979. Este segundo proxecto de Alfa na Fórmula Un nunca foi un verdadeiro éxito durante a súa existencia, desde mediados de 1979 ata finais de 1985. Durante este período, Alfa Romeo logrou dous poles, Bruno Giacomelli no Gran Premio dos Estados Unidos de 1980, antes de retirarse con problemas eléctricos, tres terceiros lugares, dous segundos lugares e unha volta rápida. Tamén sufriu unha traxedia cando o seu piloto Patrick Depailler morreu no Gran Premio de Alemaña de 1980 no circuíto de Hockenheim. En 1981 contou cos servizos de Mario Andretti, pero continuou sendo perseguido pola escasa fiabilidade. A mellor tempada do equipo é a tempada de 1983, cando a escudería logrou o 6º lugar no campionato de construtores.
Autodelta, Marlboro e Benetton Team Alfa Romeo (1979-1985)
[editar | editar a fonte]
Durante a tempada de Fórmula Un de 1977, e logo de ser persuadido por Chiti, Alfa Romeo deu a Autodelta permiso para comezar a desenvolver un coche de Fórmula Un no seu nome. O chamado Alfa Romeo 177, debutou no Gran Premio de Bélxica de 1979. A asociación con Brabham rematou antes do final da tempada, co equipo de Bernie Ecclestone regresando aos motores Ford / Cosworth DFV. Este segundo proxecto de Alfa na Fórmula Un nunca foi un verdadeiro éxito durante a súa existencia, desde mediados de 1979 ata finais de 1985. Durante este período Alfa Romeo logrou dúas poles,Bruno Giacomelli no Gran Premio dos Estados Unidos de 1980, antes de retirarse con problemas eléctricos, tres terceiros lugares, dous segundos lugares e unha volta rápida. Tamén sufriu unha traxedia cando o seu piloto Patrick Depailler morreu no Gran Premio de Alemaña de 1980 no circuíto de Hockenheim. En 1981 contou cos servizos de Mario Andretti, pero continuou sendo perseguido pola escasa fiabilidade. Logo da reestruturación de Autodelta, a operativa e o deseño do coche foron subcontratadas a Euroracing en 1982, cos motores de fábrica aínda subministrados por Autodelta.[4] A mellor tempada do equipo foi a tempada de 1983, cando o equipo cambiou ao motor V8 turbo 890T e a escudería logrou o 6º lugar no campionato de construtoress, en gran parte grazas a dous segundos postos de Andrea de Cesaris.
Mentres que o motor turbo 890T resultou competitivo en 1983, os motores máis potentes e eficientes no consumo de combustible de BMW, Ferrari, Renault, TAG-Porsche w Honda,[Cómpre referencia] máis o límite de combustible imposto pola FIA de 220 litros sen reabastecemento de combustible durante as paradas en boxes durante 1984, viu o declive do equipo Euroracing Alfa Romeo como forza competitiva nas carreiras do Gran Premio. O 890T (o único motor turbo V8 usado nas carreiras de GP nese momento) consumía moito e sufriu demasiado nos circuítos rápidos, particularmente nos dous circuítos de casa de Alfa, Imola e Monza. Para corrixir temporalmente este problema, o equipo tivo que correr con menos potencia para aforrar combustible, o que fixo que o motor non funcionase, e isto resultou ser un grave obstáculo nos circuítos rápidos, o tipo de circuítos onde case sempre tiñan que facelo. O motor desenvolveuse pero os problemas de consumo de combustible nunca foron realmente rectificados. O terceiro posto de Riccardo Patrese no Gran Premio de Italia de 1984 foi o último podio do equipo, tanto Patrese como Eddie Cheever, moitas veces non terminando as carreiras en {´f1|1984}} e 1985 debido a quedar sen combustible: Cheever quedou sen combustible 5 voltas antes de finalizar no Gran Premio de casa de Alfa en Monza, preto da sede de Alfa en Milán.
O coche do equipo de 1985, o Alfa Romeo 185T resultou ser tan pouco competitivo como o coche de 1984, o 184T recuperouse a metade da tempada. Logo de actualizalo ás especificacións de 1985, o coche, agora alcumado 184 TB, foi en realidade unha mellora sobre o coche de 1985, pero tampouco obtiveron resultados. Nunha entrevista no ano 2000, Riccardo Patrese describiu o 185T como "o peor coche que pilotei".
Alfa Romeo saíu da Fórmula Un como construtor logo da carreira final da tempada de 1985 en Australia.
Alfa Romeo Racing (2019 - 2023)
[editar | editar a fonte]
En xaneiro de 2019, Sauber anunciou que o equipo cambiará o nome a Alfa Romeo Racing, pero a diferenza de BMW Sauber, a propiedade, licenza de carreira e a estrutura de xestión permanecerán sen cambios. O coche de Alfa Romeo para a tempada 2019 foi o C38, continuando a convención de nomes dos anteriores coches de Fórmula 1 de Sauber. O C38 incluía elementos de deseño aerodinámicos únicos en comparación cos seus rivais e predecesores, especialmente na parte dianteira do coche como resultado dos cambios de regulación da nova tempada.[5] O campión do mundo de 2007 Kimi Räikkönen e expiloto de reserva de Sauber Antonio Giovinazzi foron contratados como pilotos do equipo. Giovinazzi liderou brevemente o Gran Premio de Singapur durante catro voltas, o primeiro piloto de Alfa Romeo en liderar unha volta desde que Andrea de Cesaris o fixo no Gran Premio de Bélxica de 1983. O mellor resultado do equipo do ano chegou no caótico Gran Premio do Brasil, onde Räikkönen e Giovinazzi clasificáronse 4º e 5º respectivamente. Alfa Romeo rematou o ano no 8º posto do Campionato de Construtores con 57 puntos.
Alfa Romeo entrou na tempada 2020 cunha formación de pilotos inalterada.[6] En xaneiro de 2020, o equipo anunciou que iniciaría un acordo de patrocinio coa petroleira polaca PKN Orlen (renomeando o equipo como Alfa Romeo Racing Orlen en 2020 e 2021 e como Alfa Romeo F1 Team Orlen no 2022) e que Robert Kubica uniríase como piloto reserva.[7] Alfa Romeo volveu rematar a tempada 2020 no 8º lugar, pero esta vez só conseguiu 8 puntos.[8]
En xullo de 2021, Alfa Romeo Racing ampliou o seu acordo con Sauber cun acordo plurianual con avaliacións anuais.[9] Na tempada 2021, o equipo terminou no noveno lugar con 13 puntos.[10] Ao final da tempada, Räikkönen retirouse da Fórmula Un,[11] mentres Giovinazzi abandonou o equipo para competir na Fórmula E.[12]
Para a tempada 2022, o equipo fichou ao expiloto de Mercedes Valtteri Bottas e ao piloto de Fórmula 2 Guanyu Zhou,[13][14] logrando o seu mellor resultado no Campionato de Construtores co sexto lugar desde o inicio da súa colaboración con Sauber.[15]
En xaneiro de 2023, Alfa Romeo anunciou un acordo de patrocinio de títulos de varios anos co casino en liña Stake, renomeando o equipo como Alfa Romeo F1 Team Stake levando o seu logotipo que aparece de forma destacada no C43.[16][17] O equipo tamén asinou un acordo de colaboración coa plataforma de transmisión Kick,[18], no que inviste o cofundador de Stake e propietario Eddie Craven.[19] O nome de Kick e o logotipo substituirá a Stake's en países onde os anuncios de xogos de azar e apostas deportivas non están permitidos como Alfa Romeo F1 Team Kick.[20] Alfa Romeo correu cunha librea Kick revisada no Gran Premio de Bélxica de 2023.[21]
Alfa Romeo abandonou a Fórmula Un a finais de 2023 e puxo fin á súa asociación con Sauber,[22] que están configurados para lanzar unha asociación de traballo con Audi en 2026.[23]
Equipos socios
[editar | editar a fonte]Scuderia Ferrari (2015-2023)
[editar | editar a fonte]A marca de Alfa Romeo apareceu nos coches de Fórmula 1 da Scuderia Ferrari desde a tempada de 2015, comezou co Ferrari SF15-T.[24]
Sauber F1 Team (2018-2023)
[editar | editar a fonte]
O 29 de novembro de 2017, anunciouse que Alfa Romeo sería o patrocinador titular do equipo de Fórmula Un de Sauber a partir da tempada de 2018 nun "acordo de asociación técnica e comercial de varios anos" como Alfa Romeo Sauber F1 Team.[25] O 2 de decembro de 2017, celebrouse unha conferencia de prensa no Museo Alfa Romeo de Arese (Milán), que ilustraba os termos do acordo entre o grupo FCA e a suíza Sauber, seguido dunha cerimonia de presentación da librea e os pilotos titulares, Charles Leclerc e Marcus Ericsson.[26]
Unha entrevista de xaneiro de 2018 con Frederic Vasseur revelou que Alfa Romeo pretendía facerse cargo do equipo Sauber.[27] O 1 de febreiro de 2019, anunciouse que o equipo entraría na tempada 2019 como Alfa Romeo Racing sen modificar a estrutura de propiedade e xestión.[28]
O 26 de agosto de 2022, anunciouse que Alfa Romeo terminaría os seus lazos co equipo Sauber de Fórmula Un a finais de 2023, pouco despois de que Audi anunciase que se faría cargo de Sauber en 2026.[29]
Resultados completos na Fórmula 1
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Resultados de Alfa Romeo na Fórmula 1.
(Grosa indica campionatos gañados)
| Ano | Nome | Coche | Motor | Pneu. | Nº | Pilotos | Puntos | WCC | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1950 |  Alfa Romeo S.p.A
|
158 | 158 1.5 L8 s | P | — |  Juan Manuel Fangio Giuseppe Farina Luigi Fagioli Reg Parnell Piero Taruffi Consalvo Sanesi
|
— | |||||||||||||||||||||
| 1951 | Alfa Romeo S.p.A
|
159 | 158 1.5 L8 s | P | — | Juan Manuel Fangio Giuseppe Farina Luigi Fagioli Felice Bonetto Toulo de Graffenried Consalvo Sanesi Paul Pietsch
|
— | |||||||||||||||||||||
| 1952–1978: Alfa Romeo non competiu | ||||||||||||||||||||||||||||
| 1979 | Autodelta
|
177 179 |
115-12 3.0 F12 1260 3.0 V12 |
G | 35. 36. |
Bruno Giacomelli Vittorio Brambilla
|
0 | NC | ||||||||||||||||||||
| 1980 | Marlboro Team Alfa Romeo
|
179 | 1260 3.0 V12 | G | 22. 22. 22. 23. |
 Patrick Depailler Vittorio Brambilla Andrea de Cesaris Bruno Giacomelli
|
4 | 11º | ||||||||||||||||||||
| 1981 | Marlboro Team Alfa Romeo
|
179B 179C 179D |
1260 3.0 V12 | M
|
22. 23. |
 Mario Andretti Bruno Giacomelli
|
10 | 9º | ||||||||||||||||||||
| 1982 | Marlboro Team Alfa Romeo
|
179D 182 |
1260 3.0 V12 | M
|
22. 23. |
Andrea de Cesaris Bruno Giacomelli
|
7 | 10º | ||||||||||||||||||||
| 1983 |  Marlboro Team Alfa Romeo
|
183T | 890T 1.5 V8 t | M
|
22. 23. |
Andrea de Cesaris Mauro Baldi
|
18 | 6º | ||||||||||||||||||||
| 1984 | Benetton Team Alfa Romeo
|
184T | 890T 1.5 V8 t | G | 22. 23. |
Riccardo Patrese Eddie Cheever
|
11 | 8º | ||||||||||||||||||||
| 1985 | Benetton Team Alfa Romeo
|
185T 184TB |
890T 1.5 V8 t | G | 22. 23. |
Riccardo Patrese Eddie Cheever
|
0 | NC | ||||||||||||||||||||
| 1986–2018: Alfa Romeo non competiu como construtor | ||||||||||||||||||||||||||||
| 2019 | Alfa Romeo Racing
|
C38 | Ferrari 064 1.6 V6 t | P | 7. 99. |
 Kimi Räikkönen Antonio Giovinazzi
|
57 | 8º | ||||||||||||||||||||
| 2020 | Alfa Romeo Racing
|
C39 | Ferrari 065 1.6 V6 t | P | 7. 99. |
Kimi Räikkönen Antonio Giovinazzi
|
8 | 8º | ||||||||||||||||||||
| 2021 | Alfa Romeo Racing Orlen
|
C41 | Ferrari 065/6 1.6 V6 t | P | 7. 88. 99. |
Kimi Räikkönen Robert Kubica Antonio Giovinazzi
|
13 | 9º | ||||||||||||||||||||
| 2022 |  Alfa Romeo F1 Team Orlen
|
C42 | Ferrari 1.6 V6 t | P | 24. 77. |
 Guanyu Zhou Valtteri Bottas
|
51* | 6º* | ||||||||||||||||||||
| 2023 | Alfa Romeo F1 Team Stake
|
C43 | Ferrari 066/10 1.6 V6 t | P | 24. 77. |
Guanyu Zhou Valtteri Bottas
|
16 | 9º | ||||||||||||||||||||
| Fonte:[30] | ||||||||||||||||||||||||||||
Piloto campións do mundo
[editar | editar a fonte]Resultados como fornecedor de motores de Fórmula 1
[editar | editar a fonte]| Construtor | Tempada(s) | Total vitorias | Primeira vitoria | ültima vitoria |
|---|---|---|---|---|
| De Tomaso |
1961 | 0 | – | – |
 LDS |
1962–1963, 1965 | 0 | – | – |
| Alfa Special |
1963, 1965 | 0 | – | – |
| Cooper |
1962 | 0 | – | – |
| McLaren |
1970 | 0 | – | – |
| March |
1971 | 0 | – | – |
| Brabham |
1976–1979 | 2 | Gran Premio de Suecia de 1978 | Gran Premio de Italia de 1978 |
| Osella |
1983–1987 | 0 | – | – |
| Total | 1961–1987 | 2 | Gran Premio de Suecia de 1978 | Gran Premio de Italia de 1978 |
- Excluído o equipo de fábrica
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Grand Prix Cars - Alfa Romeo 158". ddavid.com. Arquivado dende o orixinal o 07 de abril de 2007. Consultado o 2007-04-26.
- ↑ "Alfa Romeo 1.5 L4". f1db.com. Arquivado dende o orixinal o 16 de xullo de 2011. Consultado o 2007-04-26.
- ↑ "Cooper T86C Alfa Romeo". ultimatecarpage.com. Arquivado dende o orixinal o 06 de outubro de 2013. Consultado o 2011-06-12.
- ↑ Lini, Franco (xaneiro de 1985). "La settima volta dell'Alfa" [Alfa's seventh lap]. Quattroruote (en Italian) (Milan, Italy: Editoriale Domus) 30 (351): 186.
- ↑ "Alfa Romeo C38: Technical analysis". racefans.net. 26 de febreiro de 2019. Consultado o 4 de xaneiro de 2020.
- ↑ "Giovinazzi retained by Alfa Romeo for 2020". Formula1.com. 4 de novembro de 2019. Arquivado dende o orixinal o 21 de marzo de 2023. Consultado o 4 de agosto de 2023.
- ↑ Khorounzhiy, Valentin (1 de xaneiro de 2020). "Alfa Romeo F1 team rebranded as Kubica joins in reserve role". Motor Sport. Arquivado dende o orixinal o 28 de xullo de 2023. Consultado o 4 de agosto de 2023.
- ↑ "2020 Constructor Standings". Formula1.com. Consultado o 8 de agosto de 2023.
- ↑ Benson, Andrew (14 de xullo de 2021). "Alfa Romeo extend deal with Sauber". BBC Sport. Consultado o 8 de agosto de 2023.
- ↑ "2021 Constructor Standings". Formula1.com. Consultado o 8 de agosto de 2023.
- ↑ "'My wife will be more emotional than me' says Raikkonen ahead of his final F1 appearance". Formula1.com (en inglés). Formula 1. 9 de decembro de 2021. Consultado o 8 de agosto de 2023.
- ↑ "'I don't think this will be my last F1 race' vows Giovinazzi ahead of final weekend with Alfa Romeo". Formula1.com (en inglés). 9 de decembro de 2021. Consultado o 8 de agosto de 2023.
- ↑ "Alfa Romeo announce Guanyu Zhou as Valtteri Bottas's team mate for 2022". Formula1.com (en inglés). 16 de novembro de 2021. Consultado o 8 de agosto de 2023.
- ↑ "Alfa Romeo announce Valtteri Bottas to join the team in 2022 on multi-year deal". Formula1.com (en inglés). 6 de setembro de 2021. Consultado o 8 de agosto de 2023.
- ↑ Smith, Luke (30 de decembro de 2022). "Sixth seemed "best scenario" for Alfa Romeo after F1 shakedown struggles". Autosport.
- ↑ "Record-breaking title partnership sees launch of Alfa Romeo F1 Team Stake for 2023 and beyond". Sauber Group (en inglés). 2023-01-27. Arquivado dende o orixinal o 2023-01-27.
- ↑ Wood, Will (2023-01-27). "Crypto betting firm Stake join Alfa Romeo as former sponsor Orlen moves to AlphaTauri · RaceFans". RaceFans (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 27 de xaneiro de 2023. Consultado o 2023-02-15.
- ↑ "Alfa Romeo F1 Team Stake is now live on stream with KICK.com". Sauber Group (en inglés). 2023-01-27. Arquivado dende o orixinal o 2023-01-27.
- ↑ Liao, Shannon (2022-12-06). "Top Twitch creator endorses platform connected to crypto gambling site". The Washington Post. Arquivado dende o orixinal o 13 de marzo de 2023. Consultado o 23 de agosto de 2023.
- ↑ Rathore, Nischay (2023-02-02). "Sponsorship Trouble Forces Alfa Romeo to Play the Sneaky Game in 2023 F1 Season". EssentiallySports. Arquivado dende o orixinal o 9 de xullo de 2023. Consultado o 2023-07-09.
- ↑ Collantine, Keith (2023-07-24). "Alfa Romeo reveal neon green livery changes for Belgian GP · RaceFans". RaceFans (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 24 Jul 2023. Consultado o 2023-07-24.
- ↑ "Alfa Romeo to end Sauber partnership at end of 2023 season | Formula 1®". Formula1.com (en inglés). 26 de agosto de 2022. Arquivado dende o orixinal o 4 de febreiro de 2023. Consultado o 13 de agosto de 2023.
- ↑ "Sauber to become Audi works F1 team from 2026". Formula1.com (en inglés). 26 October 2022. Arquivado dende o orixinal o 5 de xaneiro de 2023. Consultado o 13 de agosto de 2023.
- ↑ "Alfa Romeo – Scuderia Ferrari Sponsor". Scuderia Ferrari S.p.A (en inglés). Consultado o 29 de marzo de 2018.
- ↑ "The Sauber F1 Team enters a multi-year partnership agreement with Alfa Romeo". Sauber F1 Team. Arquivado dende o orixinal o 1 de xaneiro de 2018. Consultado o 29 de novembro de 2017.
- ↑ "Sauber confirm Leclerc & Ericsson, as Alfa Romeo livery revealed". Formula1.com (en inglés). Consultado o 2 de decembro de 2017.
- ↑ Ryan Wood (2018-01-15). "Fred Vasseur wants Alfa Romeo works team future for Sauber". Motorsport Week (Motorsport Media Services Ltd). Arquivado dende o orixinal o 2 de agosto de 2019. Consultado o 2 de agosto de 2019.
At this moment in time we are using Ferrari engines, but our goal is not to be a subsidiary of, but the main Alfa Romeo team.
- ↑ "Formula 1: Sauber renamed Alfa Romeo Racing from start of 2019 season". bbc.co.uk (BBC Sport). BBC News. 1 de febreiro de 2019. Consultado o 2 de febreiro de 2019.
- ↑ Noble, Jonathan (26 de agosto de 2023). "Alfa Romeo to end Sauber F1 ties at the end of 2023". Autosport (en inglés). Consultado o 22 de novembro de 2023.
- ↑ "Alfa Romeo – Seasons". StatsF1. Consultado o 15 de marzo de 2019.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Alfa Romeo F1 |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Henry, Alan (1985). Brabham, the Grand Prix Cars. Osprey. ISBN 0-905138-36-8.
- Nye, Doug (1986). Autocourse history of the Grand Prix car 1966–85. Hazleton publishing. ISBN 0-905138-37-6.
Monoprazas
[editar | editar a fonte]A seguinte galería mostra os diferentes modelos que usou Alfa Romeo na Fórmula 1.
- 1958-1959
- 1979-1985
- 2019-2023
