John Surtees

John Surtees

(1964)
Biografía
Nacemento	(en) John Norman Surtees 11 de febreiro de 1934 Tatsfield, Reino Unido (pt)
Morte	10 de marzo de 2017 (83 anos) St George's Hospital, Reino Unido (pt)
Causa da morte	Insuficiencia respiratoria
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, director deportivo, piloto de motociclismo, comerciante
Empregador	Surtees Racing Steps Foundation (en)
Nacionalidade deportiva	Reino Unido
Deporte	automobilismo (1960–1972) Motociclismo (1952–1960)
Traxectoria   Equipo Vehículo empregado - Team Lotus - Honda F1 - Reg Parnell Racing - Surtees - Scuderia Ferrari - Cooper Car Company - British Racing Motors
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Fillos	Henry Surtees
Premios
(31 de decembro de 2015)  Comandante da Orde do Imperio Británico (2012)  Trofeo Segrave (14 de xuño de 2008)  Oficial da Orde do Imperio Británico (2003)  MotoGP Hall of Fame (en) (1996)  International Motorsports Hall of Fame (pt) (10 de xuño de 1961)  membro da Orde do Imperio Británico (1959)  Premio Personalidade Deportiva do Ano pola BBC

John Surtees, OBE nado o 11 de febreiro de 1934 en Tatsfield, Surrey e finado en Londres o 10 de marzo de 2017 foi un británico expiloto de motociclismo e de Fórmula Un. Foi Campión do Mundo de 500cc de motocicletas en 1956 e 1958-60, Campión do Mundo de Fórmula Un en 1964, e segue sendo a única persoa que gañou campionatos do mundo en dous e catro rodas. É tamén foi embaixador da Racing Steps Foundation.

Historia

Surtees (esquerda) e Mauro Forghieri en 1965

Surtees nos 1000 km de Nürburgring de 1965.

Surtees e Yoshio Nakamura no Gran Premio dos Países Baixos de 1968.

Surtees no Gran Premio dos Países Baixos de 1969

Surtees ao volante do Surtees TS7.

Surtees gañou sete títulos mundiais en carreiras de motocicletas, gañando o campionato de 350cc desde 1958 a 1960, e o campionato de 500cc en 1956 e desde 1958 a 1960.

Surtees cambiou as motocicletas polos automóbiles, facendo o seu debut en 1960 na Fórmula Un co equipo Lotus no Gran Premio de Mónaco, obtendo un segundo posto na súa segunda carreira, no circuíto de Silverstone. En 1961 correu co equipo Yeoman Credit a bordo dun Cooper TS3, con malos resultados: só logrou finalizar tres carreiras, con dous quintos postos como mellor resultado. En 1962 continuou no mesmo equipo, agora rebautizado Bowmaker-Yeoman, pero esta vez ao comando dun Lola Mk 4, obtendo dous segundos postos, un cuarto e dous quintos, que lle deron o cuarto lugar no campionato de pilotos detrás de Graham Hill, Jim Clark e Bruce McLaren.

Os bos resultados de 1962 fixeron que en 1963 contratáseo Ferrari, que buscaba un piloto en condicións de devolvela aos primeiros postos logo dun ano desastroso, en que o mellor dos seus pilotos quedou no 11° lugar no campionato. John gozaba ademais das simpatías do público italiano, logo dos numerosos campionatos de motociclismo gañados coa MV Agusta. Aínda que o ano non foi extraordinario, unha vitoria no GP de Alemaña, un segundo, un terceiro e un cuarto lugar déronlle os puntos suficientes para lograr outra vez o cuarto lugar no campionato, aínda que moi lonxe do indiscutido campión dese ano, Jim Clark. Surtees demostrou, de todos os xeitos, ser unha excelente adquisición para Ferrari: os seus compañeiros de equipo, Lorenzo Bandini e Ludovico Scarfiotti, terminaron o campionato en 10° e 17° lugar, con 6 e 1 puntos respectivamente.(Dous dos puntos de Bandini en 1963 foron obtidos correndo para BRM).

No campionato de 1964 Surtees, Graham Hill e Clark disputaron palmo a palmo o título. Surtees venceu nos grandes premios de Alemaña e Italia, Hill en Mónaco e os Estados Unidos, e Clark en Holanda, Bélxica e Gran Bretaña. Á última carreira do ano, o Gran Premio de México, chegaron os tres con posibilidades de ser campións, con Hill avantaxando a Surtees en 6 puntos e a Clark en 9. O segundo posto de John consagrouno campión pola mínima diferenza, nunha carreira esgotadora na que Clark foi primeiro ata a penúltima volta, na que o seu motor estalou.

En 1965 o seu Ferrari xa non era tan competitivo, e o desenvolvemento do novo motor de 12 cilindros atrasábase. Para maior complicación, sufriu un grave accidente no circuíto de Mosport Park, ao mando dun Lola T-70, durante unha práctica para unha carreira do campionato CanAm. Aínda co accidente e os pobres resultados, logrou o quinto posto no campionato de 1965, por diante do seu compañeiro de equipo Bandini.

Sorprendentemente repúxose do seu accidente (aínda que as secuelas afectariano ata moito despois) e competiu novamente para Ferrari nas tres primeiras carreiras de 1966. Pero logo de vencer en Spa-Francorchamps, e por mor dunha disputa co director deportivo de Ferrari, Eugenio Dragoni, pasouse a Cooper, marca coa que correu as restantes carreiras do ano adxudicándose un segundo posto, un terceiro, e a vitoria no Gran Premio de México. Jack Brabham resultou campión ese ano, con Surtees segundo.

Entre 1967 e 1968 participou no proxecto de Honda de pór un automóbil enteiramente xaponés na F-1. Os resultados foron en xeral desalentadores: o auto desenvolvía unha potencia infrecuente para aqueles tempos, pero adoecía de defectos de sostibilidade e confiabilidade. En 1967 só logrou chegar á meta en 4 carreiras, pero tivo a enorme satisfacción de vencer no Gran Premio de Italia, na que moitos medios de prensa (en particular italianos) consideraron a súa "vinganza" por ser inxustamente despedido de Ferrari, e terminar o ano cun cuarto posto no campionato. En 1968 os resultados volveron ser esquivos. Surtees logrou chegar á meta só en catro ocasións, abandonando nas oito restantes, sendo o seu mellor resultado un segundo posto en Francia como mellor clasificación e obtendo un oitavo lugar no campionato. Honda decidiu terminar o seu proxecto ao final do ano.

En 1969 Surtees converteuse en piloto do equipo BRM. Foi outro ano sen resultados, en especial debido á complexidade do motor de 16 cilindros que equipaba aos BRM P138 e P139, e apenas puido terminar tres carreiras, cun terceiro posto en México como mellor resultado, que lle valeron o décimo primeiro posto no campionato.

En 1970 decidiu formar o seu propio equipo, Surtees Racing Organization, primeiro cun McLaren M7C da tempada anterior modificado, ata que a metade de ano saíu ás pistas o primeiro modelo propio, o Surtees TS/7. Competiu coa súa propia marca ata a súa retirada en 1972, e continuou dirixindo o seu equipo durante as 119 carreiras que este disputou ata abandonar a Fórmula 1 en 1978. A aventura do equipo propio acabouse ese ano, tanto por dificultades orzamentarias canto por un novo internamento hospitalario de John (secuela do seu accidente de 1965). Con todo, algo reconfortante, sacou do seu internamento: acabou casando cunha das súas enfermeiras, ca que tivo tres fillos e viviu ata a súa morte na zona rural de Kent, Inglaterra.

En 1996, foi incorporado ao Salón da Fama dos deportes de motor.

O seu fillo, Henry Surtees, tamén foi piloto de automobilismo de velocidade ata que nunha carreira de Fórmula 2 a roda doutro monopraza accidentado golpeoulle na cabeza creándolle fortes traumatismos e feridas na cabeza e pescozo que non conseguiu superar. O novo piloto de tan só 18 anos morría a tarde do 19 de xullo de 2009.

Vida persoal e morte

Surtees casou dúas veces, primeiro con Patricia Burke en 1962. A parella se divorciou en 1979. A súa segunda esposa foi Jane Sparrow, con quen casou en 1987, e con quen tivo tres fillos, Leonora, Edwina e Henry.

Surtees morreu o 10 de marzo de 2017 no St George's Hospital en Londres de insuficiencia respiratoria á idade de 83 anos.

Resultados completos en motociclismo

Posición	1	2	3	4	5	6
Puntos	8	6	4	3	2	1

(As carreiras en letra grosa indican "pole position"; as carreiras en itálica indican volta máis rápida)

Ano	Cilindrada	Equipo	1	2	3	4	5	6	7	8	9	Puntos	Posto	Vitorias
1952	500cc	Norton	SUI -	IOM -	NED -	BEL -	GER -	ULS 6	NAT -	ESP -		1	18º	0
1954	350cc	Norton	FRA -	IOM 11	ULS -	BEL -	NED -	GER -	SUI -	NAT -	ESP -	0	-	0
	500cc	Norton	FRA -	IOM 15	ULS -	BEL -	NED -	GER -	SUI -	NAT -	ESP -	0	-	0
1955	250cc	NSU		FRA -	IOM -	GER -		NED -	ULS 1	NAT -		8	7º	1
	350cc	Norton			IOM 4	GER 3	BEL -	NED -	ULS 3	NAT -		11	6º	0
	500cc	Norton	ESP -	FRA -	IOM 29	GER -	BEL -	NED -	ULS -	NAT -		0	-	0
1956	350cc	MV Agusta	IOM -	NED 2	BEL 1	GER -	ULS -	NAT -				14	4º	1
	500cc	MV Agusta	IOM 1	NED 1	BEL 1	GER -	ULS -	NAT -				24	1º	3
1957	350cc	MV Agusta	GER -	IOM 4	NED -	BEL -	ULS -	NAT -				3	10º	0
	500cc	MV Agusta	GER -	IOM 2	NED 1	BEL -	ULS -	NAT 4				17	3º	1
1958	350cc	MV Agusta	IOM 1	NED 1	BEL 1	GER 1	SWE -	ULS 1	NAT 1			48	1º	6
	500cc	MV Agusta	IOM 1	NED 1	BEL 1	GER 1	SWE -	ULS 1	NAT 1			48	1º	6
1959	350cc	MV Agusta	FRA 1	IOM 1	GER 1			SWE 1	ULS 1	NAT 1		48	1º	6
	500cc	MV Agusta	FRA 1	IOM 1	GER 1	NED 1	BEL 1		ULS 1	NAT 1		56	1º	7
1960	350cc	MV Agusta	FRA 3	IOM 2	NED 1			ULS 1	NAT -			26	1º	2
	500cc	MV Agusta	FRA 1	IOM 1	NED -	BEL 1	GER 1	ULS 2	NAT 1			46	1º	5

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	Pos.	Pts
1960	Team Lotus	Lotus 18	Climax FPF 2.5 L4	ARX	MON Ret	500	NED	BEL	FRA	GBR 2	POR Ret	ITA	USA Ret				14º	6
1961	Yeoman Credit Racing Team	Cooper T53	Climax FPF 2.5 L4	MON Ret	NED 7	BEL 5	FRA Ret	GBR Ret	ALE 5	ITA Ret	USA Ret						12º	4
1962	Bowmaker-Yeoman Racing Team	Lola Mk4	Climax FWMV 1.5 V8	NED Ret	MON 4	BEL 5	FRA 5	GBR 2	ALE 2		USA Ret	RSA Ret					4º	19
		Lola Mk4A								ITA Ret
1963	Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari 156	Ferrari 178 1.5 V6	MON 4	BEL Ret	NED 3	FRA Ret	GBR 2	ALE 1	ITA Ret	USA Ret	MEX DSC	RSA Ret				4º	22
1964	Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari 158	Ferrari 205B 1.5 V8	MON Ret	NED 2	BEL Ret	FRA Ret	GBR 3	ALE 1	AUT Ret	ITA 1						1º	40
	North American Racing Team											USA 2	MEX 2
1965	Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari 158	Ferrari 205B 1.5 V8	RSA 2	MON 4	BEL Ret	FRA 3										5º	17
		Ferrari 1512	Ferrari 207 1.5 F12					GBR 3	NED 7	ALE Ret	ITA Ret	USA	MEX
1966	Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari 312	Ferrari 218 3.0 V12	MON Ret	BEL 1												2º	28
	Cooper Car Company	Cooper T81	Maserati 9/F1 3.0 V12			FRA Ret	GBR Ret	NED Ret	ALE 2	ITA Ret	USA 3	MEX 1
1967	Honda Racing	Honda RA273	Honda RA273E 3.0 V12	RSA 3	MON Ret	NED Ret	BEL Ret	FRA	GBR 6	ALE 4	CAN						4º	20
		Honda RA300										ITA 1	USA Ret	MEX 4
1968	Honda Racing	Honda RA300	Honda RA273E 3.0 V12	RSA 8													7º	12
		Honda RA301	Honda RA301E 3.0 V12		ESP Ret	MON Ret	BEL Ret	NED Ret	FRA 2	GBR 5	ALE Ret	ITA Ret	CAN Ret	USA 3	MEX Ret
1969	Owen Racing Organisation	BRM P138	BRM P142 3.0 V12	RSA Ret	ESP 5	MON Ret	NED 9	FRA									11º	6
		BRM P139							GBR Ret	ALE NTS	ITA NC	CAN Ret	USA 3	MEX Ret
1970	Team Surtees	McLaren M7C	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	RSA Ret	ESP Ret	MON Ret	BEL	NED 6	FRA								18º	3
		Surtees TS7								GBR Ret	ALE 9	AUT Ret	ITA Ret	CAN 5	USA Ret	MEX 8
1971	Brooke Bond Oxo Team Surtees	Surtees TS9	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	RSA Ret	ESP 11	MON 7	NED 5	FRA 8	GBR 6	ALE 7	AUT Ret	ITA Ret	CAN 11	USA 17			19º	3
1972	Team Surtees	Surtees TS14	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	ARX	RSA	ESP	MON	BEL	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA Ret	CAN	USA NTS		NC	0

Predecesor: Jim Clark

Campión da Fórmula 1 1964

Sucesor: Jim Clark

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans

Ano	Equipo	Co-Piloto	Coche	Clase	voltas	Pos.
1963	Ferrari	Willy Mairesse	250P	P 3.0	252	15 (Ret)
1964	Ferrari	Lorenzo Bandini	330P	P 5.0	337	3
1965	Ferrari	Ludovico Scarfiotti	330P2	P 5.0	225	17
1967	Lola Cars	David Hobbs	Lola T70	P 5.0	3	53 (Ret)

Ligazóns externas

• John Surtees páxina oficial
• Biography from GrandPrix.com
• Biography from F1db.com
• Sky Sport video documentary on John Surtees
• John Surtees Isle of Man TT statistics at iomtt.com
• Pilotos de lenda - JOHN SURTEES