Franciszek Zglenicki
| Biskup tytularny Gortyna | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia |
1767 | |
| Data i miejsce śmierci |
27 stycznia 1841 | |
| Biskup pomocniczy krakowski | ||
| Okres sprawowania |
1824–1841 | |
| Administrator apostolski diecezji krakowskiej | ||
| Okres sprawowania |
1836–1841 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
1790 | |
| Nominacja biskupia |
27 września 1824 | |
| Sakra biskupia |
12 grudnia 1824 | |
| Data konsekracji |
12 grudnia 1824 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Franciszek Zglenicki (ur. 1767, zm. 27 stycznia 1841 w Krakowie) – krakowski biskup pomocniczy, archidiakon krakowskiej kapituły katedralnej w 1829 roku[1].
Przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku[2]. Sakrę biskupią otrzymał 12 grudnia 1824 z rąk biskupa Jana Pawła Woronicza. Został wówczas administratorem diecezji w przypadku nieobecności biskupa Woronicza.
Był współpracownikiem biskupa Karola Skórkowskiego. 18 stycznia 1836 przejął zarządzanie diecezją krakowską po wyjeździe do Opawy biskupa Skórkowskiego.
14 sierpnia 1836 konsekrował kościół w Proszowicach. Był proboszczem kościoła św. Szczepana w Krakowie.
Dokonał rekognicji (rozpoznania) relikwii błogosławionej Bronisławy i przewodniczył krakowskim uroczystościom beatyfikacyjnym Bronisławy, które odbyły się 3 września 1840.