Content-Length: 115293 | pFad | http://pl.wikipedia.org/wiki/Itaipu

Itaipu – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Itaipu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zapora Itaipu
Ilustracja
Państwo

 Paragwaj

 

 Brazylia

Rzeka

Parana

Typ zapory

betonowa

Funkcja

energetyczna
rekreacyjna

Położenie na mapie Parana
Mapa konturowa Parana, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Zapora Itaipu”
Położenie na mapie Brazylii
Mapa konturowa Brazylii, na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Zapora Itaipu”
Ziemia25°24′30,42″S 54°35′21,13″W/-25,408450 -54,589203
Strona internetowa
Zapora
Panorama
Zbliżenie

Itaipu (port. Hidroelétrica de Itaipú) – zapora wodna na rzece Parana w Ameryce Południowej, będąca drugą co do wielkości elektrownią wodną na świecie (po Zaporze Trzech Przełomów w Chinach). Została zbudowana w latach 1975–1984.

Zapora jest wspólnym przedsięwzięciem Brazylii i Paragwaju. Jest położona na granicznym odcinku rzeki, w miejscu wodospadu Guairá i w pobliżu wodospadów Iguaçu. Najbliższym miastem, w którym jest lotnisko dla turystów jest położone 20 km na południe Foz do Iguaçu. Nazwa Itaipu pochodzi od słowa Tupi w języku Indian Guarani i oznacza „śpiew kamieni”[potrzebny przypis].

13 października 1982 roku zamknięto zaporę i wody rzeki zaczęły spiętrzać się za betonową przegrodą. Po 14 dniach poziom podniósł się o 100 m. Następnie otworzono przelew spływowy o szerokości 390 m, który w ciągu 1 sekundy przepuszcza 60 tys. m³ wody. W elektrowni zainstalowano 20 generatorów po 700 MW (moc elektrowni wynosi 14 GW)[potrzebny przypis]. Rocznie produkuje do 95 TWh (terawatogodzin), co pokrywa zapotrzebowanie na prąd Paragwaju w 95% i ok. 20% zapotrzebowania Brazylii. Paragwaj zużywa 5–8% produkowanej przez Itaipu energii, a nadwyżki sprzedaje Brazylii po stałej cenie 3 $/MWh. Brazylia sprzedaje kupioną od Paragwaju energię po cenie rynkowej (ok. 150 $/MWh w 2012 r.). Kontrakt w tej formie został podpisany w 1973 roku na 50 lat, a jego autorem ze strony paragwajskiej był dyktator Alfredo Stroessner[1].

21 stycznia 2001 o godz. 01:00 w nocy doszło do awarii – bez ostrzeżenia zatrzymało się 13 z 18 turbin elektrowni na zaporze Itaipu, w wyniku czego zakład przestał wytwarzać prąd. Przyczyną awarii była zerwana linia wysokiego napięcia. Instalacja przesyłowa nie podołała obciążeniu i instalacje zabezpieczające wyłączyły generatory prądu. Po tej awarii zainwestowano 12 mld USD w udoskonalenie linii przesyłowych. 11 listopada 2009 doszło do podobnej awarii jak w 2001, przyczyną było również przeciążenie sieci przesyłowej[potrzebny przypis]. Konsekwencją powstania kompleksu Itaipu stało się wysiedlenie z miejsca dotychczasowego zamieszkania około 59 tysięcy osób (10 tysięcy rodzin)[2].

Roczna produkcja energii
Rok Liczba turbin TWh
1984 0–2 2,77
1985 2–3 6,327
1986 3–6 21,853
1987 6–9 35,807
1988 9–12 38,508
1989 12–15 47,230
1990 15–16 53,090
1991 16–18 57,517
1992 18 52,268
1993 18 59,997
1994 18 69,394
1995 18 77,212
1996 18 81,654
1997 18 89,237
1998 18 87,845
1999 18 90,001
2000 18 93,428
2001 18 79,307
2002 18 82,914
2003 18 89,151
2004 18 89,911
2005 18 87,971
2006 19 92,690
2007 20 90,620
2008 20 94,684
2009 20 91,652
2010 20 85,970
2011 20 92,246
2012 20 98,287
2013 20 98,630
2014 20 87,795
2015 20 89,216
2016 20 103,098
2017 20 93,387
Razem 20 2 512,2

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Paulina Sigiel: Itaipu – skarb zniszczył skarb. Onet Podróże, 2012-06-11. [dostęp 2012-06-15]. (pol.).
  2. B. Termiński, Przesiedlenia inwestycyjne: Nowa kategoria migracji przymusowych, Oficyna Wydawnicza Łośgraf, Warszawa, 2012, s. 156.








ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: http://pl.wikipedia.org/wiki/Itaipu

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy