Vicenza
Vicenza
Comune di Vicenza | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 45°33′N 11°33′E / 45.550°N 11.550°E | |
| Država |  Italija
|
| Regija | Veneto |
| Provincija | Vicenza |
| Frazioni | Anconetta, Bertesina, Bertesinella, Bugano, Campedello, Casale, Debba, Longara, Maddalene, Ospedaletto, Polegge, San Pietro Intrigogna, Santa Croce Bigolina, Tormeno |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Francesco Rucco |
| Površina | |
| - Ukupna | 80 km² |
| Visina | 39 |
| Stanovništvo (2011.) | |
| - Grad | 111 500 |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 36100 |
| Pozivni broj | 0444 |
| Službene stranice www.comune.vicenza | |
| Karta | |
  Vicenza | |
Vicenza (latinski: Vicetia) je glavni grad istoimene talijanske provincije Vicenza (regija Veneto) od 111 500 stanovnika [1] (2011. godine).
Vicenza leži sjeverno od obronaka planine Monte Berico, udaljena oko 60 km zapadno od Venecije i 200 km istočno od Milana. Prema količini robe za izvoz, Vicenza je treći talijanski grad.
Vicenzu je osnovalo Italsko pleme Eugani, nakon njih su došli Paelo-Veneti od 3. do 2. st. pne., kada su je osvojili Gali. Rimljani je osvajaju 157. pne. i daju mu ime Vicetia ili Vincentia, u značenju "pobjedonosna". Stanovnici Vicentije su postali rimski građani 49. pne., a grad je postao prometno čvorište na putu od Mediolanuma (Milano) preko Akvileje do Tergeste (Trsta), no ipak ne tako važno poput susjednog Pataviuma (Padova). Od rimskog razdoblja sačuvani su samo mostovi preko rijeka Bacchiglione i Retrone, i nekoliko lukova rimskog akvadukta ispred gradskog portala Santa Croce.
Nakon sloma Zapadnog Rimskog Carstva, Vicenzu su poharali Heruli, Vandali, Alarik s Vizigotima, te osobito Huni, da bi se grad oporavio nakon posljednjeg pohoda Ostrogota 489. godine. Vicenza je potom postala važan grad u Lombardiji, te u Franačkoj. Brojni benediktinski samostani su izgrađeni u okolici početkom 6. vijeka.
Godine 899. Vicenzu su uništili ugarski konjanici. Posle toga grad pada pod uticaj bavarskih vladara, a zapravo stiče nezavisnost. Uskoro grad postoje jedna od severnoitalijanskih gradova-državica. U ovo vreme Vicenca se brzo razvija, a gradom vlada porodica Scaligeri. Međutim, sukobi oko vladanja gradom dovode do pada Vičence pod vlast Mletačke republike na početku 15. veka i takvo stanje ostaje do kraja 18. veka.
Kada je Napoleon 1797. ukinuo Mletačku republiku Mirom iz Campo Formia počinje vrijeme naglih historijskih promena za Vicencu. Tokom Napoleonovih ratova Vicenca je bila dio njegove Cisalpinske Republike, da bi potom bila dio Kraljevstva Lombardija-Venecija, vazalne države Habsburške monarhije. Godine 1866. Vicenca i okolina su pridruženi novoosnovanoj Kraljevini Italiji. Ovako buran 19. vijek doveo je do propadanja grada i smanjenja stanovništva.
Tokom 20. vijeka Vicenca je pretrpela značajna razaranja u svjetskim ratovima. Za vreme Prvog svetskog rata severno od grada vodile su se teške borbe. U Drugom svetskom ratu grad je bio teško oštećen savezničkim bombardovanjima. Međutim, druga polovina veka bila je obeležena naglim privrednim rastom, naglom urbanizacijom grada. Novi uzlet grad doživljava od 50-ih godina sa razvojem industrije na širem gradskom području i tako grad postaje jedan od najrazvijenijih gradova Italije.
| Historijski centar Vicenze i Palladijeve vile u Venetu | |
|---|---|
 Svjetska baština – UNESCO | |
 | |
| Italija | |
| Registriran: | 1994. (18. zasjedanje) 1996. proširena |
| Vrsta: | Kulturno dobro |
| Mjerilo: | i, ii |
| Ugroženost: | no |
| Referenca: | UNESCO |
U Vicenzi se nalaze 23 građevine Palladija, od kojih su najslavnije:.
- Villa Almerico Capra ("Villa Rotonda"), malo izvan centra grada;
- Basilica Palladiana, na centralnom trgu Piazza dei Signori;
- Teatro Olimpico, izvorno urađeno za Accademia Olimpica a od 1580. do Palladijeve smrti. Drvenu scenu dovršio je njegov učenik Vincenzo Scamozzi;
- Palazzo Chiericati, danas gradska pinakoteka;
- Palazzo Barbaran da Porto, u kojemu se nalazi Museo Palladio;
- Palazzo del Capitaniato, sjedište gradskog vijeća;
- Palazzo Porto
- Palazzo Porto in piazza Castello (nedovršena)
- Palazzo Thiene Bonin Longare;
- Palazzo Thiene;
- Villa Gazzotti Grimani, u frazionu Bertesina.
Okolica Vicenze je većinom poljoprivredno zemljište, no tu se također vadi mramor, sumpor, baker, ali i srebro i kaolin. Poznati su termalni izvori, od kojih je najpoznatiji Recoaro. U industriji se ističe zlatarstvo i tekstilna industrija, te proizvodnja galzbenih instrumenata i obrada vune i svile. Tri puta godišnje se u Vicenzi održava Izložba zlata, u siječnju, svibnju i rujnu. Tu se nalazi sjedište tvornice dijelova za bicikle Campagnolo i tvornice zaštitne sportske odjeće Dainese.
Vicenza je grad nogometnog kluba Vicenza Calcio, pobjednik prvenstva Coppa Italia u sezoni 1999./2000. god., koji je trenutno u Serie B. Njihov gradski stadion je Stadio Romeo Menti.
- Sonia Gandhi, političarka
- Amy Adams, glumica
- Roberto Baggio, nogometaš
- Giuseppina M. Bakhita, svetica
- Maria Bertilla Boscardin, svetica
- Miki Biasion, vozač relija
- Gelindo Bordin, atletičar
- Luigi Da Porto, književnik
- Almerico da Schio, astronom
- Federico Faggin, izumitelj
- Antonio Fogazzaro, književnik
- Andrea Palladio, arhitekt
- Goffredo Parise, književnik
- Orlando Pizzolato, atletičar
- Paolo Rossi, nogometaš
- Vincenzo Scamozzi, arhitekt
- Gian Giorgio Trissino, humanistički pjesnik (1478.-1553.)
- Giacomo Zanella, svećenik i književnik
-
Basilica Palladiana na trgu Piazza dei Signori -
Perspektivna scena Andree Paladija u Tetro Olimpico -
-
La Rua stup na Piazza dei Signori
- ↑ „ITALY: Veneto” (engleski). Citypopulationde. Pristupljeno 3. 9. 2013.
- Mapa Vicenze Arhivirano 2009-04-13 na Wayback Machine-u
- Službene stranice grada (tal.)
