Violončelo

Violončelo Čelo
Violončelo
Klasifikacija	Žičani instrument (Gudački instrument)
Raspon tonova
Srodni instrumenti	Ostali gudački instrumenti
Muzičari	Mstislav Rostropovič Jacqueline du Pré Yo-Yo Ma
Graditelji	Porodica Guarneri Porodica Amati Antonio Stradivari

Violončelo je gudački instrument, nastao u 16. vijeku. Građen je slično violini, ali je mnogo veći od violine i viole.

Pri sviranju muzičari ga drže među koljenima. Na kraju trupa ima šiljasti klin (nogu) kojim ga svirač oslanja o pod. Note za violončelo najčešće se pišu u F-ključu (bas ključu), ali se upotrebljavaju i drugi ključevi: G ključ i C ključevi (C ili tenor ključevi).

Tehnika sviranja na violončelu slična je kao i na violini. Ton se proizvodi prevlačenjem struna gudalom ili "trzanjem" žica prstima. Zbog veličine instrumenta neki hvatovi, koji su mogući na violini ili violi, nemogući su za izvođenje na violončelu. Ton na violončelu je sonoran i voluminozan, u visokim položajima sličan tenoru, u dubljim baritonu i basu. Krajem 17. vijeka nastaju prve solističke kompozicije za ovaj muzički instrument. Od tog vremena violončelo je jedan od najznačajnijih instrumenata orkestarskog, kamernog i solističkog muziciranja. U prvo vrijeme violončelo se isključivo koristilo kao prateći instrument. Najsavršenije gudačke instrumente izrađivali su u 17. vijeku italijanski majstori Stradivari, Guarneri i Amati. Gudački instrumenti mogu sačinjavati i manje kamerne sastave, kao što su gudački trio, gudački kvartet i kamerni gudački orkestar.

Žice

Čelo ima četiri žice i štimovane su po kvintama: C, G, D, A. C je najdublja, a A najviša. Na čelu postoje čivije, (one su na vrhu violončela i izgledaju kao vijci) pomoću kojih zatežemo žice. Tim zatezanjem štimamo čelo i žicu tako da bi imali odgovarajući zvuk. Kada gudalo stavimo na žicu, i povučemo žica proizvodi vibracije, a zvuk izlazi kroz otvore na čelu koji liče malom slovu f.

Reference

Nedovršeni članak Violončelo koji govori o muzici treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.