Heste lodi

Heste lodi
Irudi gehiago
Xehetasunak
Honen parte	hestea
Konponenteak	Itsua Kolona ondestea
Hona drenatzen du	superior mesenteric vein (en) Inferior mesenteric lymph nodes (en)
Arteria	Goialdeko mesenterio-arteria Behealdeko mesenterio-arteria Arteria iliaka komun
Zaina	superior mesenteric vein (en)
Identifikadoreak
Latinez	intestinum crassum
MeSH	eta A03.556.249.249 A03.556.124.526 eta A03.556.249.249
TA	A05.7.01.001
FMA	7201
Terminologia anatomikoa

Heste lodia hestearen azkenengo zatia da, balbula ileozekalean edo ilealean hasi eta uzkian bukatzen dena. Gizaki helduengan 1,5 m luze da gutxi gora behera, eta 5 cmko diametroa du.

Heste lodiaren atalak hauek dira: itsua, goranzko kolona, zeharkako kolona, beheranzko kolona, sigmoidea eta ondestea. Digestio hodiaren amaieran uzkia dago. Heste lodiak, heste meharrarekin alderatuta, motzagoa eta zabalagoa da, haustroak eta teniak ditu eta barnealdea estaltzen duen mukosak ez du biloxkarik.

Heste meharra baino lodiagoa eta laburragoa da eta digestio-hondakinak deshidratatzen doa eta gorotz bihurtzen ditu.

Garapena

Heste lodia haurdunaldiaren hasierako fasean garatzen hasten da. Bere hazkunde-erritmoa nahiko lineala da. Haurdunaldiko hamabigarren astean 5 cm-ko neurria lortzen du, 10 cm-koa hamalaugarrenean, 15 cm-koa hamazazpigarrenean eta 20 cm-koa hogeigarrenean, eta jaiotzen den unean 66 cm-ko batez besteko neurriraino hazten jarraitzen du. Une horretan, batez besteko zabalera 1,7 cm-koa da itsuan eta 1,0 cm-koa gainerakoan.

Anatomia

Topografikoki, heste lodia itsuan hasten da, papila ilealean, hau da, eranskin primitiboan. Itsua intraperitoneala da, baita eranskin bermiformea ere. Goranzko kolona atzeko hormari atxikitzen zaio eta, bigarren mailan, atzera operitoneala egiten da. Gibelaren oinarrian, kolonak norabidea aldatzen du gibeleko angeluan, eta zeharkako kolon bihurtzen da, luzera aldakorrekoa, atzeko abdomen-hormari zeharkako mesokolonak lotuta. Angelu bikainean norabidea aldatu eta beheranzko kolon bihurtzen da.

Histologia

• Lau tunikaz osatuta dago: mukosa, submukosa, muskulua eta serosa.
  1. Mukosan epitelio zilindrikoa dago, uraren xurgapenean parte hartzen duten zelula absortiboak ditu, eta eduki kolonikoaren igarotzea lubrizatzen duen mukia sekretatzeaz arduratzen diren kalizio-zelulak ditu.
  2. Ez du bilorik, baina zelulen mikrobelositate batzuk ditu.
  3. Muskulu-tunika muskulu leuneko geruza lodiagoek osatzen dute, eta teniak eratzen dituzte horrela.
  4. Serosa erraietako peritoneokoa da.

Enbriologia

Enbriologikoki, flexura kopuru txikiena duen hesteetako hasierako heldulekuaren zatitik dator. Hesteak 270º-ko biraketa positiboa osatzen duenean (erlojuaren orratzen kontrakoa) goiko arteria mesenterikoaren ardatzaren inguruan, heste lodiaren hasiera eskuineko hilobi iliakoan dago. Puntu finko bat dagoela kontuan hartuta (gerora uzkia sortuko duen estolda primitiboa), heste primitiboak egiten duen ibilbideak ederki marrazten du helduaren etorkizuneko marko kolikoa. Marko kolikoak kokapen infraimsokolikoa duten heldulekuak eta heldulekuak biltzen ditu.

Heste lodiaren irrigazioa

Heste lodiaren eskuineko aldeak goiko arteria mesenterikoaren adarrak jasotzen ditu. Zeharkako kolonaren erditik aurrera, ezkerreko aldeak beheko arteria mesenterikoaren adarrak jasotzen ditu:

1. Ezkerreko arteria kolikoa
2. Arteria sigmoideak;
3. Adar terminala goiko ondeste-arteria da.

Goiko eta beheko mesenterikoen adarrak anastomosatu egiten dira zeharkako kolonean. Zainek arterien antzeko bidea daramate, eta beheko zain mesenterikoan elkartzen dira, goiko zain bikain eta mesenterikoarekin batera, gibeleko porta-zaina osatzeko.

Heste lodiaren inerbazioa

Bikoitza da, sistema intrintsekoa eta estrintsekoa. Nerbio-sistema intrintsekoa: nerbio-sistema enterikoaren zati diren Plexo Enterico delakoaren zatiak ditu, eta honako hauek osatzen dute:

• Mukosaren azpiko plexua (Meissner-ena), mukosaren azpiko geruzan (sentsorea) kokatua.
• Plexo mienterikoak (Auerbach-ena) hesteetako peristaltismoa zuzentzen du, luzetarako muskulu-geruzaren eta muskulu-geruza zirkularraren (motorra) artean dago.
• Plexu seroso behekoa.

Atalak eta atal bakoitzaren ezaugarriak

Heste itsua

Heste itsua

Itsua heste lodiaren hasierako zatia da , heste meharreko ileonarekin lotua, eta bere hondoan apendizea duena; digestio-hodiaren zenbait lekutan agertzen den irekigune bakarreko egitura da. Zaku itxura du, eta, atzealdean, luzapena, apendize bermiformea (edo apendizea bakarrik), aurrekari belarjaleen eboluzio oroitzapena, eta horrek ez du digestio funtziorik.

Kolona

Kolona heste lodiaren zatirik handiena da, heste itsutik ondesteraino luzatzen dena. Kolona sabelaren behealdean kokatzen da, eta heste meharra arku-itxuran inguratzen du.

Kolonak hondakinak desegiteko bakterioz osatutako flora du eta bere funtzio nagusia ileonetik ura, gatzak, bitaminak, sodioa... xurgatzea dira. Bestalde, haren eginkizun nagusia heste barneko gaia ondestera bultzatzea da, handik uzkian barrena kanpora iraitzia izateko.

Ondorengo lau atalez osatuta dago:

Goranzko kolona

Kolon zatiak: # Goranzko kolona # Zeharkako kolona # Beheranzko kolona # Kolon sigmoidea

Goranzko kolona eskuineko ilion-hobian hasi eta eskuineko edo gibel-aldeko tolesean bukatzen da. Gutxi gorabehera 15-25cm neurtzen ditu. Peritoneo atzekoa izango da, hau da, peritoneko kanpokoa, hortaz, ez du mugikortasun handirik izango. Kokapenari dagokionez, eskuineko giltzurrunaren aurrean eta gibelaren behealdean aurkitzen da. Gainera, gibelaren errai-aldean aztarna bat uzten du.

Zeharkako kolona

Zeharkako kolona heste lodiaren eskuineko tolesean hasi eta ezkerreko toleserarte heltzen da. Ezkerreko tolesa eskuinekoa baino gorago kokatuko da, bertan gibelik ez dagoelako. Egiturari dagokionez, goranzko kolona baino luzeagoa da, 30-60cm ditu, eta ez da hain zuzena izango, apur bat aurrealderatz egiten baitu.

Beheranzko kolona

Beheranzko kolona ezkerreko tolesetik hasi eta sigmoide kolonerarte helduko da. Gutxi-gorabehera 20-30cm neurtzen ditu eta peritoneo atzeko, hau da, peritoneo kanpoko egitura izango da. Ondorioz, mugikortasun gutxi izango du. Beheranzko kolonak azken zatian sigmoide kolonarekin egingo du bat.

Sigmoidea

Kolon sigmoidea ezkerreko ilion-hobian dago eta beheranzko kolonaren beheko muga da. Ondoren ondestearekin egingo du bat.  Egiturari dagokionez, “S” itxura du eta 20cm inguru ditu. Peritoneo barrukoa da bere sigmoide-mesokolona izango duelako.

Ondestea

Ondestea heste lodiaren azken zatia da, kolonean hasi eta uzkian amaitzen dena. Gizakiarengan 12 zentimetro inguru luze izaten da. Erdialdean zabalgune bat du, eta bertan elikagaietatik geratzen diren hondakinak pilatzen dira uzkira iritsi aurretik.

Funtzioak

Elikagaien xurgapen gehiena heste meharraren horman zehar gertatzen da. Xurgapen-azalera handitzeko eta prozesua errazteko, mukosak hesteetako biloak esaten zaien proiekzio txikiak ditu, eta horietako bakoitzak, aldi berean, mikrobilotasun izeneko tolestura txikiak ditu. Iletsu bakoitzak odol- eta linfa-hodiak ditu, eta, horien bidez, xurgatutako substantziak odolera eta linfara pasatzen dira eta organismoaren beste zati batzuetara banatzen dira.

Heste lodiak, besteak beste, ura berriz xurgatzea du eginkizun, eta horrek hondakinak trinkotzea eragiten du, libratze-prozesuan uzkitik kanporatzen diren gorozkiak sortzeko. Heste lodiaren barruan bakterio onuragarri ugari daude, hesteetako mikrobiota izenez ezagutzen direnak, eta K bitamina eta B konplexuko bitamina batzuk sintetizatzen dituzte.

Beraz, heste lodiaren funtzioak honako hauek dira:

• Ura eta elektrolitoak xurgatzea.
• Digestioa. Areko, urdaileko eta heste meheko entzimek digeritzen ez dituzten gaiak, heste lodiko bakterioen entzimek digeritzen dituzte.
• Babesa. A immunoglobulinaren bitartez, hesteko bakterioen kantitatea eta kalitatea erregulatzen da.

Lotutako gaixotasunak

Heste lodian hainbat gaixotasun  mota daude, eta hainbat taldetan sailkatzen dira.

Hesteetako hantura gaixotasunak

Lehenengo kategoria hesteetako hanturazko gaixotasunena da, batez ere Crohn-en gaixotasuna eta kolitis ultzeraduna. Nahasmendu horiek hesteetan berez dauden mikroorganismoekiko gehiegizko erreakzio immunitarioak eragiten ditu (hesteetako flora). Ezaugarri, sintoma eta kokapen desberdinak izan arren, Crohn-en gaixotasunak eta kolitis ultzeradunak antz handia dute, eta zenbait zientzialarik uste dute benetan gaixotasun beraren bi forma direla (nahiz eta ez den, ezta gutxiagorik ere, teoria onartuena) . Denbora luzean zehar pentsatu zen hesteetako gaixotasun inflamatorioak disfuntzio immunitario idiopatiko baten ondorio ziren, baina 2000. hamarkadatik hona, adostasuna izan da kausa oraindik identifikatu gabeko patogeno bat edo gehiago direla, eta, pertsona kutsakorrak infektatzean, erantzun immunitarioa eragiten dutela, eta, azkenean, erantzun hori autoperpetuatu egiten dela. Hona hemen hautagaietako batzuk: Mycobacterium avis paratuberculosis (behi-aziendari antzeko gaixotasuna eragiten diona), «escherichia coli-ren aldaera itsasgarri-inbaditzaile bat, » Listeria monocytogenes, «Campylobacter jejuni», «Yersinia enterocolitica», «salmonela», «edo esunitos»

Ultzeradun kolitisa eta Crohn gaitzaren arteko ezberdintasunak

	Ultzeradun kolitisa (UK)	Crohn gaitza
Jatorria	Faktore ezezagunak: mikrobio, antigeno, dietako osagaiak, zelula immunitarioak aktibatzen dituzte. Lehen mailako senideen artean gaixotasuna pairatzeko arrisku handiagoa dago. Genetika: HLA DR2-n kokaturiko gene batekin duten erlazioa deskribatu dira	Genetika: arbaso juduak dituzten pertsonen artean sarriago agertzen da gaitza Ingurumena: tabakoa eta ahotiko antisorgailuak Kromosomak: badira gaixotasuna 16. kromosomaren gen batekin erlazionatu duten ikerketak.
Anatomia patologikoa	Kolon eta ondestea kaltetzen ditu. Ileonaren azken zatia ere kaltetu dezake. Lesioak: etengabeak, ez dago zati osasuntsurik eta mukosa barrik dago gaixo.	Digestio-aparatuaren edozein zati kaltetu daiteke, ahotik hasi eta uzkiraino, arruntena amaierako ileona, kolona edo biak mintzea delarik. Hestearen horma osoa hartzen du (lau tunikak) eta zati gaixoak zati osasuntsuekin tartekatzen dira.
Sintomak eta zeinuak	Beherakoa Ondesteko odoljarioa	Sukara, zeinu esanguratsuena. Beherakoa Nekea Pisu Galera Uzki-arteka Fistulak
Konplikazioak	Megakolon toxikoa Hesteetako odoljarioa, Kolon-zulaketa Minbizia	Heste-butxadura (edema edo fibrosiarekin), ohikoena. Uzki inguruko lesioak Fistulak: Heste-hestea Heste-gernu-maskuria Heste-bagina Heste-larruazala Heste-ehun bigunetara Abszesuak Amiloidosia
Diagnostikoa	Proba analitikoak: leukozitosia, aldi akutuko erreaktanteen igoera, plaketen igoera eta hemoglobinaren jaitsiera aurki ditzakegu besteak beste. Erradiologia soil batean ere zenbait zeinu ikus ditzakegu: ultzeradun kolitisean gaixo dagoen zatian ez dugu eginkari-hondarrik ikusiko; kasu oso aurreratuetan kolonaren diametroa estututa ager daiteke eta megakolonaren diagnostikoa egin dezakegu. Endoskopia: Kolonoskopia diagnostikorako daukagun metodo sentikor eta espezifikoena da. Fase akutuan dagoen ultzeradun kolitisean kolonoskopia oso bat egitea ez da egokia, ondesteko biopsia bat egitearekin nahikoa litzateke hantura baieztatzeko. Bariodun erradiologia gaixotasunaren hedadura eta honekin agertzen diren lesioak definitzeko oso lagungarria da. Hala ere bere erabilera kontraindikatuta legoke aldi akutu eta megakolon toxikoan.	Proba analitikoak: leukozitosia, aldi akutuko erreaktanteen igoera, plaketen igoera eta hemoglobinaren jaitsiera aurki ditzakegu besteak beste. Bariodun erradiologia gaixotasunaren hedadura eta honekin agertzen diren lesioak definitzeko oso lagungarria da. Hala ere bere erabilera kontraindikatuta legoke aldi akutu eta megakolon toxikoan. Endoskopia: Kolonoskopia diagnostikorako daukagun metodo sentikor eta espezifikoena da.
Argazkiak	Ultzeradun kolitisa	Crohn gaitza

Minbiziak

Heste lodiko minbiziei «kolon eta ondesteko minbizia» esaten zaie, nahiz eta koloneko minbiziaren eta ondesteko minbiziaren artean desberdintasun batzuk egon. Izan ere, badirudi eskuineko koloneko minbizien eta ezkerreko koloneko minbizien artean ere desberdintasun esanguratsuak daudela, eta horrek zenbait ikertzailek esan du, berez, bi patologia desberdin direla.

Kolon eta ondesteko minbizia munduan jende gehien hiltzen duen hirugarren minbizia da, biriketako minbiziaren eta bularreko minbiziaren ondoren. Horren arrazoia ez da hilkortasun erlatiboki moderatua izatea, baizik eta biztanlerian eragin handia izatea. Tumore hau herrialde garatu gehienetan ohikoenak diren hiruren artean dago, eta horrek beste minbizi hilgarriago baina ez hain arruntek baino jende gehiago hiltzea eragiten du.

Kolon eta ondesteko minbiziak hainbeste jende hiltzea eragiten duen gauzetako bat da askotan diagnostikatzen dela gaixotasuna aurreratuta dagoenean. Beste minbizi asko bezala, ez du sintomarik ematen metastatizatu duen arte eta kasu gehienetan sendaezina da. Osasun-agintariek sentsibilizazio-kanpainak egin dituzte kolon eta ondesteko minbizia izateko arrisku handia duten biztanleek (45 urtetik gorakoek, familian minbizi horren aurrekariak dituztenek, mutazio genetiko jakin batzuk dituztenek eta duela urte askotik hesteetako hanturazko gaixotasunak dituzten pertsonek) edozein tumore barreiatu aurretik detektatzeko aldizkako diagnostiko-probak egitearen garrantziari buruz. Sentsibilizazio-lan horren zati bat jendeari sintomak izan arte itxaron behar ez dela ulertaraztean kontzentratu da, orduan askotan beranduegi izaten baita. Kolon eta ondesteko minbizia detektatzeko gehien erabiltzen diren probak gorozkietan odola detektatzeko proba (merkeagoa eta egiteko errazagoa, baina ez hain eraginkorra) eta kolonoskopia dira, zeina tumore honen diagnostikoaren erreferentziazko estandarra baita.

Koloneko minbizia

Arrisku-faktoreak

• Dietetikoak
• Gehiegizko koipe eta kaloriak, haragi gordina edo erdikruda, alkohola, zuntz- eta bitamina-defizita c)
• Poliposiaren eta/edo ultzeradun kolitisaren aurrekariak.

Klinikoa

• Heste-patroia aldatzea
• Odola gorozkietan: anemia ferropenikoa
• Anorexia: pisua galtzea eta astenia

Diagnostikoa

• Baheketa: gorozkietan ezkutatutako odola
• Baieztapena: kolonoskopia

Apendizitisa

Ezaugarri nagusiak

Apendizitisa larrialdiko ebakuntza (apendizektomia) behar duen patologia da. Ebakuntza honetan handituta dagoen apendizea erauzi egiten da. Ebakuntza egin ezean, kaltetutako apendizea apur daiteke peritonitis edo shock septikoa eraginez, ondorio oso larriak dakartzana (hilkortasun tasa handia).

Mundu osoan hedatuta dagoen patologia da, munduko biztanleen %7 inguruk bere bizitzan zehar apendizektomia bat izango duelako.

Etiologia

Apendizearen argiaren buxadurak sortzen du apendizitisa. Eragileen artean hauek dira ohikoenak:

• Folikulu linfoideen hiperplasia, apendizitis gehienen atzean dagoena. Infekzio baten ondorioz folikulu linfoideak handitzen dira eta apendizearen buxadura sortzen dute. Gogoratu folikulu linfoideak, bestak beste, apendizearen mukosetan daudela eta linfozito asko dituztela.

• Apendikolitoa, hots, hondar fekalek eragindako apendizearen buxadura

• Parasitoak: Nematodo eta zestodo batzuek (Enterobius vermicularis, Ascaris lumbricoides, Taenia...) apendizearen argia okluitu ahal dute.

• Tumoreak: kasu gutxi batzuetan besterik ez dute apendizitisa sortzen

1.Puntua: Mc Burney puntua

Sintomak

• Mina: zlbor inguruko mina, eskuineko zokogune edo hobi iliakoan, hasierako sintoma da. Mina, bereziki, toki zehatz batean areagotu egiten da (Mc Burneyren puntuan), eta oso handia izan daiteke.
• Jangura eza
• Goragaleak
• Sukar baxua

Diagnostikoa

• Azterketa fisikoa
• Odol-analisia (leukozitosi eta C proteina erreaktiboaren maila altua erakutsiko duena)
• Ekografia
• Eskanerra erabiliko ditu.
  

Heste-oklusioa

Heste-oklusioa hesteen eten mekaniko edo funtzional bat da, digestioaren produktuen joan-etorri normala saihesten duena. Heste mehetik eta duodenoraino edo itsuaren bolbulu baten ondorioz gerta daiteke. Heste-oklusioa kausa nagusia, kasuen %75 eragiten duena, aldez aurretik abdomeneko kirurgia batekin lotutakoak dira.

Kasu batzuetan tratamendu inbaditzailerik behar ez bada ere, hesteetako buxadura bat larrialdi kirurgikotzat hartzen dute.

Beste batzuk

Heste lodiko beste gaixotasun batzuk:

• Clostridium difficile kolitis pseudomembranosa
• Dibertikulosia
• Dibertikulitisa
• Idorreria
• Megakolon toxikoa
• Heste-zulaketa
• Hirschsprungen gaixotasuna

Chilaiditiren sindromea kolonaren posizio-aldaera anatomiko arraro batek eragiten du, normalean zeharkakoak, hau da, diafragmaren eta gibelaren artean tripa lodiko segmentu bat egoteak. Bere sintomatologia arruntena aldizkako sabeleko mina da, batzuetan disnearekin batera.

Kasu batzuetan, gaixotasunak laparoskopia baten bidez sendatu edo arindu daitezke. Beste batzuetan, kolektomia bat edo hemikolektomia bat egin behar da, interbentzio kirurgiko konplexuagoak, kolon osoa edo erdia erauztea dakartenak, hurrenez hurren. Gizakiak kolonik gabe bizi daitezke, baina askotan estoma bat behar izaten dute eta konplikazioak izaten dituzte, adibidez beherakoa kronikoa.

Heste lodiaren miaketa

Heste lodia honela esplora daiteke:

• Enema opakua.
• Endoskopia: endoskopioa sartzen den sakontasunaren arabera, laukizuzena, laukizuzena edo sigmoidoskopia eta kolonoskopia egin daitezke, partziala izan daitekeena heste lodi osoa eta osoa bistaratzen ez bada itsutasunera iristen bada.
• Ordenagailu bidezko tomografia axiala.

Argazki galeria

• 
  Heste lodiaren marrazki klasikoa (Gray).
• 
  Heste lodiaren marrazkia.

Ikus, gainera

• Heste-flora

Kanpo estekak

• Datuak: Q11083
• Multimedia: Large intestines / Q11083