pastre

Pastre lanusquet a la debuta del sègle XX

Occitan

Etimologia

Del latin pastōr.

Prononciacion

['pastre]

Sillabas

pas | tre (2)

Nom comun

pastre masculin, (equivalent femenin: pastra)

1. Persona que mena lo bestial pasturar.

   E piatejant menta e mentastres;

   prautiguent dralha e caminòl,

   son davalats totes los pastres,

   ambe la biassa sus lor còl. (Juli Cubainas, Dins la claror de Dieu).

Variantas dialectalas

• bargier (lemosin)
• oelhèr (gascon)
• pastor (gascon)
• goelhèr (gascon)

Traduccions

alemand: Hirte (de) masculin, Schäfer (de) anglés: shepherd (en) basc: artzain (eu) breton: bugul (br) bulgar: чобан (bg), овчар (bg) catalan: pastor (ca) chèc: ovčák (cs), pastýř (cs) espanhòl: pastor (es) francés: berger (fr); pâtre (fr) (lit.); pasteur (fr) (ist.)

italian: pastore (it) leton: gans (lv) lituanian: piemuo (lt) neerlandés: herder (nl), schaapherder (nl) ongrés: pásztor (hu), juhász (hu) polonés: pasterz (pl) romanés: păstor (ro), cioban (ro) turc: çoban (tr)