Glenn Ford
Glenn Ford (1955) | |
Imię i nazwisko |
Gwyllyn Samuel Newton Ford |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 maja 1916 |
Data i miejsce śmierci |
30 sierpnia 2006 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Eleanor Powell |
Lata aktywności |
1937–1991 |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Glenn Ford, właśc. Gwyllyn Samuel Newton Ford (ur. 1 maja 1916 w Quebecu, zm. 30 sierpnia 2006 w Los Angeles) – amerykański aktor.
8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6933 Hollywood Boulevard[1][2].
Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w mieście Quebecu w prowincji Quebec jako syn Hannah Wood Mitchell i Newtona Forda[3], maszynisty Kolei Transkanadyjskiej[4]. W wieku 8 lat wraz z rodzicami wyjechał do Stanów Zjednoczonych i osiedlił w Santa Monica. Uczęszczając do szkoły średniej Santa Monica High School, Glen brał udział w szkolnych przedstawieniach. W 1920 po raz pierwszy wystąpił na scenie w spektaklu Ślub Toma Thumba[5]. Glenn pracował jako budowlaniec, zakładającym w Santa Monica domowe instalacje kanalizacyjne, grzewcze czy remontującego dachy[6].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po ukończeniu studiów aktorskich, w 1934 rozpoczął pracę w objazdowych grupach teatralnych. W 1935 zadebiutował na Broadwayu w sztuce Lillian Hellman Niewiniątka[5]. W 1938 powrócił na Broadway w roli Sidneya Tarletona w przedstawieniu Mówienie do siebie[7].
Po raz pierwszy trafił na ekran jako dżentelmen Emcee w krótkometrażowym filmie muzycznym Noc na Manhattanie (1937), zanim w 1939 dołączył do Columbia Pictures. Jego pseudonim sceniczny pochodzi od rodzinnego miasta jego ojca, Glenford w Albercie[8]. Swoją pierwszą poważną rolę kinową Joe zagrał w dramacie przygodowym Ricardo Corteza Niebo z ogrodzeniem z drutu kolczastego (Heaven with a Barbed Wire Fence, 1939) na podstawie scenariusza Daltona Trumbo dla 20th Century Studios. Po zakończeniu II wojny światowej został obsadzony u boku Rity Hayworth w roli nałogowego hazardzisty Johnny’ego Farrella w dramacie noir Charlesa Vidora Gilda (1946) i dreszczowcu Przygoda na Trynidadzie (Affair in Trinidad, 1952).
Szczyt jego kariery aktorskiej przypadł na lata 50., kiedy to był jednym z najpopularniejszych aktorów Hollywood i kreował swoje najciekawsze role. Największe sukcesy odnosił w filmach wojennych i westernach, w tym Jeden przeciw wszystkim (The Sheepman, 1958) jako Jason Sweet. Od 1971 prowadził w CBS swój własny program pt. The Glenn Ford Show. Za namową szefa stacji Freda Silvermana zagrał w serialu kryminalnym Cade’s County (1971–1972) i The Family Holvak (1975–1976).
Wystąpił w 109 filmach. w rolach twardych i bezkompromisowych facetów (choć sympatycznych), jego niewątpliwy talent aktorski pozwolił mu nie zostać zaszufladkowanym. Doskonale odnajdywał się zarówno w komediach jak i dramatach, wymagających kreowania ról o skomplikowanym podłożu psychologicznym.
Ostatnim filmem w którym Glenn Ford pokazał się kinowej publiczności jest Superman: Powrót (2006), w którym jego oblicze wyeksponowane zostało na rodzinnej fotografii Supermana w jednej ze scen.
Służba wojskowa
[edytuj | edytuj kod]W 1942 zgłosił się na ochotnika do wojska i rozpoczął służbę w Korpusie Rezerwy Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych (USMCR). Rok później został przeniesiony do służby czynnej w bazie korpusu marines w San Diego. Po specjalistycznym przeszkoleniu w Quantico (Wirginia) został awansowany do stopnia sierżanta i otrzymał przydział do sekcji radiowej biura public relations batalionu. Czynną służbę wojskową zakończył w grudniu 1944. W 1958, już jako uznany aktor wstąpił do rezerwy US Navy i w stopniu komandora podporucznika pełnił funkcję oficera public relations tej formacji. Przez kolejne lata promował służbę w US Navy w licznych występach radiowych i telewizyjnych, uzyskując kolejno stopień komandora porucznika (1963) i komandora (1968). W 1967 wraz z ekipą filmu szkoleniowego Global Marine udał się do Wietnamu. Przez pewien okres wraz z filmowcami był w delcie Mekongu – obszarze walk oddziałów amerykańskich z partyzantami Wietkongu. Służbę w oddziałach rezerwowych US Navy zakończył w 1970 w stopniu komandora i z odznaczeniami[9]: Commendation Medal, American Campaign Medal, Asiatic-Pacific Campaign Medal, World War II Victory Medal, Rifle Marksman Badge i US Marine Corps Reserve Medal.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Glenn Ford był czterokrotnie żonaty:
- z Eleanorą Powell w latach 1943-1959, rozwód; syn Peter (ur. 1945)
- z Kathryn Hays w latach 1966-1969, rozwód
- z Cynthią Hayward w latach 1977–1984, rozwód
- z Jeanne Baus w latach 1993−1994, rozwód
Przez długi czas był zwolennikiem Partii Demokratycznej, jednak w wyborach w 1980 i 1984 poparł kandydata republikanów, Ronalda Reagana.
Śmierć
[edytuj | edytuj kod]W 1991 przyjął propozycję udziału w serialu African Skies, jednak nagła choroba, wymagająca długotrwałego leczenia uniemożliwiła występ. Wcześniej wystąpił w swoim ostatnim filmie - Nerwy ze stali. Na plan filmowy już nie powrócił, wyniszczony serią kilku niedużych wylewów krwi do mózgu[10]. Zmarł w swoim domu w Beverly Hills w 4 miesiące po swych 90. urodzinach. Jest pochowany na cmentarzu Woodlawn w Santa Monica.
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- Kobieta jest zagadką (1940) jako Pierre Morestan
- Dwaj straceńcy (1943) jako Cheyenne Rogers
- Skradzione życie (1946) jako Bill Emerson
- Gilda (1946) jako Johnny Farrell
- Człowiek z Colorado (1947) jako płk. Owen Devereaux
- Miłość Carmen (1948) jako Don José Lizarabengoa
- Przygoda na Trynidadzie (1952) jako Steve Emery
- Bannion (1953) jako Dave Bannion
- Człowiek z Alamo (1953) jako John Stroud
- Bestia ludzka (1954) jako Jeff Warren
- Przerwana melodia (1955) jako dr Thomas „Tom” King
- Szkolna dżungla (1955) jako Richard Dadier
- Najszybszy strzelec (1956) jako George Kelby Jr./George Temple
- Okup (1956) jako David „Dave” Stannard
- Herbaciarnia „Pod Księżycem” (1956) jako kpt. Fisby
- Ranczo w dolinie (1956) jako Jubal Troop
- 15:10 do Yumy (1957) jako Ben Wade
- Kowboj (1958) jako Tom Reese
- Jeden przeciw wszystkim (1958) jako Jason Sweet
- Torpeda poszła! (1958) jako kmdr. ppor. Barney Doyle
- Cimarron (1960) jako Yancey Cravat
- Arystokracja podziemi (1961) jako Dave „Dude” Conway
- Czterech jeźdźców Apokalipsy (1962) jako Julio Desnoyers
- Próba terroru (1962) jako John „Rip” Ripley
- Tata w zalotach (1963) jako Tom Corbett
- Ukochane serce (1964) jako Harry Mork
- Szalony koń (1965) jako Ben Jones
- Czy Paryż płonie? (1966) jako gen. Omar Bradley
- Czas zabijania (1967) jako mjr. Tom Wolcott
- Rewolwer (1968) jako Lorn Warfield
- Bitwa o Midway (1976) jako kadm. Raymond Spruance
- Superman (1978) jako Jonathan Kent
- Goście (1979) jako detektyw Jake Durham
- Wirus (1980) jako prezydent Richardson
- Upiorne urodziny (1981) jako dr David Faraday
- Casablanca Express (1989) jako gen. Williams
- Szeryf z Randado (1989) jako szeryf John Danaher
- Nerwy ze stali (1991) jako kpt. Gavin
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]Rok | Nagroda | Kategoria | Film |
---|---|---|---|
1967 | Złoty Glob | Najlepszy aktor w filmie komediowym lub musicalu | Arystokracja podziemi (1961) |
1987 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián | Nagroda Donostia za całokształt twórczości | – |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Glenn Ford. Walk of Fame. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
- ↑ Walk of Fame: Glenn Ford, „Los Angeles Times”, 31 sierpnia 2006 [dostęp 2024-12-04] (ang.).
- ↑ Glenn Ford (1916–2006). Find a Grave. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
- ↑ Peter Ford: Glenn Ford: A life. Madison. University of Wisconsin Press, 2011, s. 5–8. ISBN 978-0299281533.
- ↑ a b Glenn Ford Biography (1916–2006). Film Reference. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
- ↑ Richard Severo , Glenn Ford, Leading Man in Films and TV, Dies at 90, „The New York Times”, 31 sierpnia 2006 [dostęp 2010-12-18] (ang.).
- ↑ Glenn Ford. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
- ↑ 'Blackboard Jungle' Actor Glenn Ford Dies at 90. Fox News. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
- ↑ derkeiler.com - 'Tis of Thee... Cpt Gwyllyn S. N. „Glenn” Ford (pol.) [dostęp 2011-10-14]
- ↑ Glenn Ford, 90; Prolific, Popular Actor Starred in ‘Blackboard Jungle,’ ‘Gilda’, „Los Angeles Times”, 31 sierpnia 2006 [dostęp 2010-12-18] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rafał Wilkusz. Uparty, krępy facet: Glenn Ford. „Film”. nr 49/1990 (2160 [XLV]), s. 14, 9 grudnia 1990. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
- Jan Słodowski, Andrzej Roman: Gwiazdy światowego kina. Leksykon. Warszawa: Editions Spotkania, 1992. ISBN 83-85195-83-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Glenn Ford (1916–2006) w bazie IMDb (ang.)
- Glenn Ford w bazie Filmweb
- Glenn Ford w bazie Notable Names Database (ang.)
- Glenn Ford w bazie Discogs.com (ang.)
- Amerykańscy aktorzy filmowi
- Amerykańscy aktorzy telewizyjni
- Amerykańscy weterani wojny wietnamskiej
- Kawalerowie Legii Honorowej
- Laureaci Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu
- Ludzie urodzeni w Quebecu (miasto)
- Odznaczeni Medalem Pochwalnym (USA)
- Pochowani w Kalifornii
- Uczestnicy II wojny światowej
- Urodzeni w 1916
- Zmarli w 2006