Content-Length: 197952 | pFad | https://pl.wikipedia.org/wiki/Glenn_Ford

Glenn Ford – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Glenn Ford

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Glenn Ford
Ilustracja
Glenn Ford (1955)
Imię i nazwisko

Gwyllyn Samuel Newton Ford

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1916
Quebec

Data i miejsce śmierci

30 sierpnia 2006
Los Angeles

Zawód

aktor

Współmałżonek

Eleanor Powell
(1943–1959; rozwód)
Kathryn Hays
(1966–1969; rozwód)
Cynthia Ford
(1977–1984; rozwód)
Jeanne Baus
(1993–1994; rozwód)

Lata aktywności

1937–1991

Odznaczenia
Medal Pochwalny Połączonych Sił (Stany Zjednoczone) Medal Pochwalny Marynarki Wojennej (Stany Zjednoczone) Medal Kampanii Amerykańskiej (USA) Medal Kampanii Europy-Afryki-Bliskiego Wschodu (USA) Medal Kampanii Azji-Pacyfiku (USA) Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (USA) Medal Służby w Wietnamie Armed Forces Reserve Medal Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Médaille de la France libérée Krzyż Waleczności (Rep. Wietnamu) Vietnam Military Merit Medal (Wietnam Płd.) Vietnam Campaign Medal (Wietnam Płd.)
Strona internetowa

Glenn Ford, właśc. Gwyllyn Samuel Newton Ford (ur. 1 maja 1916 w Quebecu, zm. 30 sierpnia 2006 w Los Angeles) – amerykański aktor.

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6933 Hollywood Boulevard[1][2].

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w mieście Quebecu w prowincji Quebec jako syn Hannah Wood Mitchell i Newtona Forda[3], maszynisty Kolei Transkanadyjskiej[4]. W wieku 8 lat wraz z rodzicami wyjechał do Stanów Zjednoczonych i osiedlił w Santa Monica. Uczęszczając do szkoły średniej Santa Monica High School, Glen brał udział w szkolnych przedstawieniach. W 1920 po raz pierwszy wystąpił na scenie w spektaklu Ślub Toma Thumba[5]. Glenn pracował jako budowlaniec, zakładającym w Santa Monica domowe instalacje kanalizacyjne, grzewcze czy remontującego dachy[6].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów aktorskich, w 1934 rozpoczął pracę w objazdowych grupach teatralnych. W 1935 zadebiutował na Broadwayu w sztuce Lillian Hellman Niewiniątka[5]. W 1938 powrócił na Broadway w roli Sidneya Tarletona w przedstawieniu Mówienie do siebie[7].

Po raz pierwszy trafił na ekran jako dżentelmen Emcee w krótkometrażowym filmie muzycznym Noc na Manhattanie (1937), zanim w 1939 dołączył do Columbia Pictures. Jego pseudonim sceniczny pochodzi od rodzinnego miasta jego ojca, Glenford w Albercie[8]. Swoją pierwszą poważną rolę kinową Joe zagrał w dramacie przygodowym Ricardo Corteza Niebo z ogrodzeniem z drutu kolczastego (Heaven with a Barbed Wire Fence, 1939) na podstawie scenariusza Daltona Trumbo dla 20th Century Studios. Po zakończeniu II wojny światowej został obsadzony u boku Rity Hayworth w roli nałogowego hazardzisty Johnny’ego Farrella w dramacie noir Charlesa Vidora Gilda (1946) i dreszczowcu Przygoda na Trynidadzie (Affair in Trinidad, 1952).

Szczyt jego kariery aktorskiej przypadł na lata 50., kiedy to był jednym z najpopularniejszych aktorów Hollywood i kreował swoje najciekawsze role. Największe sukcesy odnosił w filmach wojennych i westernach, w tym Jeden przeciw wszystkim (The Sheepman, 1958) jako Jason Sweet. Od 1971 prowadził w CBS swój własny program pt. The Glenn Ford Show. Za namową szefa stacji Freda Silvermana zagrał w serialu kryminalnym Cade’s County (1971–1972) i The Family Holvak (1975–1976).

Wystąpił w 109 filmach. w rolach twardych i bezkompromisowych facetów (choć sympatycznych), jego niewątpliwy talent aktorski pozwolił mu nie zostać zaszufladkowanym. Doskonale odnajdywał się zarówno w komediach jak i dramatach, wymagających kreowania ról o skomplikowanym podłożu psychologicznym.

Ostatnim filmem w którym Glenn Ford pokazał się kinowej publiczności jest Superman: Powrót (2006), w którym jego oblicze wyeksponowane zostało na rodzinnej fotografii Supermana w jednej ze scen.

Służba wojskowa

[edytuj | edytuj kod]
Komandor Glenn Ford

W 1942 zgłosił się na ochotnika do wojska i rozpoczął służbę w Korpusie Rezerwy Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych (USMCR). Rok później został przeniesiony do służby czynnej w bazie korpusu marines w San Diego. Po specjalistycznym przeszkoleniu w Quantico (Wirginia) został awansowany do stopnia sierżanta i otrzymał przydział do sekcji radiowej biura public relations batalionu. Czynną służbę wojskową zakończył w grudniu 1944. W 1958, już jako uznany aktor wstąpił do rezerwy US Navy i w stopniu komandora podporucznika pełnił funkcję oficera public relations tej formacji. Przez kolejne lata promował służbę w US Navy w licznych występach radiowych i telewizyjnych, uzyskując kolejno stopień komandora porucznika (1963) i komandora (1968). W 1967 wraz z ekipą filmu szkoleniowego Global Marine udał się do Wietnamu. Przez pewien okres wraz z filmowcami był w delcie Mekongu – obszarze walk oddziałów amerykańskich z partyzantami Wietkongu. Służbę w oddziałach rezerwowych US Navy zakończył w 1970 w stopniu komandora i z odznaczeniami[9]: Commendation Medal, American Campaign Medal, Asiatic-Pacific Campaign Medal, World War II Victory Medal, Rifle Marksman Badge i US Marine Corps Reserve Medal.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Glenn Ford był czterokrotnie żonaty:

  1. z Eleanorą Powell w latach 1943-1959, rozwód; syn Peter (ur. 1945)
  2. z Kathryn Hays w latach 1966-1969, rozwód
  3. z Cynthią Hayward w latach 1977–1984, rozwód
  4. z Jeanne Baus w latach 1993−1994, rozwód

Przez długi czas był zwolennikiem Partii Demokratycznej, jednak w wyborach w 1980 i 1984 poparł kandydata republikanów, Ronalda Reagana.

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

W 1991 przyjął propozycję udziału w serialu African Skies, jednak nagła choroba, wymagająca długotrwałego leczenia uniemożliwiła występ. Wcześniej wystąpił w swoim ostatnim filmie - Nerwy ze stali. Na plan filmowy już nie powrócił, wyniszczony serią kilku niedużych wylewów krwi do mózgu[10]. Zmarł w swoim domu w Beverly Hills w 4 miesiące po swych 90. urodzinach. Jest pochowany na cmentarzu Woodlawn w Santa Monica.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Glenn Ford, lata 50

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Film
1967 Złoty Glob Najlepszy aktor w filmie komediowym lub musicalu Arystokracja podziemi (1961)
1987 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián Nagroda Donostia za całokształt twórczości

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Glenn Ford. Walk of Fame. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
  2. Walk of Fame: Glenn Ford, „Los Angeles Times”, 31 sierpnia 2006 [dostęp 2024-12-04] (ang.).
  3. Glenn Ford (1916–2006). Find a Grave. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
  4. Peter Ford: Glenn Ford: A life. Madison. University of Wisconsin Press, 2011, s. 5–8. ISBN 978-0299281533.
  5. a b Glenn Ford Biography (1916–2006). Film Reference. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
  6. Richard Severo, Glenn Ford, Leading Man in Films and TV, Dies at 90, „The New York Times”, 31 sierpnia 2006 [dostęp 2010-12-18] (ang.).
  7. Glenn Ford. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
  8. 'Blackboard Jungle' Actor Glenn Ford Dies at 90. Fox News. [dostęp 2024-12-04]. (ang.).
  9. derkeiler.com - 'Tis of Thee... Cpt Gwyllyn S. N. „Glenn” Ford (pol.) [dostęp 2011-10-14]
  10. Glenn Ford, 90; Prolific, Popular Actor Starred in ‘Blackboard Jungle,’ ‘Gilda’, „Los Angeles Times”, 31 sierpnia 2006 [dostęp 2010-12-18] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rafał Wilkusz. Uparty, krępy facet: Glenn Ford. „Film”. nr 49/1990 (2160 [XLV]), s. 14, 9 grudnia 1990. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Jan Słodowski, Andrzej Roman: Gwiazdy światowego kina. Leksykon. Warszawa: Editions Spotkania, 1992. ISBN 83-85195-83-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]








ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: https://pl.wikipedia.org/wiki/Glenn_Ford

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy