królobójca
królobójca (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik królobójca królobójcy dopełniacz królobójcy królobójców celownik królobójcy królobójcom biernik królobójcę królobójców narzędnik królobójcą królobójcami miejscownik królobójcy królobójcach wołacz królobójco królobójcy
- przykłady:
- (1.1) Królobójca doszczętnie wymordował wszystkich członków rodziny królewskiej i zniweczył dynastię Jeroboama[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zabójca
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. królobójstwo n
- forma żeńska królobójczyni ż
- przym. królobójczy
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) regicide
- białoruski: (1.1) царазабойца m
- bułgarski: (1.1) цареубиец m
- duński: (1.1) kongemorder w
- esperanto: (1.1) reĝmortiginto, reĝmurdinto
- hiszpański: (1.1) regicida m
- macedoński: (1.1) кралоубиец m
- niemiecki: (1.1) Königsmörder m
- portugalski: (1.1) regicida m
- rosyjski: (1.1) цареубийца m
- słowacki: (1.1) kráľovrah m
- ukraiński: (1.1) царевбивець m, царевбивця m
- węgierski: (1.1) királygyilkos
- włoski: (1.1) regicida m
- źródła:
- ↑
Hasło „królobójca” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Opowieści biblijne, Zenon Kosidowski, 1963-1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.