To investigate the effect of low-frequency attenuation of Bone-Anchored Hearing Aids (Bahas) in users with single-sided sensorineural deafness (SSD). The underlying notion is that low-frequency sounds up to approximately 1500 Hz reach the contralateral ear without significant attenuation and that Bahas tend to show more distortion at lower frequencies. Furthermore, to transmit low frequencies, higher moving masses are needed when compared with high frequencies.

Objective: Two studies explored hearing-aid user and audiologist experiences of hearing-aid use and fitting for music in the UK. Design and sample: One-hundred-seventy-six hearing-aid users (age range: 21–93 years; mean: 60.56 years) answered a 4-item questionnaire on music listening difficulties and discussions about music in clinic. 99 audiologists (age range: 22–71 years; mean: 39.18 years) answered a 36-item questionnaire on the frequency and type of discussions, training received, and strategies for optimizing hearing aids for music. Closed and open-ended questions were included. Results: Sixty seven percent of hearing-aid users reported some degree of difficulty listening to music with hearing aids, and 58% had never discussed music in clinic. 50% of audiologists surveyed asked 1 in 5 (or fewer) patients about music and 67% had never received music-specific training. Audiologist training on music was significantly associated with confidence in providing advice, confidence in programming hearing aids for music, and programming hearing aids for music for a greater number of patients. Conclusions: Hearing-aid users’ and audiologists’ experiences of music remain mixed. In the absence of formalised training in optimizing hearing aids for music, there is a need for systematic research relating fitting strategies to clinical outcomes and the development of guidelines for audiologist training.

Background: Tinnitus can have a devastating impact on the quality of life of the sufferer. Although the mechanisms underpinning tinnitus remain uncertain, hearing loss is often associated with its onset, and hearing aids are among the most commonly used tools for its management.

To review the outcomes of the fully implantable middle ear devices Carina and Esteem regarding the treatment of hearing loss. PubMed, Embase, Scielo, and Cochrane Library databases were searched. Abstracts of 77 citations were screened, and 43 articles were selected for full review. From those, 22 studies and two literature reviews in English directly demonstrating the results of Carina and Esteem were included. There were a total of 244 patients ranging from 18 to 88 years. One hundred and 10 patients were implanted with Carina and with 134 Esteem. There were registered 92 males and 67 females. Five studies provided no information about patients' age or gender. From the data available, the follow-up ranged from 2 to 29.4 months. The comparison of the results about word recognition is difficult as there was no standardization of measurement. The results were obtained from various sound intensities and different frequencies. The outcomes comparing to conventional HAs were conflic...

In this clinical study, 110 patients seen at three different clinical facilities were fit binaurally with linear, in-the-canal (ITC) hearing aids. All patients were new hearing aid users. Each of the hearing aids was equipped with an adjustable control that could be set by one of the audiologists (Audiologist A) at each site to convert it from a linear instrument to an experimental nonlinear one with automatic reduction of low-frequency gain at high input levels (or base increase at low levels, BILL). Both the patient and the audiologist performing the outcome testing at each site (Audiologist B) were blind as to the present setting of the hearing aid. Each participant was enrolled in the study for a total of 12 weeks, with the hearing aid set to either the linear or BILL-processing mode of operation for the first 8 weeks and the opposite setting for a subsequent 4-week period. In summary, this was a prospective, doubleblind, crossover study of 110 new hearing-aid users. Outcome measures focused on hearing-aid benefit and included both objective and subjective measures. Objective measures were derived from scores on the Northwestern University Auditory Test No. 6 (NU-6) and the Connected Speech Test (CST) obtained for all possible combinations of two speech presentation levels (60 and 75 dB SPL), two types of background noise (cafeteria noise and multitalker babble), and two signal-to-noise ratios (+5 and +10 dB). Subjective outcome measures included magnitude estimation of listening effort (MELE), the abbreviated form of the Hearing Aid Performance Inventory (HAPI), and estimations of hearing-aid usage based on daily-use logs kept by the participants. All of these measures were used to evaluate the benefit provided by linear amplification and the benefit resulting from the experimental BILL processing. Participant preferences for the experimental BILL-processing scheme or linear processing were also examined by using a paired-comparison task at the end of the study. Results were analyzed separately for three subgroups of patients (mild, moderate, severe) formed on the basis of their average hearing loss at 500, 1000, 2000, and 4000 Hz. In all three subgroups, significant improvement in performance was observed for linear amplification and for BILL processing when compared to unaided performance. There were no significant differences in aided performance, however, between linear processing and the experimental BILL processing.

Background-Few quality of life (QOL) assessment tools are available for children with specific chronic conditions, and none have been designed specifically for children with hearing loss (HL). A validated hearing-related QOL questionnaire could help clinicians determine whether an intervention is beneficial and whether one intervention is better than another.

An acoustic anechoic chamber is a shielded room designed for performing sound measurements under conditions close to free space. This short paper summarises the design and construction of a low cost anechoic chamber, with a focus on hearing aid research. Under these conditions, small scale and a predominant axis of measurement are the major factors of consideration. Insulation, absorption and construction issues are detailed and addressed, preliminary results and proposals for future work are included.

Artikulacija gluve dece

Uvod - Pravilna artikulacija pretpostavlja auditivnu diferencijaciju glasova. Stanje artikulacije je u zavisnoj korelaciji od govora i od stepena oštećenja sluha. Auditivna diskriminacija je tesno povezana sa pravilnim izgovorom glasova.
Cilj istraživanja je da se utvrdi: kvalitet artikulacije u odnosu na stepen oštećenja sluha ; kakav je artikulacioni status gluve i nagluve dece u odnosu na stepen oštećenja sluha; koje su karakteristike artikulacije dece oštećenog sluha u odnosu na polnu strukturu; i, da li postoji pravilnost u artikulacionim odstupanjima između grupa glasova u zavisnosti od stepena oštećenja sluha
Metodologijom primene Trijažnog artikulacionog testa (Kostić, Vladisavljević, Blagojević), izvršena je procena artikulacionog statusa na ispitivanom uzorku. Uzorak ispitivanja čini 34 ispitanika školskog uzrasta od trećeg do osmog razreda Osnovne škole za decu oštećenog sluha i govora «Radivoj Popović« u Zemunu; primenom  klasifikacije Svetske zdravstvene organizacije, uzorak ispitanika je grupisan na tri grupe:  1.ispitanici sa umereno-teškim stepenom oštećenja; 2.ispitanici sa teškim stepenom oštećenja i 3.ispitanici sa veoma teškim stepenom oštećenja sluha.
Rezultati dobijeni ispitivanjem kvantitativno-kvalitativnom analizom prikazani su tabelarno.
Zaključak ispitivanja artikulacionog statusa je da postoji povezanost između stepena oštećenja  sluha i preciznosti izgovaranja glasova.

Artikulacije male i predškolske dece u Šapcu u Srbiji

Uvod – Artikulacija male dece i dece predškolskog uzrasta, predstavlja samo jedan od mnogo drugih pokazatelja ranog psihomotornog razvoja. Dobru artikulaciju između ostalog uslovljavaju zdravi govorni organi, očuvane mentalne sposobnosti i uredan sluh. Kada se naruši neki od preduslova, ispoljava se neki oblici poremećaja artikulacije. Govorni problemi se stiču a ne nasleđuju. Uredan uzor govora u porodici i dovoljan broj podsticaja na govornu aktivnost, utiču na kvalitet, brzinu, melodiju i akcenat glasa, govora i govornih navika uopšte. Poremećena artikulacija predstavlja dislaličan izgovor dece.
Cilj ispitivanja je provera stanja artikulacije kod populacije dece na teritoriji grada Šapca školske 2011/12 godine.
Uzorak čini populacija dece rođene 2005, 2006, i 2007 godine, upisana u vrtiće celodnevnog boravka i obaveznog pripremnog predškolskog programa u PU „Naše dete“ u Šapcu. Ispitivanjem je obuhvaćeno ukupno 1463 dece: 744 muškog pola i 710 ženskog pola. Ukupan broj dece obuhvata i 24 dece iz 12 parova blizanaca, kao i deca čiji je maternji jezik sa drugog govornog područja (španski, engleski, grčki i mađarski). Ispitivanje je sprovedeno u oktobru, novembru i decembru 2011. godine.
Rezultati trijažnog ispitivanja artikulacije, ukazuju na prisustvo odstupanja u izgovoru kod 20,6% ispitanika tipa dislalija i atipičih distorzija, supstitucija i omisija. Poremećaj izgovora po tipu mucanja ima 0,27% ispitanika, a poremećaj izgovora u sklopu sa oštećenjem sluha, usporenim PM razvojem ili razvojnom disfazijom ima 5,6% ispitanika.
Zaključak je da kod male i predškolske dece grada Šapca, u školskoj 2011/12 godini ima najviše poremećaja artikulacije tipa dislalija, slede poremećaji artikulacije u sklopu drugih stanja, a najmanje je poremećaja izgovora po tipu mucanja.


Govor dece sa oštećenim sluhom

Govor dece se razvija zahvaljujući sposobnosti slušanja i sposobnosti za fid-bek mehanizam. U slučaju izostajanja funkcije slušanja, govor se neće razvijati na ranom uzrastu, razvijaće se  usporeno i na određen način če biti izmenjen, teško ili teže razumljiv za užu i širu sredinu.
Rano otkrivanje prisustva ostećenja sluha, rani početak habilitacije funkcije slušanja i razvoja funkcije govora je osnova na kojoj se zasniva rehabilitacija dece sa oštećenim sluhom.
Početak razvoja govora kod dece sa oštećenim sluhom javlja se sa zakašnjenjem i ima određene teškoće. Sposobnost imitiranja govora je umanjena kao i sposobnost percipiranja akustičkih stimulacija iz okoline.
U zavisnosti od stepena oštećenja sluha, javljaju se teškoće u formiranju govora, u komunikaciji, u intelektualnom razvoju i ponašanju, umanjena je sposobnost sticanja novih saznanja: ukoliko je stepen ostećenja sluha veći, utoliko su veće negativne posledice na intelektualnom planu.
U radu sa decom, pažnju treba usmeriti na sluh jer je korišćenje ostataka sluha u razvoju govora od posebnog značaja.
Proces razvoja govora čujuće dece i dece sa oštećenim sluhom je isti sa razlikom što je kod dece sa oštećenim sluhom tok usporeniji.
Proces učenja govora se zasniva na sticanju iskustva: razumevanje govora se razvija mnogo pre nego što deca počinju da govore i koriste reči (pasivan leksikon).
Dete sa oštećenim sluhom mora da postane svesno da pomeranje govornih organa (artikulatora za govor) predstavlja govor: reč-pojam označava predmet ili radnju; percepcija reči se savladava sčitavanjem sa usana sagovornika uz pomoć ostataka sluha (ako ih ima).
Detetu sa ostećenim sluhom, reč kao stimulus treba ponavljati više puta, sve do momenta kada ono postane svesno značenja reči, kada počinje da je koristi;
Učenje slušanja govora treba početi sto ranije, ako je moguće još od rođenja; detetu treba govoriti što više; u njemu treba stvoriti osećaj potrebe za govorom.
Svakoj fazi sposobnosti izgovora prethodi faza priprema za učenje govora; dete ne razume reč u govoru dok reč ne postane značenje konkretnog predmeta koji vidi (faza denominacije). Dete u pasivnom leksikonu ima reč koju ne upotrebljava sve do trenutka kada do detalja razume značenje reči (faza semantike). Govor postoji tamo gde postoji semantika i značenje koje je materijalni nosilac glasa i vizuelne slike.


Oštećenje sluha i gluvoće predškolske dece u Srbiji

Uvod – Oštećenje sluha i gluvoća su relativno retka pojava kod predškolske dece u Srbiji. Na drugoj strani, etiologija pojave je veoma raznovrsna i podrazumeva razne virusne i infektivne bolesti trudnica, urođene duboke gluvoće i veoma česta zapaljenja srednjeg i unutrašnjeg uva, razne sindrome i urođene degenerativne promene u anatomskoj građi uva.
Cilj rada je ispitivanje učestalosti bolesti uva i mastoidnog nastavka kao potencijalne etiologije dubokih oštećenja sluha i gluvoća kod predškolske dece u Srbiji u 2010. godini.
Metodologija rada je praćenje podataka o broju ukupnog morbiditeta predškolske dece, podataka o broju morbiditeta uva i mastoidnog nastavka predškolske dece i podataka o broju evidentiranih gluvoća predškolske dece u Republici Srbiji u 2010. Godini.
Rezultati ispitivanja pokazuju da je učestalost bolesti uva i mastoidnog nastavka predškolske dece u Srbiji u 2010. godini zastupljena sa 4,21% slučajeva u odnosu na ukupan morbiditet predškolske dece; gluvoća se evidentira kod 0,02% slučajeva u odnosu na ukupan morbiditet predškolske dece; učestalost gluvoća iznosi 0,48% u odnosu na bolesti uva i mastoidnog nastavka predškolske dece.
Zaključak - Bolesti uva i mastoidnog nastavka su najbrojnija etiologija dubokih oštećenja sluha i gluvoća predškolske dece u Republici Srbiji u 2010. godini. 


Progresivno oštećenje sluha kod dece - studija slučaja

Uvod - Progresivno oštećenje sluha kod dece prisutno je na rođenju ali se ispoljava nešto kasnije kao pogoršanje sluha. Etilogija POS dece obuhvata porodično nasleđe, prevremeno rođenje, urođene anomalije glave, vrata i organa sluha, intrauterine ingestacije CMV-m, rubeolom, toksoplazmozom, luesom, AIDS-m i alkoholom, kao i sindrome Pendred, Alport, Usher, Mondini, Connexin 26 (PRPS1 gen kod muškaraca izaziva Neurofibromatozu Tip 2 / NF II).
Metod - Metod rada je studijsko praćenje dva slučaja muških potomaka iz jedne porodice sa  progresivno oštećenim sluhom naslednog porekla.
Rezultati - Studija slučaja pokazuje da se progresivno oštećenje sluha evidentira kod prvog dečaka pre 2 godine života; amplifikovan je sa dva BTE slušna aparata; operativno implantiran jednostrano u trećoj godini u trećem pokušaju implantiranja zbog anatomski izmenjene kohlee, delimično po tipu Mondini, delimično po tipu displazije Michael i delimično po tipu Proširen vestibularni akvadukt; na drugo uho nastavio da koristi BTE slušni aparat.
U vreme dijagnostike oštećenja sluha prvog dečaka, majka je gravidna sa drugim detetom. Kontrola sluha novorođenog dečaka obavljena je u 1 i 3 mesecu kada se posumnjalo na progresivno oštećenje koje je potvrđeno u 9 mesecu, tako da je amplifikovan obostrano. Kontrolno audiološko praćenje drugog ispitanika pokazuje postepeno progresivno pogoršanje sluha; sada je u programu kohlearne implantacije. Razvoj govora kod oba slučaja ispitanika na različitom uzrastu teku skoro paralelno.
Zaključak – Ako se nasledno progresivno oštećenje sluha na vreme dijagnostikuje i adekvatno amplifikuje ili implantira, uz adekvatnu surdološku rehabilitaciju sluha i govora mogu omogućiti razvoj govora i jezika.

To examine the impact of prescription on predicted speech intelligibility and loudness for children. A between-group comparison of speech intelligibility index (SII) and loudness, based on hearing aids fitted according to NAL-NL1, DSL v4.1, or DSL m[i/o] prescriptions. A within-group comparison of gains prescribed by DSL m[i/o] and NAL-NL2 for children in terms of SII and loudness. Participants were 200 children, who were randomly assigned to first hearing-aid fitting with either NAL-NL1, DSL v4.1, or DSL m[i/o]. Audiometric data and hearing-aid data at 3 years of age were used. On average, SII calculated on the basis of hearing-aid gains were higher for DSL than for NAL-NL1 at low input level, equivalent at medium input level, and higher for NAL-NL1 than DSL at high input level. Greater loudness was associated with DSL than with NAL-NL1, across a range of input levels. Comparing NAL-NL2 and DSL m[i/o] target gains revealed higher SII for the latter at low input level. SII was highe...