Βικιπαίδεια

Μαλαισία

χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας

Συντεταγμένες: 2°19′00″N 111°33′00″E / 2.3167°N 111.55°E / 2.3167; 111.55

Η Μαλαισία είναι ομοσπονδιακό κράτος στη Νοτιοανατολική Ασία. Εκτείνεται σε δύο ανεξάρτητες γεωγραφικές περιοχές, τη Μαλαισιανή χερσόνησο (όπου συνορεύει με την Ταϊλάνδη και τη Σιγκαπούρη) και το νησί Βόρνεο (όπου συνορεύει με την Ινδονησία και το Μπρουνέι). Έχει πληθυσμό 34.058.800 κατοίκους,[2] σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για τον Ιούνιο του 2024, και έκταση 330.803 τ.χλμ.[1].

Μαλαισία
Malaysia

Σημαία
Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: Bersekutu Bertambah Mutu
(Η ενότητα είναι δύναμη)
Εθνικός ύμνος: Negaraku
(Η χώρα μου)
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Η θέση της Μαλαισίας (πράσινο)
Κουάλα Λουμπούρ
Πουτρατζάγια (διοικητική)
3°8′N 101°41′E / 3.133°N 101.683°E / 3.133; 101.683 (Κουάλα Λουμπούρ)
Μεγαλύτερη πόλη
Κουάλα Λουμπούρ
Μαλαισιανά
Ομοσπονδιακή Συνταγματική Μοναρχία
Ιμπραήμ
Ανουάρ Ιμπραήμ
Ανεξαρτησία
Από το Ην. Βασίλειο
Ομοσπονδία
Ισχύον Σύνταγμα
31 Αυγούστου 1957
16 Σεπτεμβρίου 1963
31 Αυγούστου 1957 (αναθεωρήθηκε το 2007)
 • Σύνολο
 • % Νερό
 • Σύνορα
Ακτογραμμή
330.803[1] km2 (68η)
0,3
2.669 km
4.675 km
Πληθυσμός
 • Εκτίμηση 6-2024 
 • Απογραφή 2020 
 • Πυκνότητα 
34.058.800[2] (43η) 
32.447.385 [3]  
103,0 κατ./km2 (111η) 
ΑΕΠ (ΙΑΔ)
 • Ολικό  (2019)
 • Κατά κεφαλή 
1,068 τρισ. $[4]  
32.501 $  
ΑΕΠ (ονομαστικό)
 • Ολικό  (2019)
 • Κατά κεφαλή 
372,628 δισ. $  
11.338 $  
ΔΑΑ (2021)Μείωση 0,803[5] (62η) – πολύ υψηλός
ΝόμισμαΡινγκίτ (MYR)
(UTC +8)
ISO 3166-1MY
Internet TLD.my
Οδηγούν στααριστερά
Κωδικός κλήσης+60

Η Μαλαισία έχει τις ρίζες της στα Μαλαϊκά βασίλεια. Τον 18ο αιώνα, τα εν λόγω βασίλεια προσαρτήθηκαν στη Βρετανική Αυτοκρατορία όταν οι Οικισμοί των Στενών έγιναν βρετανικά προτεκτοράτα. Η ηπειρωτική Μαλαισία έγινε η Μαλαϊκή Ένωση το 1946. Η Μαλάγια αναδιαρθρώθηκε ως Ομοσπονδία της Μαλάγιας το 1948 και έγινε ανεξάρτητη στις 31 Αυγούστου 1957. Η Μαλάγια ενώθηκε με το Βόρειο Βόρνεο, το Σαράουακ και τη Σιγκαπούρη στις 16 Σεπτεμβρίου 1963 για να γίνει Μαλαισία. Το 1965, η Σιγκαπούρη αποβλήθηκε από την ομοσπονδία.[6] Η χώρα είναι πολυεθνική και πολυπολιτισμική, τα οποία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Περίπου το ήμισυ του πληθυσμού είναι εθνοτικοί Μαλαισιανοί, με μεγάλες μειονότητες Μαλαισιανών Κινέζων (η δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα υπερπόντιων Κινέζων στον κόσμο), Μαλαισιανών Ινδών και αυτοχθόνων λαών. Το σύνταγμα παρέχει θρησκευτική ελευθερία, αλλά αναγνωρίζει το Ισλάμ ως την καθιερωμένη θρησκεία του κράτους. Το κυβερνητικό σύστημα βασίζεται στενά στο κοινοβουλευτικό σύστημα Ουεστμίνστερ και το νομικό σύστημα βασίζεται στο κοινό δίκαιο. Ο αρχηγός του κράτους είναι ο βασιλιάς, γνωστός ως Γιάνγκ ντι-Περτουάν Αγκόνγκ. Είναι εκλεγμένος μονάρχης που επιλέγεται από τους κληρονομικούς κυβερνήτες των εννέα Μαλαϊκών πολιτειών ανά πενταετία. Ο επικεφαλής της κυβέρνησης είναι ο πρωθυπουργός. Η επίσημη γλώσσα της χώρας είναι η Μπαχάσα Μελάγιου, κοινώς γνωστή ως Μαλαϊκή γλώσσα. Τα αγγλικά παραμένουν ενεργή δεύτερη γλώσσα. Το 2017 η επάρκεια στα αγγλικά στη Μαλαισία ήταν η 2η καλύτερη στην Ασία (μετά τη Σιγκαπούρη) και η 13η καλύτερη στον κόσμο.[7][8]

Η χώρα είναι μέλος της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Επίσης, έχει καταγράψει μια από τις καλύτερες αναπτύξεις στην Ασία από την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο, με το ΑΕΠ της να αυξάνεται κατά μέσο όρο 6.5% ετησίως για σχεδόν 50 χρόνια. Η οικονομία τροφοδοτείται παραδοσιακά από τους φυσικούς πόρους της, αλλά επεκτείνεται στους τομείς της επιστήμης, του τουρισμού, του εμπορίου και του ιατρικού τουρισμού. Είναι επίσης μία από τις λίγες αναπτυσσόμενες χώρες που επιδοτούν σε μεγάλο βαθμό την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Οι Μαλαισιανοί πολίτες δικαιούνται δωρεάν δημόσια εκπαίδευση μέχρι τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τα δημόσια τέλη για την τριτοβάθμια εκπαίδευση επιδοτούνται έως και 90%.[9] Τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι ηλικιωμένοι και οι μαθητές δημόσιων σχολείων δικαιούνται δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης της Μαλαισίας θεωρούνται από τις καλύτερες στον κόσμο και το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών αποκάλεσε το σύστημα ιατρικής περίθαλψης της Μαλαισίας ως "πρότυπο για άλλες αναπτυσσόμενες χώρες".[10][11]

Η πρόσφατη ταχεία ανάπτυξη της Μαλαισίας έχει προσελκύσει εκατομμύρια μετανάστες εργαζόμενους από ολόκληρη την Ασία. Η πλειονότητα αυτών των μεταναστών είναι παράτυποι, μια κατάσταση όπου η κυβέρνηση της Μαλαισίας αγωνίζεται να καταπολεμήσει, με τη μεταχείριση και την καταστολή των διακινουμένων εργαζομένων να επικρίνεται συχνά από διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.[12] Η Μαλαισία διαθέτει μια προσφάτως εκβιομηχανισμένη οικονομία της αγοράς, η οποία κατατάσσεται ως η 4η μεγαλύτερη στη Νοτιοανατολική Ασία και η 38η στον κόσμο. Με κατά κεφαλήν ΑΕΠ ύψους 10.430 δολαρίων και ΔΑΑ 0.789, η Μαλαισία κατατάσσεται ως αναδυόμενη οικονομία από την Παγκόσμια Τράπεζα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ταξινομεί επίσης τη Μαλαισία ως αναδυόμενη και αναπτυσσόμενη χώρα.[13] Η Μαλαισία είναι ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Συνόδου Ανατολικής Ασίας, του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας και της Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού, της Κοινοπολιτείας των Εθνών και του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Το 2017, οι Μαλαισιανοί πολίτες είχαν πρόσβαση χωρίς θεώρηση ή θεώρηση κατά την άφιξη σε 164 χώρες και εδάφη, κατατάσσοντας το μαλαισιανό διαβατήριο ως το 5ο πιο αποδεκτό στον κόσμο.[14][15]

Ιστορία

Επεξεργασία

Προϊστορία

Επεξεργασία

Έχουν βρεθεί απολιθώματα, όπως το κρανίο ενός Homo sapiens σε ένα σπήλαιο στο Βόρειο Σαράουακ, που υποδεικνύουν τη διαρκή ύπαρξη ανθρώπων στην περιοχή από τουλάχιστον 40.000 χρόνια πριν.[16][17] Ωστόσο, κατά την 8 χιλιετία π.Χ. υπάρχουν ενδείξεις για μία μετανάστευση λαών από τη νοτιοδυτική Κίνα προς τα νησιά Βόρνεο (κομμάτι του οποίου κατέχει σήμερα η Μαλαισία) και Σουμάτρα (σήμερα μέρος της Ινδονησίας). Οι λαοί αυτοί φαίνεται να ήταν τροφοσυλλέκτες και έχουν σχέση με κάποιους σημερινούς κατοίκους της Σουμάτρας, της Ιάβας και μερικών νησιών των Φιλιππίνων. Αργότερα, καινούριοι πληθυσμοί που έφεραν την καλλιέργεια, καθώς και τη χρήση της φωτιάς, εκτόπισαν τους αρχικούς κατοίκους.[18]

Η ηπειρωτική Μαλαισία κατοικήθηκε τουλάχιστον από το 4.000 π.Χ., με στοιχεία να υποδηλώνουν την ύπαρξη εδραιωμένων πολιτισμών κατά τη Νεολιθική και την Εποχή του Χαλκού. Κατά την 1η χιλιετία π.Χ., ένα νέο κύμα μετανάστευσης από την Κίνα και το Θιβέτ -πιθανόν μέσω του ποταμού Μεκόνγκ- έφερε στη Μαλαισία τους προγόνους των σημερινών κατοίκων.[17][16][19]

Αρχαιότητα και προϊσλαμική περίοδος

Επεξεργασία
 
Λεπτομέρεια από μία μεταγενέστερη απόδοση (του 1467) του παγκόσμιου χάρτη του Κλαύδιου Πτολεμαίου από τη Γεωγραφική Υφήγησις. Διακρίνονται οι λέξεις «Aurea Chersonesus», δηλαδή «Χρυσή Χερσόνησος».

Κατά τους τελευταίους αιώνες π.Χ., ξεκινά το εμπόριο με την Κίνα και την Ινδία. Δημιουργούνται σημαντικά λιμάνια και αρχίζει η εδραίωση του Ινδικού πολιτισμού επί των πρώτων μικρών Μαλαϊκών βασιλείων που μόλις είχαν εμφανιστεί. Οι Ινδοί έμποροι μεταφέρουν μαζί τους τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό, καθώς και τις Ινδικές ιδέες για την πολιτική οργάνωση και την τέχνη. Σύμφωνα με κάποια Κινεζικά έγγραφα, έως το 1000 μ.Χ. πιθανόν να άκμασαν έως και 30 διαφορετικά «Ινδικά» βασίλεια στην περιοχή της σημερινής Μαλαισίας.[17] Η Μαλαϊκή Χερσόνησος ήταν γνωστή σε Αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους γεωγράφους. Την ονόμαζαν «Χρυσή Χερσόνησος» (λατ.: Chersonesus Aurea [en]).[20] Εκείνη την εποχή, η Μαλαϊκή Χερσόνησος ήταν γνωστή για τα αποθέματα χρυσού και κασσίτερου που διέθετε.[17]

 
Χρονικό της εδαφικής ανάπτυξης της Αυτοκρατορίας Σριβιτζάγια (7ος - 13ος αιώνας μ.Χ.)

Το σημαντικότερο βασίλειο της περιόδου ήταν η Αυτοκρατορία Σριβιτζάγια, η οποίο κυριάρχησε στην περιοχή από τον 7ο έως τον 13ο αιώνα μ.Χ. Αυτό το βουδιστικό βασίλειο ξεκίνησε από τη Σουμάτρα και συγκεκριμένα από την πόλη Παλεμπάνγκ, την οποία είχε και ως πρωτεύουσα. Ήταν μεγάλη ναυτική δύναμη καθώς έλεγχε στενά νευραλγικής σημασίας για το Ινδοκινεζικό εμπόριο (πχ Προθμός της Μαλάκκα).[21] Έφτασε στη μεγαλύτερη εδαφική της έκταση περίπου το 1000 μ.Χ. Το 1025 όμως, το γειτονικό ανταγωνιστικό βασίλειο Κόλα, κατάφερε να καταλάβει και να αλώσει την Παλεμπάνγκ. Από εκεί και έπειτα τα εδάφη της Σριβιτζάγια συρρικνώθηκαν, καταλήγοντας να αποτελεί μόνο ένα μικρό αδύναμο βασίλειο έως τον 12ο αιώνα.[22]

Έλευση του Ισλάμ

Επεξεργασία

Παρόλο που το Ισλάμ είχε κάνει την εμφάνισή του στη Νοτιοανατολική Ασία από πολύ νωρίς, ήδη από τον 8ο αιώνα μ.Χ., άρχισε να εξαπλώνεται ευρέως στην περιοχή της σημερινής Μαλαισίας από Ινδούς και Άραβες εμπόρους, κατά τον 13ο αιώνα. Η νέα θρησκεία υιοθετήθηκε αρχικά από τις τοπικές άρχουσες τάξεις και στη συνέχεια εξαπλώθηκε και στον λαό, με ειρηνικό τρόπο.[23]

Την ίδια περίοδο (περί το 1400) ιδρύθηκε στη νοτιοδυτική ακτή της Μαλαϊκής Χερσονήσου η Μαλάκκα, η οποία σύντομα αναδείχθηκε σε σημαντικό εμπορικό λιμένα. Ένας βασιλιάς της Μαλάκκας, ονόματι Παραμεσβάρα (Parameswara) ασπάστηκε το Ισλάμ και μετέτρεψε το βασίλειό του σε σουλτανάτο. Το Σουλτανάτο της Μαλάκκα, όπως ονομάστηκε, προσέλκυσε πολλούς μουσουλμάνους εμπόρους και αύξησε τη δύναμή του αρκετά γρήγορα. Επί της βασιλείας του Παραμεσβάρα και των διαδόχων του, το σουλτανάτο άκμασε. Το κράτος είχε καλές σχέσεις με τη Δυναστεία των Μινγκ, στην Κίνα, η οποία βοήθησε στην αντιμετώπιση της επεκτατικότητας των Ταϊλανδών. Παρόλο που το σουλτανάτο δεν ήταν ποτέ αύταρκες και στηριζόταν στις εισαγωγές,[24] έγινε ιδιαίτερα πλούσιο λόγω του εμπορίου. Συγκεκριμένα, η Μαλάκκα κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα έγινε, σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, το μεγαλύτερο κέντρο ελεύθερου εμπορίου στον τότε κόσμο. Στο απόγειο της δύναμής του, το Σουλτανάτο της Μαλάκκας έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της Μαλαϊκής Χερσονήσου, ένα κομμάτι της ανατολικής Σουμάτρας καθώς και πολλά στρατηγικής σημασίας νησιά. Η κυριαρχία αυτού του μουσουλμανικού κράτους επέτρεψε την περαιτέρω εδραίωση του Ισλάμ στην περιοχή.[23]

Επιδρομές Ευρωπαίων

Επεξεργασία

Ο διάσημος πλούτος του Σουλατανάτου της Μαλάκκας προσέλκυσε το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων. Πρώτοι ήταν οι Πορτογάλοι που ήρθαν σε επαφή με το λιμάνι της Μαλάκκας για πρώτη φορά το 1509. Παρόλο που η γενικότερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας θα έμενε σχετικά ανέγγιχτη από τους Ευρωπαίους έως τον 19ο αιώνα, η περιοχή της Ηπειρωτικής Μαλαισίας επηρεάστηκε σημαντικά από την αρχή. Το 1511 οι Πορτογάλοι έκαναν επιδρομή και κατέλαβαν τη Μαλάκκα, με συνέπεια ο βασιλιάς της πόλης να εκτοπιστεί στο εσωτερικό της Μαλαισίας.[16] Αργότερα, το 1528, ένα μέλος της εξορισμένης βασιλικής οικογένειας ίδρυσε το διάδοχο κράτος Σουλτανάτο του Τζοχόρ.[25] Λόγω των υψηλών φόρων των Πορτογάλων και της μη ανοχής τους στο Ισλάμ, οι έμποροι της περιοχής άρχισαν να αποφεύγουν τη Μαλάκκα. Αυτό οδήγησε στη σταδιακή πτώση της σημαντικότητας του λιμανιού.[26]

Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, η επιρροή της Ολλανδίας στη Νοτιοανατολική Ασία, μέσω της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, αυξήθηκε σημαντικά. Μάλιστα, έπειτα από μερικές ανεπιτυχείς προσπάθειες, οι Ολλανδοί κατάφεραν το 1641 να καταλάβουν τη Μαλάκκα, εκτοπίζοντας οριστικά τους Πορτογάλους.[26]

Μετά την πτώση του Σουλτανάτου της Μαλάκκας πολλά νέα σουλτανάτα αναδύθηκαν καταλαμβάνοντας κατά διαστήματα σημαντική επιρροή επί της Μαλαϊκής Χερσονήσου. Ταυτόχρονα, αυξημένη ήταν και η παρουσία των Ταΐλανδών, κυρίως στα βόρεια.[26]

Βρετανική κυριαρχία

Επεξεργασία
 
Η Βρετανική Μαλάγια:
  Οικισμοί των στενών
  Ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη
  Μη-ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη

Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, με εξαίρεση τη Μαλάκκα, η Μαλαισία δεν είχε επηρεαστεί από την επεκτατικότητα των Ευρωπαίων. Αυτό άλλαξε οριστικά όταν άρχισαν να ενδιαφέρονται για την περιοχή οι Βρετανοί. Αφού κατέλαβαν στρατηγικής σημασίας λιμάνια και νησιά στην περιοχή της Μαλαισίας, όπως το Πενάνγκ και τη Σιγκαπούρη, υπέγραψαν με τους Ολλανδούς, το 1824, μία συνθήκη που καθόριζε τα σύνορα των σφαιρών επιρροής τους. Πέρα απ' ότι η συνθήκη αυτή αποτέλεσε τη βάση για τα σημερινά σύνορα Ινδονησίας-Μαλαισίας, επιπλέον προέβλεπε την παράδοση της Μαλάκκας στους Βρετανούς. Έπειτα από αυτό, η Σιγκαπούρη, το Πενάνγκ και η Μαλάκκα συγκρότησαν την πρώτη αποικία του Στέμματος στην περιοχή, γνωστή ως οι «Οικισμοί των Στενών».[27]

Επίσης, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα πολλοί Κινέζοι μετανάστευσαν στα Μαλαϊκά κρατίδια ως έμποροι. Σύντομα άρχισαν διαμορφώνουν πολλές κινεζικές κοινότητες, ενώ παράλληλα κυριάρχησαν στις τοπικές οικονομίες και επηρέαζαν τους τοπικούς άρχοντες. Ταυτόχρονα, η Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να ελέγχει τα Μαλαϊκά σουλτανάτα, παρεμβαίνοντας στα εσωτερικά τους ζητήματα, και διορίζοντας Βρετανούς ως «συμβούλους» των τοπικών αρχόντων. Το 1896, κατάφερε να ενώσει τέσσερα μεγάλα κρατίδια, δημιουργώντας τα Ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη (Federated Malay States), που εκ των πραγμάτων επρόκειτο για ένα προτεκτοράτο που ήλεγχε μέσω αντιπροσώπων η ίδια. Πρωτεύουσα της ομοσπονδίας έγινε η Κουάλα Λουμπούρ, η οποία είναι και η σημερινή πρωτεύουσα της Μαλαισίας. Το 1909, η Βρετανία εκτόπισε το Σιάμ από τέσσερα βόρεια σουλτανάτα, ενώ το 1914, το Σουλτανάτο του Τζοχόρ αναγκάστηκε και αυτό να αποδεχτεί, τελευταίο, την υποτέλεια στους Βρετανούς. Σημειωτέον ότι τα 5 νέα κρατίδια που προσεταιρίστηκε η Βρετανία δεν εντάχθηκαν στην ομοσπονδία, αλλά διαμόρφωσαν τα Μη-ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη (Unfederated Malay States). Για τα Ομόσπονδα και τα Μη ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη, μαζί με τους Οικισμούς των Στενών συνήθως χρησιμοποιείται ο όρος Βρετανική Μαλάγια.[27]

Την ίδια περίοδο, οι Βρετανοί κατάφεραν να έχουν ανάλογο πολιτικό έλεγχο στο Σαράουακ και στο Βόρειο Βόρνεο (Σαμπάχ), που μέχρι τότε είχαν εν γένει ξεχωριστή ιστορική διαδρομή από τη Μαλαϊκή Χερσόνησο.[27]

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και μεταπολεμικές εξελίξεις

Επεξεργασία

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανική Μαλάγια (συμπεριλαμβανομένου του Βόρνεου) καταλήφθηκε από τον Ιαπωνικό Στρατό, λόγω των ελκυστικών αποθεμάτων της σε καουτσούκ και άλλες σημαντικές πρώτες ύλες. Η Ιαπωνική επίθεση ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1941 και ολοκληρώθηκε στις 15 Φεβρουαρίου του 1942, όταν έπεσε η Σιγκαπούρη, στην οποία είχαν υποχωρήσει οι Βρετανοί. Κατά τη διάρκεια της Ιαπωνικής κατοχής, αυξήθηκαν οι διεθνικές συγκρούσεις,[28] καθώς οι Ιάπωνες άρχισαν να στοχοποιούν ιδιαίτερα τους Κινέζους της Μαλαισίας. Πολλές φορές ο Ιαπωνικός στρατός κατέληξε σε ακρότητες, διοργανώνοντας εκτελέσεις χιλιάδων Κινέζων. Την πιο ενεργή αντιστασιακή δράση ανέλαβε το Κομμουνσιστικό Κόμμα της Μαλάγιας (ΚΚΜ), που οργάνωσε τον Μαλαϊκό Λαϊκό Αντι-Ιαπωνικό Στρατό (Malayan Peoples' Anti-Japanese Army). Αυτός έκανε ανταρτοπόλεμο μέσα από τις ζούγκλες της Μαλαισίας. Οι Βρετανοί υποστήριξαν τους κομμουνιστές αντάρτες, προσφέροντάς τους εκπαίδευση και όπλα.[29] Παρόλα αυτά, η Μαλάγια απελευθερώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1945, μόνο έπειτα από την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας.

 
Βρετανικό μαχητικό αεροπλάνο βομβαρδίζει τις ζούγκλες της Μαλαισίας, κατά τη διάρκεια της Malayan Emergency.

Μετά τον πόλεμο, η Βρετανική αποικιοκρατία επανήλθε στην περιοχή. Σε αντίθεση όμως με άλλες αποικίες της (πχ Ινδία), η Βρετανική κυβέρνηση δεν σχεδίαζε την ανεξαρτητοποίηση της Μαλαισίας και ήλπιζε στη διατήρηση της κυριαρχίας της. Το 1946, η Βρετανία παρουσίασε το σχέδιό της για τη δημιουργία της Μαλαϊκής Ένωσης, την ενοποίηση δηλαδή όλης της Βρετανικής Μαλάγιας, του Σαμπάχ και του Σαράουακ υπό μία κεντρική αποικιακή κυβέρνηση. Κατά συνέπεια θα καταργούνταν τα μαλαϊκά κρατίδια, ενώ όλοι οι κάτοικοι, ανεξαρτήτως εθνικότητας θα γινόντουσαν ίσοι πολίτες. Το σχέδιο αυτό δυσανασχέτησε ιδιαίτερα τους Μαλαισιανούς, οδηγώντας σε μεγάλες διαδηλώσεις, απεργίες και ταραχές. Λόγω της αντίδρασης αυτής, η Μαλαϊκή Ένωση δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Αντίθετα, οι Βρετανοί, έπειτα από διαπραγματεύσεις με τοπικούς αντιπροσώπους, δημιούργησαν την Ομοσπονδία της Μαλάγιας, που ενοποιούσε ξανά τη Βρετανική Μαλάγια, αλλά διατηρούσε ειδικά προνόμια στους Μαλαισιανούς πολίτες και τον θεσμό των κρατιδίων και των σουλτάνων.[30]

Το ΚΚΜ, που στηριζόταν κυρίως στην Κινεζική κοινότητα, διαφωνούσε με τα σχέδια της Βρετανίας και ζητούσε άμεση απόκτηση ανεξαρτησίας και ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες. Το 1948, το ΚΚΜ και οι Άγγλοι αποικιοκράτες οδηγήθηκαν σε στρατιωτική σύγκρουση. Ο ανταρτοπόλεμος μεταξύ των δύο μερών συνεχίστηκε έντονα για τα υπόλοιπα 12 χρόνια, σε μία περίοδο που έμεινε γνωστή ως Μαλαισιανή Επείγουσα Κατάσταση (Malayan Emergency [en]).[30][31]

Τελικά, οι Βρετανοί αποφάσισαν να ανεξαρτητοποιήσουν τη Μαλαισία, κυρίως για να εξουδετερώσουν το επιχείρημα των κομμουνιστών ανταρτών ότι μάχονταν για την ανεξαρτησία. Το 1955 διεξήχθησαν οι πρώτες γενικές εκλογές, όπου κάθε εθνότητα (Μαλαισιανοί, Ινδοί, Κινέζοι) εξέλεξε τους δικούς της υποψηφίους. Από τις εκλογές, και στις τρεις εθνότητες, νικητές αναδείχθηκαν συντηρητικά κόμματα, τα οποία μετεκλογικά συμμάχησαν, σχηματίζοντας το Μπαρισάν Νασιονάλ (Barisan Nasional, Εθνικό Μέτωπο), το οποίο επρόκειτο να κυβερνήσει τη Μαλαισία για τα επόμενα 60 χρόνια. Η Ομοσπονδία της Μαλάγιας έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1957, με πρώτο πρωθυπουργό τον Τουνκού Αμπντούλ Ραχμάν.[32][30]

Ανεξαρτησία και εφεξής

Επεξεργασία

Μόλις ανεξαρτητοποιήθηκε η Ομοσπονδία της Μαλάγιας περιελάμβανε μόνο τη Μαλαϊκή Χερσόνησο, χωρίς τη Σιγκαπούρη. Έπειτα από διαπραγματεύσεις η νεοσυσταθείσα Μαλαϊκή κυβέρνηση κατάφερε να πείσει τη Σιγκαπούρη, καθώς και τις περιοχές Σαμπάχ και Σαράουακ του Βόρνεου, να εισέλθουν και αυτές στην Ομοσπονδία. Αυτό έγινε το 1963, υπό τον όρο ότι οι νέες περιοχές θα διατηρούσαν την τοπική αυτονομία τους. Με την προσχώρηση των νέων περιοχών, το κράτος μετονομάστηκε σε Μαλαισία. Ωστόσο το νέο κράτος είχε να αντιμετωπίσει μία σειρά από προκλήσεις. Αρχικά, έντονες ήταν οι διεθνικές συγκρούσεις, με μεγάλες εθνοτικές ταραχές να γίνονται το 1964 και το 1969. Ακόμα, η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης, όπου οι Κινέζοι ήταν πλειονότητα, διαφωνούσε σε πολλά σημεία με τους εθνικούς στόχους που έθετε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Κουάλα Λουμπούρ. Οι διαφωνίες αυτές κλιμακώθηκαν σε ανοιχτή ρήξη το 1965, με αποτέλεσμα η Σιγκαπούρη να αποβληθεί από την Ομοσπονδία.[33]

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έπρεπε να αντιμετωπίσει την επεκτατικότητα της Ινδονησίας, που ισχυριζόταν ότι είχε κυριαρχία σε ολόκληρο το Βόρνεο. Η διένεξη για το Βόρνεο οδήγησε σε στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών, με την Ινδονησία να εισβάλλει και να καταλαμβάνει μικρά τμήματα στο Σαμπάχ και στο Σαράουακ. Τελικά η διένεξη έληξε ειρηνικά το 1966, με την παραίτηση της Ινδονησίας από τις επιδιώξεις της.[34] Την ίδια περίοδο υπήρξε αναβίωση της κομμουνιστικής ένοπλης δραστηριότητας, αρχικά στο Σαράουακ το 1962, κι έπειτα στην Ηπειρωτική Μαλαισία το 1968. Αυτή η δεύτερη Malayan Emergency έληξε μόνο το 1989, με την υπογραφή συνθήκης ειρήνης μεταξύ της Μαλαισιανής κυβέρνησης και κομμουνιστών.[33]

Σε πολιτικό επίπεδο, η Μαλαισία κατάφερε να εγκαθιδρύσει ένα σταθερό, ημιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα, με εκλογές να γίνονται να ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Σημαντικό πρόσωπο είναι ο Μοχατίρ Μοχάμαντ ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός από το 1981 έως το 2003. Την ίδια περίοδο η οικονομία της χώρας αναπτύσσεται γοργά. Τη δεκαετία του 90' ανέρχεται στην επιφάνεια ο Ανουάρ Ιμπραχίμ, που αφού διαγράφτηκε από το κυβερνών κόμμα, έγινε η πιο ισχυρή φυσιογνωμία της αντιπολίτευσης. Η 60χρονη πολιτική κυριαρχία του Μπαρισάν Νασιονάλ, έφτασε στο τέλος της στις εκλογές 2018, όταν ηττήθηκε από τη συμμαχία της αντιπολίτευσης, Πακατάν Χαραπάν.

Γεωγραφία

Επεξεργασία
 
Γεωγραφικός χάρτης της Μαλαισίας.

Η Μαλαισία έχει συνολική έκταση 330.803 τετραγωνικά χιλιόμετρα[1]. Διαθέτει χερσαία σύνορα με την Ταϊλάνδη, στην Ηπειρωτική Μαλαισία, καθώς και με την Ινδονησία και το Μπρουνέι στην Ανατολική Μαλαισία.[35] Δεν έχει σύνορα με τη Σιγκαπούρη, καθώς η τελευταία είναι νησί, ωστόσο συνδέεται με αυτή μέσω 2 γεφυρών. Η Μαλαισία επίσης συνορεύει θαλάσσια με το Βιετνάμ[36] και τις Φιλιππίνες.[37] Είναι το μόνο κράτος που έχει επικράτεια τόσο στην ασιατική ήπειρο, όσο και σε νησί του Μαλαϊκού Αρχιπελάγους.[38] Το Στενό της Μαλάκας, που βρίσκεται μεταξύ της Σουμάτρας και της Μαλαϊκής χερσονήσου, είναι ένας από τους σημαντικότερους θαλάσσιους κόμβους του παγκόσμιου εμπορίου.

Τα δύο μέρη της Μαλαισίας χωρίζονται μεταξύ τους από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Παρόλα αυτά, μοιράζονται σε μεγάλο βαθμό παρόμοιο φυσικό τοπίο, με μεγάλες παράκτιες πεδιάδες και λόφους και βουνά να υψώνονται στο εσωτερικό.[39] Η Μαλαϊκή Χερσόνησος, που αποτελεί το 40% της χερσαίας έκτασης της Μαλαισίας,[40] εκτείνεται σε 740 χιλιόμετρα από βορρά προς νότο ενώ έχει μέγιστο πλάτος 322 χιλιομέτρων.[41] Οι ανατολικές και δυτικές ακτές της χερσονήσου χωρίζονται από την οροσειρά Τιτιγουάγκσα,[42] η οποία φτάνει σε υψόμετρο έως και τα 2.183 μέτρα, στο Όρος Κόρμπου[43][40] Αυτά τα βουνά είναι καλύπτονται από πυκνά δάση, ενώ αποτελούνται κυρίως από γρανίτη και άλλα πυριγενή πετρώματα. Μεγάλο μέρος της οροσειράς έχει διαβρωθεί, δημιουργώντας ένα καρστικό τοπίο.[40] Επίσης, από την οροσειρά πηγάζουν μερικά από τα μεγαλύτερα ποτάμια της Δυτικής Μαλαισίας. Οι παράκτιες πεδιάδες που περιβάλλουν τη χερσόνησο φτάνουν σε μέγιστο πλάτος τα 50 χιλιόμετρα, ενώ η ακτογραμμή της χερσονήσου είναι περίπου 1.931 χιλιόμετρα. Λιμάνια είναι διαθέσιμα μόνο στη δυτική ακτή της χερσονήσου. [41]

Η Μαλαισία διαθέτει επίσης πολλά νησιά, το μεγαλύτερο από τα οποία είναι η νήσος Μπάντζι, στα βόρεια του Σαμπάχ.[44] Το κλίμα της Μαλαισίας είναι γενικά τροπικό, αν και υπάρχουν αισθητές διαφορές μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Μαλαισίας. Καθοριστική σημασία έχει ο ετήσιος κύκλος των μουσώνων.[45] Η θερμοκρασία μετριάζεται από την παρουσία των γύρω ωκεανών.[46] Η υγρασία είναι συνήθως υψηλή και η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 250 εκατοστά.[45] Η κλιματική αλλαγή αναμένεται να επηρεάσει το επίπεδο της θάλασσας και τις βροχοπτώσεις, κάτι που θα αυξήσει τους κινδύνους πλημμύρας και θα οδηγήσει σε ξηρασίες.[46]

Βιοποικιλότητα και περιβαλλοντικά ζητήματα

Επεξεργασία
 
 
 
 
Ενδογενή είδη της Μαλαισίας, δεξιόστροφα από πάνω δεξιά: Anthracoceros albirostris, Eretmochelys imbricata, Nasalis larvatus και Τίγρη της Μαλαισίας.

Η χώρα διαθέτει μία ιδιαίτερα πλούσια βιοποικιλότητα, με μεγάλο αριθμό ντόπιων ειδών και υψηλά επίπεδα ενδημισμού.[47] Υπολογίζεται ότι στη Μαλαισία απαντάται έως και το 20% των ζωικών ειδών όλου του κόσμου.[48] Υψηλά επίπεδα ενδημισμού εντοπίζονται στα πλούσια δάση των βουνών του Βόρνεο, καθώς τα είδη είναι απομονωμένα μεταξύ τους από τα παράκτια δάση.[49]

Έχουν βρεθεί περίπου 210 είδη θηλαστικών στη χώρα,[50] ενώ 620 είδη πουλιών έχουν καταγραφεί μόνο στην Ηπειρωτική Μαλαισία.[51] Ένας μεγάλος αριθμός ενδημικών πτηνών βρίσκεται επίσης στο Μαλαϊκό Βόρνεο.[52] Ακόμα, έχουν καταγραφεί συνολικά 250 είδη ερπετών, από τα οποία τα 150 περίπου είναι είδη φιδιών[53] και τα 80 είναι είδη σαυρών. [50] Υπάρχουν επίσης περίπου 150 είδη βατράχων[50] και χιλιάδες είδη εντόμων.[50] Πλούσια σε ζωή είναι και οι θάλασσες της Μαλαισίας. Η αποκλειστική οικονομική ζώνη της, η οποία εκτείνεται κυρίως στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, έχει έκταση 334.671 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δηλαδή 1,5 φορά μεγαλύτερη από τη χερσαία της έκταση.[54][55] Κάποια νερά της Μαλαισίας στα Βορειοανατολικά εντάσσονται στο Κοραλιογενές Τρίγωνο, που φιλοξενεί το 1/3 των κοραλίων όλου του κόσμου, καθώς και διάφορα άλλα μοναδικά θαλάσσια είδη.[56][57] Επιπλέον, η Ανατολική Μαλαισία, συνορεύει με τη Θάλασσα Σούλου, η οποία επίσης αποτελεί κέντρο μοναδικής βιοποικηλότητας, με περίπου 600 είδη κοραλλιών και 1200 είδη ψαριών.[58] Η τεράστια βιοποικιλότητα των σπηλαίων της Μαλαισίας προσελκύει τους λάτρεις του οικοτουρισμού από όλο τον κόσμο.[59]

Σχεδόν 4.000 είδη μυκήτων (Ασκομύκητες, Βασιδιομύκητες, μανιτάρια κλπ) έχουν καταγραφεί από τη Μαλαισία. Οι μύκητες της Μαλαισίας αποτελούν αντικείμενο εντατικής ερευνητικής μελέτης. Χωρίς αμφιβολία, πολλά περισσότερα είδη μυκήτων στη Μαλαισία δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί και είναι πιθανό ότι πολλά από αυτά, όταν βρεθούν, θα είναι πρωτόγνωρα στην επιστήμη.[60]

 
Το λουλούδι Rafflesia είναι ένα είδος αγγειόσπερμου φυτού που απαντάται μόνο στη ΝΑ Ασία.

Περίπου δύο τα τρίτα της Μαλαισίας ήταν καλυμμένα με δάση το 2007, [61] με μερικά από αυτά να πιστεύεται ότι έχουν ηλικία πολλών εκατομμυρίων ετών.[62][63] Τα πεδινά δάση καλύπτουν περιοχές κάτω των 760 μέτρων,[61] και παλαιότερα όλη η Ανατολική Μαλαισία καλυπτόταν από τέτοια,[63] λόγω του ζεστού και υγρού κλίματός της.[64] Υπάρχουν περίπου 14.500 είδη ανθοφόρων φυτών και δέντρων.[62] Εκτός από τα τροπικά δάση, υπάρχουν πάνω από 1400 τετ. χιλιόμετρα μαγγρόβιων δασών στη Μαλαισία,[61] και μεγάλη ποσότητα τυρφοδάσους. Σε μεγαλύτερα υψόμετρα επικρατούν οι βελανιδιές, οι καστανιές και τα ροδόδεντρα αντικαθιστούν.[64] Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 8.500 είδη αγγειακών φυτών στην Ηπειρωτική Μαλαισία, με άλλα 15.000 στην Ανατολική.[65] Τα δάση της Ανατολικής Μαλαισίας εκτιμάται ότι αποτελούν βιότοπο άνω των 2.000 διαφορετικών ειδών δέντρων και είναι μια από τις περιοχές με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στον κόσμο, με 240 διαφορετικά είδη δέντρων ανά εκτάριο.[64] Αυτά τα δάση φιλοξενούν πολλά μέλη του γένους Rafflesia, του μεγαλύτερου λουλουδιού στον κόσμο,[63] με μέγιστη διάμετρο 1 μέτρου.[62]

Η αποψίλωση των δασών, μαζί με διάφορες αγροτικές πρακτικές, έχει καταστρέψει πολλές δασικές εκτάσεις, προκαλώντας σοβαρή περιβαλλοντική υποβάθμιση στη χώρα. Πάνω από 80% του τροπικού δάσους του Σαράουακ έχει αποψιλωθεί,[66] ενώ πλημμύρες στην περιοχή έχουν επιδεινωθεί από την απώλεια δέντρων. Ακόμα, υπολογίζεται ότι το 60% του δάσους της Ηπειρωτικής Μαλαισίας έχει εκκαθαριστεί.[67] Με τους σημερινούς ρυθμούς αποψίλωσης των δασών, η οποία κυρίως υποδαυλίζεται από τη βιομηχανία φοινικέλαιου, τα δάση προβλέπεται να εξαφανιστούν μέχρι το 2020.[66][68] Η καταστροφή των δασών δημιουργεί ένα σημαντικό πρόβλημα για τα ζώα, τους μύκητες και τα φυτά, και έχει προκαλέσει την εξαφάνιση ειδών όπως το Begonia eiromischa.[69] Τα περισσότερα εναπομείναντα δάση βρίσκονται σε προστατευόμενες περιοχές, όπως καταφύγια άγριας ζωής και εθνικά πάρκα.[67][70] Επίσης, Η παράνομη αλιεία καθώς και η υπεραλίευση είναι μια υπαρκτή απειλή για τα θαλάσσια οικοσυστήματα,[70] καθώς μέθοδοι όπως η αλιεία με δυναμίτη ή με δηλητηρίαση προκαλούν μεγάλες καταστροφές.[71] Ο αριθμός των δερματοχελωνών έχει μειωθεί κατά 98% από τη δεκαετία του 1950.[72] Το παράνομο κυνήγι και η υπερκατανάλωση είναι επίσης ένα ζήτημα για ορισμένα είδη ζώων,[67] από τη θαλάσσια ζωή[70] έως τις τίγρεις.[69] Τέλος, η θαλάσσια ζωή επηρεάζεται επίσης αρνητικά από τον ανεξέλεγκτο τουρισμό.[73]

Η κυβέρνηση της Μαλαισίας σκοπεύει στην εξισορρόπηση της την οικονομικής ανάπτυξης με την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά έχει κατηγορηθεί ότι ευνοεί τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις έναντι του περιβάλλοντος.[74] Έχει υπογράψει και αποτελεί συμβαλλόμενο μέλος της Σύμβασης για τη Βιολογική ποικιλότητα από το 1994.[75] Ορισμένες κρατιδιακές κυβερνήσεις προσπαθούν τώρα να αντιμετωπίσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τη ρύπανση που δημιουργείται από την αποψίλωση των δασών,[76] ενώ η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στοχεύει στη μείωση της υλοτομίας κατά 10% κάθε χρόνο. Έχουν δημιουργηθεί συνολικά 28 εθνικά πάρκα, 23 στην Ανατολική Μαλαισία και πέντε στην Ηπειρωτική.[74] Ο τουρισμός έχει περιοριστεί σε περιοχές με πλούσιαβιοποικιλότητα όπως το νησί Sipadan.[77] Η εμπορία άγριων ζώων είναι ένα μεγάλο ζήτημα και η κυβέρνηση της Μαλαισίας έχει συνομιλίες με τις κυβερνήσεις του Μπρουνέι και της Ινδονησίας για την υιοθέτηση κοινής γραμμής απέναντι σε αυτό το θέμα.[78]

Διακυβέρνηση

Επεξεργασία
 
Ο βασιλιάς, Αμπντουλάχ του Παχάνγκ.

Η χώρα είναι ομοσπονδιακή συνταγματική μοναρχία.[79][80] Ο Βασιλιάς της Μαλαισίας, επίσημα ονομαζόμενος Γιάνγκ ντι-Περτουάν Αγκόνγκ είναι αρχηγός του κράτους και ηγέτης της Ισλαμικής πίστης στη Μαλαισία. Η Μοναρχία της Μαλαισίας διαφέρει από τις υπόλοιπες, διότι ο Βασιλιάς εκλέγεται ανά 5ετία από τους 9 σουλτάνους των κρατιδίων της Μαλαισίας. Δεν έχουν όλα τα κρατίδια της ομοσπονδίας σουλτάνο, και συνεπώς δεν συμμετέχουν όλα στη διαδικασία επιλογής νέου ηγέτη.[81] Ο νυν Βασιλιάς της Μαλαισίας είναι ο Ιμπραήμ από το κρατίδιο του Τζοχόρ, ο οποίος εκλέχτηκε το 2023.

Παρόλα αυτά, οι εξουσίες του βασιλιά είναι ιδιαίτερα περιορισμένες. Το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι κοινοβουλευτικό. Αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας αποτελεί ο Πρωθυπουργός, ο οποίος για να διοριστεί από τον Βασιλιά πρέπει να έχει την υποστήριξη του κοινοβουλίου. Όλα τα μέλη της κυβέρνησης πρέπει να είναι και μέλη του κοινοβουλίου.[82]

 
Το κτήριο του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου.

Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το κοινοβούλιο της Μαλαισίας. Το κοινοβούλιο είναι διθάλαμο, δηλαδή αποτελείται από μία άνω, και μία κάτω βουλή. Η Κάτω βουλή, γνωστή ως Ντεβάν Ρακιάτ, εκλέγεται από τον λαό κάθε 5 έτη και αποτελείται από 222 βουλετές. Είναι αυτή που δίνει την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Το εκλογικό σύστημα που χρησιμοποιείται είναι το απλό πλειοψηφικό. Η άνω βουλή, η Ντεβάν Νεγκάρα, αποτελείται από 70 μέλη, τα οποία διορίζονται είτε από τον Βασιλιά, είτε από τις τοπικές βουλές των κρατιδίων. Η δύναμη της άνω βουλής περιορίζεται στη δυνατότητα βέτου ή τροποποίησης ενός νόμου, πριν εφαρμοστεί.[83] Πάντως, λόγω της ομοσπονδιακότητας του κράτους, η νομοθετική εξουσία μοιράζεται ανάμεσα στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο και στις τοπικές βουλές των κρατιδίων.[82]

Η δικαστική εξουσία ασκείται από τα κρατιδιακά και ομοσπονδιακά δικαστήρια της Μαλαισίας. Η Μαλαισία είναι επηρρεασμένη κυρίως από το Αγγλικό κοινό δίκαιο.[82] Η δικαστική εξουσία διαχρονικά δεν ήταν ιδιαίτερα ανεξάρτητη, λόγω της απόλυτης κυριαρχίας του κόμματος Μπαρισάν Νασιονάλ. Ωστόσο, έπειτα από τη μετάβαση της εξουσίας, το 2018, στην αντιπολίτευση, έγιναν προσπάθειες αύξησης της αυτονομίας και της αμεροληψίας της δικαιοσύνης.[84]

Εκλογές

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Εκλογές στη Μαλαισία

Εκλογές στη Μαλαισία γίνονται τόσο σε κρατιδιακό επίπεδο, για την ανάδειξη των τοπικών κοινοβουλίων, όσο και σε ομοσπονδιακό (πανεθνικό) επίπεδο, για να εκλεγούν οι βουλευτές του Ντεβάν Ρακιάτ. Οι πιο πρόσφατες εκλογές διεξήχθησαν τον Νοέμβριο του 2022. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω.

Διοικητική διαίρεση

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Κρατίδια και Ομοσπονδιακές Επικράτειες της Μαλαισίας

Η Μαλαισία διαιρείται σε 13 κρατίδια και τρεις Ομοσπονδιακές Επικράτειες. Από αυτά, τα 11 κρατίδια και οι 2 Ο.Ε. βρίσκονται στην Ηπειρωτική Μαλαισία, ενώ τα υπόλοιπα εντοπίζονται στη λεγόμενη Ανατολική Μαλαισία, δηλαδή στο κομμάτι του Βόρνεου που ανήκει στη Μαλαισία.[85]

 
Τα Κρατίδια και οι Ομοσπονδιακές Περιφέρειες της Μαλαισίας.

Δημογραφία

Επεξεργασία
 
Πληθυσμιακή πυκνότητα της Μαλαισία, για το 2010

Σύμφωνα με την αντίστοιχη στατιστική αρχή της Μαλαισίας, ο πληθυσμός της χώρας ήταν 32.447.385 το 2020,[86] καθιστώντας την την 42η μεγαλύτερη πληθυσμιακά χώρα. Σύμφωνα με μια εκτίμηση του 2012, ο πληθυσμός αυξάνεται κατά 1,54% ετησίως. Η Μαλαισία κατέχει επίσης την 116η θέση στον κόσμο ως προς την πυκνότητα πληθυσμού, με μία μέση πληθυσμιακή πυκνότητα 96 ατόμων/τ.χλμ.. Τα άτομα 15-64 ετών αποτελούν το 69,5% του συνολικού πληθυσμού. Αντίστοιχα, τα άτομα 0-14 ετών συγκροτούν το 24,5%, ενώ οι ηλικιωμένοι πολίτες των 65 ετών και άνω αποτελούν μόλις το 6%. Το 1960, όταν καταγράφηκε η πρώτη επίσημη απογραφή στη Μαλαισία, ο πληθυσμός ήταν μόλις 8,11 εκατομμύρια. Το 91,8% των κατοίκων είναι πολίτες της Μαλαισίας.[87] Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 74,7 χρόνια (72,6 χρόνια οι άνδρες και 77,1 οι γυναίκες).[88]

Οι πολίτες της Μαλαισίας χωρίζονται ανάλογα την εθνικότητά τους. Το 69,7% θεωρούνται ότι είναι Μαλαισιανοί, ή, ορθότερα, Bumiputera.[89] Ο όρος Bumiputera είναι γενικότερος και χρησιμοποιείται για να περιγράψει όλους τους ιθαγενείς πληθυσμούς της Μαλαισίας, αποκλείοντας του Μαλαισιανούς Κινέζους και Ινδούς.[90] Κατά συνέπεια, οι καθεαυτοί Μαλαισιανοί αποτελούν απλώς τη μεγαλύτερη και πιο κυρίαρχη εθνοτική ομάδα Bumiputera. Οι Μαλαισιανοί ασκούν το Ισλάμ, κάτι που αναγνωρίζεται και αππό το Σύνταγμα της Μαλαισίας. Διαδραματίζουν επίσης κυρίαρχο πολιτικό ρόλο στη χώρα.[91] Το καθεστώς Bumiputera αναγνωρίζεται επίσης στους μη-Μαλαισιανούς ιθαγενείς του Σαμπάχ και του Σαράουακ (Ανατολική Μαλαισία). Οι ιθαγενείς αυτές εθνότητες αποτελούν περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού του Σαράουακ και πάνω από τα 2/3 του πληθυσμού της Σαμπάχ.[92][93] Υπάρχουν επίσης αυτόχθονες Bumiputera ομάδες σε πολύ μικρά ποσοστά στη Χερσόνησο (κάτω από 1%), όπου είναι συλλογικά γνωστές ως Οράνγκ Ασλί.[94] Οι νόμοι σχετικά με το σε ποια ομάδα αναγνωρίζεται το καθεστώς Bumiputera διαφέρουν μεταξύ των κρατιδίων,[95] κάτι που είναι σημαντικό, αφού οι πολίτες Bumiputera έχουν διακριτή μεταχείριση από το κράτος. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Νέα Οικονομική Πολιτική, που εφαρμόστηκε τις δεκαετίες του 70' και του 80', και στην οποία οι Bumiputera είχαν προτιμησιακό καθεστώς.[96]

Υπάρχουν επίσης δύο σημαντικές εθνοτικές ομάδες, οι οποίες δεν εντάσσονται στους Bumiputera. Αυτές είναι οι Μαλαισιανοί Κινέζοι και οι Μαλαισιανοί Ινδοί, που αποτελούν το 22,5% και το 6,8% του συνολικού πληθυσμού, αντίστοιχα.[97] Η Κινεζική κοινότητα κυριαρχούσαν ιστορικά στον οικονομικό και επιχειρηματικό τομέα. Οι Ινδοί της Μαλαισία είναι κυρίως Ταμίλ.[98][99] Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μαλαισιανή ιθαγένεια δεν χορηγείται αυτόματα σε όσους γεννιούνται στη Μαλαισία, αλλά τη χορηγεί σε παιδιά που γεννιούνται στο εξωτερικό από δύο Μαλαισιανούς γονείς. Επίσης το κράτος δεν επιτρέπεται τη διπλή υπηκοότητα.[100] Η ιθαγένεια στα κρατίδια της Ανατολικής Μαλαισίας διαφέρει από την υπηκοότητα στη Μαλαϊκή Χερσόνησο, για λόγους μετανάστευσης.[101]

Το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού τείνει να συγκεντρώνεται στη Χερσόνησο,[102] όπου κατοικούν 20 από τα συνολικά 28 εκατομμύρια. [103] Η αστικοποίηση είναι πολύ διαδεδομένη, με το 70% του πληθυσμού να ζει σε πόλεις.[104] Λόγω της ανάπτυξης βιομηχανιών που απαιτούν μεγάλο εργατικό δυναμικό,[105] η χώρα εκτιμάται ότι φιλοξενεί πάνω από 3 εκατομμύρια εργάτες-μετανάστες, περίπου το 10% των συνολικών κατοίκων.[106] Διάφορες ΜΚΟ από το Σαμπάχ, εκτιμούν ότι από τα 3 εκατομμύρια που ζουν στο κρατίδιο, τα 2 εκατομμύρια αποτελούν παράτυπους μετανάστες.[107] Ακόμα, η Μαλαισία φιλοξενεί έναν πληθυσμό προσφύγων και αιτούντων άσυλο που ξεπερνά τις 171 χιλιάδες. Από αυτούς, οι 79.000 είναι από τη Μιανμάρ, οι 72.400 από τις Φιλιππίνες και οι 17.700 από την Ινδονησία.[108]

Θρησκεία

Επεξεργασία
 
Η επικρατούσα θρησκεία ανά κρατίδιο, στη Μαλαισία:
Σκούρο πράσινο= Ισλάμ, άνω του 50%
Ανοικτό πράσινο= Ισλάμ, κάτω του 50%
Μπλε=Χριστιανισμός, άνω του 50%

Το σύνταγμα της Μαλαισίας παρέχει στους πολίτες της θρησκευτική ελευθερία και προβλέπει την κοσμικότητα του κράτος, παρόλο που αναφέρει το Ισλάμ ως τη «θρησκεία της Ομοσπονδίας».[109][110] Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2020, η εθνικότητα και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις συσχετίζονται σε μεγάλο βαθμό. Περίπου το 63,5% του πληθυσμού ασκεί το Ισλάμ, το 18,7% τον Βουδισμό, το 9,1% τον Χριστιανισμό, το 6,1% τον Ινδουισμό και το 1,3% τον Κομφουκιανισμό, τον Ταοϊσμό και άλλες παραδοσιακές κινεζικές θρησκείες. Το 2,7% των πολιτών δήλωσε άθρησκος ή δεν παρείχε καμία σχετική πληροφορία.[111] Σε όλα τα κρατίδια της Μαλαισίας τα Ισλάμ ασκείται από την πλειοψηφία των κατοίκων, με εξαίρεση τα κρατίδια Σαράουακ, Πενάγκ και την ομοσπονδιακή περιφέρεια της Κουάλα Λουμπούρ έχουν μη μουσουλμανικές πλειοψηφίες.[112][113]

Το Σουνιτικό Ισλάμ είναι ο κλάδος που επικρατεί στη χώρα.[114][115] Η άσκηση του Ισλάμ είναι μία βασική συνιστώσα της Μαλαισιανής εθνικής ταυτότητας. Μάλιστα, το σύνταγμα αναγνωρίζει ως Μαλαισιανούς μόνο εκείνους που α) μιλούν Μαλαισιανά, β) εφαρμόζουν τα Μαλαισιανά ήθη και έθμια, γ) είναι Μουσουλμάνοι και δ) έχουν προγόνους από το Μπρουνέι, τη Μαλαισία ή τη Σιγκαπούρη.[116] Όσον αφορά τις άλλες εθνικές μειονότητες, στατιστικά στοιχεία από την απογραφή του 2010 δείχνουν ότι το 83,6% του κινεζικού πληθυσμού εξασκεί τον Βουδισμό, τ 11,1% τον Χριστιανισμό και το 3,4% τον Ταοϊσμό, ενώ υπάρχουν και μικρές ομάδες Κινέζων μουσουλμάνων σε περιοχές όπως το Πενάνγκ. Αντίστοιχα, η μεγάλη πλειοψηφία της Ινδικής μειονότητας ακολουθεί τον Ινδουισμό (86,2%), ενώ υπάρχουν και μειοψηφίες Χριστιανών και Μουσουλμάνων Ινδών (6,0% και 4,1%, αντίστοιχα).[117]

Οι μουσουλμάνοι, σε θέματα που αφορούν τη θρησκεία τους, είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τις αποφάσεις ειδικών δικαστηρίων που ακολουθούν τη Σαρία.[118] Η δικαιοδοσία αυτών των θρησκευτικών δικαστηρίων περιορίζεται στους μουσουλμάνους σε θέματα όπως ο γάμος, η κληρονομιά, το διαζύγιο, η αποστασία, ο θρησκευτικός προσηλυτισμός κλπ. Κανένα άλλο ποινικό ή αστικό αδίκημα δεν υπάγεται στη δικαιοδοσία των θρησκευτικών δικαστηρίων. Τα πολιτικά δικαστήρια δεν εκδικάζουν ζητήματα που σχετίζονται με ισλαμικές πρακτικές.[119]

Γλώσσες

Επεξεργασία
 
Γλωσσικός χάρτης της Μαλαισίας

Η επίσημη και εθνική γλώσσα της Μαλαισίας είναι τα Μαλαισιανά,[120] μια τυποποιημένη μορφή της Μαλαϊκής γλώσσας.[121] Τα αγγλικά παραμένουν ως δεύτερη γλώσσα, με τη χρήση τους να επιτρέπεται για ορισμένους επίσημους σκοπούς σύμφωνα με νόμο του 1967. Στο Σαράουακ, τα αγγλικά είναι επίσημη γλώσσα μαζί με τα Μαλαισιανά.[122][123] Ιστορικά, τα αγγλικά ήταν η γλώσσα της διοίκησης. Τα Μαλαισιανά κυριάρχησαν μετά τις φυλετικές ταραχές του 1969.[124] Τα Μαλαισιανά Αγγλικά είναι μια μορφή αγγλικών που προέρχεται από τα βρετανικά αγγλικά. Τα Μαλαισιανά Αγγλικά χρησιμοποιούνται ευρέως στις επιχειρήσεις, ενώ μία άλλη μορφή τους, που ονομάζονται «Manglish» είναι η καθομιλουμένη, λαϊκή μορφή της αγγλικής γλώσσας με έντονες επιρροές από τα Μαλαισιανά, τα Κινέζικα και τα Ταμιλικά. Η κυβέρνηση αποθαρρύνει τη χρήση μη τυποποιημένων Μαλαισιανών, αλλά δεν έχει εξουσία να εκδίδει πρόστιμα σε όσους χρησιμοποιούν «ακατάλληλα» ή «λανθασμένα» Μαλαισιανά.[125][126]

Παρόλα αυτά, ομιλούνται πολλές άλλες γλώσσες. Συνολικά στη Μαλαισία, κατοικούν ομιλητές 137 διαφορετικών γλωσσών.[127] Στη Μαλαϊκή Χερσόνησο εντοπίζονται 41 από αυτές τις γλώσσες.[128] Οι ιθαγενείς φυλές της Ανατολικής Μαλαισίας έχουν τις δικές τους γλώσσες που σχετίζονται, αλλά εύκολα διακρίνονται από τη Μαλαισία.[129] Οι Κινέζοι Μαλαισιανοί μιλούν κυρίως κινεζικές διαλέκτους από τη Νότια Κίνα. Οι πιο κοινές κινεζικές διάλεκτοι στη χώρα είναι τα Μανδαρινικά, τα Καντονέζικα, τα Hokkien και ούτω καθεξής.[130] Η Ταμιλική γλώσσα χρησιμοποιείται κυρίως από την πλειοψηφία των Ινδών της Μαλαισίας.[131] Ένας μικρός αριθμός Μαλαισιανών πολιτών που έχουν ευρωπαϊκές καταβολές μιλούν κρεολικές γλώσσες.[132][133]

Οικονομία

Επεξεργασία

Το ΑΕΠ της χώρας είναι 212,480 δισ. $ (37η στον κόσμο, σε ονομαστικές τιμές, εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 7.654 $ (εκτίμηση 2009).

Μεταφορές

Επεξεργασία

Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

ΥΓΕΙΑ - Κοινωνικό κράτος

Υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στην περίθαλψη στις πόλεις και την παραδοσιακή ιατρική στις απομακρυσμένες περιοχές της Μαλαισίας. Η κινεζική κοινότητα προτιμά τις παραδοσιακές θεραπείες βοτάνων και την ομοιοπαθητική.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Laporan Kiraan Permulaan 2010». Jabatan Perangkaan Malaysia. σελ. 27. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2011. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Demographic Statistics, Second Quarter 2024». Department of Statistics Malaysia. 13 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2024. 
  3. ↑ Απογραφή 2020
  4. ↑ «World Economic Outlook Database, Οκτώβριος 2018». IMF.org. ΔΝΤ. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2019. 
  5. ↑ Human Development Report 2021-22: Uncertain Times, Unsettled Lives: Shaping our Future in a Transforming World (PDF). hdr.undp.org. United Nations Development Programme. 8 Σεπτεμβρίου 2022. σελίδες 272–276. ISBN 978-9-211-26451-7. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2022. 
  6. ↑ Baten, Jörg (2016). A History of the Global Economy. From 1500 to the Present. Cambridge University Press. σελ. 290. ISBN 9781107507180. 
  7. ↑ «EF English Proficiency Index – Malaysia». Education First. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2017. 
  8. ↑ NEWS, UNAIR (7 Ιουνίου 2024). «Tinjauan Literatur Sistematis Komparatif antara Studi Pariwisata Halal Indonesia dan Malaysia». Universitas Airlangga Official Website (στα Ινδονησιακά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2024. 
  9. ↑ «Cost of education in Malaysia almost free — Idris Jusoh». Bernama. The Borneo Post. 18 Οκτωβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2017. 
  10. ↑ «4 countries with the best health care in the world 2017». International Living. Yahoo! News. 6 Ιανουαρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2017. 
  11. ↑ «Malaysia healthcare». The Economist. 11 Απριλίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2017. 
  12. ↑ «Malaysia criticised for migrant worker crackdown». Agence France-Presse. The Sun. 13 Ιουλίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2017. 
  13. ↑ «Top 25 Developed and Developing Countries». Investopedia. 28 Σεπτεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2017. 
  14. ↑ Justina Lee (14 Σεπτεμβρίου 2017). «Singapore, Malaysia, Brunei top ASEAN citizenship quality ranking». Nikkei Asian Review. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2017. 
  15. ↑ «Global Passport Power Rank». Passport Index. 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2017. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 «Timeline: Malaysia's history». www.aljazeera.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 «Malaysia - History | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Prehistory and the rise of Indianized states. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022. 
  18. ↑ «History of Malaysia». Edrawsoft (στα Αγγλικά). The Early History. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022. 
  19. ↑ NEWS, UNAIR (17 Ιουλίου 2024). «Mengkaji Niat Wakaf Pengusaha Kecil Menengah Malaysia dan Indonesia». Universitas Airlangga Official Website (στα Ινδονησιακά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2024. 
  20. ↑ «Golden Chersonese» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2022-11-28. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Golden_Chersonese&oldid=1124263595. 
  21. ↑ «History of Malaysia». Edrawsoft (στα Αγγλικά). Srivijaya Period. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022. 
  22. ↑ «Srivijaya empire | History, Location, Religion, Government, & Facts | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «Malaysia - History | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). The advent of Islam. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  24. ↑ «Malacca Sultanate - New World Encyclopedia». www.newworldencyclopedia.org. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. The sultanate was never self-sufficient, but relied on Asian suppliers. 
  25. ↑ Lambert, Tim (14 Μαρτίου 2021). «A Brief History of Malaysia». Local Histories (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 «Malaysia - The advent of Islam | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Early European intrusions and emerging sultanates. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 «Malaysia - Malaya and northern Borneo under British control | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2022. 
  28. ↑ «Malaysia - The impact of British rule | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022. 
  29. ↑ «Malaya in World War II». WW2DB. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022. 
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 «Malaysia - Political transformation | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  31. ↑ Hays, Jeffrey. «COMMUNIST INSURGENCY IN MALAYSIA (1946-1989): THE EMERGENCY, NEW VILLAGES AND THE POLITICS OF TRYING TO END IT | Facts and Details». factsanddetails.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  32. ↑ «Malayan Independence | History Today». www.historytoday.com. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  33. ↑ 33,0 33,1 «Malaysia - Malaysia from independence to c. 2000 | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  34. ↑ «History of Malaysia | Colonisation, Independence & other Facts». www.holidify.com. Modern Malaysia. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  35. ↑ «Malaysia». CIA. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2014. 
  36. ↑ «To Reduce Conflicts, Indonesia and Malaysia Should Meet Intensively». Universitas Gadjah Mada. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2010. 
  37. ↑ Prescott, John Robert Victor· Schofield, Clive H (2001). Undelimited maritime boundaries of the Asian Rim in the Pacific Ocean. International Boundaries Research Unit. σελ. 53. ISBN 978-1-897643-43-3. 
  38. ↑ World and Its Peoples: Malaysia, Philippines, Singapore, and Brunei. Marshall Cavendish Corporation. 2008. σελίδες 1160, 1166–1192, 1218–1222. ISBN 978-0-7614-7642-9. 
  39. ↑ «Malaysia». CIA. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2014. 
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 World and Its Peoples: Malaysia, Philippines, Singapore, and Brunei. Marshall Cavendish Corporation. 2008. σελίδες 1160, 1166–1192, 1218–1222. ISBN 978-0-7614-7642-9. 
  41. ↑ 41,0 41,1 Saw, Swee-Hock (2007). The population of Peninsular Malaysia. Institute of Southeast Asian Studies. σελίδες 1–2. ISBN 978-981-230-730-9. 
  42. ↑ Stevens, Alan M. (2004). Kamus Lengkap Indonesia Inggris. Ohio University Press. σελ. 89. ISBN 978-979-433-387-7. 
  43. ↑ Ooi Keat Gin, Gin (2010). The A to Z of Malaysia. Rowman & Littlefield. σελ. lxxxii. ISBN 978-0-8108-7641-5. 
  44. ↑ Daw, T. (April 2004). Reef Fish Aggregations in Sabah, East Malaysia. Western Pacific Fisher Survey series. 5. Society for the Conservation of Reef Fish Aggregations, σελ. 17. http://scrfa.org/images/stories/pdf/scrfa/daw_e.malaysia.pdf. 
  45. ↑ 45,0 45,1 Saw, Swee-Hock (2007). The population of Peninsular Malaysia. Institute of Southeast Asian Studies. σελίδες 1–2. ISBN 978-981-230-730-9. 
  46. ↑ 46,0 46,1 World and Its Peoples: Malaysia, Philippines, Singapore, and Brunei. Marshall Cavendish Corporation. 2008. σελίδες 1160, 1166–1192, 1218–1222. ISBN 978-0-7614-7642-9. 
  47. ↑ «Biodiversity Theme Report». Australian Government Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts. 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2009. 
  48. ↑ Alexander, James (2006). Malaysia Brunei & Singapore. New Holland Publishers. σελίδες 46–50. ISBN 978-1-86011-309-3. [νεκρός σύνδεσμος]
  49. ↑ World and Its Peoples: Malaysia, Philippines, Singapore, and Brunei. Marshall Cavendish Corporation. 2008. σελίδες 1160, 1166–1192, 1218–1222. ISBN 978-0-7614-7642-9. 
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 50,3 Richmond, Simon (2010). Malaysia, Singapore & Brunei. Lonely Planet. σελίδες 74–75. ISBN 978-1-74104-887-2. 
  51. ↑ Alexander, James (2006). Malaysia Brunei & Singapore. New Holland Publishers. σελίδες 46–50. ISBN 978-1-86011-309-3. [νεκρός σύνδεσμος]
  52. ↑ World and Its Peoples: Malaysia, Philippines, Singapore, and Brunei. Marshall Cavendish Corporation. 2008. σελίδες 1160, 1166–1192, 1218–1222. ISBN 978-0-7614-7642-9. 
  53. ↑ Richmond, Simon (2007). Malaysia, Singapore and Brunei. Lonely Planet. σελίδες 63–64. ISBN 978-1-74059-708-1. 
  54. ↑ Exclusive Economic Zones – Sea Around Us Project – Fisheries, Ecosystems & Biodiversity – Data and Visualization.
  55. ↑ De Young, Cassandra (2006). Review of the state of world marine capture fisheries management: Indian Ocean. Food and Agriculture Organization of the United Nations. σελ. 143. ISBN 978-92-5-105499-4. 
  56. ↑ «SΟS των οικολόγων για την καταστροφή του Κοραλλιογενούς Τριγώνου». ΤΑ ΝΕΑ. 14 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2023. 
  57. ↑ «Coral Triangle». WWF. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2010. 
  58. ↑ «Saving the gardeners of the ocean». Inquirer Global Nation. 12 July 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 December 2010. https://web.archive.org/web/20101210194709/http://globalnation.inquirer.net/news/breakingnews/view/20101207-307576/Saving-the-gardeners-of-the-ocean. Ανακτήθηκε στις 20 December 2010. 
  59. ↑ «Species diversity and food-web complexity in the caves of Malaysia». Ambient Science, 2014 Vol 1(2). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2014. 
  60. ↑ Lee, S.S.; Alias, S.A.; Jones, E.B.G.; Zainuddin, N. and Chan, H.T. (2012) Checklist of Fungi of Malaysia Research Pamphlet No. 132, Ministry of Natural Resources and Environment, Malaysia.
  61. ↑ 61,0 61,1 61,2 Saw, Swee-Hock (2007). The population of Peninsular Malaysia. Institute of Southeast Asian Studies. σελίδες 1–2. ISBN 978-981-230-730-9. 
  62. ↑ 62,0 62,1 62,2 Richmond, Simon (2010). Malaysia, Singapore & Brunei. Lonely Planet. σελίδες 74–75. ISBN 978-1-74104-887-2. 
  63. ↑ 63,0 63,1 63,2 «The Malaysian Rainforest». WWF Malaysia. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2010. 
  64. ↑ 64,0 64,1 64,2 World and Its Peoples: Malaysia, Philippines, Singapore, and Brunei. Marshall Cavendish Corporation. 2008. σελίδες 1160, 1166–1192, 1218–1222. ISBN 978-0-7614-7642-9. 
  65. ↑ Oon, Helen (2008). Globetrotter Wildlife Guide Malaysia. New Holland Publishers. σελ. 11. ISBN 978-1-84537-971-1. 
  66. ↑ 66,0 66,1 World and Its Peoples: Malaysia, Philippines, Singapore, and Brunei. Marshall Cavendish Corporation. 2008. σελίδες 1160, 1166–1192, 1218–1222. ISBN 978-0-7614-7642-9. 
  67. ↑ 67,0 67,1 67,2 Richmond, Simon (2010). Malaysia, Singapore & Brunei. Lonely Planet. σελίδες 78–82 and 366. ISBN 978-1-74104-887-2. 
  68. ↑ «Malaysia plans to halt all expansion of oil palm plantations, minister says». The Straits Times (Singapore). 4 March 2019. https://www.straitstimes.com/asia/se-asia/malaysia-plans-to-halt-all-expansion-of-palm-oil-plantations-minister-says. Ανακτήθηκε στις 26 May 2019. 
  69. ↑ 69,0 69,1 McQuillan, Rebecca (22 Νοεμβρίου 2010). «Can global summit save the tiger». The Herald. Glasgow. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2010. 
  70. ↑ 70,0 70,1 70,2 «Saving the gardeners of the ocean». Inquirer Global Nation. 12 July 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 December 2010. https://web.archive.org/web/20101210194709/http://globalnation.inquirer.net/news/breakingnews/view/20101207-307576/Saving-the-gardeners-of-the-ocean. Ανακτήθηκε στις 20 December 2010. 
  71. ↑ «Artificial reefs to prevent illegal fishing». The Borneo Post (Kuching). 4 December 2010. http://www.theborneopost.com/?p=78528. Ανακτήθηκε στις 20 December 2010. 
  72. ↑ Richmond, Simon (2007). Malaysia, Singapore and Brunei. Lonely Planet. σελίδες 63–64. ISBN 978-1-74059-708-1. 
  73. ↑ Rahim, Ridzwan A. (22 June 2011). «Go: A diver's paradise». New Straits Times (Kuala Lumpur). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 June 2011. https://web.archive.org/web/20110622063452/http://www.nst.com.my/nst/articles/Go_Adiver__8217_sparadise/Article/. Ανακτήθηκε στις 20 December 2010. 
  74. ↑ 74,0 74,1 Richmond, Simon (2010). Malaysia, Singapore & Brunei. Lonely Planet. σελίδες 78–82 and 366. ISBN 978-1-74104-887-2. 
  75. ↑ «List of Parties». Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2012. 
  76. ↑ «The Malaysian Rainforest». WWF Malaysia. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2010. 
  77. ↑ Rahim, Ridzwan A. (22 June 2011). «Go: A diver's paradise». New Straits Times (Kuala Lumpur). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 June 2011. https://web.archive.org/web/20110622063452/http://www.nst.com.my/nst/articles/Go_Adiver__8217_sparadise/Article/. Ανακτήθηκε στις 20 December 2010. 
  78. ↑ «Standardize illegal animal trafficking law – Ellron». The Borneo Post (Kuching). 15 December 2010. http://www.theborneopost.com/?p=80482. Ανακτήθηκε στις 20 December 2010. 
  79. ↑ «Malaysia politics and Malaysian political system | Wonderful Malaysia». www.wonderfulmalaysia.com. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2023. The Federation of Malaysia is a federal constitutional monarchy. 
  80. ↑ SYSTEMS AND POLITICAL DEVELOPMENT IN MALAYSIA (σε PDF). «Malaysia is a constitutional monarchy [...] (sic)»
  81. ↑ «Best-Country: Political System of Malaysia». www.best-country.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2023. Malaysia, a federal constitutional elective monarchy, is nominally headed by the Paramount Ruler or Yang di-Pertuan Agong, commonly referred to as the King of Malaysia. §Selected for a term of five-years from among the nine Sultans of the Malay states, the king also is the leader of the Islamic faith in Malaysia. §The other four states, which have titular Governors, do not participate in the selection. 
  82. ↑ 82,0 82,1 82,2 «Best-Country: Political System of Malaysia». www.best-country.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2023. 
  83. ↑ «Malaysia: Freedom in the World 2022 Country Report». Freedom House (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2023. The upper house of the bicameral Parliament, the Senate or Dewan Negara, consists of 44 members appointed by the monarch on the advice of the prime minister and 26 members elected by the 13 state legislatures, serving three-year terms. The Senate has limited power to amend or block legislation passed by the lower house. 
  84. ↑ «Malaysia: Freedom in the World 2022 Country Report». Freedom House (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2023. Judicial independence has historically been compromised by extensive executive influence, with courts frequently issuing arbitrary or politically motivated verdicts in high-profile cases. However, a series of judicial appointments in 2018 and 2019 improved confidence in the independence of the higher courts and prospects for reform. 
  85. ↑ «The States and Federal Territories of Malaysia». WorldAtlas (στα Αγγλικά). 27 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023. 
  86. ↑ «Population Distribution and Basic Demographic Characteristics» (PDF). Department of Statistics, Malaysia. σελ. 82. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2011. 
  87. ↑ «Population Distribution and Basic Demographic Characteristic Report 2010 (Ethnic composition)». Department of Statistics, Malaysia. 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2013. 
  88. ↑ Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Προσδόκιμο ζωής και υγιές προσδόκιμο ζωής, Δεδομένα ανά χώρα
  89. ↑ «Infographics». Department of Statistics. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2021. 
  90. ↑ «What does bumiputera mean?». www.definitions.net. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2023. 
  91. ↑ Brant, Robin (4 March 2008). «Malaysia's lingering ethnic divide». BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7121534.stm. Ανακτήθηκε στις 29 October 2013. 
  92. ↑ «2. Socio-Economic and National Context [People]». Malaysian-Danish Country Programme for Cooperation in Environment and Development (2002–2006). Miljøstyrelsens Informationscenter. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. 
  93. ↑ Leong, Trinna (3 Αυγούστου 2017). «Who are Malaysia's bumiputera?». The Straits Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. 
  94. ↑ Gomes, Alberto G. (2007). Modernity and Malaysia: settling the Menraq forest nomads. Taylor & Francis Group. σελ. 10. ISBN 978-0-203-96075-2. 
  95. ↑ «PM asked to clarify mixed-race bumiputra status». The Star. 4 November 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 November 2009. https://web.archive.org/web/20091107061431/http://www.thestar.com.my/news/story.asp?file=%2F2009%2F11%2F4%2Fnation%2F20091104194453&sec=nation. Ανακτήθηκε στις 26 October 2010. 
  96. ↑ «Bumiputera Definition». Law Insider (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2023. 
  97. ↑ «Infographics». Department of Statistics. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2021. 
  98. ↑ Kuppusamy, Baradan (24 Μαρτίου 2006). «Racism alive and well in Malaysia». Asia Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2006. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2010. 
  99. ↑ West, Barbara A. (2009). Encyclopedia of the Peoples of Asia and Oceania, Volume 1. Facts on File inc. σελ. 486. ISBN 978-0-8160-7109-8. 
  100. ↑ «Malaysia: Citizenship laws, including methods by which a person may obtain citizenship; whether dual citizenship is recognized and if so, how it is acquired; process for renouncing citizenship and related documentation; grounds for revoking citizenship». Immigration and Refugee Board of Canada. 16 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2011. 
  101. ↑ May, Leow Yong (30 August 2007). «More than just a card». The Star. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 January 2009. https://web.archive.org/web/20090105101826/http://thestar.com.my/news/story.asp?file=%2F2007%2F8%2F30%2Fnation%2F18649549&sec=nation. Ανακτήθηκε στις 27 October 2010. 
  102. ↑ Hassan, Asan Ali Golam (2004). Growth, structural change, and regional inequality in Malaysia. Ashgate Publishing. σελ. 12. ISBN 978-0-7546-4332-6. 
  103. ↑ «Malaysia». United States State Department. 14 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2010. 
  104. ↑ «Malaysia». CIA. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2014. 
  105. ↑ Permatasari, Soraya (13 July 2009). «As Malaysia deports illegal workers, employers run short». The New York Times. https://www.nytimes.com/2007/09/13/business/worldbusiness/13iht-labor.4.7496516.html. Ανακτήθηκε στις 26 October 2010. 
  106. ↑ Kent, Jonathan (29 October 2004). «Illegal workers leave Malaysia». BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/3964511.stm. Ανακτήθηκε στις 26 October 2010. 
  107. ↑ Quek, Kim. «Demographic implosion in Sabah? Really?». Malaysiakini. http://www.malaysiakini.com/opinions/46691. Ανακτήθηκε στις 21 June 2010. 
  108. ↑ «World Refugee Survey 2009». United States Committee for Refugees and Immigrants. 17 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2011. 
  109. ↑ Ibrahim, Zawawi· Mohd Rasid, Imram (Οκτωβρίου 2019). «Country Profile Malaysia» (PDF). GREASE: Religion, Diversity and Radicalisation. 
  110. ↑ Ambiga Sreenevasan (18 Ιουλίου 2007). «PRESS STATEMENT: Malaysia a secular state». The Malaysian Bar. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2017. 
  111. ↑ «Population Distribution and Basic Demographic Characteristics» (PDF). Department of Statistics, Malaysia. σελ. 82. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2011. 
  112. ↑ «Department of Statistics Malaysia Official Portal». 
  113. ↑ «Malaysia Christians pray for peace, equality, freedom - UCA News». 
  114. ↑ Peletz, Michael G. (2002). Islamic Modern: Religious Courts and Cultural Politics in Malaysia. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-09508-0. 
  115. ↑ «Chapter 1: Religious Affiliation». Pew Research Center. 9 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2013. 
  116. ↑ World and Its Peoples: Malaysia, Philippines, Singapore, and Brunei. Marshall Cavendish Corporation. 2008. σελίδες 1160, 1166–1192, 1218–1222. ISBN 978-0-7614-7642-9. 
  117. ↑ «Population Distribution and Basic Demographic Characteristics» (PDF). Department of Statistics, Malaysia. σελ. 82. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2011. 
  118. ↑ Peletz, Michael G. (2002). Islamic Modern: Religious Courts and Cultural Politics in Malaysia. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-09508-0. 
  119. ↑ Mahathir, Marina (17 Αυγούστου 2010). «Malaysia moving forward in matters of Islam and women by Marina Mahathir». Common Ground News Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2010. 
  120. ↑ «Malaysia». CIA. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2014. 
  121. ↑ «Malay, Standard». Ethnologue. 2009. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2011. 
  122. ↑ Sulok Tawie (18 November 2015). «Sarawak makes English official language along with BM». Malay Mail (Kuala Lumpur). http://www.themalaymailonline.com/malaysia/article/sarawak-makes-english-official-language-along-with-bm. Ανακτήθηκε στις 18 November 2015. 
  123. ↑ «Sarawak to recognise English as official language besides Bahasa Malaysia». Borneo Post (Kuching). 18 November 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 March 2016. https://web.archive.org/web/20160305082141/http://www.theborneopost.com/2015/11/18/sarawak-to-recognise-english-as-official-language-besides-bahasa-malaysia/. Ανακτήθηκε στις 18 November 2015. 
  124. ↑ Andaya, Barbara Watson· Andaya, Leonard Y. (1982). A History of Malaysia. MacMillan. σελίδες 26–28, 61, 151–152, 242–243, 254–256, 274, 278. ISBN 978-0-333-27672-3. 
  125. ↑ Zimmer, Benjamin (5 Οκτωβρίου 2006). «Language Log: Malaysia cracks down on "salad language"». University of Pennsylvania. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2010. 
  126. ↑ «Dewan Bahasa champions use of BM in ads». New Straits Times (Kuala Lumpur). 14 October 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 October 2013. https://web.archive.org/web/20131024015500/http://www.nst.com.my/streets/central/dewan-bahasa-champions-use-of-bm-in-ads-1.375207. Ανακτήθηκε στις 16 October 2013. 
  127. ↑ «Ethnologue report for Malaysia». Ethnologue. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2010. 
  128. ↑ «Ethnologue report for Malaysia (Peninsular)». Ethnologue. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2010. 
  129. ↑ Adelaar, Alexander· Himmelmann, Nikolaus P. (2005). The Austronesian languages of Asia and Madagascar. Taylor and Francis Group. σελίδες 56, 397. ISBN 978-0-7007-1286-1. 
  130. ↑ Gerhard, Leitner· Azirah, Hashim (2016). «The Chinese language in the Asian diaspora: A Malaysian experience». Communicating with Asia: The Future of English as a Global Language. Cambridge University Press. σελίδες 205–215. ISBN 978-1-107-06261-0. 
  131. ↑ Schiffman, Harold F. (31 Δεκεμβρίου 1998). «Malaysian Tamils and Tamil Linguistic Culture». University of Pennsylvania. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2022. 
  132. ↑ Hancock, I. F. (1975). «Malaysian Creole Portuguese: Asian, African or European?». Anthropological Linguistics 17 (5): 211–236. 
  133. ↑ Michaelis, Susanne (2008). Roots of Creole structures. John Benjamins Publishing Co. σελ. 279. ISBN 978-90-272-5255-5. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαλαισία&oldid=10768269"
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy