groen

See also: Groen and grön

Afrikaans

Etymology

From Dutch groen, from Middle Dutch groene, from Old Dutch *gruoni, from Proto-West Germanic *grōnī, from Proto-Germanic *grōniz.

Pronunciation

• IPA^(key): /χrun/

• Audio:

  (file)

Adjective

groen (attributive groen, comparative groener, superlative groenste)

1. green

Inflection

Inflection of groen

	predicative	attributive	independent		partitive
			singular	plural
positive	groen		groene	groenes	groens
comparative	groener		groenere	groeneres	groeners
superlative	groenste			groenstes	—

Dutch

Etymology

From Middle Dutch groene, from Old Dutch *gruoni, from Proto-West Germanic *grōnī, from Proto-Germanic *grōniz.

Compare Low German grön, gröön, German grün, West Frisian grien, English green, Danish grøn.

Pronunciation

• Rhymes: -un
• IPA^(key): /ɣrun/

• Audio:

  (file)

Adjective

groen (comparative groener, superlative groenst)

1. green

   De bomen worden in de lente groen. ― The trees turn green in the spring.

2. (ecology) pertaining to terrestrial nature

   Coordinate terms: blauw, groenblauw

3. (politics) green, relating to green parties, green politics or sustainability in general

   Ze stemde op de groene partij vanwege hun beleid over klimaatverandering. ― She voted for the green party because of their policy on climate change.

   De stad heeft groene initiatieven gelanceerd om de CO2-uitstoot te verminderen. ― The city has launched green initiatives to reduce carbon emissions.

Declension

Declension of groen
uninflected	groen
inflected	groene
comparative	groener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		groen	groener	het groenst het groenste
indefinite	m./f. sing.	groene	groenere	groenste
	n. sing.	groen	groener	groenste
	plural	groene	groenere	groenste
definite		groene	groenere	groenste
partitive		groens	groeners	—

Derived terms

• altijdgroen
• bladgroen
• donkergroen
• gifgroen
• glasgroen
• grasgroen
• groen dak
• groenachtig
• groenbedrijf
• groenbemesting
• groenblauw
• groenblijvend
• groenbruin
• Groene Hart
• groene specht
• groenekool
• groenen
• groengeel
• groengordel
• groengrond
• groenharing
• groenig
• groenland
• Groenland
• groenling
• groenpootruiter
• groensteel
• groenstrook
• groentaks
• groente
• groentijd
• groentje
• groenvink
• groenvleugelara
• groenvoeder
• groenvoer
• groenvoorziening
• groenwieren
• juffertje-in-'t-groen
• kopergroen
• legergroen
• lentegroen
• lichtgroen
• malachietgroen
• mintgroen
• mosgroen
• olijfgroen
• ontgroenen
• vergroenen
• zeegroen

 

Descendants

• Afrikaans: groen
• Berbice Creole Dutch: grun
• Negerhollands: groen, grun
• Skepi Creole Dutch: gruin
• Sranan Tongo: grun
  • Aukan: guun
  • Saramaccan: guúun

Noun

groen n (uncountable)

1. the colour green

See also

Colors in Dutch · kleuren (layout · text)

wit	grijs	zwart
rood; karmijnrood	oranje; bruin	geel; roomwit
groengeel/limoengroen	groen
blauwgroen/cyaan; groenblauw/petrolblauw	azuurblauw	blauw
violet; indigo	magenta; paars	roze

Luxembourgish

Adjective

groen

1. masculine nominative of gro
2. masculine accusative of gro
3. masculine dative of gro
4. neuter dative of gro
5. plural dative of gro

Welsh

Noun

groen

1. Soft mutation of croen (“skin”).

Mutation

Mutated forms of croen

radical	soft	nasal	aspirate
croen	groen	nghroen	chroen

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Welsh.
All possible mutated forms are displayed for convenience.